ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ ΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΕΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος
Η αναφορά για το βιβλίο του πρεσβύτερου Αναστάσιου Γκοτσόπουλου, Η συμπροσευχή με αιρετικούς, Προσεγγίζοντας την κανονική πράξη της Εκκλησίας, Ου δει αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι”, Εκδόσεις Θεοδρομία, Θεσσαλονίκη 2009, σσ. 286.
Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Είναι κάποιες εργασίες που γράφονται με πλήρη επιστημονική κατοχύρωση και απευθύνονται στους ειδικούς. Είναι ελάχιστες, όμως, οι επιστημονικές εργασίες που ενδιαφέρουν το ευρύ κοινό. Και είναι ακόμη πιο λίγες οι εργασίες που γράφονται με απόλυτη επιστημονική μεθοδολογία πλην όμως ο στόχος τους δεν είναι ακαδημαικός. Εξυπηρετεί αποκλειστικά το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας.......
Μια από αυτές τις εργασίες είναι και το θαυμάσιο βιβλίο του π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου αναφορικά με την απαγόρευση της συμπροσευχής με τους αιρετικούς και τους σχισματικούς. (Πολλώ μάλλον με τους αλλόθρησκους).
ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το βιβλίο του π. Αναστάσιου προλογίζει ο πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, με πολύ εμπεριστατωμένη εισαγωγή ο οποίος και αξιολογεί την εργασία του π. Αναστάσιου πολύ θετικά. Γι’ αυτό άλλωστε και τη συμπεριέλαβε στις εκδόσεις “Θεοδρομία” της “Εταιρείας Ορθοδόξων Σπουδών”. Το βιβλίο περιλαμβάνει τα ακόλουθα λίαν αξιόλογα κεφάλαια: Η συμπροσευχή στην κανονική παράδοση κα στη σημερινή πράξη: 1.) Ο Παπισμός είναι αίρεση, 2.) Συμπροσευχή δεν σημαίνει μόνον συλλείτουργο, 3.) Συμπροσευχή κατ’ οικονομίαν; 4.) Οι Ιεροί Κανόνες ισχύουν σήμερα, 5.) Γιατί απαγορεύεται η συμπροσευχή; Ακολουθούν τα πολύ περιεκτικά συμπεράσματα. Στην παρούσα β΄ έκδοση του βιβλίου εκτός από τον πρόλογο του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεόδωρου Ζήση παρατίθενται σε παράρτημα 1.) Ο σχολιασμός του άρθρου του κ. Βλ. Φειδά “Το ζήτημα της συμπροσευχής μετά των ετεροδόξων κατά τους Ιερούς κανόνες” με το οποίο καταφέρει βαρύτατο (για την ακρίβεια εξουθενωτικό) πλήγμα στη διαστροφική ερμηνευτική των ιερών κανόνων που αποπειράται να κατοχυρώσει ο Οικουμενιστής Καθηγητής, και τέλος 2.) Την αλληλογραφία του σεβαστού συγγραφέα με τον πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Τσέτση.
ΒΙΒΛΙΟ ΘΗΣΑΥΡΟΣ
Οταν αποστέλλεται βιβλίο στο Πατριαρχείο είναι το έθος να απαντά ο εκάστοτε Παναγιότατος “το αποθησαυρίσαμε εις την Πατριαρχικήν ημών βιβλιοθήκην”. Πατριάρχης δεν είμαι βέβαια αλλά το σίγουρο είναι ότι θα φυλάξω και θα μελετώ συστηματικά το βιβλίο του π. Ανάστασιου σαν αληθινό θησαυρό. Να ευχαριστήσουμε τον καλό κληρικό, το θεολογικό νού και πατέρα πέντε παιδιών (πληροφορούμαι), για την ουσιαστική προσφορά του και ελπίζουμε ότι και στο μέλλον θα δίνει τη συμβολή του με την ίδια θαυμαστή θεολογική επάρκεια και το ίδιο αξιέπαινο ομολογιακό ήθος στα θέματα της πίστης μας.
ΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Με την εργασία του αυτή ο π. Αναστάσιος κατορθώνει προπαντός να σπάσει τη ραχοκοκκαλιά του λεγόμενου "Λαικού Οικουμενισμού", ο οποίος επιδιώκει με τις συμπροσευχές να αμβλύνει την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία και να παρουσιάσει στα μάτια του κόσμου την ένωση της Ορθοδοξίας με τον Παπισμό και τις άλλες αιρέσεις ως κάτι που έγινε ήδη πραγματικότητα. Ταυτόχρονα ανασκευάζει με απόλυτη πειστικότητα την πλάνη ότι δήθεν ο Παπισμός και οι προτεσταντικές παραφυάδες δεν έχουν καταδικαστεί συνοδικά ως αιρέσεις. Ενα επιχείρημα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι Οικουμενιστες για να δικαιολογήσουν τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς Λατίνους και Προτεστάντες.
ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ
Να προσθέσω και ένα τελευταίο: Ο π. Αναστάσιος επισημαίνει ότι οι συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους απαγορεύονται ασφαλώς από τους κανόνες αλλά τονίζει ότι και οι συμπροσευχές με τους σχισματικούς εμπίπτουν επίσης στην απαγόρευση των Ιερών Κανόνων. Κάτι που πολλοί τελευταία τείνουν να το ξεχνούν με την ίδια ευκολία που οι Οικουμενιστές ξεχνούν τις διατάξεις των απαγορευτικών κανόνων για συμπροσευχή με τους αιρετικούς. Πέφτουν έτσι στην παγίδα την οποία ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ανέλυσε αριστοτεχνικά στο βιβλίο του (που αποτελεί αληθινό μνημείο της Ορθοδόξου θεολογίας) “Τα δύο άκρα”, Οικουμενισμός - Ζηλωτισμός”. Δέχονται έτσι έμμεσα τη φρικτή κακοδοξία της “Βαπτισματικής θεολογίας”!!! Πρεσβεύουν, έστω και ανεπιγνώστως, ότι υπάρχουν έγκυρα μυστήρια εκτός Εκκλησίας. Συνιστώ "εξ όλης ψυχής και καρδίας" το εξαίρετο βιβλίο του π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου.
Η αναφορά για το βιβλίο του πρεσβύτερου Αναστάσιου Γκοτσόπουλου, Η συμπροσευχή με αιρετικούς, Προσεγγίζοντας την κανονική πράξη της Εκκλησίας, Ου δει αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι”, Εκδόσεις Θεοδρομία, Θεσσαλονίκη 2009, σσ. 286.
Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Είναι κάποιες εργασίες που γράφονται με πλήρη επιστημονική κατοχύρωση και απευθύνονται στους ειδικούς. Είναι ελάχιστες, όμως, οι επιστημονικές εργασίες που ενδιαφέρουν το ευρύ κοινό. Και είναι ακόμη πιο λίγες οι εργασίες που γράφονται με απόλυτη επιστημονική μεθοδολογία πλην όμως ο στόχος τους δεν είναι ακαδημαικός. Εξυπηρετεί αποκλειστικά το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας.......
Μια από αυτές τις εργασίες είναι και το θαυμάσιο βιβλίο του π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου αναφορικά με την απαγόρευση της συμπροσευχής με τους αιρετικούς και τους σχισματικούς. (Πολλώ μάλλον με τους αλλόθρησκους).
ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το βιβλίο του π. Αναστάσιου προλογίζει ο πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, με πολύ εμπεριστατωμένη εισαγωγή ο οποίος και αξιολογεί την εργασία του π. Αναστάσιου πολύ θετικά. Γι’ αυτό άλλωστε και τη συμπεριέλαβε στις εκδόσεις “Θεοδρομία” της “Εταιρείας Ορθοδόξων Σπουδών”. Το βιβλίο περιλαμβάνει τα ακόλουθα λίαν αξιόλογα κεφάλαια: Η συμπροσευχή στην κανονική παράδοση κα στη σημερινή πράξη: 1.) Ο Παπισμός είναι αίρεση, 2.) Συμπροσευχή δεν σημαίνει μόνον συλλείτουργο, 3.) Συμπροσευχή κατ’ οικονομίαν; 4.) Οι Ιεροί Κανόνες ισχύουν σήμερα, 5.) Γιατί απαγορεύεται η συμπροσευχή; Ακολουθούν τα πολύ περιεκτικά συμπεράσματα. Στην παρούσα β΄ έκδοση του βιβλίου εκτός από τον πρόλογο του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεόδωρου Ζήση παρατίθενται σε παράρτημα 1.) Ο σχολιασμός του άρθρου του κ. Βλ. Φειδά “Το ζήτημα της συμπροσευχής μετά των ετεροδόξων κατά τους Ιερούς κανόνες” με το οποίο καταφέρει βαρύτατο (για την ακρίβεια εξουθενωτικό) πλήγμα στη διαστροφική ερμηνευτική των ιερών κανόνων που αποπειράται να κατοχυρώσει ο Οικουμενιστής Καθηγητής, και τέλος 2.) Την αλληλογραφία του σεβαστού συγγραφέα με τον πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Τσέτση.
ΒΙΒΛΙΟ ΘΗΣΑΥΡΟΣ
Οταν αποστέλλεται βιβλίο στο Πατριαρχείο είναι το έθος να απαντά ο εκάστοτε Παναγιότατος “το αποθησαυρίσαμε εις την Πατριαρχικήν ημών βιβλιοθήκην”. Πατριάρχης δεν είμαι βέβαια αλλά το σίγουρο είναι ότι θα φυλάξω και θα μελετώ συστηματικά το βιβλίο του π. Ανάστασιου σαν αληθινό θησαυρό. Να ευχαριστήσουμε τον καλό κληρικό, το θεολογικό νού και πατέρα πέντε παιδιών (πληροφορούμαι), για την ουσιαστική προσφορά του και ελπίζουμε ότι και στο μέλλον θα δίνει τη συμβολή του με την ίδια θαυμαστή θεολογική επάρκεια και το ίδιο αξιέπαινο ομολογιακό ήθος στα θέματα της πίστης μας.
ΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Με την εργασία του αυτή ο π. Αναστάσιος κατορθώνει προπαντός να σπάσει τη ραχοκοκκαλιά του λεγόμενου "Λαικού Οικουμενισμού", ο οποίος επιδιώκει με τις συμπροσευχές να αμβλύνει την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία και να παρουσιάσει στα μάτια του κόσμου την ένωση της Ορθοδοξίας με τον Παπισμό και τις άλλες αιρέσεις ως κάτι που έγινε ήδη πραγματικότητα. Ταυτόχρονα ανασκευάζει με απόλυτη πειστικότητα την πλάνη ότι δήθεν ο Παπισμός και οι προτεσταντικές παραφυάδες δεν έχουν καταδικαστεί συνοδικά ως αιρέσεις. Ενα επιχείρημα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι Οικουμενιστες για να δικαιολογήσουν τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς Λατίνους και Προτεστάντες.
ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ
Να προσθέσω και ένα τελευταίο: Ο π. Αναστάσιος επισημαίνει ότι οι συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους απαγορεύονται ασφαλώς από τους κανόνες αλλά τονίζει ότι και οι συμπροσευχές με τους σχισματικούς εμπίπτουν επίσης στην απαγόρευση των Ιερών Κανόνων. Κάτι που πολλοί τελευταία τείνουν να το ξεχνούν με την ίδια ευκολία που οι Οικουμενιστές ξεχνούν τις διατάξεις των απαγορευτικών κανόνων για συμπροσευχή με τους αιρετικούς. Πέφτουν έτσι στην παγίδα την οποία ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ανέλυσε αριστοτεχνικά στο βιβλίο του (που αποτελεί αληθινό μνημείο της Ορθοδόξου θεολογίας) “Τα δύο άκρα”, Οικουμενισμός - Ζηλωτισμός”. Δέχονται έτσι έμμεσα τη φρικτή κακοδοξία της “Βαπτισματικής θεολογίας”!!! Πρεσβεύουν, έστω και ανεπιγνώστως, ότι υπάρχουν έγκυρα μυστήρια εκτός Εκκλησίας. Συνιστώ "εξ όλης ψυχής και καρδίας" το εξαίρετο βιβλίο του π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου