πηγή: Ι.Μονή Παντοκράτορος ΜελισσοχωρίουΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΟΣΟΦΙΑ
(Συνοπτική παρουσίαση)
(Συνοπτική παρουσίαση)
Θεοσοφία: φιλοσοφικό καί θρησκευτικό «γνωστικό» ρεύμα, συνέχεια και σύνθεση του αρχαίου νεοπλατωνισμού και του γνωστικισμού, το οποίο, υπό την νεοτέρα του μορφή, προβαλλόταν κυρίως από τη Θεοσοφική Εταιρεία (ιδρυμένη τό 1875), με εισηγήτρια τη Ρωσίδα «διάμεσο» (“medium”) Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, τώρα δε προβάλλεται από την κίνηση του “New (Aquarian) Age” .
Κύριες επιδιώξεις της Θεοσοφίας είναι αφ’ ενός ο σχηματισμός ενός παγκοσμίου πυρήνος της ανθρωπότητος χωρίς διακρίσεις θρησκείας, φυλής, γένους, τάξεως καί χρώματος, αφ΄ ετέρου δε και σε συνάρτηση με την προηγούμενη επιδίωξη, η απόδειξη ότι όλες οι διαφορετικές θρησκευτικές πίστεις και αιρέσεις είναι ουσιαστικά ίδιες, με κοινή προέλευση και αμελητέες παραλλαγές.......Βάσει των επιδιώξεων τούτων η Θεοσοφία εξ αρχής επεδίωξε την προώθηση της συγκριτικής θρησκειολογίας (“comparative religion”), ως μέσο αποδείξεως της προελεύσεως των θρησκειών από κοινούς πρωταρχικούς θρησκευτικούς μύθους. Άλλα χαρακτηριστικά της θεοσοφικής αντιλήψεως, και λόγω του βασικώς ινδουϊστικού (και - ως προς την ηθική - βουδιστικού) χαρακτήρος της, είναι η πίστη στη μετεμψύχωση και τη μετενσάρκωση, η άρνηση της υπάρξεως προσωπικού Θεού, ο πνευματικός πανθεϊσμός (και ιδίως η παρουσία θεϊκής ουσίας στον άνθρωπο: δηλ. ο άνθρωπος είναι κατ΄ουσίαν θεός, σπινθήρ και σπάραγμα της θεϊκής ουσίας με κρυμμένες θεϊκές δυνάμεις), ο εξελικτισμός (“evolutionism”), η επικοινωνία με ήδη εξελιγμένα όντα προηγουμένων εποχών («Πνευματική Ιεραρχία») μέσῳ του πνευματισμού («μεντιουμισμού») και η αναμονή ενός μελλοντικού διδασκάλου «Χριστού» - Μαϊτρέγια, «Χριστού της Εποχής του Υδροχόου», ο οποίος θα υπερβεί όλους τους προηγουμένους «διδασκάλους» («Αβατάρ»), ακόμη και τον Ιησού.
Μετά τη Μπλαβάτσκυ, ηγέτιδα της Θεοσοφίας ανεδείχθη η Άννυ Μπεζάντ, κεφαλή του βρεττανικού τομέως του μικτού (ανδρών και γυναικών) Τεκτονικού (Μασονικού) Τάγματος “Le Droit Ηumain” και μετά απ’ αυτήν η Αλίκη Μπέηλυ, η οποία προέβη στη δημιουργία ιδιαίτερης θεοσοφικής ομάδος, της «Σχολής Αρκέην» (“The Arcane School”, ιδρ. 1923), η οποία δημιούργησε και προώθησε το σήμερα πασίγνωστο κίνημα του New Age, που έχει έντονο μεσσιανικό και αντιχριστιανικό χαρακτήρα. Είναι τεκμηριωμένη η επίδραση της Θεοσοφίας επί της μυστικής θρησκείας της Μασονίας, με κυριότερο χαρακτηριστικό τη μεταδιδόμενη στη Μασονία θεοσοφική διδασκαλία περί ενός μελλοντικού, τελευταίου «Παγκοσμίου Εκπαιδευτού». Βάσει τόσο των γραπτών της Μπλαβάτσκυ, των επαινετικών για τον σατανά – όφι, όσο και της ονομασίας ενός εκ των περιοδικών της «Ο εωσφόρος» (“The Lucifer”), προκύπτει ότι ο όρος «θεοσοφία» προέρχεται κατ΄ αλήθεια από το «θεός-όφις και όχι από τη «θεού σοφία».
Παρακλάδι της Θεοσοφίας, μετά τη διάσπαση του 1913 είναι η «Ανθρωποσοφία» (ή «Ροδοσταυρική Θεοσοφία») με ιδρυτή τον Rudolf Steiner.
Η Έλενα Μπλαβάτσκυ έγραψε χαρακτηριστικώς στο έργο της «Η μυστική διδασκαλία» (“The Secret Doctrine”): «Ο σατανάς είναι εκείνος ο άγγελος ο οποίος ήταν αρκετά υπερήφανος για να πιστεύει ότι είναι ο ίδιος θεός· αρκετά γενναίος για να εξαγοράσει την ανεξαρτησία του έναντι του τιμήματος να υποφέρει και να βασανίζεται αιωνίως [...] Ο σατανάς, ο όφις της Γενέσεως, είναι ο αληθής δημιουργός και ευεργέτης, ο πατέρας της πνευματικής ανθρωπότητος [..] Και αυτός που πρώτος ψιθύρισε “εν η αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού έσεσθε ως Ελοχίμ, γινώσκοντες καλόν και πονηρόν” μπορεί να εκτιμηθεί μόνον υπό το φως ενός σωτήρα»....
Περισσότερα εδώ: http://www.impantokratoros.gr/Zeitgeist-B.el.aspx
Κύριες επιδιώξεις της Θεοσοφίας είναι αφ’ ενός ο σχηματισμός ενός παγκοσμίου πυρήνος της ανθρωπότητος χωρίς διακρίσεις θρησκείας, φυλής, γένους, τάξεως καί χρώματος, αφ΄ ετέρου δε και σε συνάρτηση με την προηγούμενη επιδίωξη, η απόδειξη ότι όλες οι διαφορετικές θρησκευτικές πίστεις και αιρέσεις είναι ουσιαστικά ίδιες, με κοινή προέλευση και αμελητέες παραλλαγές.......Βάσει των επιδιώξεων τούτων η Θεοσοφία εξ αρχής επεδίωξε την προώθηση της συγκριτικής θρησκειολογίας (“comparative religion”), ως μέσο αποδείξεως της προελεύσεως των θρησκειών από κοινούς πρωταρχικούς θρησκευτικούς μύθους. Άλλα χαρακτηριστικά της θεοσοφικής αντιλήψεως, και λόγω του βασικώς ινδουϊστικού (και - ως προς την ηθική - βουδιστικού) χαρακτήρος της, είναι η πίστη στη μετεμψύχωση και τη μετενσάρκωση, η άρνηση της υπάρξεως προσωπικού Θεού, ο πνευματικός πανθεϊσμός (και ιδίως η παρουσία θεϊκής ουσίας στον άνθρωπο: δηλ. ο άνθρωπος είναι κατ΄ουσίαν θεός, σπινθήρ και σπάραγμα της θεϊκής ουσίας με κρυμμένες θεϊκές δυνάμεις), ο εξελικτισμός (“evolutionism”), η επικοινωνία με ήδη εξελιγμένα όντα προηγουμένων εποχών («Πνευματική Ιεραρχία») μέσῳ του πνευματισμού («μεντιουμισμού») και η αναμονή ενός μελλοντικού διδασκάλου «Χριστού» - Μαϊτρέγια, «Χριστού της Εποχής του Υδροχόου», ο οποίος θα υπερβεί όλους τους προηγουμένους «διδασκάλους» («Αβατάρ»), ακόμη και τον Ιησού.
Μετά τη Μπλαβάτσκυ, ηγέτιδα της Θεοσοφίας ανεδείχθη η Άννυ Μπεζάντ, κεφαλή του βρεττανικού τομέως του μικτού (ανδρών και γυναικών) Τεκτονικού (Μασονικού) Τάγματος “Le Droit Ηumain” και μετά απ’ αυτήν η Αλίκη Μπέηλυ, η οποία προέβη στη δημιουργία ιδιαίτερης θεοσοφικής ομάδος, της «Σχολής Αρκέην» (“The Arcane School”, ιδρ. 1923), η οποία δημιούργησε και προώθησε το σήμερα πασίγνωστο κίνημα του New Age, που έχει έντονο μεσσιανικό και αντιχριστιανικό χαρακτήρα. Είναι τεκμηριωμένη η επίδραση της Θεοσοφίας επί της μυστικής θρησκείας της Μασονίας, με κυριότερο χαρακτηριστικό τη μεταδιδόμενη στη Μασονία θεοσοφική διδασκαλία περί ενός μελλοντικού, τελευταίου «Παγκοσμίου Εκπαιδευτού». Βάσει τόσο των γραπτών της Μπλαβάτσκυ, των επαινετικών για τον σατανά – όφι, όσο και της ονομασίας ενός εκ των περιοδικών της «Ο εωσφόρος» (“The Lucifer”), προκύπτει ότι ο όρος «θεοσοφία» προέρχεται κατ΄ αλήθεια από το «θεός-όφις και όχι από τη «θεού σοφία».
Παρακλάδι της Θεοσοφίας, μετά τη διάσπαση του 1913 είναι η «Ανθρωποσοφία» (ή «Ροδοσταυρική Θεοσοφία») με ιδρυτή τον Rudolf Steiner.
Η Έλενα Μπλαβάτσκυ έγραψε χαρακτηριστικώς στο έργο της «Η μυστική διδασκαλία» (“The Secret Doctrine”): «Ο σατανάς είναι εκείνος ο άγγελος ο οποίος ήταν αρκετά υπερήφανος για να πιστεύει ότι είναι ο ίδιος θεός· αρκετά γενναίος για να εξαγοράσει την ανεξαρτησία του έναντι του τιμήματος να υποφέρει και να βασανίζεται αιωνίως [...] Ο σατανάς, ο όφις της Γενέσεως, είναι ο αληθής δημιουργός και ευεργέτης, ο πατέρας της πνευματικής ανθρωπότητος [..] Και αυτός που πρώτος ψιθύρισε “εν η αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού έσεσθε ως Ελοχίμ, γινώσκοντες καλόν και πονηρόν” μπορεί να εκτιμηθεί μόνον υπό το φως ενός σωτήρα»....
Περισσότερα εδώ: http://www.impantokratoros.gr/Zeitgeist-B.el.aspx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου