πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 30/7/2010ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Στήν παραβολή τοῦ ἄσπλαχνου ὀφειλέτη βλέπουμε δύο ἀνθρώπους ἐντελῶς διαφορετικούς. Εἶναι ὁ σπλαχνικός βασιλιάς, πού, ὅταν διαπιστώνει ὅτι ὁ δοῦλος του ἦταν ἀδύνατο νά ἐπιστρέψει τό μεγάλο χρέος, τοῦ τό χαρίζει. Ἡ πράξη του αὐτή φανερώνει τήν ἀνωτερότητα, πού εἶχε, ἀλλά και τήν εὐαισθησία, πού κοσμοῦσε τήν καρδιά του. Ἦταν ἀνεξίκακος ὁ βασιλιάς, γι᾽ αὐτό καί δέν ἔδωσε μεγάλη σημασία στό ποσό, πού τοῦ ὄφειλε ὁ δοῦλος του. Δέν ξέρω πόσο εἶναι προετοιμασμένοι οἱ σημερινοί χριστιανοί νά μιμηθοῦν τό βασιλιά τῆς παραβολῆς καί νά χαρίσουν χρηματικά ποσά στούς ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι γιά τόν ἄλφα ἤ βήτα λόγο δεν μποροῦν ἤ δέν θέλουν νά τούς τά ἐπιτρέψουν.....
Τό ἄλλο πρόσωπο ἦταν ὁ δοῦλος, ὁ ὁποῖος, παρόλο πού ὁ βασιλιάς τοῦ εἶχε χαρίσει δέκα χιλιάδες τάλαντα, ἔδειξε ἀπαράδεκτη συμπεριφορά στό σύνδουλό του, πού τοῦ χρωστοῦσε τό μικρό ποσό τῶν δέκα δηναρίων. Τό λογικό ἦταν νά ἐπαναλάβει καί αὐτός ἐκεῖνο, πού ἔκανε γι᾽ αὐτόν ὁ βασιλιάς. Καί ὅμως! Ἀποδείχτηκε κακόψυχος καί ἄσπλαχνος.
Ἕνας ἐπίσκοπος, σχολιάζοντας τή συμπεριφορά τοῦ ἄσπλαχνου δούλου, σημειώνει: «Δέν εἶναι εὔκολο νά συγχωρήσεις τόν ἄλλο γιά ὅ,τι σοῦ ἔκαμε, ὅταν ζεῖς καί κινεῖσαι στό ἴδιο ἐπίπεδο μέ αὐτόν. Ὅταν ἀναπνέεις τόν ἴδιο μολυσμένο ἀπό τήν ἐμπάθεια ἀέρα εἶναι ἀδύνατον νά παραβλέψεις τά σφάλματα τοῦ ἄλλου. Διαρκῶς θά στριφογυρίζει μέσα σου ἡ μορφή καί τό φταίξιμο τοῦ φταίχτη». Σέ αὐτή τήν περίπτωση καί σέ ἄλλες παρόμοιες πρέπει οἱ χριστιανοί νά ἔχουν ὑπόψη τους τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων. Αὐτοί ἀνοίγουν τό δρόμο, πού πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ἀγνοοῦν. «Στή ζωή τῶν Ἁγίων, λοιπόν, διακρίνουμε ἕνα θαυμαστό συνδυασμό, συνδυάζουν τήν αὐστηρότητα μέ τήν ἐπιείκεια. Ἦσαν ἄτεγκτοι ἀπέναντι στόν ἑαυτό τους, αὐστηροί κριταί τῶν δικῶν τους λαθῶν καί ἐπιεικεῖς ἔναντι τῶν ἄλλων. Κατηγοροῦν καί μέμφονται τόν ἑαυτό τους, δείχνουν ὅμως μεγάλη κατανόηση στά σφάλματα και τίς πτώσεις τῶν ἄλλων. Τούς δικαιολογοῦν. Τούς συγχωροῦν. Προσεύχονται γι᾽ αὐτούς. Ὁ συνδυασμός αὐτός δεν εἶναι καθόλου τυχαῖος. Ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι οἱ Ἅγιοι ἦσαν στενά ἑνωμένοι μέ τή Χάρη τοῦ φιλανθρώπου Χριστοῦ. Ἀπό Ἐκεῖνον ἀντλοῦσαν ἐμπνεύσεις καί δυνάμεις. Ἀνεβαίνοντας πνευματικά, κατανοοῦσαν καί συγχωροῦσαν», λέει ὁ ἴδιος ἐπίσκοπος.
Στήν παραβολή τοῦ ἄσπλαχνου ὀφειλέτη βλέπουμε δύο ἀνθρώπους ἐντελῶς διαφορετικούς. Εἶναι ὁ σπλαχνικός βασιλιάς, πού, ὅταν διαπιστώνει ὅτι ὁ δοῦλος του ἦταν ἀδύνατο νά ἐπιστρέψει τό μεγάλο χρέος, τοῦ τό χαρίζει. Ἡ πράξη του αὐτή φανερώνει τήν ἀνωτερότητα, πού εἶχε, ἀλλά και τήν εὐαισθησία, πού κοσμοῦσε τήν καρδιά του. Ἦταν ἀνεξίκακος ὁ βασιλιάς, γι᾽ αὐτό καί δέν ἔδωσε μεγάλη σημασία στό ποσό, πού τοῦ ὄφειλε ὁ δοῦλος του. Δέν ξέρω πόσο εἶναι προετοιμασμένοι οἱ σημερινοί χριστιανοί νά μιμηθοῦν τό βασιλιά τῆς παραβολῆς καί νά χαρίσουν χρηματικά ποσά στούς ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι γιά τόν ἄλφα ἤ βήτα λόγο δεν μποροῦν ἤ δέν θέλουν νά τούς τά ἐπιτρέψουν.....
Τό ἄλλο πρόσωπο ἦταν ὁ δοῦλος, ὁ ὁποῖος, παρόλο πού ὁ βασιλιάς τοῦ εἶχε χαρίσει δέκα χιλιάδες τάλαντα, ἔδειξε ἀπαράδεκτη συμπεριφορά στό σύνδουλό του, πού τοῦ χρωστοῦσε τό μικρό ποσό τῶν δέκα δηναρίων. Τό λογικό ἦταν νά ἐπαναλάβει καί αὐτός ἐκεῖνο, πού ἔκανε γι᾽ αὐτόν ὁ βασιλιάς. Καί ὅμως! Ἀποδείχτηκε κακόψυχος καί ἄσπλαχνος.
Ἕνας ἐπίσκοπος, σχολιάζοντας τή συμπεριφορά τοῦ ἄσπλαχνου δούλου, σημειώνει: «Δέν εἶναι εὔκολο νά συγχωρήσεις τόν ἄλλο γιά ὅ,τι σοῦ ἔκαμε, ὅταν ζεῖς καί κινεῖσαι στό ἴδιο ἐπίπεδο μέ αὐτόν. Ὅταν ἀναπνέεις τόν ἴδιο μολυσμένο ἀπό τήν ἐμπάθεια ἀέρα εἶναι ἀδύνατον νά παραβλέψεις τά σφάλματα τοῦ ἄλλου. Διαρκῶς θά στριφογυρίζει μέσα σου ἡ μορφή καί τό φταίξιμο τοῦ φταίχτη». Σέ αὐτή τήν περίπτωση καί σέ ἄλλες παρόμοιες πρέπει οἱ χριστιανοί νά ἔχουν ὑπόψη τους τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων. Αὐτοί ἀνοίγουν τό δρόμο, πού πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ἀγνοοῦν. «Στή ζωή τῶν Ἁγίων, λοιπόν, διακρίνουμε ἕνα θαυμαστό συνδυασμό, συνδυάζουν τήν αὐστηρότητα μέ τήν ἐπιείκεια. Ἦσαν ἄτεγκτοι ἀπέναντι στόν ἑαυτό τους, αὐστηροί κριταί τῶν δικῶν τους λαθῶν καί ἐπιεικεῖς ἔναντι τῶν ἄλλων. Κατηγοροῦν καί μέμφονται τόν ἑαυτό τους, δείχνουν ὅμως μεγάλη κατανόηση στά σφάλματα και τίς πτώσεις τῶν ἄλλων. Τούς δικαιολογοῦν. Τούς συγχωροῦν. Προσεύχονται γι᾽ αὐτούς. Ὁ συνδυασμός αὐτός δεν εἶναι καθόλου τυχαῖος. Ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι οἱ Ἅγιοι ἦσαν στενά ἑνωμένοι μέ τή Χάρη τοῦ φιλανθρώπου Χριστοῦ. Ἀπό Ἐκεῖνον ἀντλοῦσαν ἐμπνεύσεις καί δυνάμεις. Ἀνεβαίνοντας πνευματικά, κατανοοῦσαν καί συγχωροῦσαν», λέει ὁ ἴδιος ἐπίσκοπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου