Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥΓράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος, Θεολόγος - Φιλόλογος
Αξιοπρόσεκτο κείμενο για τη στάση της Ρωσικής Εκκλησίας έναντι στον Οικουμενισμό δημοσίευσε ο οικουμενιστής θεολόγος Π. Ανδριόπουλος. Αν και το κείμενό του στάζει οικουμενιστικό δηλητήριο είναι χρήσιμο από μια άποψη: Καταγράφει την αλήθεια αναφορικά με τη στάση της Ρωσικής Εκκλησίας έναντι του Οικουμενισμού την οποία οι παραδοσιακοί πιστοί δεν μπορούν με κανένα τρόπο να αγνοήσουν. Η Εκκλησία της Ρωσίας ΔΕΝ πρόκειται να γίνει ανάχωμα έναντι του οικουμενισμού, όπως ορισμένοι παραδοσιακοί θεολόγοι πιστεύουν...........
Η Ρωσική Εκκλησία παίζει τα γεωπολιτικά παιγνίδια του “Πανρωσισμού”. Αυτή τη στιγμή, και επειδή υπάρχει το αγκάθι της Ουνίας και επειδή επιδιώκει αναβάθμιση της θέσης της στα πρεσβεία των Εκκλησιών, η Ρωσική Εκκλησία φαίνεται τροχοπέδη στους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Αν, όμως, λύσει κάποια προβλήματά της με το Βατικανό και αν τα ρωσικά γεωπολιτικά σχέδια το επιβάλουν δεν πρόκειται να διστάσει ακόμη και να υπερακοντίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε οικουμενιστικά ανοίγματα. Δεν αποκλείεται οι παραδοσιακοί πιστοί να παρακαλουθούν με δέος τα δύο Πατριαρχεία να αμιλλώνται ποιο θα πουλήσει μεγαλύτερη εκδούλευση στον Πάπα!
ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ
Δεν αποκλείεται επίσης να δούμε μια διαφορετική στάση εκ μέρους της Ρωσίας. Συγκεκριμένα να ενθαρρύνει το Πατριαρχείο στο παρασκήνιο να προχωρήσει σε βεβιασμένη ένωση με τους Παπικούς. Μόλις το Πατριαρχείο πέσει στην παγίδα και κάνει το ολέθριο βήμα είναι ενδεχόμενο το Πατριαρχείο Μόσχας να βγει μπροστά σαν ο προστάτης της Ορθοδοξίας και να υφαρπάσει την πρωτοκαθεδρία των Εκκλησιών στιγματίζοντας το Οικουμενικο Πατριαρχείο ως αιρετικό. Ας μην ξεχνούμε ότι η θεωρία της λεγόμενης “Τρίτης Ρώμης” γεννήθηκε μέσα στις στάκτες και τα αποκαίδια που άφησε πίσω της η Σύνοδος της Φερράρας- Φλωρεντίας. Ας προσέξουν, λοιπόν, οι Οικουμενιστές του Φαναρίου. Επειδή μπορεί “να χάσουν και τα αυγά και τα καλάθια”, κατά τη λαική έκφραση.
Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ κ. Π. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ
“Ο Πατριάρχης Κύριλλος, όσο ήταν επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Υποθέσεων της Ρωσικής Εκκλησίας, προχώρησε σε ανοίγματα και προς τη Δυτική Εκκλησία. Επισκέφθηκε πολλές φορές με διάφορες αφορμές το Βατικανό, όπου συναντήθηκε με τους Πάπες Ιωάννη Παύλο και Βενέδικτο. Αυτές οι επαφές του Κυρίλλου είχαν ως αποτέλεσμα τη συνεργασία της Μόσχας και του Βατικανού για κοινωνικά θέματα, όπως η φτώχεια, η ανεργία και τα ναρκωτικά. Το 2007 ο τότε Σμολένσκ και νυν Πατριάρχης Κύριλλος επισκέφθηκε πάλι το Βατικανό και είχε ιδιαίτερη συνάντηση με τον Πάπα Βενέδικτο. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ (25/2/2007) ο τότε Σμολένσκ Κύριλλος δήλωνε κατηγορηματικά: “Πρώτα απ' όλα θέλω να υπενθυμίσω ότι ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους σχέσεων μεταξύ της Ρωσικής Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ποτέ δεν αποκλείσαμε - ως θέμα αρχής - τη δυνατότητα επίσκεψης του Πάπα στη Ρωσία ή της συνάντησής του με τον Πατριάρχη Μόσχας στο έδαφος μιας τρίτης χώρας. Ωστόσο αποτελεί βαθιά μας πεποίθηση ότι ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός πρέπει να σηματοδοτήσει θετικές αλλαγές στις σχέσεις ανάμεσα στις Εκκλησίες”. Αξίζει, εδώ, να σημειωθεί το γεγονός ότι ο ισχυρός Καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ επισκέφθηκε την Μόσχα τον Δεκέμβριο του 2005 επί Πατριαρχίας Αλεξίου Β' σε μια προσπάθεια εγγύτητος των δύο Εκκλησιών και έγινε δεκτός με τιμές από τον μακαριστό Πατριάρχη. Μόλις τον περασμένο Ιούνιο ο νέος επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών σχέσεων Αρχιεπίσκοπος Βολοκολάμσκ Ιλαρίων δήλωσε χαρακτηριστικά: “Η Ρωσική Ορθόδοξη και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θα πρέπει να αφήσουν πίσω τους το πνεύμα εχθρότητας που δηλητηριάζει εδώ και χρόνια τις σχέσεις τους, ώστε από κοινού να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες”. Τον περασμένο μήνα ο πρόεδρος Μεντβέντεφ δήλωσε για το θέμα: “Έχουμε σχέσεις με το Βατικανό σε επίπεδο Γραφείων Αντιπροσωπείας. Συζητούμε το θέμα της ανύψωσης του επιπέδου σχέσεων σε πλήρη μορφή, για να κάνουμε αυτές τις σχέσεις πρεσβευτικές, πραγματικά διπλωματικές”. Και βέβαια ο Μεντβέντεφ στοιχείται στη γραμμή του προκατόχου του Πούτιν, ο οποίος δήλωνε από το 2000 ότι “οι σχέσεις Μόσχας – Βατικανού είναι σε πολύ καλό επίπεδο", επισημαίνοντας ότι "υπάρχουν περιθώρια ενδυνάμωσης των δεσμών μεταξύ των δύο πλευρών”. Η Ρωσική Εκκλησία διατηρεί άριστες σχέσεις με τους προέδρους Μεντβέντεφ και Πούτιν και νομοτελειακά πια, η συνάντηση Πατριάρχη Μόσχας και Πάπα δεν είναι μακριά, ίσως δε και η επίσκεψη του Πάπα στη Ρωσία, κάτι που επιθυμεί σφόδρα το Βατικανό. Ο Πατριάρχης Κύριλλος, ο οποίος, είναι ολοφάνερο, επιθυμεί να παίξει ηγετικό ρόλο στην Ορθοδοξία και να μην αφήσει μόνο του το Οικουμενικό Πατριαρχείο να διαλέγεται ισοτίμως με το Βατικανό, δεν έχει κάνει καμία δήλωση εναντίον της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και του Πάπα. Ούτε, φυσικά, καταδικάζει τον Οικουμενισμό, αφού ο ίδιος υποστήριξε έργοις και λόγοις τον διάλογο των Εκκλησιών. Σίγουρα, δεν λησμονεί ούτε στιγμή ο Ρώσος Πατριάρχης ότι οι Ρώσοι της Διασποράς, το "ποίμνιό του" που κατά τον ίδιο είναι μεγαλύτερο απ' αυτό της Ρωσικής γης, δεν θα δεχθούν εύκολα από την Εκκλησία τους αφορισμούς και αποκλεισμούς που δεν συνάδουν με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Όλα τα παραπάνω είναι άκρως ενδεικτικά της “φιλοπαπικής” στάσης της Ρωσικής Ορθοδοξίας”.
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΟΣΧΑΣ
Δυστυχώς πλείστα, αν όχι όλα, όσα γράφει ο κ. Π. Ανδριόπουλος είναι ακριβή για τη στάση της Μόσχας αναφορικά με τον Οικουμενισμό. Παρόλον ότι στάζει οικουμενιστικό φαρμάκι η ανάλυση του κ. Ανδριόπουλου είναι χρήσιμη επειδή οι παραδοσιακοί πιστοί πρέπει να έχουν υπόψη ότι η Εκκλησία της Μόσχας είναι υποχείριο του “Πανρωσισμού”. Δεν είναι φερέγγυα στο θέμα του Οικουμενισμού. Επομένως οι όποιοι σχεδιασμοί εναντίον του Οικουμενισμού πρέπει να θεωρούν τους Ρώσους ως απρόβλεπτους. Μπορεί να ενεργήσουν ως στυγνοί οικουμενιστές (έτσι ακριβώς όπως τους περιγράφει ο κ. Ανδριόπουλος), μπορεί όμως να παρουσιαστούν και με παραδοσιακό προσωπείο για να εγείρουν θέμα πρωτοκαθεδρίας των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Γι’ αυτό οι παραδοσιακοί πιστοί πρέπει να οργανώσουν τη στρατηγική τους έχοντας κατά νουν και τις δύο πιθανότητες για να μη βρεθούν μπροστά σε αντορθόδοξες εκπλήξεις.
Αξιοπρόσεκτο κείμενο για τη στάση της Ρωσικής Εκκλησίας έναντι στον Οικουμενισμό δημοσίευσε ο οικουμενιστής θεολόγος Π. Ανδριόπουλος. Αν και το κείμενό του στάζει οικουμενιστικό δηλητήριο είναι χρήσιμο από μια άποψη: Καταγράφει την αλήθεια αναφορικά με τη στάση της Ρωσικής Εκκλησίας έναντι του Οικουμενισμού την οποία οι παραδοσιακοί πιστοί δεν μπορούν με κανένα τρόπο να αγνοήσουν. Η Εκκλησία της Ρωσίας ΔΕΝ πρόκειται να γίνει ανάχωμα έναντι του οικουμενισμού, όπως ορισμένοι παραδοσιακοί θεολόγοι πιστεύουν...........
Η Ρωσική Εκκλησία παίζει τα γεωπολιτικά παιγνίδια του “Πανρωσισμού”. Αυτή τη στιγμή, και επειδή υπάρχει το αγκάθι της Ουνίας και επειδή επιδιώκει αναβάθμιση της θέσης της στα πρεσβεία των Εκκλησιών, η Ρωσική Εκκλησία φαίνεται τροχοπέδη στους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Αν, όμως, λύσει κάποια προβλήματά της με το Βατικανό και αν τα ρωσικά γεωπολιτικά σχέδια το επιβάλουν δεν πρόκειται να διστάσει ακόμη και να υπερακοντίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε οικουμενιστικά ανοίγματα. Δεν αποκλείεται οι παραδοσιακοί πιστοί να παρακαλουθούν με δέος τα δύο Πατριαρχεία να αμιλλώνται ποιο θα πουλήσει μεγαλύτερη εκδούλευση στον Πάπα!
ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ
Δεν αποκλείεται επίσης να δούμε μια διαφορετική στάση εκ μέρους της Ρωσίας. Συγκεκριμένα να ενθαρρύνει το Πατριαρχείο στο παρασκήνιο να προχωρήσει σε βεβιασμένη ένωση με τους Παπικούς. Μόλις το Πατριαρχείο πέσει στην παγίδα και κάνει το ολέθριο βήμα είναι ενδεχόμενο το Πατριαρχείο Μόσχας να βγει μπροστά σαν ο προστάτης της Ορθοδοξίας και να υφαρπάσει την πρωτοκαθεδρία των Εκκλησιών στιγματίζοντας το Οικουμενικο Πατριαρχείο ως αιρετικό. Ας μην ξεχνούμε ότι η θεωρία της λεγόμενης “Τρίτης Ρώμης” γεννήθηκε μέσα στις στάκτες και τα αποκαίδια που άφησε πίσω της η Σύνοδος της Φερράρας- Φλωρεντίας. Ας προσέξουν, λοιπόν, οι Οικουμενιστές του Φαναρίου. Επειδή μπορεί “να χάσουν και τα αυγά και τα καλάθια”, κατά τη λαική έκφραση.
Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ κ. Π. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ
“Ο Πατριάρχης Κύριλλος, όσο ήταν επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Υποθέσεων της Ρωσικής Εκκλησίας, προχώρησε σε ανοίγματα και προς τη Δυτική Εκκλησία. Επισκέφθηκε πολλές φορές με διάφορες αφορμές το Βατικανό, όπου συναντήθηκε με τους Πάπες Ιωάννη Παύλο και Βενέδικτο. Αυτές οι επαφές του Κυρίλλου είχαν ως αποτέλεσμα τη συνεργασία της Μόσχας και του Βατικανού για κοινωνικά θέματα, όπως η φτώχεια, η ανεργία και τα ναρκωτικά. Το 2007 ο τότε Σμολένσκ και νυν Πατριάρχης Κύριλλος επισκέφθηκε πάλι το Βατικανό και είχε ιδιαίτερη συνάντηση με τον Πάπα Βενέδικτο. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ (25/2/2007) ο τότε Σμολένσκ Κύριλλος δήλωνε κατηγορηματικά: “Πρώτα απ' όλα θέλω να υπενθυμίσω ότι ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους σχέσεων μεταξύ της Ρωσικής Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ποτέ δεν αποκλείσαμε - ως θέμα αρχής - τη δυνατότητα επίσκεψης του Πάπα στη Ρωσία ή της συνάντησής του με τον Πατριάρχη Μόσχας στο έδαφος μιας τρίτης χώρας. Ωστόσο αποτελεί βαθιά μας πεποίθηση ότι ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός πρέπει να σηματοδοτήσει θετικές αλλαγές στις σχέσεις ανάμεσα στις Εκκλησίες”. Αξίζει, εδώ, να σημειωθεί το γεγονός ότι ο ισχυρός Καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ επισκέφθηκε την Μόσχα τον Δεκέμβριο του 2005 επί Πατριαρχίας Αλεξίου Β' σε μια προσπάθεια εγγύτητος των δύο Εκκλησιών και έγινε δεκτός με τιμές από τον μακαριστό Πατριάρχη. Μόλις τον περασμένο Ιούνιο ο νέος επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών σχέσεων Αρχιεπίσκοπος Βολοκολάμσκ Ιλαρίων δήλωσε χαρακτηριστικά: “Η Ρωσική Ορθόδοξη και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θα πρέπει να αφήσουν πίσω τους το πνεύμα εχθρότητας που δηλητηριάζει εδώ και χρόνια τις σχέσεις τους, ώστε από κοινού να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες”. Τον περασμένο μήνα ο πρόεδρος Μεντβέντεφ δήλωσε για το θέμα: “Έχουμε σχέσεις με το Βατικανό σε επίπεδο Γραφείων Αντιπροσωπείας. Συζητούμε το θέμα της ανύψωσης του επιπέδου σχέσεων σε πλήρη μορφή, για να κάνουμε αυτές τις σχέσεις πρεσβευτικές, πραγματικά διπλωματικές”. Και βέβαια ο Μεντβέντεφ στοιχείται στη γραμμή του προκατόχου του Πούτιν, ο οποίος δήλωνε από το 2000 ότι “οι σχέσεις Μόσχας – Βατικανού είναι σε πολύ καλό επίπεδο", επισημαίνοντας ότι "υπάρχουν περιθώρια ενδυνάμωσης των δεσμών μεταξύ των δύο πλευρών”. Η Ρωσική Εκκλησία διατηρεί άριστες σχέσεις με τους προέδρους Μεντβέντεφ και Πούτιν και νομοτελειακά πια, η συνάντηση Πατριάρχη Μόσχας και Πάπα δεν είναι μακριά, ίσως δε και η επίσκεψη του Πάπα στη Ρωσία, κάτι που επιθυμεί σφόδρα το Βατικανό. Ο Πατριάρχης Κύριλλος, ο οποίος, είναι ολοφάνερο, επιθυμεί να παίξει ηγετικό ρόλο στην Ορθοδοξία και να μην αφήσει μόνο του το Οικουμενικό Πατριαρχείο να διαλέγεται ισοτίμως με το Βατικανό, δεν έχει κάνει καμία δήλωση εναντίον της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και του Πάπα. Ούτε, φυσικά, καταδικάζει τον Οικουμενισμό, αφού ο ίδιος υποστήριξε έργοις και λόγοις τον διάλογο των Εκκλησιών. Σίγουρα, δεν λησμονεί ούτε στιγμή ο Ρώσος Πατριάρχης ότι οι Ρώσοι της Διασποράς, το "ποίμνιό του" που κατά τον ίδιο είναι μεγαλύτερο απ' αυτό της Ρωσικής γης, δεν θα δεχθούν εύκολα από την Εκκλησία τους αφορισμούς και αποκλεισμούς που δεν συνάδουν με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Όλα τα παραπάνω είναι άκρως ενδεικτικά της “φιλοπαπικής” στάσης της Ρωσικής Ορθοδοξίας”.
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΟΣΧΑΣ
Δυστυχώς πλείστα, αν όχι όλα, όσα γράφει ο κ. Π. Ανδριόπουλος είναι ακριβή για τη στάση της Μόσχας αναφορικά με τον Οικουμενισμό. Παρόλον ότι στάζει οικουμενιστικό φαρμάκι η ανάλυση του κ. Ανδριόπουλου είναι χρήσιμη επειδή οι παραδοσιακοί πιστοί πρέπει να έχουν υπόψη ότι η Εκκλησία της Μόσχας είναι υποχείριο του “Πανρωσισμού”. Δεν είναι φερέγγυα στο θέμα του Οικουμενισμού. Επομένως οι όποιοι σχεδιασμοί εναντίον του Οικουμενισμού πρέπει να θεωρούν τους Ρώσους ως απρόβλεπτους. Μπορεί να ενεργήσουν ως στυγνοί οικουμενιστές (έτσι ακριβώς όπως τους περιγράφει ο κ. Ανδριόπουλος), μπορεί όμως να παρουσιαστούν και με παραδοσιακό προσωπείο για να εγείρουν θέμα πρωτοκαθεδρίας των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Γι’ αυτό οι παραδοσιακοί πιστοί πρέπει να οργανώσουν τη στρατηγική τους έχοντας κατά νουν και τις δύο πιθανότητες για να μη βρεθούν μπροστά σε αντορθόδοξες εκπλήξεις.
3 σχόλια:
Παρακαλώ δώστε προσοχή σε αυτό το ανατρυχιαστικό δημοσίευμα γιά τα θλιβερά ολισθήματα του κου Μπέγζου. Κρίμα γιά τον άνθρωπο αυτό, έναν αξιολογώτατο καθηγητή. :http://www.informationliberation.com/?id=8231
Ορθές κατά την γνώμη μου οι παρατηρήσεις σας,αλλά όμως για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέρετε ,θα έπρεπε όλοι εμείς οι αληθινοί Αντιοικουμενισταί, δηλαδή οι πραγματικοί Ορθόδοξοι,να οργανώσουμε μία στρατηγική απεγκλωβισμού από τους Οικουμενιστές και τους συνοδοιπόρους τους και δημιουργίας ενός αληθινά Ορθοδόξου Μετώπου και όχι να ελπίζουμε στα πολιτικά και Εκκλησιαστικά παιγχνίδια τρίτων.Αναρωτιέμαι, γιατί άραγε είναι τόσο δύσκολο εμείς οι Ορθόδοξοι να μη μπορούμε να συννενοηθούμε,αλλά ο καθένας να βλέπει μόνο το μικροσυμφεροντάκι του ή να πιστεύει μόνο στο αλάθητο του μυαλού του.Είμαστε με αυτό τον τρόπο αληθινοί μαθητές του Χριστού ;Ας το σκεφτούμε καλύτερα
Ανώνυμε 8-11-2009 είσαι με τα καλά σου; Αξιολογώτατος καθηγητής αυτός που πρόδωσε τον Χριστό υποστηρίζοντας τον Αντίχριστο ανδρουλάκη;
Δημοσίευση σχολίου