30/3/10

Στόχος της Θ. Δραγώνα Ηπειρώτισσα δασκάλα

«Ξαναχτύπησε» η ειδ. Γραμματέας του Υπ. Παιδείας
Στόχος της Θ. Δραγώνα Ηπειρώτισσα δασκάλα
Απειλές εναντίον της Χαράς Νικοπούλου
Δεν κατόρθωσε να την εκδιώξει από την Θράκη το Τουρκικό Προξενείο, επιχειρεί τώρα να το κάνει η Ειδική Γραμματέας του υπουργείου Παιδείας Θάλεια Δραγώνα.
Η Πωγωνήσια (από τον Πωγωνίσκο) εκπαιδευτικός Χαρά Νικοπούλου, κόρη του πρώην Προέδρου του Αρείου Πάγου Βασίλη Νικόπουλου, που υπηρετεί στο Πομάκικο χωριό Μεγάλο Δέρειο του Έβρου, κάνει το αυτονόητο. Μεταδίδει την Ελληνική παιδεία στους μαθητές της.
Αυτό, φαίνεται, πως εξόργισε την κ. Δραγώνα.....
την ίδια στιγμή μάλιστα που η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου της απένειμε το δεύτερο βραβείο του διαγωνισμού «Αριστεία και Καινοτομία στην Εκπαίδευση 2010» για την έκδοση της μαθητικής εφημερίδας «Δέρειο στη γνώση».
Μάλιστα η κ. Διαμαντοπούλου άκουσε με προσοχή την εισήγηση της κ. Νικοπούλου για το μειονοτικό σχολείο του Μεγάλου Δερείου.
Όμως η κ. Δραγώνα, με τις γνωστές πεποιθήσεις, επιτέθηκε στην εκπαιδευτικό, την κατηγόρησε για «άσκηση εξωτερικής πολιτικής στον χώρο του σχολείου» και την απείλησε, χωρίς ενδοιασμούς, πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να μετατεθεί μια ώρα αρχύτερα από τον Έβρο.
Η κ. Νικοπούλου της ξεκαθάρισε ότι απλά και μόνο κάνει το καθήκον της. Είναι η πρώτη εκπαιδευτικός στο χωριό που πραγματοποίησε εκδηλώσεις και παρελάσεις στις εθνικές επετείους.
Μίλησε στους μαθητές της για την Ελληνική Ιστορία, τους έμαθε ποιήματα και τραγούδια για το 1821 και το 1940, τα οποία τα παιδιά απαγγέλλουν.
Η ίδια σημειώνει: «Υπάρχουν κύκλοι του τουρκικού προξενείου που δεν επιθυμούν την παρουσία μου γιατί θεωρούν την περιοχή τουρκική»!
Η Χαρά Νικοπούλου δεν χρησιμοποίησε ως μέσο τον πατέρα της για να διοριστεί στην Αθήνα, παρότι εύκολα μπορούσε να το κάνει. Προτίμησε τον ακριτικό Έβρο, όπου εγκαταστάθηκε με τον σύζυγό της!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

''διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι'' Β Κορ. 4,9

[Διωκόμεθα από απίστους και ψευδαδέλφους, αλλά δεν εγκαταλειπόμεθα από τον Θεόν. Φαίνεται μερικές φορές, ότι καταβαλλόμεθα και ριπτόμεθα από τους εχθρούς μας κάτω ως ηττημένοι, αλλά δεν χανόμεθα.]

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)