πηγή: Ελεύθερος Τύπος, 3/2/2010
Το θέμα των Θρησκευτικών άνοιξε από την Κύπρο η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου, σκαλίζοντας τη στάχτη που είχε αφήσει στις σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη υπέρ της προαιρετικότητας του μαθήματος το 2008. Ο κίνδυνος να ανάψει ξανά η φωτιά, αυτή τη φορά κατά την κρίσιμη φάση των διαβουλεύσεων για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, είναι περισσότερο από ορατός.......
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση στο περιθώριο της συνάντησής της με τον Κύπριο ομόλογό της, με τον οποίο είχε διεξοδική συζήτηση για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που έχει δρομολογηθεί στο νησί με επίκεντρο ριζικές αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα των κυπριακών σχολείων, η κ. Διαμαντοπούλου άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να γίνει προαιρετική η διδασκαλία των Θρησκευτικών στο πλαίσιο των αντίστοιχων αλλαγών που σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας στην Ελλάδα. «Την τελική θέση μας», δήλωσε η κ. Διαμαντοπούλου, «θα τη διατυπώσω όταν θα έχουμε προχωρήσει και ως προς τα αναλυτικά προγράμματα και ως προς τις μεθόδους διδασκαλίας και λαμβάνοντας υπόψη τα πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά που έχει σήμερα η σύνθεση του ελληνικού σχολείου». Στην ερώτηση εάν το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να γίνει προαιρετικό, η απάντηση της κ. Διαμαντοπούλου ήταν επί λέξει:
«Τουλάχιστον στη δική μας ανάλυση δεν έχουμε ακόμη μπει σε αυτό το θέμα και υπάρχουν πολλές συζητήσεις που αφορούν τη δυνατότητα επιλογής για τα παιδιά που δεν θέλουν να έχουν ένα μάθημα με ομολογιακά και κατηχητικά χαρακτηριστικά, κυρίως, βεβαίως, παιδιά που προέρχονται από άλλα δόγματα».
Το τελευταίο επεισόδιο του σίριαλ των Θρησκευτικών παίχτηκε το Νοέμβριο του 2008 με παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη, κ. Γιώργο Καμίνη, ο οποίος με επιστολή του στον τότε υπουργό Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη είχε ζητήσει να αναγνωριστεί σε όλους τους μαθητές (και όχι μόνο στους αλλόθρησκους ή τους ετερόδοξους), ανεξαρτήτως των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, δικαίωμα απαλλαγής τους από το μάθημα των Θρησκευτικών.
Ο Συνήγορος επικαλείτο στην επιστολή του αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και κατέληγε στηλιτεύοντας σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας, υπογραμμίζοντας ότι «λόγω του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος δεν είναι συνταγματικώς θεμιτό η απαλλαγή για λόγους συνείδησης να εξαρτάται από οποιασδήποτε μορφής -θετική ή αρνητική- δήλωση θρησκεύματος».
Στο Συνήγορο είχε απαντήσει σε έντονο ύφος ο κ. Στυλιανίδης, κλείνοντας το θέμα για το υπουργείο Παιδείας:
«Το μάθημα των Θρησκευτικών», ανέφερε ο πρώην υπουργός Παιδείας στην απαντητική επιστολή του προς το Συνήγορο, «παραμένει υποχρεωτικό για όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς μαθητές. Μπορούν επίσης να το παρακολουθήσουν και όσοι μη ορθόδοξοι το επιθυμούν. Δικαίωμα εξαιρέσεως έχουν οι αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι μαθητές, εφόσον το επιθυμούν, οι οποίοι στην αίτησή τους δεν χρειάζεται να αναγράφουν το δόγμα ή το θρήσκευμα στο οποίο πιστεύουν.
Το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων εκτιμά -και είναι το μόνο αρμόδιο να το κρίνει αυτό σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους- ότι το μάθημα των Θρησκευτικών δεν έχει ομολογιακό-κατηχητικό χαρακτήρα, αλλά είναι γνωσιολογικό, δηλαδή συμπεριλαμβάνει αναφορές όχι μόνον στην επικρατούσα θρησκεία, αλλά και σε άλλα δόγματα και θρησκείες».
Το θέμα των Θρησκευτικών άνοιξε από την Κύπρο η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου, σκαλίζοντας τη στάχτη που είχε αφήσει στις σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη υπέρ της προαιρετικότητας του μαθήματος το 2008. Ο κίνδυνος να ανάψει ξανά η φωτιά, αυτή τη φορά κατά την κρίσιμη φάση των διαβουλεύσεων για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, είναι περισσότερο από ορατός.......
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση στο περιθώριο της συνάντησής της με τον Κύπριο ομόλογό της, με τον οποίο είχε διεξοδική συζήτηση για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που έχει δρομολογηθεί στο νησί με επίκεντρο ριζικές αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα των κυπριακών σχολείων, η κ. Διαμαντοπούλου άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να γίνει προαιρετική η διδασκαλία των Θρησκευτικών στο πλαίσιο των αντίστοιχων αλλαγών που σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας στην Ελλάδα. «Την τελική θέση μας», δήλωσε η κ. Διαμαντοπούλου, «θα τη διατυπώσω όταν θα έχουμε προχωρήσει και ως προς τα αναλυτικά προγράμματα και ως προς τις μεθόδους διδασκαλίας και λαμβάνοντας υπόψη τα πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά που έχει σήμερα η σύνθεση του ελληνικού σχολείου». Στην ερώτηση εάν το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να γίνει προαιρετικό, η απάντηση της κ. Διαμαντοπούλου ήταν επί λέξει:
«Τουλάχιστον στη δική μας ανάλυση δεν έχουμε ακόμη μπει σε αυτό το θέμα και υπάρχουν πολλές συζητήσεις που αφορούν τη δυνατότητα επιλογής για τα παιδιά που δεν θέλουν να έχουν ένα μάθημα με ομολογιακά και κατηχητικά χαρακτηριστικά, κυρίως, βεβαίως, παιδιά που προέρχονται από άλλα δόγματα».
Το τελευταίο επεισόδιο του σίριαλ των Θρησκευτικών παίχτηκε το Νοέμβριο του 2008 με παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη, κ. Γιώργο Καμίνη, ο οποίος με επιστολή του στον τότε υπουργό Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη είχε ζητήσει να αναγνωριστεί σε όλους τους μαθητές (και όχι μόνο στους αλλόθρησκους ή τους ετερόδοξους), ανεξαρτήτως των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, δικαίωμα απαλλαγής τους από το μάθημα των Θρησκευτικών.
Ο Συνήγορος επικαλείτο στην επιστολή του αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και κατέληγε στηλιτεύοντας σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας, υπογραμμίζοντας ότι «λόγω του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος δεν είναι συνταγματικώς θεμιτό η απαλλαγή για λόγους συνείδησης να εξαρτάται από οποιασδήποτε μορφής -θετική ή αρνητική- δήλωση θρησκεύματος».
Στο Συνήγορο είχε απαντήσει σε έντονο ύφος ο κ. Στυλιανίδης, κλείνοντας το θέμα για το υπουργείο Παιδείας:
«Το μάθημα των Θρησκευτικών», ανέφερε ο πρώην υπουργός Παιδείας στην απαντητική επιστολή του προς το Συνήγορο, «παραμένει υποχρεωτικό για όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς μαθητές. Μπορούν επίσης να το παρακολουθήσουν και όσοι μη ορθόδοξοι το επιθυμούν. Δικαίωμα εξαιρέσεως έχουν οι αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι μαθητές, εφόσον το επιθυμούν, οι οποίοι στην αίτησή τους δεν χρειάζεται να αναγράφουν το δόγμα ή το θρήσκευμα στο οποίο πιστεύουν.
Το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων εκτιμά -και είναι το μόνο αρμόδιο να το κρίνει αυτό σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους- ότι το μάθημα των Θρησκευτικών δεν έχει ομολογιακό-κατηχητικό χαρακτήρα, αλλά είναι γνωσιολογικό, δηλαδή συμπεριλαμβάνει αναφορές όχι μόνον στην επικρατούσα θρησκεία, αλλά και σε άλλα δόγματα και θρησκείες».
10 σχόλια:
Δείτε εδώ πως η "ΑΥΓΗ" αναφέρεται στο ίδιο θέμα:
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=521972
"την κρίσιμη φάση των διαβουλεύσεων για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας"
TΊ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛ.ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ;;;
ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ...!!!
Δεν ξέρω αν η πρόταση μου μπορεί να αποδειχθεί ωφέλιμη ή όχι, αλλά εφόσον επιμένουν να μετατρέψουν το μάθημα των θρησκευτικών από ομολογιακό σε θρησκειολογικό, ας το κάνουν. Με ένα όμως απολύτως απαραίτητο στοιχείο:
Να εξετάζονται και οι άλλες θρησκείες, αλλά με την Ορθόδοξη οπτική για αυτές και να διαχωρίζεται η Αλήθεια από τη πλάνη.
Πιθανότατα να είναι δύσκολο να εφαρμοστεί ο αντιαιρετικός αυτός χαρακτήρας του μαθήματος στη διδακτέα ύλη για τα σχολεία αλλά δεν θα είναι προτιμότερο από το να αναφέρονται τα δόγματα κάθε θρησκείας δίχως την απαραίτητη διάκριση της Αλήθειας από το ψέμα; Επίσης, οι αυριανοί πολίτες του αύριο θα έχουν να αντιμετωπίσουν -και ήδη αντιμετωπίζουν- τις προκλήσεις της Νέας Εποχής από ΜΜΕ και βιβλία - περιοδικά που προσπαθούν να καλλιεργήσουν το ενδιαφέρον για τα θέματα του αποκρυφισμού της Νέας Εποχής. Δεν θα ήταν χρήσιμο ένα βοήθημα που εξετάζει τα βασικά της Ορθόδοξης Πίστης και παράλληλα ενημερώνει για πολλές από τις νεοεποχίτικες προκλήσεις;
"Μη μασάς" ανωνυμε 4:36 μ.μ., τις πονηρίες των οικουμενιστών προδοτών.
Ευριπίδης
Ευριπίδη, με κατηγορείς ότι μασάω τις πονηρίες των Οικουμενιστών προδοτών. Σου μίλησε κάποιος προδότης της πίστεως για αντιαιρετική κατάρτιση;
Ο λόγος που είναι απαραίτητη είναι επειδή αντιμετωπίζουμε καθημερινά γύρω μας την πλάνη. Σε κάθε γειτονιά μια σχολή πολεμικών τεχνών (όπως ήθελε η Μπλαβάτσκυ), από τα ΜΜΕ ο αποκρυφισμός της Νέας Εποχής (μαντικές μέθοδοι, γιόγκα, δήθεν ψυχικές δυνάμεις κλπ), στα βιβλιοπωλεία και στις εκθέσεις βιβλίων αποκρυφισμός της Νέας Εποχής με την ετικέτα της επιστήμης (πχ Ινδουισμός μέσω κατηγορίας βιβλίων ψυχολογία - προσωπική ανάπτυξη). Στα Χριστιανικά βιβλιοπωλεία η Οικουμενιστική τριλογία του κ Μαρκίδη
http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1300.
Τι άλλο θέλει κανείς για να πειστεί ότι βομβαρδιζόμαστε με μηνύματα της Νέας Εποχής; Γιατί λοιπόν να μην έχουμε και τα εφόδια να τα διακρίνουμε και να τα αποφύγουμε; Δεν αρκεί σε ένα νέο άνθρωπο, να μην πει κάτι η Εκκλησία για κάτι ή να πει απλά ότι είναι κακό. Πρέπει και να εξηγήσει για ποιο λόγο βλάπτει ότι βλάπτει.
Τα εφόδια αφελή ανώνυμε δεν θα αποκτηθούν διαστρέφοντας τον χαρακτήρα του ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ σε θρησκειολογικό. Έτσι;
Ευριπίδης
Ευριπίδη, δεν είπα μόνο μετατροπή του μαθήματος σε θρησκειολογικό αλλά προσέγγιση των άλλων θρησκειών από την Ορθόδοξη οπτική και όχι από τη δική τους.
Αφελής ανώνυμος
Πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξει το μάθημα των Θρησκευτικών και τώρα που γίνονται οι συζητήσεις αυτές είναι ευκαιρία να αλλάξει και να γίνει καλύτερο. Εννοείται ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει το μάθημα όπως θέλουν οι Οικουμενιστές αλλά να βρούμε ένα τρόπο που να μιλά στις καρδιές των νέων ανθρώπων για τις προκλήσεις που σήμερα αντιμετωπίζουν. Άλλωστε ο σκοπός του δεν είναι να βοηθήσει όποιον θέλει να γνωρίσει και να πορευτεί προς τον Χριστό; Σήμερα όμως με την παγκοσμιοποίηση, όλοι για τον Χριστό μιλούν, άντε να βρεις άκρη! Νομοθετικά είναι προαιρετικό σαν μάθημα, εμένα άλλη απορία που δημιουργείται: Παρόλο το μάθημα θρησκευτικών αναφέρεται στον γλυκύ μας Ιησού που τόσα έκανε και κάνει για εμάς, δεν βλέπω λαχτάρα για τη παρακολούθησή του, απεναντίας για τη πλειοψηφία των νέων ο χριστιανισμός είναι μια ιστορία των παπάδων ενώ είναι το πάν! Θέλουμε δεν θέλουμε δεν μπορούμε να απομονωθούμε από την παγκοσμιοποίηση, όμως θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία για Ιεραποστολή, ώστε και οι αλλόθρησκοι να θελήσουν να μάθουν την Ορθοδοξία. Και όταν λέω Ιεραποστολή δεν εννοώ μόνο δογματικά κηρύγματα.
Ανώνυμε 06 Φεβρουαρίου 2010 12:51 μ.μ., αυτά που γράφεις είναι φαιδρότητες. Το πρόβλημα δεν είναι το μάθημα ως έχει σήμερα. Τα βιβλία -ιδίως του Λυκείου- είναι πολύ καλά. Το πρόβλημα είναι οι μη έχοντες σχέση με την ορθόδοξη ζωή, διδάσκοντες καθηγητές. Αυτοι είναι όλο το πρόβλημα.
Φιλήμονας
Πάνε χρόνια που ήμουν στα μαθητικά θρανία και δεν ξέρω τι περιλαμβάνει η διδακτέα ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών. Νομίζω ότι το βιβλίο της δευτέρας Λυκείου αναφέρεται στις μεγαλύτερες θρησκείες. Δεν θυμάμαι όμως αν αντιδιαστέλλει τις πλάνες τους με την Ορθοδοξία, πχ ο διαλογισμός των Ινδουιστών - Βουδιστών με την τοποθέτηση των αγίων ότι η φαντασία είναι το γεφύρι των δαιμόνων.
Αναρωτιέμαι όμως, αν περιλαμβάνει κάποια ενότητα για τον Οικουμενισμό, τη μεγαλύτερη αίρεση από όλες την οποία αντιμετωπίζουμε τα τελευταία εκατό περίπου χρόνια. Αν παρέχει ενημέρωση για τις αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και για τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας, εκείνους για τη παραβίασή τους ορίζεται καθαίρεση. Γιατί αν δεν ενημερώνει τους νέους για αυτό το καυτό θέμα δεν είναι αρκετά καλά τα βιβλία.
Δημοσίευση σχολίου