Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Κυριακή αποδόσεως της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Κυριακή αποδόσεως της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
(Λουκά Ι ΄ 38-42, ΙΑ ΄ 27-28)

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης

Δεν υπάρχει πιστός Χριστιανός που να μην έχει ακούσει τη συγκινητική Ευαγγελική περικοπή της Μεγάλης Παρακλήσεως στην Κυρία Θεοτόκο, η οποία αναφέρεται στην φιλοξενία που παρέθεσαν η Μάρθα και η Μαρία στον Ιησού, και που κλείνει με τον μακαρισμό της Θεοτόκου.
Ο Ιερός Λουκάς, ο Έλληνας Ευαγγελιστής, με το αριστοτεχνικό του χάρισμα, μας παρουσιάζει τον Κύριο να διδάσκει μέσα στην οικία τον ζωντανό του λόγο και την Μαρία να τον παρακολουθεί με δέος. «...Μαρία, παρακαθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού, ήκουε τον λόγον αυτού» (Λουκ. Ι΄ 39) Η Μαρία δηλαδή κάθισε κοντά στα πόδια του Ιησού και άκουε το λόγο του.
Αντιθέτως με τη Μαρία, το ιερό κείμενο μας περιγράφει ότι η αδελφή της η Μάρθα «περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν» (Λουκ. Ι΄ 40). Η Μάρθα ήταν απασχολημένη με πολλή φροντίδα (για να ετοιμάσει φαγητά)......... Στάθηκε λοιπόν και είπε: «Κύριε δεν σε μέλει που η αδελφή μου με άφησε μοναχή να υπηρετώ και να ετοιμάζω το τραπέζι; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει. Και ο Κύριος αποκρίθηκε και της είπε. Μάρθα, Μάρθα, ασχολείται η διάνοιά σου από ανήσυχες φροντίδες και κουράζεται το σώμα σου για να προετοιμάσεις πολλά. Ένα είναι χρήσιμο και αναγκαίο. Και αυτό είναι η ακρόασις και η διδασκαλία μου, που είναι τροφή πνευματική, αναγκαία για την ψυχή. Η Μαρία εξέλεξε την καλή και ωφέλιμη μερίδα, η οποία δεν θα της αφαιρεθεί ποτέ. Διότι οι ωφέλειες της μερίδας αυτής του πνευματικού φαγητού, δεν είναι προσωρινές και φθαρτές, αλλά πνευματικές και αιώνιες» (Λουκ. Ι΄ 41-42).
Ας εμβαθύνουμε όμως στη συνέχεια για λίγο σε κάποια πρακτικά περισσότερο σημεία, διότι κυρίως σε αυτά χωλαίνουμε οι σύγχρονοι πιστοί...
Σε κάθε βέβαια εποχή, αλλά κυρίως σήμερα υπάρχουν ψυχές που μοιάζουν περισσότερο στη Μάρθα παρά στη Μαρία.
Ας δούμε πολύ σύντομα το θέμα του Εκκλησιασμού μας, το οποίο είναι εκ των «ων ουκ άνευ» και περιέχεται ρητώς, εκτός των άλλων, και στις εντολές του Θεού.
Ενώ είμαστε πρόθυμοι κάθε ημέρα για τόσα και τόσα θέματα, ενώ είμαστε ακριβείς στις άλλες υποχρεώσεις μας, αντιθέτως λησμονούμε ότι η Κυριακή είναι ημέρα Κυρίου και πριν απ’ όλα κύριο καθήκον μας ο υποχρεωτικός Εκκλησιασμός.
Τα ποσοστά των όσων πιστών εκκλησιάζονται, δείχνουν ξεκάθαρα (προς εντροπή μας), πόσο έχουμε ξεφύγει από την αγάπη και την προσοχή «του λόγου του Ιησού».
Αλλ’ εάν ο Κύριος μέμφεται το πολυάσχολο της Μάρθας, το οποίον μάλιστα αφορούσε την δική του διακονία, πόσο μάλλον αξιοκατάκριτες είναι οι ασχολίες μας κατά την ώρα του Εκκλησιασμού και της προσευχής, όπως είναι το κυνήγι, η εκδρομή, ο ύπνος και τόσα άλλα που βάζει ο πειρασμός, ακριβώς για να απομακρυνθούμε από τον Ιησού.
Και εάν από τον ίδιο τον Κύριο κατακρίθηκε το πολυθόρυβο το οποίο αφορούσε τον Ίδιο, πόσο μάλλον θα κατακριθεί το πολυθόρυβο και το πολυτάραχο των σημερινών ανθρώπων που τελικώς αποφεύγουν την κοινή Λατρεία και την προσευχή.
Βέβαια, ίσως ισχυριστεί κανείς ότι δυστυχώς η ζωή μας έχει καταντήσει έτσι ώστε δεν είναι δυνατόν να κάνουμε διαφορετικά. Αυτό όμως δεν μπορεί φίλοι μου να ισχύει στον απόλυτο βαθμό που θέλουμε να το αποδώσουμε για να μας καλύψει ως δικαιολογία. Φυσικά οι ασχολίες μας για τα υλικά αγαθά είναι και αυτές ευλογημένες διότι και αυτά είναι αναγκαία αφού δεν είμαστε μόνο πνεύμα, αλλά και ύλη. Και να τονίσουμε ότι περισσότερο ευλογημένες είναι οι υλικές ασχολίες μας, οι οποίες αφορούν την υπηρεσία των πτωχών και ανήμπορων αδελφών του Χριστού. Και φυσικά όλοι θα συμφωνήσουμε στο σημείο αυτό.
Παρ’ όλη όμως την αναγκαιότητα και αγιότητα των υλικών ασχολιών μας, ποτέ μα ποτέ δεν θα πρέπει να λησμονούμε την υπερβολή αυτών, ώστε να χάνουμε την προσευχή και την προσοχή στην μελέτη του λόγου του Θεού, κατά το αρνητικό παράδειγμα της Μάρθας και να αρνούμαστε τον τακτικό Εβδομαδιαίο Εκκλησιασμό μας.
Είναι ανάγκη αδελφοί μου να διακόπτουμε οποιαδήποτε υλική απασχόλησή μας κατά την ωρισμένη ώρα της λατρείας και της καθημερινής προσευχής και πνευματικής μας περισυλλογής.
Ας μη φεύγει ποτέ από τη συνείδησή μας ότι η αιώνια μακαριότητα της πέραν του τάφου ζωής, προς την οποία φυσικά θα πρέπει να έχουμε στραμμένα τα μάτια της ψυχής μας, είναι το παράδειγμα της Μαρίας η οποία λατρεύει και ακούει με προσοχή τον λόγο του Θεού, και όχι της Μάρθας, η οποία θορυβεί και αποσπάτε από τα ουσιώδη και πνευματικά.
Και την τάση αυτή, περισσότερο όλων τήρησε στην Παναγία ζωή της η μητέρα του Κυρίου μας, η Κυρία Θεοτόκος, για την οποία ο Θεάνθρωπος Υιός της, μετά τον μακαρισμό που εξέφρασε γι’ αυτήν κάποια γυναίκα, ακροάτρια του θείου κηρύγματος, επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Ιησούς «Μενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» δηλ. Αυτός ο Ιησούς είπε: Αληθώς μακαρία είναι η μητέρα μου, αλλά μη λησμονείται ότι μακάριοι κυρίως είναι εκείνοι που ακούουν τον λόγο του Θεού και φυλάσσουν αυτόν. Εις τρόπον ώστε και Αυτή, που με γέννησε και με θήλασε, αξιώθηκε αυτής της τιμής, διότι εφύλαξε πάντοτε το λόγο του Θεού.
Είθε δια των Παναχράντων Θεομητορικών ευχών της να συνειδητοποιήσουμε ότι συμφέρον της ψυχής μας είναι η γνώση και η απόλυτη εφαρμογή του λόγου του Υιού της και Θεού μας.
Αμήν.