πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 30/4/2010ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΛΗΚΑΔΙΤΙΣΣΑ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ τοῦ λαοῦ μας διατηρεῖ μερικὲς λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις, τὶς ὁποῖες δυστυχῶς δὲν προσέχουν ὅσο πρέπει οἱ κληρικοί.Ὁλαὸς ὅμως ἐπιμένει καὶ συνεχίζει τὶς παραδόσεις του. Ἀρνεῖται νὰ τὶς ἐκσυγχρονίσει καὶ νὰ τοὺς δώσει διαφορετικὴ χροιά.
Θὰ καταγράψω μιὰ ὡραία παράδοση, καθαρὰ θρησκευτική, τὴν ὁποία διατηροῦν οἱ κάτοικοι τοῦ Πληκατίου, ὀρεινοῦ χωριοῦ τῆς ἐπαρχίας Κονίτσης, χτισμένου σὲ πλαγιὰ τοῦ Γράμμου σὲ ὑψόμετρο 1200 μ. Πρόκειται γιὰ μιὰ τοπικὴ ἑορτή. Τὸ Συναξάρι ἀναφέρει: "Τῇ ιστ´ τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, Σύναξιν ἐκτελοῦμεν καὶ ἑορτὴν ἐτήσιον εἰς τιμὴν καὶ δόξαν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἧς ἡ θαυματουργὸς Εἰκὼν εὕρηται ἐν τῷ χωρίῳ Πληκατίῳ τῆς Κονίτσης"......
Ἡ Παναγία τοῦ Πληκατίου εἶναι ἱερὸ προσκύνημα τῆς περιοχῆς. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ χωριοῦ, ἀλλὰ καὶ ἄλλων γειτονικῶν ὅπως τοῦ Γοργοποτάμου, τῶν Χιονιάδων, τοῦ Ἀσημοχωρίου, τῆς Βούρμπιανης, τῆς Ὀξυᾶς, τῆς Πυρσόγιαννης καὶ οἱ διαμένοντες στὰ Ἰωάννινα τιμοῦν ἰδιαίτερα τὴν ἡμέρα καὶ συμμετέχουν μὲ κατάνυξη στὶς ἀκολουθίες καὶ τὴν λιτάνευση τῆς ἱερῆς Εἰκόνας, ἡ ὁποία τὶς περισσότερες φορὲς γίνεται περιπετειώδης, γιατὶ ὑπάρχουν χιόνια καὶ πάγοι.
Ἐφέτος οἱ καιρικὲς συνθῆκες ἦταν ἀρκετὰ δύσκολες. Τὰ δελτία καιροῦ τῆς Μετεωρολογίας προέβλεπαν χιονοπτώσεις ἀκόμα καὶ στὰ πεδινά. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ δημιουργοῦσε πολλὲς σκέψεις καὶ πολλοὺς δισταγμούς. ≪Θὰ μπορέσουμε ἄραγε νὰ πᾶμε στὴν Παναγία;≫, ρωτοῦσε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο.Ὅμως οἱ περισσότεροι ἦταν ἀποφασισμένοι νὰ πᾶνε, ἀψηφώντας τὶς ὅποιες δυσκολίες. Ξεκινήσαμε τρεῖς ἱερεῖς ἀπὸ τὴν Κόνιτσα, στὶς 6 τὸ πρωΐ ἀνήμερα. Ἡ ἀπόσταση ἦταν 50 χιλιόμετρα. Τὰ πρῶτα 25 χλμ. ἦταν ἄνετα, χωρὶς καμιὰ δυσκολία. Μετὰ τὴν Πυρσόγιαννη τὸ τοπίο ἦταν χιονισμένο. Ὁ δρόμος φυσικὰ ἦταν καθαρισμένος, ἀλλὰ στὶς ἄκρες ἦταν μαζεμένο χιόνι. Καθὼς ἔπεφταν τὰ φῶτα τοῦ αὐτοκινήτου πάνω στὰ χιόνια ἔβλεπες μὲ ἄλλη διάθεση τὴ διαδρομή. Χωρὶς δυσκολία ταξιδέψαμε καὶ ἀπὸ τὴ διακλάδωση πρὸς τὴν Ὀξυὰ εἴδαμε ψηλὰ στὸν κατάλευκο Γράμμο τὰ τέσσερα ἐξωτερικὰ φῶτα, ποὺ βρίσκονται στὴν εἴσοδο τοῦ χωριοῦ. Εἴχαμε ἀκόμα περὶ τὰ 10 χμ. ἀπόσταση. Τώρα τὸ χιόνι ἦταν περισσότερο. Δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ὄγκοι χιονιοῦ περὶ τὰ 60 ἑκ.. Χαιρόμουν τὴ διαδρομή, γιατὶ ἡ ἑορτὴ τῆς Παναγίας εἶναι συνδυασμένη στὴ μνήμη μου μὲ χιόνια. Μετὰ τὶς τελευταῖες ἀνηφορικὲς στροφὲς φθάσαμε στὸ Πληκάτι, ὅπου τὸ χιόνι ξεπερνοῦσε τὸ ἕνα μέτρο. Ἀφήσαμε τὸ αὐτοκίνητο στὴν ἔξω πλατεῖα καὶ βαδίσαμε πρὸς τὸν κεντρικὸ Ἱερὸ Ναό, ὅπου φυλάσσεται ἡ ἱερὴ Εἰκόνα τῆς Παναγίας. Ὅλα ἦταν ἕτοιμα. Καὶ τὸ πρόγραμμα ἀμετάβλητο. Μετρήσαμε στὴν εἴσοδο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τὸ χιόνι καὶ ἦταν 107 ἑκ. Ἀντικρίζοντας τὴν Παναγία στὸ μέσον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ συγκινηθήκαμε, δακρύσαμε, γονατίσαμε καὶ προσκυνήσαμε. Ἡ Μητέρα μᾶς ὑποδέχθηκε μὲ στοργὴ καὶ ἐμεῖς κάναμε προσευχὴ τὰ αἰτήματά μας: ὑγεία σώματος καὶ ψυχῆς, τόνωση στὸν πνευματικό μας ἀγώνα καὶ τὴν ἐξ ὕψους παρηγορία. Οἱ πρεσβεῖες τῆς Παναγίας εἴθε νὰ μᾶς
στηρίζουν καὶ νὰ μᾶς δυναμώνουν στὴν ἐν Χριστῷ πορεία μας!
Γρήγορα γέμισε ὁ Ἱερὸς Ναὸς παρὰ τὶς προβλέψεις μας ὅτι τὸ χιόνι θὰ ἐμπόδιζε πολλοὺς προσκυνητές. Εἶδα μερικοὺς γνωστούς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κάποιο ἰδιαίτερο καὶ σοβαρὸ πρόβλημα καὶ ἦρθαν νὰ προσευχηθοῦν στὴ θαυματουργὸ Εἰκόνα τῆς Παναγίας. Οἱ προσευχές τους προφανῶς ἦταν διάπυρες. Μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία ἔγινε ἡ καθιερωμένη δημοπρασία προκειμένου νὰ ἀναδειχτεῖ ἐκεῖνος ἢ ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σήκωναν τὴν ἱερὴ Εἰκόνα καὶ θὰ τὴν μετέφεραν κατὰ τὴ λιτάνευσή της. Χωρὶς καθυστέρηση ἑτοιμαστήκαμε γιὰ τὴ λιτανεία. Σχεδὸν ὅλοι οἱ μεγάλης ἡλικίας κρατοῦσαν μπαστούνια. Ἡ διαδρομὴ ἦταν σχεδὸν δύο χιλιόμετρα. Ἀπὸ τὸν κεντρικὸ Ἱερὸ Ναὸ θὰ πηγαίναμε στὴν Παναγιοπούλα, τὸ ἐξωκκλήσι ποὺ χτίστηκε κατόπιν ὑποδείξεως τῆς Παναγίας. Περάσαμε τὸ κατηφορικὸ μονοπάτι, τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο, ὅταν ἔχει χιόνι, καὶ κατευθυνθήκαμε πρὸς τὸ ἐξωκκλήσι. Ὁ ἐπίτροπος χτυποῦσε χαρμόσυνα τὴ μικρὴ καμπάνα. Ψάλαμε τὴν παράκληση καὶ συνεχίσαμε. Περάσαμε ἀπὸ τὸ ἐξωκκλήσι τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, βγήκαμε στὸν ἀμαξιτὸ δρόμο καὶ ἐπιστρέψαμε πάλι στὸν κεντρικὸ Ἱερὸ Ναό. Τὸ προσκύνημά μας εἶχε ὁλοκληρωθεῖ. Στὴν τράπεζα ποὺ παρατέθηκε στὴν αἴθουσα τῆς ἐνορίας τὰ πρόσωπα ὅλων ἦταν χαρωπά. Γιὰ μιὰ ἀκόμα φορὰ βρέθηκαν κοντά στὴν Παναγία τοῦ Πληκατίου, στὴ δική τους Παναγία.
Σημ. Το 2009 κυκλοφόρησε και σχετικό βιβλίο του π. Διονυσίου Τάτση με τίτλο «ΠΛΗΚΑΤΙ ΚΟΝΙΤΣΗΣ, Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας προστάτιδος των Γραμμοχωρίων». Δείτε περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο πατώντας ΕΔΩ.
Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ τοῦ λαοῦ μας διατηρεῖ μερικὲς λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις, τὶς ὁποῖες δυστυχῶς δὲν προσέχουν ὅσο πρέπει οἱ κληρικοί.Ὁλαὸς ὅμως ἐπιμένει καὶ συνεχίζει τὶς παραδόσεις του. Ἀρνεῖται νὰ τὶς ἐκσυγχρονίσει καὶ νὰ τοὺς δώσει διαφορετικὴ χροιά.
Θὰ καταγράψω μιὰ ὡραία παράδοση, καθαρὰ θρησκευτική, τὴν ὁποία διατηροῦν οἱ κάτοικοι τοῦ Πληκατίου, ὀρεινοῦ χωριοῦ τῆς ἐπαρχίας Κονίτσης, χτισμένου σὲ πλαγιὰ τοῦ Γράμμου σὲ ὑψόμετρο 1200 μ. Πρόκειται γιὰ μιὰ τοπικὴ ἑορτή. Τὸ Συναξάρι ἀναφέρει: "Τῇ ιστ´ τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, Σύναξιν ἐκτελοῦμεν καὶ ἑορτὴν ἐτήσιον εἰς τιμὴν καὶ δόξαν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἧς ἡ θαυματουργὸς Εἰκὼν εὕρηται ἐν τῷ χωρίῳ Πληκατίῳ τῆς Κονίτσης"......
Ἡ Παναγία τοῦ Πληκατίου εἶναι ἱερὸ προσκύνημα τῆς περιοχῆς. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ χωριοῦ, ἀλλὰ καὶ ἄλλων γειτονικῶν ὅπως τοῦ Γοργοποτάμου, τῶν Χιονιάδων, τοῦ Ἀσημοχωρίου, τῆς Βούρμπιανης, τῆς Ὀξυᾶς, τῆς Πυρσόγιαννης καὶ οἱ διαμένοντες στὰ Ἰωάννινα τιμοῦν ἰδιαίτερα τὴν ἡμέρα καὶ συμμετέχουν μὲ κατάνυξη στὶς ἀκολουθίες καὶ τὴν λιτάνευση τῆς ἱερῆς Εἰκόνας, ἡ ὁποία τὶς περισσότερες φορὲς γίνεται περιπετειώδης, γιατὶ ὑπάρχουν χιόνια καὶ πάγοι.
Ἐφέτος οἱ καιρικὲς συνθῆκες ἦταν ἀρκετὰ δύσκολες. Τὰ δελτία καιροῦ τῆς Μετεωρολογίας προέβλεπαν χιονοπτώσεις ἀκόμα καὶ στὰ πεδινά. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ δημιουργοῦσε πολλὲς σκέψεις καὶ πολλοὺς δισταγμούς. ≪Θὰ μπορέσουμε ἄραγε νὰ πᾶμε στὴν Παναγία;≫, ρωτοῦσε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο.Ὅμως οἱ περισσότεροι ἦταν ἀποφασισμένοι νὰ πᾶνε, ἀψηφώντας τὶς ὅποιες δυσκολίες. Ξεκινήσαμε τρεῖς ἱερεῖς ἀπὸ τὴν Κόνιτσα, στὶς 6 τὸ πρωΐ ἀνήμερα. Ἡ ἀπόσταση ἦταν 50 χιλιόμετρα. Τὰ πρῶτα 25 χλμ. ἦταν ἄνετα, χωρὶς καμιὰ δυσκολία. Μετὰ τὴν Πυρσόγιαννη τὸ τοπίο ἦταν χιονισμένο. Ὁ δρόμος φυσικὰ ἦταν καθαρισμένος, ἀλλὰ στὶς ἄκρες ἦταν μαζεμένο χιόνι. Καθὼς ἔπεφταν τὰ φῶτα τοῦ αὐτοκινήτου πάνω στὰ χιόνια ἔβλεπες μὲ ἄλλη διάθεση τὴ διαδρομή. Χωρὶς δυσκολία ταξιδέψαμε καὶ ἀπὸ τὴ διακλάδωση πρὸς τὴν Ὀξυὰ εἴδαμε ψηλὰ στὸν κατάλευκο Γράμμο τὰ τέσσερα ἐξωτερικὰ φῶτα, ποὺ βρίσκονται στὴν εἴσοδο τοῦ χωριοῦ. Εἴχαμε ἀκόμα περὶ τὰ 10 χμ. ἀπόσταση. Τώρα τὸ χιόνι ἦταν περισσότερο. Δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ὄγκοι χιονιοῦ περὶ τὰ 60 ἑκ.. Χαιρόμουν τὴ διαδρομή, γιατὶ ἡ ἑορτὴ τῆς Παναγίας εἶναι συνδυασμένη στὴ μνήμη μου μὲ χιόνια. Μετὰ τὶς τελευταῖες ἀνηφορικὲς στροφὲς φθάσαμε στὸ Πληκάτι, ὅπου τὸ χιόνι ξεπερνοῦσε τὸ ἕνα μέτρο. Ἀφήσαμε τὸ αὐτοκίνητο στὴν ἔξω πλατεῖα καὶ βαδίσαμε πρὸς τὸν κεντρικὸ Ἱερὸ Ναό, ὅπου φυλάσσεται ἡ ἱερὴ Εἰκόνα τῆς Παναγίας. Ὅλα ἦταν ἕτοιμα. Καὶ τὸ πρόγραμμα ἀμετάβλητο. Μετρήσαμε στὴν εἴσοδο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τὸ χιόνι καὶ ἦταν 107 ἑκ. Ἀντικρίζοντας τὴν Παναγία στὸ μέσον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ συγκινηθήκαμε, δακρύσαμε, γονατίσαμε καὶ προσκυνήσαμε. Ἡ Μητέρα μᾶς ὑποδέχθηκε μὲ στοργὴ καὶ ἐμεῖς κάναμε προσευχὴ τὰ αἰτήματά μας: ὑγεία σώματος καὶ ψυχῆς, τόνωση στὸν πνευματικό μας ἀγώνα καὶ τὴν ἐξ ὕψους παρηγορία. Οἱ πρεσβεῖες τῆς Παναγίας εἴθε νὰ μᾶς
στηρίζουν καὶ νὰ μᾶς δυναμώνουν στὴν ἐν Χριστῷ πορεία μας!
Γρήγορα γέμισε ὁ Ἱερὸς Ναὸς παρὰ τὶς προβλέψεις μας ὅτι τὸ χιόνι θὰ ἐμπόδιζε πολλοὺς προσκυνητές. Εἶδα μερικοὺς γνωστούς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κάποιο ἰδιαίτερο καὶ σοβαρὸ πρόβλημα καὶ ἦρθαν νὰ προσευχηθοῦν στὴ θαυματουργὸ Εἰκόνα τῆς Παναγίας. Οἱ προσευχές τους προφανῶς ἦταν διάπυρες. Μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία ἔγινε ἡ καθιερωμένη δημοπρασία προκειμένου νὰ ἀναδειχτεῖ ἐκεῖνος ἢ ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σήκωναν τὴν ἱερὴ Εἰκόνα καὶ θὰ τὴν μετέφεραν κατὰ τὴ λιτάνευσή της. Χωρὶς καθυστέρηση ἑτοιμαστήκαμε γιὰ τὴ λιτανεία. Σχεδὸν ὅλοι οἱ μεγάλης ἡλικίας κρατοῦσαν μπαστούνια. Ἡ διαδρομὴ ἦταν σχεδὸν δύο χιλιόμετρα. Ἀπὸ τὸν κεντρικὸ Ἱερὸ Ναὸ θὰ πηγαίναμε στὴν Παναγιοπούλα, τὸ ἐξωκκλήσι ποὺ χτίστηκε κατόπιν ὑποδείξεως τῆς Παναγίας. Περάσαμε τὸ κατηφορικὸ μονοπάτι, τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο, ὅταν ἔχει χιόνι, καὶ κατευθυνθήκαμε πρὸς τὸ ἐξωκκλήσι. Ὁ ἐπίτροπος χτυποῦσε χαρμόσυνα τὴ μικρὴ καμπάνα. Ψάλαμε τὴν παράκληση καὶ συνεχίσαμε. Περάσαμε ἀπὸ τὸ ἐξωκκλήσι τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, βγήκαμε στὸν ἀμαξιτὸ δρόμο καὶ ἐπιστρέψαμε πάλι στὸν κεντρικὸ Ἱερὸ Ναό. Τὸ προσκύνημά μας εἶχε ὁλοκληρωθεῖ. Στὴν τράπεζα ποὺ παρατέθηκε στὴν αἴθουσα τῆς ἐνορίας τὰ πρόσωπα ὅλων ἦταν χαρωπά. Γιὰ μιὰ ἀκόμα φορὰ βρέθηκαν κοντά στὴν Παναγία τοῦ Πληκατίου, στὴ δική τους Παναγία.
Σημ. Το 2009 κυκλοφόρησε και σχετικό βιβλίο του π. Διονυσίου Τάτση με τίτλο «ΠΛΗΚΑΤΙ ΚΟΝΙΤΣΗΣ, Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας προστάτιδος των Γραμμοχωρίων». Δείτε περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο πατώντας ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου