πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 5/3/2010«ΠΑΝΤΑ ΔΥΝΑΤΑ Τῼ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΙ»
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Πολλοὶ ἄνθρωποι, χωρὶς νὰ ἔχουν πίστη, καταφεύγουν στὸ Χριστὸ καὶ ζητοῦν τὴ λύση διαφόρων προβλημάτων τους, ἀφοῦ προηγουμένως ἔχουν ἀπογοητευθεῖ ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους τους. Εἶναι ἀπαιτητικοὶ καὶ εὔκολα βγάζουν ἐσφαλμένα συμπεράσματα, ὅταν δὲν ἱκανοποιοῦνται. Οἱ εὐθύνες εἶναι πάντα στοὺς ἄλλους καὶ ὄχι στοὺς ἴδιους.
Ὁ πατέρας τοῦ δαιμονισμένου νέου ἀνῆκε σὲ αὐτὴ τὴν κατηγορία. Πρῶτα εἶχε καταφύγει στοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν.....
Προφανῶς αὐτὸ ὀφειλόταν καὶ στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἴδιος δὲν εἶχε τὴν ἀνάλογη πίστη. Ἁπλὰ ἔκανε μιὰ κίνηση καὶ περίμενε μαγικά, χωρὶς τὴ δική του συμμετοχή, νὰ γίνει καλὰ τὸ παιδί του. Ἀλλὰ καὶ στὸ Χριστό, ποὺ παρουσιάστηκε ἔδειξε τὴν ὀλιγοπιστία του. Παρακαλώντας τὸ Χριστὸ εἶπε: «εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾽ ἡμᾶς». Ἔβαλε τὴ φράση «ἂν μπορεῖς», ποὺ σημαίνει ὅτι δὲν ἦταν βέβαιος ὅτι ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ ἦταν θαυματουργική. Βέβαια ὁ Χριστὸς τοῦ ἔδωσε σημασία καὶ τοῦ εἶπε: «εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι». Ὁ Χριστὸς μποροῦσε νὰ θεραπεύσει τὸ δαιμονισμένο παιδί. Ὁ πατέρας ὅμως δὲν μποροῦσε νὰ πιστέψει στὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ.
Τὴν ὀλιγοπιστία τὴν βλέπουμε σὲ πολλοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι προσέρχονται στὴν Ἐκκλησία καὶ ζητοῦν τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ δὲν τὴν παίρνουν. Εἶναι ἀκαλλιέργητοι πνευματικὰ καὶ ἀπὸ ἀνάγκη καταφεύγουν στὸ Χριστό. Μετὰ ἀπὸ λίγο χάνονται. Συνεχίζουν τὴν κοσμικὴ καὶ ἁμαρτωλὴ ζωή τους, μιλώντας μὲ περιφρόνηση γιὰ τὸ Θεό, τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς πιστούς.
Ὅμως στὴν Ἐκκλησία δὲν πηγαίνουμε μόνο, ὅταν μᾶς ἀπασχολεῖ ἢ ταλαιπωρεῖ κάποιο πρόβλημα. Εἴμαστε πάντα ἐκεῖ. Σὲ ὅλες τὶς καταστάσεις. Πρέπει νὰ νιώθουμε ὅτι μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν μποροῦμε νὰ ζήσουμε. Ὅπως τὰ ψάρια ἔξω ἀπὸ τὴ θάλασσα δὲν μποροῦν νὰ ζήσουν, ἔτσι καὶ οἱ χριστιανοὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας δὲν μποροῦν νὰ προοδεύσουν πνευματικά, γιατὶ ἁπλούστατα δὲν ἔχουν τὴ χάρη της καὶ τὴν εὐλογία της.
Πολλοὶ ἄνθρωποι, χωρὶς νὰ ἔχουν πίστη, καταφεύγουν στὸ Χριστὸ καὶ ζητοῦν τὴ λύση διαφόρων προβλημάτων τους, ἀφοῦ προηγουμένως ἔχουν ἀπογοητευθεῖ ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους τους. Εἶναι ἀπαιτητικοὶ καὶ εὔκολα βγάζουν ἐσφαλμένα συμπεράσματα, ὅταν δὲν ἱκανοποιοῦνται. Οἱ εὐθύνες εἶναι πάντα στοὺς ἄλλους καὶ ὄχι στοὺς ἴδιους.
Ὁ πατέρας τοῦ δαιμονισμένου νέου ἀνῆκε σὲ αὐτὴ τὴν κατηγορία. Πρῶτα εἶχε καταφύγει στοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν.....
Προφανῶς αὐτὸ ὀφειλόταν καὶ στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἴδιος δὲν εἶχε τὴν ἀνάλογη πίστη. Ἁπλὰ ἔκανε μιὰ κίνηση καὶ περίμενε μαγικά, χωρὶς τὴ δική του συμμετοχή, νὰ γίνει καλὰ τὸ παιδί του. Ἀλλὰ καὶ στὸ Χριστό, ποὺ παρουσιάστηκε ἔδειξε τὴν ὀλιγοπιστία του. Παρακαλώντας τὸ Χριστὸ εἶπε: «εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾽ ἡμᾶς». Ἔβαλε τὴ φράση «ἂν μπορεῖς», ποὺ σημαίνει ὅτι δὲν ἦταν βέβαιος ὅτι ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ ἦταν θαυματουργική. Βέβαια ὁ Χριστὸς τοῦ ἔδωσε σημασία καὶ τοῦ εἶπε: «εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι». Ὁ Χριστὸς μποροῦσε νὰ θεραπεύσει τὸ δαιμονισμένο παιδί. Ὁ πατέρας ὅμως δὲν μποροῦσε νὰ πιστέψει στὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ.
Τὴν ὀλιγοπιστία τὴν βλέπουμε σὲ πολλοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι προσέρχονται στὴν Ἐκκλησία καὶ ζητοῦν τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ δὲν τὴν παίρνουν. Εἶναι ἀκαλλιέργητοι πνευματικὰ καὶ ἀπὸ ἀνάγκη καταφεύγουν στὸ Χριστό. Μετὰ ἀπὸ λίγο χάνονται. Συνεχίζουν τὴν κοσμικὴ καὶ ἁμαρτωλὴ ζωή τους, μιλώντας μὲ περιφρόνηση γιὰ τὸ Θεό, τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς πιστούς.
Ὅμως στὴν Ἐκκλησία δὲν πηγαίνουμε μόνο, ὅταν μᾶς ἀπασχολεῖ ἢ ταλαιπωρεῖ κάποιο πρόβλημα. Εἴμαστε πάντα ἐκεῖ. Σὲ ὅλες τὶς καταστάσεις. Πρέπει νὰ νιώθουμε ὅτι μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν μποροῦμε νὰ ζήσουμε. Ὅπως τὰ ψάρια ἔξω ἀπὸ τὴ θάλασσα δὲν μποροῦν νὰ ζήσουν, ἔτσι καὶ οἱ χριστιανοὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας δὲν μποροῦν νὰ προοδεύσουν πνευματικά, γιατὶ ἁπλούστατα δὲν ἔχουν τὴ χάρη της καὶ τὴν εὐλογία της.
5 σχόλια:
Προς τους θεολόγους του ιστολογίου:
θα ήθελα την άποψη σας για το παρακάτω: σήμερα στο ελληνικό σχολείο διδάσκεται η θεωρία της εξέλιξης και μάλιστα από ένα κακογραμμένο κείμενο που την εκθειάζει. Ένας ορθόδοξος χριστιανός βιολόγος αμαρτάνει διδάσκοντας τη θεωρία αυτή στο σχολείο (του επιβάλλεται από το παιδαγωγικό ινστιτούτο) όταν ο ίδιος δεν την πιστεύει ή όταν ο ίδιος δεν πιστεύει ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο μέσω της εξέλιξης;
Σας ευχαριστώ
Ν.Π.
Κάθε εκπαιδευτικός είτε θεολόγος είτε βιολόγος στην τάξη είναι βασιλιάς. Μέσα στην τάξη αυτός κάνει κουμάντο. Έτσι μπορεί και τα λάθη των σχολικών βιβλίων να αποφεύγει να μεταφέρει στους μαθητές και τις επιταγές του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου να μην εφαρμόζει κατά γράμμα όταν η συνείδησή του του λέει ότι δεν είναι ορθές.
Στο συγκεκριμένο. Η θεωρία της εξέλιξης μπορεί να διαχθεί στα παιδιά (αφού αυτό ζητάει το Παιδ. Ιντσιτούτο) με την επισήμανση ότι είναι η "θεωρία" ενός ανθρώπου, του Δαρβίνου. Και ασφαλώς πολύ εύκολα μπορεί κανείς να διδάξει ότι αυτή η θεωρία και επιστημονικά και θεολογικά αλλά και λογικά είναι λανθασμένη και ξεπερασμένη.
Συγχαρητήρια ιστολόγε! Πολύ ορθή η απάντηση σας!
Αμπλίας
Δίκιο έχετε. Πολλά παιδιά δυστυχώς λένε "αφού τα γράφει το σχολικό βιβλίο, έτσι θα είναι''. Και πάλι ευχαριστώ.
Ν.Π.
http://www.sigmalive.com/simerini/news/social/246880
---------------------------------
Ο π. Δημήτριος Μαππούρας γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1958, αλλά έζησε στη Λάρνακα. Σπούδασε Βιολογικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου πήρε διδακτορικό στη Βιοχημεία και εξειδικεύτκηκε στην Ανοσοχημεία, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Παστέρ. Διετέλεσε Επιστημονικός Συνεργάτης του Τομέα Βιοχημείας του Βιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ερευνητής στο Τμήμα Ανοσολογίας του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ. Από το 1998 είναι εφημέριος στην εκκλησία Αγίων Αυξεντίου και Ευσταθίου, ενώ από φέτος ασκεί και καθήκοντα Επιθεωρητή Μέσης Εκπαίδευσης, Βιολογίας/Φυσιογνωστικών. Είναι έγγαμος και πατέρας τεσσάρων παιδιών.
-------------------------------
Ερώτηση: ''Πώς, ως Ιερέας και ως Βιολόγος, «συμφιλιώνετε» αυτές τις δύο «αντιφατικές» μεταξύ τους ιδιότητες;''
π. Δημήτριος : Με βάση όσα είπαμε προηγουμένως, φαίνεται πως τελικά οι δύο αυτές ιδιότητες, του Ιερέα και του Βιολόγου, στο πρόσωπό μου συμπορεύονται χωρίς να αντιπαλεύουν η μια την άλλη. Εξάλλου, και οι δύο ιδιότητες την ίδια λειτουργία επιτελούν. Την εν αγάπη διακονία του ανθρώπινου προσώπου. Ας ευχηθούμε ο Θεός να μας δυναμώνει στη δύσκολη αποστολή μας.
----------------------------------
π. Δημήτριος : Το νόημα της δημιουργίας
Δεν είναι υπερβολή δε, να υποστηρίξει κανείς πως ο Θεός αποκαλύπτει σήμερα το νόημα της δημιουργίας μέσω της Επιστήμης. Αν μερικοί θρησκευόμενοι έχουν κάποιες επιφυλάξεις στην αποδοχή της Επιστήμης λόγω κάποιων υπερβολών της στις μέρες μας, θα πρέπει να θυμούνται ότι είναι η κατάχρηση κι όχι η λελογισμένη χρήση της Επιστήμης που επιφέρει κακά, όπως και κάθε κατάχρηση. Αν πάλι κάποιοι άλλοι από πλευράς Επιστήμης -κι υπάρχουν μερικοί- παρουσιάζονται ως άθεοι, θα πρέπει κι αυτοί να θυμούνται πως η αθεΐα τους δεν μπορεί να θεμελιωθεί στην Επιστήμη, αλλά είναι απλώς μια υπαρξιακή τοποθέτησή τους, μια πίστη από την ανάποδη. Σήμερα, Επιστήμη και Χριστιανισμός συμβαδίζουν ομαλά. Η απόκριση της Εκκλησίας στην πρόκληση της Επιστήμης είναι καταφατική. Η σχέση Βιολογίας και γενικά Θετικών Επιστημών και Πίστης είναι σχέση συμπόρευσης, γιατί θετικοί είναι όλοι οι παράγοντες που τη διαμορφώνουν.
----------------------------------
. Η Βιολογία ως Θετική Επιστήμη δεν αναφέρεται σε σκοπό γύρω από τα γεγονότα και τον κόσμο. Μια τέτοια κατανόηση των ορίων της Επιστήμης ως ενός συγκεκριμένου τρόπου έρευνας που στοχεύει σε ορισμένους μόνο τομείς της ζωής και του κόσμου είναι απαραίτητη, προκειμένου να αποφεύγονται συγχύσεις και παρανοήσεις ως προς τις δυνατότητές της.
Παρόλα αυτά, μπροστά σε θεμελιώδη ερωτήματα, που οδηγούν την επιστήμη στα όριά της, δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνει στον πειρασμό να «πιστέψει» σε κάτι ως δεδομένο, προκειμένου να δομήσει μια θεωρία. Η αληθινή, όμως, επιστήμη έχει την εντιμότητα να θεωρεί την «αλήθεια» της ως σχετική και πάντοτε εξαρτώμενη από τα συσσωρευόμενα δεδομένα. Κάθε αλλαγή δεδομένων μπορεί να οδηγήσει χωρίς αισθήματα ενοχής στην αποκήρυξη τής μέχρι τώρα «επιστημονικής αλήθειας».
----------------
Να,λοιπόν, αγαπητέ Ν.Π. άλλος ένας ορθόδοξος χριστιανός βιολόγος στο σχολείο και οι απόψεις του
Επώνυμος
Δημοσίευση σχολίου