«ΓΙΑΤΙ ΔΙΩΚΟΜΑΙ»ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΒΙΛΟΦΣΚΙ
Eίναι γεγονός ότι στη σημερινή εποχή γίνονται τα πιο μεγάλα εγκλήματα στο όνομα της ελευθερίας των λαών και της αρμονικής –δήθεν– συμβίωσης. Οι διάφορες δυνάμεις κατοχής ονομάζονται ειρηνευτικές δυνάμεις και πολλοί λαοί στενάζουν κάτω από την μπότα του «πολιτισμένου» κατακτητή. Μια τέτοια ιστορία εκτυλίσσεται εδώ και 11 χρόνια στη χώρα μου τη Σερβία. Και δυστυχώς, όπως σε κάθε θλιβερή ιστορία, από πίσω κρύβονται οι «Εφιάλτες», οι οποίοι για να επιπλεύσουν μέσα σε δύσκολες καταστάσεις, δεν διστάζουν να προδώσουν αρχές και ιδανικά και να κάνουν αληθινά εφιαλτική τη ζωή των συνανθρώπων τους.
Μια τέτοια ιστορία ακολουθεί αμέσως παρακάτω. Εδώ αποκαλύπτω τους λόγους για τους οποίους είμαι θύμα πολιτικής και θρησκευτικής δίωξης στη χώρα μου, την Σερβία, οι οποίοι και είναι η πραγματική αιτία για την οποία είμαι κρατούμενος από τις ελληνικές αρχές......
Ήμουν Πρωτοσύγκελλος στην Επισκοπή Ράσκας και Πριζρένης, δηλαδή εκκλησιαστικός λειτουργός και ταυτόχρονα επιφορτισμένος με συγκεκριμένα εκκλησιαστικά καθήκοντα που μου είχε αναθέσει ο Σεβασμιώτατος Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος (στο Κοσσυφοπέδιο Σερβίας, στο οποίο τώρα υπάρχει καθεστώς παρουσίας ειρηνευτικών δυνάμεων των ΟΗΕ-ΝΑΤΟ).
Ο Επίσκοπος Αρτέμιος με τις από 11-2-2010 και 2-5-2010 αποφάσεις της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας απομακρύνθηκε από την Επισκοπή του. Μαζί του σήμερα διώκονται όλοι οι μοναχοί του Κοσσυφοπεδίου (ήδη πάνω από 100 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα μοναστήρια τους) από την ηγεσία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για θρησκευτικούς λόγους. Παράλληλα με αυτούς όμως συντρέχουν και εξίσου ισχυροί πολιτικοί λόγοι, τους οποίους θα εκθέσω παρακάτω με συντομία.
Το 1999, ως γνωστόν, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε την Σερβία. Ο όρος για την παύση των βομβαρδισμών ήταν η εντός 11 ημερών αποχώρηση των σερβικών στρατιωτικών δυνάμεων και της σερβικής αστυνομίας από το Κόσοβο (Κοσσυφοπέδιο). Πράγμα που έγινε. Μαζί τους έφυγαν και 250.000 Σέρβοι. Την περιοχή σήμερα ελέγχουν αλβανικες δυνάμεις και βεβαίως υπάρχουν και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, οι οποίες προωθούν την σύσταση δευτέρου αλβανικού κράτους στα Βαλκάνια.
Με το υπ᾿ αρ. 1244 ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το καλοκαίρι του 1999 δόθηκε η δυνατότητα σε εμάς τους Σέρβους να φροντίσουμε για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς στο Κόσοβο, δηλαδή μας δόθηκε η δυνατότητα μεταξύ άλλων να φροντίσουμε οι ίδιοι για την αναστήλωση των κατεστραμμένων από Αλβανούς σερβικών μνημείων. Όμως από εδώ και πέρα ξεκινά το πρόβλημα.
Σε όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν διάφορα Πογκρόμ (=εθνοκάθαρση) εκ μέρους της αλβανικής πλευράς υπό την ανοχή, δυστυχώς, των ευρωπαϊκών και άλλων δυνάμεων (ΚFOR) εναντίον των εναπομεινάντων Σέρβων του Κοσόβου και των σερβικών πολιτιστικών μνημείων (ναοί και μοναστήρια). Το σπουδαιότερο συνέβη το 2004 στις 17-18 Μαρτίου, κάτω από τα ατάραχα μάτια των στρατιωτών της ΚFΟR, με αποτέλεσμα να φθάσει ο συνολικός αριθμός κατεστραμμένων μνημείων τα 156.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) κατόπιν έδινε χρήματα για την αναστήλωση, απαιτώντας όμως ως προϋπόθεση στην αναστήλωση να συμμετάσχουν και οι καταστροφείς των μνημείων Αλβανοί του υπό σύστασιν αλβανικού κράτους του Κοσσόβου επί ίσοις όροις με τους παθόντες Σέρβους. Αυτό καταρχήν ήταν ένα θέατρο του παραλόγου: μουσουλμάνοι και άθεοι να πληρώνονται να αναστηλώσουν ορθόδοξες εκκλησίες, που οι ίδιοι προηγουμένως με τα χέρια τους γκρέμισαν. Αποτελούσε επίσης έναν εθνικό εξευτελισμό. Επιπλέον όμως θα σήμαινε εμμέσως πλην σαφώς ότι κατόπιν τα μνημεία θα θεωρούνταν και δική τους «κοσοβαρική» κληρονομιά και ιδιοκτησία, πολιτιστική κληρονομιά ενός αρτισύστατου κράτους-προτεκτοράτου του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που εκτός από εμπόριο λευκής σαρκός και ναρκωτικών θα είχε τώρα να επιδείξει και τα δικά του «κοσοβαρικά» μεσαιωνικά μνημεία. Ενός κράτους που αναζητεί νομιμοφανή λόγο ύπαρξης, πέρα από το δίκαιο των όπλων και του ΝΑΤΟ.
Σταθερός στόχος της Δύσεως στην περιοχή ήταν και είναι η δημιουργία ανεξάρτητου αλβανικού κράτους του Κοσόβου (προτεκτοράτου της Δύσεως). Η φιλοδυτική σημερινή κυβέρνηση της Σερβίας, ενώ δημοσίως για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης υποκρίνεται ότι αρνείται να το αναγνωρίσει, εν τούτοις με τις πολιτικές κινήσεις της (δηλώσεις και πράξεις) προβαίνει σε μία ήπια αναγνώριση, προκειμένου να γίνει μέλος της ΕΕ. Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος, εμείς οι συνεργάτες του και ο λαός του Κοσόβου είμασταν και είμαστε αντίθετοι σε αυτές τις μειοδοτικές επιλογές της Κυβέρνησης.
Στην παραπάνω πολιτική της κυβέρνησης εγώ προσωπικά αντιστάθηκα με κάθε τρόπο αρθρογραφόντας σε περιοδικά και εφημερίδες, δίνοντας ομιλίες και διαλέξεις, συμμετέχοντας σε εκπομπές στα ΜΜΕ και αρθρογραφώντας στο διαδίκτυο. Όλα τα παραπάνω τα έκανα με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, ο οποίος με ενέπνεε με το παράδειγμά του.
Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος δημιούργησε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε τα μνημεία να αρχίσουν να αναστηλώνονται με χρήματα που προέρχονταν κυρίως από Σέρβους της Διασποράς (ΗΠΑ, Ευρώπη κλπ). Αυτή η στάση μας λοιπόν μας έφερε σε σύγκρουση εκτός από την Κυβέρνηση και με την Δύση (ΕΕ, ΝΑΤΟ, HΠΑ), η οποία ενεργούσε ύπουλα εις βάρος των εθνικών σερβικών, πολιτικών, και εκκλησιαστικών συμφερόντων. Οι Δυτικοί δεν κατόρθωσαν να καταβάλουν το απτόητο αγωνιστικό σθένος του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και γι αυτό προσέφυγαν στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Σερβίας και μέσω αυτής προσπάθησαν να επιβάλουν στον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο τα σχέδιά τους.
Έτσι προέκυψε η πολιτική δίωξη (υπάρχει και η θρησκευτική δίωξη, στην οποία θ αναφερθώ) εναντίον του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και όλων εκείνων που του συμπαρίσταντο και εμού προσωπικώς.
Ι.ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ
Ενδεικτικώς αναφέρω μερικά από τα διοικητικά μέτρα που ελήφθησαν εις βάρος του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και των συνεργατών του εκ μέρους της σερβικής Εκκλησίας, η οποία ενεργούσε κατ εντολήν της Πολιτείας.
Α) Αντικανονική και παράνομη απομάκρυνση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου από τα ποιμαντικά και διοικητικά καθήκοντα της Επισκοπής Ράσκας και Πριζρένης (η αλλιώς ονομαζομένης Κοσόβου και Μετοχίων) με την από 11-2-2010 απόφαση της ΔΙΣ και την από 2-5-2010 απόφαση της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, χωρίς δίκη και χωρίς να του επιτραπεί να απολογηθεί για το κατασκευασμένο κατηγορητήριο, το οποίο του προσήψαν. Ακολούθως με την από 5-5-2010 απόφαση τον εξόρισαν από το Κόσοβο σε μια περιοχή στα βόρεια της Σερβίας. Δεν του επιτρέπουν να γυρίσει στο Κόσοβο.
Β) i) Χαρακτηρισμός μου ως κατηγορουμένου ακόμη και από την προκαταρκτική εξέταση, η οποία υιοθέτησε εξ ολοκληρου τη μηνυτήρια αναφορά της Συνόδου της σερβικής Εκκλησίας χωρίς περαιτέρω έρευνα. Σκόπιμη παράνομη έκδοση διεθνούς εντάλματος συλλήψεώς μου με μόνο αποδεικτικό στοιχείο τις «βάσιμες υπόνοιες» της διωκτικής αρχής ότι έβλαψα τα συμφέροντα της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Προσέφυγα στο Συνταγματικό Δικαστήριο για προσβολή του εντάλματος.
ii) Κατάφωρη εξουδένωση της προσωπικότητάς μου με τη διαπόμπευσή μου από τα ΜΜΕ (έντυπα, ηλεκτρονικά και τηλεοπτικά) ως ανήθικου και ψυχικώς διαταραγμένου. Για τα παραπάνω προέβην σε μήνυση εναντίον τριών εφημερίδων και ενός Επισκόπου (πρ. Ερζεγοβίνης και Ζαχουμίου Αθανασίου Γιέφτιτς), ως ύστατο τρόπο άμυνας.
iii) Εξακολούθηση της ποινικής διώξεώς μου, παρ’ όλο που οι καταθέσεις των μαρτύρων, συμπεριλαμβανομένου και του μάρτυρος κατηγορίας, με απήλλαξαν από κάθε κατηγορία. Ο ίδιος (Τσολάκοβιτς, 29-4-2010) στο δικαστήριο δήλωσε ότι παρ όλο που δεν διέθετε στοιχεία εναντίον μου, επιθυμούσε την συνέχιση της ποινικής μου δίωξης. Και η σερβική δικαιοσύνη το δέχθηκε!
iv) Άρνηση των σερβικών δικαστικών αρχών να δεχτούν τον πληρεξούσιο δικηγόρο μου να με εκπροσωπήσει ως συνήγορός μου στη δίωξη που ασκήθηκε εις βάρος μου ύστερα από την από 19.02.2010 μηνυτήρια αναφορά της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
v) Στη Σερβία κράτος και Εκκλησία είναι εντελώς ξεχωριστά. Κι όμως ο πρόξενος της Σερβίας ήρθε στο κρατητήριο στην Περαία Θεσσαλονίκης εκπροσωπώντας όχι την Πολιτεία, ως όφειλε, αλλά την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Μου επέδωσε έναν φάκελο προερχόμενο από τη Σερβική Ορθόδοξο Εκκλησία, πράγμα που δεν δικαιολογείται από τους νόμους της χώρας μου, αλλά αντιθέτως δείχνει την σύμπραξη Κράτους και Εκκλησίας εναντίον μου.
vi) Σκόπιμη καθυστέρηση της προανακριτικής διαδικασίας. Από 19-2-2010 μέχρι σήμερα, 11-7-2010, δεν έχει γίνει τίποτε παρά μόνον λήψη καταθέσεων τεσσάρων μαρτύρων. Δεν έχει διαταχθεί πραγματογνωμοσύνη για την εξακρίβωση των καταγγελομένων εναντίον μου και αυτό για να τραβήξει εις μάκρος η διαδικασία, ώστε να παραμένουν υπαρκτές οι εις βάρος μου καταγγελίες οπότε έτσι στη συνείδηση των πολλών να θεωρούμαι ένοχος. Και έτσι εξακολουθείται σε μένα η πρακτική των ολοκληρωτικών καθεστώτων, που σημαίνει δημόσιος εξευτελισμός και επί μακρού φυλάκιση του υπόπτου πριν την δίκη, ώστε η κοινή γνώμη να σχηματίζει πλέον την άποψη ότι υπάρχει όντως ενοχή του υπόπτου.
Γ) Διώξεις των μοναχών του Κοσόβου εξαιτίας της συμπαράστασής τους στο εθνικό και θρησκευτικό έργο του Σεβασμιωτάτου. Εδώ εντάσσεται και η δίωξη όλων των μοναχών της Μονής Μπάνισκα, της οποίας ήμουν ηγούμενος, καθώς και η δική μου δίωξη. Η εκκένωση των ιερών Μονών του Κοσυφοπεδίου από τους ορθοδόξους Σέρβους μοναχούς έχει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την διευκόλυνση της «αλβανοποίησής» του, μια που και ο ορθόδοξος σέρβικος πληθυσμός που ήταν συσπειρωμένος γύρω από τα προσφιλή του μοναστήρια θα αρχίσει αναπόφευκτα να εγκαταλείπει τα πάτρια εδάφη.
Δ) Πιέσεις στο σερβικό λαό του Κοσόβου εκ μέρους των θρησκευτικών και πολιτικών αρχών να αποδεχτούν την απομάκρυνση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, της δικής μου και των υπολοίπων συνεργατών του (βλέπε εφημερίδα «ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ», φ. 298, 1-7-2010 και προηγούμενα φύλλα).
Συγκεκριμένα το δημοσίευμα της 1-7-2010 αναφέρει για το πρόσωπό μου τα εξής:
«Τέλος να σημειωθεί ότι και ο Ηγούμενος της Μονής Μπάνισκα Συμεών Βιλόφσκι, ο στενότερος συνεργάτης του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, ο άνθρωπος εκείνος που τον στήριξε στις θεολογικές αντιπαραθέσεις του με μερίδα Ιεραρχών της Σερβικής Εκκλησίας, αλλά και εκείνος που αγωνίστηκε αντάξια δίπλα του υπέρ των εθνικών δικαίων της Σερβίας στο Κόσοβο, δέχθηκε έως τώρα τα περισσότερα πυρά. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται κρατούμενος σε ελληνικές φυλακές, κατηγορούμενος με ανυπόστατες κατηγορίες, και κινδυνεύει, σε περίπτωση που οι ελληνικές αρχές ενδώσουν στις άδικες απαιτήσεις των αντιστοίχων σερβικών για έκδοση στη Σερβία, να καταδικαστεί σε κάθειρξη πολλών ετών, αφού, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να τύχει δίκαιης δίκης στην Πατρίδα του» (βλέπε 26-6-2010 και 2-7-2010 απάντηση Συμεών Βιλόφκσι στη www.romfea.gr ).
ΙΙ. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ
Τα τελευταία χρόνια στη Σερβία υπάρχουν καινοφανή θεολογικά ρεύματα που αντιστρατεύονται την παραδοσιακή ορθόδοξη Θεολογία και εκκλησιαστική ζωή, τα οποία, δυστυχώς, ως μη ώφειλε, εκπροσωπούνται από μερίδα της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Α) Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος και όλοι εμείς οι συνεργάτες του προσπαθήσαμε με θεολογικά επιχειρήματα δημοσιευμένα σε περιοδικά και σε βιβλία, να ασκήσουμε θεολογική κριτική και να καταδείξουμε τις θεολογικές αποκλίσεις που περιέχονται στα θεολογικά αυτά ρεύματα.
Τέτοιες οξείες θεολογικές διαφορές προκύπτουν στην αντιμετώπιση θεμάτων όπως οι σχέσεις μεταξύ της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της παπικής «εκκλησίας» και μεταξύ της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και των μουσουλμάνων.
Μάλιστα για να υπoστηρίξουμε τις θέσεις μας είχαμε ιδρύσει δικό μας εκδοτικό οίκο («Άθως») και εκδώσαμε αρκετά βιβλία αντίθετα προς τον οικουμενισμό, προς τους νεωτερισμούς στην πίστη και προς τη γλωσσική μεταρρύθμιση. Ακόμη ήμουν ο συντάκτης του περιοδικού της Μητροπόλεως «Άγιος Πρίγκηπας Λάζαρος» («Sveti Knez Lazar»), που εξέφραζε τις παραδοσιακές και πατερικές μας θέσεις.
Β) Για σειρά ετών εγώ προσωπικά ήρθα επανειλημμένα σε θεολογική αντιπαράθεση με πάρα πολύ ισχυρό Επίσκοπο της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, τον Επίσκοπο πρ. Ερζεγοβίνης και Ζαχουμίου Αθανάσιο Γιέφτιτς. Ο συγκεκριμένος Επίσκοπος μάλιστα κατέχει έδρα Καθηγητού στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Στο διάστημα των τελευταίων ετών, πρωτοστατεί σε ενέργειες εις βάρος μου. Αποκορύφωμα αυτών είναι ο από τηλεοράσεως και άλλων ΜΜΕ (εφημερίδων) εξευτελισμός μου που συντελείται τους τελευταίους 5 μήνες με απώτερο στόχο την εξουδένωσή μου και τον επηρεασμό της κοινής γνώμης, ώστε να υπάρξουν στη συνέχεια καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον μου. Και όλα αυτά ενώ βρισκόμουν κρατούμενος στην Ελλάδα περιμένοντας την έκβαση της υπόθεσης της έκδοσής μου.
Γ) Επιπρόσθετο ρόλο στη θρησκευτική δίωξη την οποία υφίσταμαι είναι η υπογραφή εκ μέρους μου διορθόδοξου κειμένου με τον τίτλο «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ», το οποίο μερίδα των Ιεραρχών της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας κατεδίκασε και καυτηρίασε. Επίσης απαγόρευσε την υπογραφή του από τα μέλη της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας δια της απειλής αυστηρών ποινών. Το κείμενο αυτό σημειωτέον ότι έχει υπογραφεί από Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας κ.α., από ηγουμένους πολλών μοναστηριών και από μεγάλο πλήθος κληρικών, μοναχών και λαϊκών στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό.
Δ) Ο παραδοσιακός τρόπος τέλεσης της θείας Λειτουργίας και των υπολοίπων Ακολουθιών της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως καθιερώθηκε στη Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης, ύστερα από δική μου εισήγησή και ένθερμη αποδοχή της από τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο, αποτέλεσε ένα ακόμη λόγο διώξεώς μου. Αντίθετα η μερίδα των νεωτεριστών προσπαθεί να καθιερώσει την καθομιλουμένη στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας.
Ουσιαστικά έγινα στόχος επειδή αμφισβήτησα με θεολογικά επιχειρήματα την θεολογική τεκμηρίωση των νεοεισαγόμενων καινοτομιών και έπληξα έτσι ευθέως και δημοσίως την θεολογική επάρκεια και το κύρος των εκφραστών τους, όπως του προαναφερθέντος πολύ ισχυρού Επισκόπου Αθανασίου Γιέφτιτς αλλά και άλλων Ιεραρχών (όπως οι Αμφιλόχιος Ράντοβιτς, Ειρηναίος Μπούλοβιτς, επίσης καθηγητές Πανεπιστημίου) που ασπάζονται τις απόψεις του.
Εξαιτίας όλων των προηγουμένων χαλκεύτηκαν εναντίον μου κατηγορίες για δήθεν οικονομικές ατασθαλίες και ιεροκανονικές παραβάσεις, οι οποίες οδήγησαν σε εκκλησιαστικό και πολιτικό δικαστήριο εναντίον μου.
Προς το παρόν ολοκληρώθηκε το εκκλησιαστικό δικαστήριο, το οποίο, κατόπιν αντικανονικής δίκης μου επέβαλε τριπλή(!) ποινή (καθαίρεση, αποσχηματισμός και αφορισμός), τη στιγμή που οι Ιεροί Κανόνες προβλέπουν ως μέγιστη ποινή την καθαίρεση (εμφανής η εμπάθεια και το μίσος εναντίον μου).
Επίσης δικάστηκα ερήμην, καταδικάστηκα ερήμην και υπήρξε μεθόδευση που μου στέρησε το δικαίωμα της έφεσης στο δευτεροβάθμιο εκκλησιαστικό δικαστήριο. Και όλα αυτά στο διάστημα που ήμουν κρατούμενος στην Ελλάδα, περιμένοντας την έκβαση της υπόθεσης της έκδοσής μου.
Όσον αφορά το πολιτικό δικαστήριο, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπέβαλε μηνυτήρια αναφορά εναντίον μου στο Ανώτατο Δικαστήριο του Βελιγραδίου, χωρίς ωστόσο να προσκομίσει έστω και μία αποδεδειγμένη κατηγορία έως τώρα. (Βλ. κατάθεση Τσολά-κοβιτς, 29-4-2010, εκπροσώπου της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και μάρτυρα κατηγορίας εναντίον μου).
Είναι προφανές ότι υπήρξε μεθοδευμένη προσπάθεια ηθικής και φυσικής εξόντωσής μου, σπίλωσης της τιμής και της υπόληψής μου, η οποία δεν φαίνεται να λαμβάνει τέλος, μια που ο μάρτυρας κατηγορίας και εκπρόσωπος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Τσολάκοβιτς δήλωσε ότι, ενώ δεν έχει στοιχεία εναντίον μου, δεν παραιτείται από την ποινική μου δίωξη. Και οι σερβικές δικαστικές αρχές, που απο την αρχή ασπάστηκαν το έωλο κατηγορητήριο, εξακολουθούν να με διώκουν χωρίς στοιχεία.
Προς τι, διερωτάται κανείς, όλη αυτή η μεθόδευση, με τη σύμπραξη μάλιστα κράτους και εκκλησίας; Σε ποιόν θέλουν να φανούν αρεστοί; Ποιό είναι το κίνητρο; Ποιόν εξυπηρετούν όλα αυτά; Την απάντηση μας τη δίνει ο ειδικός εντεταλμένος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Κοσσυφοπέδιο Πίτερ Φέιθ (Pieter Feith), ο οποίος χαιρέτισε την αλλαγή στάσης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο θέμα της νότιας σερβικής επαρχίας. Μιλώντας για την κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την Τρίτη 22-6-2010 ο Φέϊθ δήλωσε: «Η αλλαγή της θρησκευτικής ηγεσίας και η μετάβαση προς μια περισσότερο μετριοπαθή προσέγγιση στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου είναι επίσης μια άλλη θετική εξέλιξη» (http://www.eusrinkosovo.eu/?id=20&n=39)
Αν αυτό δεν είναι πολιτική δίωξη, τότε τι είναι;
Αν πάω στη Σερβία, όλες αυτές οι παραπάνω παρανομίες θα λάβουν κάλυμμα νομιμοφάνειας. Θα νομιμοποιήσουν οι διώκτες μου τις αποφάσεις του εκκλησιαστικού και πολιτικού δικαστηρίου εναντίον μου και εγώ θα βρεθώ εξευτιλισμένος, ανυπεράσπιστος και ξεχασμένος από τον κόσμο σε κάποιο σκοτεινό και υγρό κελλί μιας φυλακής, μιας κατ ἐπίφασιν δημοκρα-τικής χώρας, μα που κατά βάση το δικαιικό σύστημά της δεν πρόλαβε να διέλθει από το στάδιο του ολοκληρωτισμού στο στάδιο της δημοκρατίας.
Συνοψίζοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι όπου θυσιάζεται η αλήθεια για χάρη σκοπιμοτήτων, είτε από την πλευρά της Πολιτείας είτε από την πλευρά της Εκκλησίας, τότε εκεί συμβαίνουν εγκλήματα εις βάρος του κοινωνικού συνόλου ή μεμονωμένων προσώπων, όπως εν προκειμένω στην περίπτωση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, των συνεργατών του και εμού προσωπικώς.
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Ιερομόναχος Συμεών Βιλόφσκι
11-7-2010
Μια τέτοια ιστορία ακολουθεί αμέσως παρακάτω. Εδώ αποκαλύπτω τους λόγους για τους οποίους είμαι θύμα πολιτικής και θρησκευτικής δίωξης στη χώρα μου, την Σερβία, οι οποίοι και είναι η πραγματική αιτία για την οποία είμαι κρατούμενος από τις ελληνικές αρχές......
Ήμουν Πρωτοσύγκελλος στην Επισκοπή Ράσκας και Πριζρένης, δηλαδή εκκλησιαστικός λειτουργός και ταυτόχρονα επιφορτισμένος με συγκεκριμένα εκκλησιαστικά καθήκοντα που μου είχε αναθέσει ο Σεβασμιώτατος Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος (στο Κοσσυφοπέδιο Σερβίας, στο οποίο τώρα υπάρχει καθεστώς παρουσίας ειρηνευτικών δυνάμεων των ΟΗΕ-ΝΑΤΟ).
Ο Επίσκοπος Αρτέμιος με τις από 11-2-2010 και 2-5-2010 αποφάσεις της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας απομακρύνθηκε από την Επισκοπή του. Μαζί του σήμερα διώκονται όλοι οι μοναχοί του Κοσσυφοπεδίου (ήδη πάνω από 100 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα μοναστήρια τους) από την ηγεσία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για θρησκευτικούς λόγους. Παράλληλα με αυτούς όμως συντρέχουν και εξίσου ισχυροί πολιτικοί λόγοι, τους οποίους θα εκθέσω παρακάτω με συντομία.
Το 1999, ως γνωστόν, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε την Σερβία. Ο όρος για την παύση των βομβαρδισμών ήταν η εντός 11 ημερών αποχώρηση των σερβικών στρατιωτικών δυνάμεων και της σερβικής αστυνομίας από το Κόσοβο (Κοσσυφοπέδιο). Πράγμα που έγινε. Μαζί τους έφυγαν και 250.000 Σέρβοι. Την περιοχή σήμερα ελέγχουν αλβανικες δυνάμεις και βεβαίως υπάρχουν και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, οι οποίες προωθούν την σύσταση δευτέρου αλβανικού κράτους στα Βαλκάνια.
Με το υπ᾿ αρ. 1244 ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το καλοκαίρι του 1999 δόθηκε η δυνατότητα σε εμάς τους Σέρβους να φροντίσουμε για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς στο Κόσοβο, δηλαδή μας δόθηκε η δυνατότητα μεταξύ άλλων να φροντίσουμε οι ίδιοι για την αναστήλωση των κατεστραμμένων από Αλβανούς σερβικών μνημείων. Όμως από εδώ και πέρα ξεκινά το πρόβλημα.
Σε όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν διάφορα Πογκρόμ (=εθνοκάθαρση) εκ μέρους της αλβανικής πλευράς υπό την ανοχή, δυστυχώς, των ευρωπαϊκών και άλλων δυνάμεων (ΚFOR) εναντίον των εναπομεινάντων Σέρβων του Κοσόβου και των σερβικών πολιτιστικών μνημείων (ναοί και μοναστήρια). Το σπουδαιότερο συνέβη το 2004 στις 17-18 Μαρτίου, κάτω από τα ατάραχα μάτια των στρατιωτών της ΚFΟR, με αποτέλεσμα να φθάσει ο συνολικός αριθμός κατεστραμμένων μνημείων τα 156.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) κατόπιν έδινε χρήματα για την αναστήλωση, απαιτώντας όμως ως προϋπόθεση στην αναστήλωση να συμμετάσχουν και οι καταστροφείς των μνημείων Αλβανοί του υπό σύστασιν αλβανικού κράτους του Κοσσόβου επί ίσοις όροις με τους παθόντες Σέρβους. Αυτό καταρχήν ήταν ένα θέατρο του παραλόγου: μουσουλμάνοι και άθεοι να πληρώνονται να αναστηλώσουν ορθόδοξες εκκλησίες, που οι ίδιοι προηγουμένως με τα χέρια τους γκρέμισαν. Αποτελούσε επίσης έναν εθνικό εξευτελισμό. Επιπλέον όμως θα σήμαινε εμμέσως πλην σαφώς ότι κατόπιν τα μνημεία θα θεωρούνταν και δική τους «κοσοβαρική» κληρονομιά και ιδιοκτησία, πολιτιστική κληρονομιά ενός αρτισύστατου κράτους-προτεκτοράτου του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που εκτός από εμπόριο λευκής σαρκός και ναρκωτικών θα είχε τώρα να επιδείξει και τα δικά του «κοσοβαρικά» μεσαιωνικά μνημεία. Ενός κράτους που αναζητεί νομιμοφανή λόγο ύπαρξης, πέρα από το δίκαιο των όπλων και του ΝΑΤΟ.
Σταθερός στόχος της Δύσεως στην περιοχή ήταν και είναι η δημιουργία ανεξάρτητου αλβανικού κράτους του Κοσόβου (προτεκτοράτου της Δύσεως). Η φιλοδυτική σημερινή κυβέρνηση της Σερβίας, ενώ δημοσίως για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης υποκρίνεται ότι αρνείται να το αναγνωρίσει, εν τούτοις με τις πολιτικές κινήσεις της (δηλώσεις και πράξεις) προβαίνει σε μία ήπια αναγνώριση, προκειμένου να γίνει μέλος της ΕΕ. Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος, εμείς οι συνεργάτες του και ο λαός του Κοσόβου είμασταν και είμαστε αντίθετοι σε αυτές τις μειοδοτικές επιλογές της Κυβέρνησης.
Στην παραπάνω πολιτική της κυβέρνησης εγώ προσωπικά αντιστάθηκα με κάθε τρόπο αρθρογραφόντας σε περιοδικά και εφημερίδες, δίνοντας ομιλίες και διαλέξεις, συμμετέχοντας σε εκπομπές στα ΜΜΕ και αρθρογραφώντας στο διαδίκτυο. Όλα τα παραπάνω τα έκανα με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, ο οποίος με ενέπνεε με το παράδειγμά του.
Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος δημιούργησε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε τα μνημεία να αρχίσουν να αναστηλώνονται με χρήματα που προέρχονταν κυρίως από Σέρβους της Διασποράς (ΗΠΑ, Ευρώπη κλπ). Αυτή η στάση μας λοιπόν μας έφερε σε σύγκρουση εκτός από την Κυβέρνηση και με την Δύση (ΕΕ, ΝΑΤΟ, HΠΑ), η οποία ενεργούσε ύπουλα εις βάρος των εθνικών σερβικών, πολιτικών, και εκκλησιαστικών συμφερόντων. Οι Δυτικοί δεν κατόρθωσαν να καταβάλουν το απτόητο αγωνιστικό σθένος του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και γι αυτό προσέφυγαν στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Σερβίας και μέσω αυτής προσπάθησαν να επιβάλουν στον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο τα σχέδιά τους.
Έτσι προέκυψε η πολιτική δίωξη (υπάρχει και η θρησκευτική δίωξη, στην οποία θ αναφερθώ) εναντίον του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και όλων εκείνων που του συμπαρίσταντο και εμού προσωπικώς.
Ι.ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ
Ενδεικτικώς αναφέρω μερικά από τα διοικητικά μέτρα που ελήφθησαν εις βάρος του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και των συνεργατών του εκ μέρους της σερβικής Εκκλησίας, η οποία ενεργούσε κατ εντολήν της Πολιτείας.
Α) Αντικανονική και παράνομη απομάκρυνση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου από τα ποιμαντικά και διοικητικά καθήκοντα της Επισκοπής Ράσκας και Πριζρένης (η αλλιώς ονομαζομένης Κοσόβου και Μετοχίων) με την από 11-2-2010 απόφαση της ΔΙΣ και την από 2-5-2010 απόφαση της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, χωρίς δίκη και χωρίς να του επιτραπεί να απολογηθεί για το κατασκευασμένο κατηγορητήριο, το οποίο του προσήψαν. Ακολούθως με την από 5-5-2010 απόφαση τον εξόρισαν από το Κόσοβο σε μια περιοχή στα βόρεια της Σερβίας. Δεν του επιτρέπουν να γυρίσει στο Κόσοβο.
Β) i) Χαρακτηρισμός μου ως κατηγορουμένου ακόμη και από την προκαταρκτική εξέταση, η οποία υιοθέτησε εξ ολοκληρου τη μηνυτήρια αναφορά της Συνόδου της σερβικής Εκκλησίας χωρίς περαιτέρω έρευνα. Σκόπιμη παράνομη έκδοση διεθνούς εντάλματος συλλήψεώς μου με μόνο αποδεικτικό στοιχείο τις «βάσιμες υπόνοιες» της διωκτικής αρχής ότι έβλαψα τα συμφέροντα της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Προσέφυγα στο Συνταγματικό Δικαστήριο για προσβολή του εντάλματος.
ii) Κατάφωρη εξουδένωση της προσωπικότητάς μου με τη διαπόμπευσή μου από τα ΜΜΕ (έντυπα, ηλεκτρονικά και τηλεοπτικά) ως ανήθικου και ψυχικώς διαταραγμένου. Για τα παραπάνω προέβην σε μήνυση εναντίον τριών εφημερίδων και ενός Επισκόπου (πρ. Ερζεγοβίνης και Ζαχουμίου Αθανασίου Γιέφτιτς), ως ύστατο τρόπο άμυνας.
iii) Εξακολούθηση της ποινικής διώξεώς μου, παρ’ όλο που οι καταθέσεις των μαρτύρων, συμπεριλαμβανομένου και του μάρτυρος κατηγορίας, με απήλλαξαν από κάθε κατηγορία. Ο ίδιος (Τσολάκοβιτς, 29-4-2010) στο δικαστήριο δήλωσε ότι παρ όλο που δεν διέθετε στοιχεία εναντίον μου, επιθυμούσε την συνέχιση της ποινικής μου δίωξης. Και η σερβική δικαιοσύνη το δέχθηκε!
iv) Άρνηση των σερβικών δικαστικών αρχών να δεχτούν τον πληρεξούσιο δικηγόρο μου να με εκπροσωπήσει ως συνήγορός μου στη δίωξη που ασκήθηκε εις βάρος μου ύστερα από την από 19.02.2010 μηνυτήρια αναφορά της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
v) Στη Σερβία κράτος και Εκκλησία είναι εντελώς ξεχωριστά. Κι όμως ο πρόξενος της Σερβίας ήρθε στο κρατητήριο στην Περαία Θεσσαλονίκης εκπροσωπώντας όχι την Πολιτεία, ως όφειλε, αλλά την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Μου επέδωσε έναν φάκελο προερχόμενο από τη Σερβική Ορθόδοξο Εκκλησία, πράγμα που δεν δικαιολογείται από τους νόμους της χώρας μου, αλλά αντιθέτως δείχνει την σύμπραξη Κράτους και Εκκλησίας εναντίον μου.
vi) Σκόπιμη καθυστέρηση της προανακριτικής διαδικασίας. Από 19-2-2010 μέχρι σήμερα, 11-7-2010, δεν έχει γίνει τίποτε παρά μόνον λήψη καταθέσεων τεσσάρων μαρτύρων. Δεν έχει διαταχθεί πραγματογνωμοσύνη για την εξακρίβωση των καταγγελομένων εναντίον μου και αυτό για να τραβήξει εις μάκρος η διαδικασία, ώστε να παραμένουν υπαρκτές οι εις βάρος μου καταγγελίες οπότε έτσι στη συνείδηση των πολλών να θεωρούμαι ένοχος. Και έτσι εξακολουθείται σε μένα η πρακτική των ολοκληρωτικών καθεστώτων, που σημαίνει δημόσιος εξευτελισμός και επί μακρού φυλάκιση του υπόπτου πριν την δίκη, ώστε η κοινή γνώμη να σχηματίζει πλέον την άποψη ότι υπάρχει όντως ενοχή του υπόπτου.
Γ) Διώξεις των μοναχών του Κοσόβου εξαιτίας της συμπαράστασής τους στο εθνικό και θρησκευτικό έργο του Σεβασμιωτάτου. Εδώ εντάσσεται και η δίωξη όλων των μοναχών της Μονής Μπάνισκα, της οποίας ήμουν ηγούμενος, καθώς και η δική μου δίωξη. Η εκκένωση των ιερών Μονών του Κοσυφοπεδίου από τους ορθοδόξους Σέρβους μοναχούς έχει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την διευκόλυνση της «αλβανοποίησής» του, μια που και ο ορθόδοξος σέρβικος πληθυσμός που ήταν συσπειρωμένος γύρω από τα προσφιλή του μοναστήρια θα αρχίσει αναπόφευκτα να εγκαταλείπει τα πάτρια εδάφη.
Δ) Πιέσεις στο σερβικό λαό του Κοσόβου εκ μέρους των θρησκευτικών και πολιτικών αρχών να αποδεχτούν την απομάκρυνση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, της δικής μου και των υπολοίπων συνεργατών του (βλέπε εφημερίδα «ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ», φ. 298, 1-7-2010 και προηγούμενα φύλλα).
Συγκεκριμένα το δημοσίευμα της 1-7-2010 αναφέρει για το πρόσωπό μου τα εξής:
«Τέλος να σημειωθεί ότι και ο Ηγούμενος της Μονής Μπάνισκα Συμεών Βιλόφσκι, ο στενότερος συνεργάτης του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, ο άνθρωπος εκείνος που τον στήριξε στις θεολογικές αντιπαραθέσεις του με μερίδα Ιεραρχών της Σερβικής Εκκλησίας, αλλά και εκείνος που αγωνίστηκε αντάξια δίπλα του υπέρ των εθνικών δικαίων της Σερβίας στο Κόσοβο, δέχθηκε έως τώρα τα περισσότερα πυρά. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται κρατούμενος σε ελληνικές φυλακές, κατηγορούμενος με ανυπόστατες κατηγορίες, και κινδυνεύει, σε περίπτωση που οι ελληνικές αρχές ενδώσουν στις άδικες απαιτήσεις των αντιστοίχων σερβικών για έκδοση στη Σερβία, να καταδικαστεί σε κάθειρξη πολλών ετών, αφού, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να τύχει δίκαιης δίκης στην Πατρίδα του» (βλέπε 26-6-2010 και 2-7-2010 απάντηση Συμεών Βιλόφκσι στη www.romfea.gr ).
ΙΙ. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ
Τα τελευταία χρόνια στη Σερβία υπάρχουν καινοφανή θεολογικά ρεύματα που αντιστρατεύονται την παραδοσιακή ορθόδοξη Θεολογία και εκκλησιαστική ζωή, τα οποία, δυστυχώς, ως μη ώφειλε, εκπροσωπούνται από μερίδα της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Α) Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος και όλοι εμείς οι συνεργάτες του προσπαθήσαμε με θεολογικά επιχειρήματα δημοσιευμένα σε περιοδικά και σε βιβλία, να ασκήσουμε θεολογική κριτική και να καταδείξουμε τις θεολογικές αποκλίσεις που περιέχονται στα θεολογικά αυτά ρεύματα.
Τέτοιες οξείες θεολογικές διαφορές προκύπτουν στην αντιμετώπιση θεμάτων όπως οι σχέσεις μεταξύ της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της παπικής «εκκλησίας» και μεταξύ της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και των μουσουλμάνων.
Μάλιστα για να υπoστηρίξουμε τις θέσεις μας είχαμε ιδρύσει δικό μας εκδοτικό οίκο («Άθως») και εκδώσαμε αρκετά βιβλία αντίθετα προς τον οικουμενισμό, προς τους νεωτερισμούς στην πίστη και προς τη γλωσσική μεταρρύθμιση. Ακόμη ήμουν ο συντάκτης του περιοδικού της Μητροπόλεως «Άγιος Πρίγκηπας Λάζαρος» («Sveti Knez Lazar»), που εξέφραζε τις παραδοσιακές και πατερικές μας θέσεις.
Β) Για σειρά ετών εγώ προσωπικά ήρθα επανειλημμένα σε θεολογική αντιπαράθεση με πάρα πολύ ισχυρό Επίσκοπο της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, τον Επίσκοπο πρ. Ερζεγοβίνης και Ζαχουμίου Αθανάσιο Γιέφτιτς. Ο συγκεκριμένος Επίσκοπος μάλιστα κατέχει έδρα Καθηγητού στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Στο διάστημα των τελευταίων ετών, πρωτοστατεί σε ενέργειες εις βάρος μου. Αποκορύφωμα αυτών είναι ο από τηλεοράσεως και άλλων ΜΜΕ (εφημερίδων) εξευτελισμός μου που συντελείται τους τελευταίους 5 μήνες με απώτερο στόχο την εξουδένωσή μου και τον επηρεασμό της κοινής γνώμης, ώστε να υπάρξουν στη συνέχεια καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον μου. Και όλα αυτά ενώ βρισκόμουν κρατούμενος στην Ελλάδα περιμένοντας την έκβαση της υπόθεσης της έκδοσής μου.
Γ) Επιπρόσθετο ρόλο στη θρησκευτική δίωξη την οποία υφίσταμαι είναι η υπογραφή εκ μέρους μου διορθόδοξου κειμένου με τον τίτλο «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ», το οποίο μερίδα των Ιεραρχών της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας κατεδίκασε και καυτηρίασε. Επίσης απαγόρευσε την υπογραφή του από τα μέλη της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας δια της απειλής αυστηρών ποινών. Το κείμενο αυτό σημειωτέον ότι έχει υπογραφεί από Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας κ.α., από ηγουμένους πολλών μοναστηριών και από μεγάλο πλήθος κληρικών, μοναχών και λαϊκών στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό.
Δ) Ο παραδοσιακός τρόπος τέλεσης της θείας Λειτουργίας και των υπολοίπων Ακολουθιών της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως καθιερώθηκε στη Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης, ύστερα από δική μου εισήγησή και ένθερμη αποδοχή της από τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο, αποτέλεσε ένα ακόμη λόγο διώξεώς μου. Αντίθετα η μερίδα των νεωτεριστών προσπαθεί να καθιερώσει την καθομιλουμένη στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας.
Ουσιαστικά έγινα στόχος επειδή αμφισβήτησα με θεολογικά επιχειρήματα την θεολογική τεκμηρίωση των νεοεισαγόμενων καινοτομιών και έπληξα έτσι ευθέως και δημοσίως την θεολογική επάρκεια και το κύρος των εκφραστών τους, όπως του προαναφερθέντος πολύ ισχυρού Επισκόπου Αθανασίου Γιέφτιτς αλλά και άλλων Ιεραρχών (όπως οι Αμφιλόχιος Ράντοβιτς, Ειρηναίος Μπούλοβιτς, επίσης καθηγητές Πανεπιστημίου) που ασπάζονται τις απόψεις του.
Εξαιτίας όλων των προηγουμένων χαλκεύτηκαν εναντίον μου κατηγορίες για δήθεν οικονομικές ατασθαλίες και ιεροκανονικές παραβάσεις, οι οποίες οδήγησαν σε εκκλησιαστικό και πολιτικό δικαστήριο εναντίον μου.
Προς το παρόν ολοκληρώθηκε το εκκλησιαστικό δικαστήριο, το οποίο, κατόπιν αντικανονικής δίκης μου επέβαλε τριπλή(!) ποινή (καθαίρεση, αποσχηματισμός και αφορισμός), τη στιγμή που οι Ιεροί Κανόνες προβλέπουν ως μέγιστη ποινή την καθαίρεση (εμφανής η εμπάθεια και το μίσος εναντίον μου).
Επίσης δικάστηκα ερήμην, καταδικάστηκα ερήμην και υπήρξε μεθόδευση που μου στέρησε το δικαίωμα της έφεσης στο δευτεροβάθμιο εκκλησιαστικό δικαστήριο. Και όλα αυτά στο διάστημα που ήμουν κρατούμενος στην Ελλάδα, περιμένοντας την έκβαση της υπόθεσης της έκδοσής μου.
Όσον αφορά το πολιτικό δικαστήριο, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπέβαλε μηνυτήρια αναφορά εναντίον μου στο Ανώτατο Δικαστήριο του Βελιγραδίου, χωρίς ωστόσο να προσκομίσει έστω και μία αποδεδειγμένη κατηγορία έως τώρα. (Βλ. κατάθεση Τσολά-κοβιτς, 29-4-2010, εκπροσώπου της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και μάρτυρα κατηγορίας εναντίον μου).
Είναι προφανές ότι υπήρξε μεθοδευμένη προσπάθεια ηθικής και φυσικής εξόντωσής μου, σπίλωσης της τιμής και της υπόληψής μου, η οποία δεν φαίνεται να λαμβάνει τέλος, μια που ο μάρτυρας κατηγορίας και εκπρόσωπος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Τσολάκοβιτς δήλωσε ότι, ενώ δεν έχει στοιχεία εναντίον μου, δεν παραιτείται από την ποινική μου δίωξη. Και οι σερβικές δικαστικές αρχές, που απο την αρχή ασπάστηκαν το έωλο κατηγορητήριο, εξακολουθούν να με διώκουν χωρίς στοιχεία.
Προς τι, διερωτάται κανείς, όλη αυτή η μεθόδευση, με τη σύμπραξη μάλιστα κράτους και εκκλησίας; Σε ποιόν θέλουν να φανούν αρεστοί; Ποιό είναι το κίνητρο; Ποιόν εξυπηρετούν όλα αυτά; Την απάντηση μας τη δίνει ο ειδικός εντεταλμένος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Κοσσυφοπέδιο Πίτερ Φέιθ (Pieter Feith), ο οποίος χαιρέτισε την αλλαγή στάσης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο θέμα της νότιας σερβικής επαρχίας. Μιλώντας για την κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την Τρίτη 22-6-2010 ο Φέϊθ δήλωσε: «Η αλλαγή της θρησκευτικής ηγεσίας και η μετάβαση προς μια περισσότερο μετριοπαθή προσέγγιση στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου είναι επίσης μια άλλη θετική εξέλιξη» (http://www.eusrinkosovo.eu/?id=20&n=39)
Αν αυτό δεν είναι πολιτική δίωξη, τότε τι είναι;
Αν πάω στη Σερβία, όλες αυτές οι παραπάνω παρανομίες θα λάβουν κάλυμμα νομιμοφάνειας. Θα νομιμοποιήσουν οι διώκτες μου τις αποφάσεις του εκκλησιαστικού και πολιτικού δικαστηρίου εναντίον μου και εγώ θα βρεθώ εξευτιλισμένος, ανυπεράσπιστος και ξεχασμένος από τον κόσμο σε κάποιο σκοτεινό και υγρό κελλί μιας φυλακής, μιας κατ ἐπίφασιν δημοκρα-τικής χώρας, μα που κατά βάση το δικαιικό σύστημά της δεν πρόλαβε να διέλθει από το στάδιο του ολοκληρωτισμού στο στάδιο της δημοκρατίας.
Συνοψίζοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι όπου θυσιάζεται η αλήθεια για χάρη σκοπιμοτήτων, είτε από την πλευρά της Πολιτείας είτε από την πλευρά της Εκκλησίας, τότε εκεί συμβαίνουν εγκλήματα εις βάρος του κοινωνικού συνόλου ή μεμονωμένων προσώπων, όπως εν προκειμένω στην περίπτωση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, των συνεργατών του και εμού προσωπικώς.
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Ιερομόναχος Συμεών Βιλόφσκι
11-7-2010
1 σχόλιο:
Θλίψη προκαλεί η δίωξη εναντίον σας.Οι προσευχές μας μαζί σας.
Δημοσίευση σχολίου