πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 23/7/2010Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΜΑΣ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ὁ Χριστὸς ἄκουγε πάντα μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ τοὺς πονεμένους ἀνθρώπους. Πολλὲς φορὲς ὁ ἴδιος τοὺς ἔβρισκε καὶ συνομιλοῦσε μαζί τους, γιὰ νὰ τοὺς δώσει τὴν εὐκαιρία νὰ ἐξωτερικεύσουν τὸν πόνο τους καὶ νὰ δεχτοῦν τὸν παρηγορητικό Του λόγο.
Κάποτε Τὸν πλησίασε ἕνα ἄνθρωπος, ποὺ εἶχε ἄρρωστο τὸ παιδί του καὶ Τοῦ ζήτησε νὰ τὸ βοηθήσει, γιατὶ σεληνιαζόταν καὶ ὑπέφερε πολύ. Πολλὲς φορὲς μάλιστα κινδύνευε καὶ ἡ ζωή του, καθὼς ἔπεφτε ἄλλοτε στὸ νερὸ καὶ ἄλλοτε στὴ φωτιά. Μαρτυρικὴ ἦταν ἡ ζωὴ τοῦ παιδιοῦ. Μαρτυρικὴ ἦταν καὶ τοῦ πατέρα. Καθημερινὰ βίωνε φρικτὲς καταστάσεις, καθὼς δὲν μποροῦσε νὰ παρέμβει ἀποτελεσματικά. Τὸ δράμα τοῦ πατέρα αὐτοῦ μόνο ἐκεῖνος ποὺ βιώνει παρόμοια κατάσταση μπορεῖ νὰ τὸ κατανοήσει......
Ὅλοι οἱ ἄλλοι τὸ βλέπουν σὰν κάτι δυσάρεστο, ἀλλὰ τὸ ἀντιπαρέρχονται εὔκολα. Ὁ Χριστός, βέβαια, δὲν ἀδιαφόρησε. Ἄκουσε τὸν πονεμένο πατέρα, εἶδε καὶ τὸ παιδί, ποὺ ἔπασχε, καὶ ἀμέσως τὸ θεράπευσε.
Τὸ καθῆκον τῶν χριστιανῶν εἶναι νὰ συμμετέχουν στὸ πόνο τῶν ἀδελφῶν τους καὶ νὰ βοηθοῦν διακριτικά, ἔμπρακτα καὶ μὲ ἀληθινὴ ἀγάπη. Ποτὲ δὲ δὲν πρέπει νὰ ἐξηγήσουν τὶς αἰτίες τοῦ πόνου ποὺ ἔχουν, γιατὶ εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ κάνουν λάθος καὶ θὰ αὐξήσουν τὸν πόνο τῶν ἀδελφῶν τους. Τὸ καθῆκον τους εἶναι νὰ συμπαρασταθοῦν. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ξέρει, γιατὶ ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει τὰ δυσάρεστα στὴ ζωὴ καὶ ποῦ στοχεύουν. Καὶ δὲν ἰσχύουν γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τὰ ἴδια. Οἱ χριστιανοὶ ἂς ἔχουν ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ ταπεινὰ ἂς ὑποφέρουν τὸν πόνο στὴ ζωή τους. Ἡ πνευματικὴ ὠφέλεια, ποὺ θὰ ἀποκομίσουν, θὰ εἶναι πολὺ μεγάλη.
Ὁ Χριστὸς ἄκουγε πάντα μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ τοὺς πονεμένους ἀνθρώπους. Πολλὲς φορὲς ὁ ἴδιος τοὺς ἔβρισκε καὶ συνομιλοῦσε μαζί τους, γιὰ νὰ τοὺς δώσει τὴν εὐκαιρία νὰ ἐξωτερικεύσουν τὸν πόνο τους καὶ νὰ δεχτοῦν τὸν παρηγορητικό Του λόγο.
Κάποτε Τὸν πλησίασε ἕνα ἄνθρωπος, ποὺ εἶχε ἄρρωστο τὸ παιδί του καὶ Τοῦ ζήτησε νὰ τὸ βοηθήσει, γιατὶ σεληνιαζόταν καὶ ὑπέφερε πολύ. Πολλὲς φορὲς μάλιστα κινδύνευε καὶ ἡ ζωή του, καθὼς ἔπεφτε ἄλλοτε στὸ νερὸ καὶ ἄλλοτε στὴ φωτιά. Μαρτυρικὴ ἦταν ἡ ζωὴ τοῦ παιδιοῦ. Μαρτυρικὴ ἦταν καὶ τοῦ πατέρα. Καθημερινὰ βίωνε φρικτὲς καταστάσεις, καθὼς δὲν μποροῦσε νὰ παρέμβει ἀποτελεσματικά. Τὸ δράμα τοῦ πατέρα αὐτοῦ μόνο ἐκεῖνος ποὺ βιώνει παρόμοια κατάσταση μπορεῖ νὰ τὸ κατανοήσει......
Ὅλοι οἱ ἄλλοι τὸ βλέπουν σὰν κάτι δυσάρεστο, ἀλλὰ τὸ ἀντιπαρέρχονται εὔκολα. Ὁ Χριστός, βέβαια, δὲν ἀδιαφόρησε. Ἄκουσε τὸν πονεμένο πατέρα, εἶδε καὶ τὸ παιδί, ποὺ ἔπασχε, καὶ ἀμέσως τὸ θεράπευσε.
Τὸ καθῆκον τῶν χριστιανῶν εἶναι νὰ συμμετέχουν στὸ πόνο τῶν ἀδελφῶν τους καὶ νὰ βοηθοῦν διακριτικά, ἔμπρακτα καὶ μὲ ἀληθινὴ ἀγάπη. Ποτὲ δὲ δὲν πρέπει νὰ ἐξηγήσουν τὶς αἰτίες τοῦ πόνου ποὺ ἔχουν, γιατὶ εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ κάνουν λάθος καὶ θὰ αὐξήσουν τὸν πόνο τῶν ἀδελφῶν τους. Τὸ καθῆκον τους εἶναι νὰ συμπαρασταθοῦν. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ξέρει, γιατὶ ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει τὰ δυσάρεστα στὴ ζωὴ καὶ ποῦ στοχεύουν. Καὶ δὲν ἰσχύουν γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τὰ ἴδια. Οἱ χριστιανοὶ ἂς ἔχουν ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ ταπεινὰ ἂς ὑποφέρουν τὸν πόνο στὴ ζωή τους. Ἡ πνευματικὴ ὠφέλεια, ποὺ θὰ ἀποκομίσουν, θὰ εἶναι πολὺ μεγάλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου