Εάν κατά τον Απόστολο Παύλο «εἰ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται κενὸν ἄρα τὸ κήρυγµα ἡµῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑµῶν» (Α΄Κορ. ιε΄,14), πολύ περισσότερο «ει Χριστός ουκ εγήγερται» κενό και άνευ νοήματος το μάθημα των Θρησκευτικών και η διδασκαλία των θεολόγων στα σχολεία. Όμως Χριστός ανέστη! Και τούτο πρέπει να είναι η βάση και το θεμέλιο της διδασκαλίας των θεολόγων στις σχολικές αίθουσες. Ο λόγος του θεολόγου εκπαιδευτικού είναι λόγος χαρμόσυνος, λόγος Αναστάσεως, λόγος βίωσης της Αναστάσεως του Χριστού και προσδοκίας και της δικής μας Ανάστασης....... Βεβαίως στα βιβλία Θρησκευτικών υπάρχουν πολλές αναφορές στην Ανάσταση του Χριστού. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις ενότητες για την Ανάσταση στο βιβλίο της Β΄Γυμνασίου και την τελευταία ενότητα στο βιβλίο της Γ΄ Λυκείου. Αλλ’ ο λόγος για την Ανάσταση του Χριστού ποτέ δεν τελειώνει.
Οι πιο κλασικές ερωτήσεις των μαθητών προς τους θεολόγους καθηγητές αφορούν στην μετά θάνατον ζωή, την Ανάσταση του Χριστού αλλά και την δική μας Ανάσταση. Πότε θα γίνει η ανάσταση των ανθρώπων, πως θα είμαστε τότε, θα έχουμε σώμα και τι είδους θα είναι και άλλα παρόμοια ερωτήματα αποτελούν συνήθεις απορίες των μαθητών.
Ο θεολόγος στην τάξη αλλά και στην καθημερινή του ζωή οφείλει να διατρανώνει την Ανάσταση του Χριστού. Αρχή, μέση και τέλος του θρησκευτικού μαθήματος είναι το γεγονός ότι ο Χριστός ανέστη εκ των νεκρών αλλά και η δική μας ομολογία στο Σύμβολο της Πίστεως ότι προσδοκούμε ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου