Κάθε φορά που γίνεται λόγος για μεταρρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα το μάθημα των Θρησκευτικών βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων. Άλλοι προτείνουν την μείωση ωρών διδασκαλίας του, άλλοι την αλλαγή του χαρακτήρα και περιεχομένου του και άλλοι το θεωρούν περιττό και γι’ αυτό προτείνουν την κατάργησή του.Με δεδομένη την πολεμική εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών ύστερα από επιστημονική ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στην Κατερίνη τον Μάϊο 2010 καταθέτουμε ως Ένωση Θεολόγων Νομού Πιερίας τις εξής θέσεις-προτάσεις.
1) Δεν υπάρχει λόγος αλλαγής του χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών αφού υπάρχει και κατοχυρώνεται η θέση του στο αναλυτικό πρόγραμμα βάσει του Συντάγματος και του Νόμου 1566/1985.
2) Οι αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι, όσοι επιθυμούν, σύμφωνα με σχετικούς νόμους απαλλάσσονται.....
3) Στην αίθουσα μένουν παιδιά ορθόδοξα στα οποία το μάθημα διδάσκεται με σεβασμό στο πρόσωπό τους, με διάλογο και σε καμιά περίπτωση δεν παραβιάζει την ελευθερία και τις προσωπικές απόψεις των μαθητών.
4) Ουδέτερο θρησκευτικό μάθημα δεν υπάρχει. Τα ξένα Θρησκεύματα διδάσκονται παράλληλα με τον Χριστιανισμό στη Β΄ Λυκείου, σε ηλικία που οι μαθητές διαθέτουν μεγαλύτερη ωριμότητα και κρίση.
Με αυτά τα δεδομένα το μάθημα των Θρησκευτικών μόνο ως ορθόδοξη διδασκαλία έχει να προσφέρει, γιατί:
1) Αντιμετωπίζει τον μαθητή ως εικόνα του Θεού με συγκεκριμένο στόχο να φτάσει στο καθ’ ομοίωσιν.
2) Είναι το κλειδί κατανόησης του πολιτισμού με τα πλούσια ήθη και έθιμα της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα.
3) Είναι ελεύθερο, ανοιχτό στον διάλογο, είναι ένα «άγγιγμα» ψυχής όπως ομολογούν οι ίδιοι οι μαθητές, όταν γίνεται σωστά και με ποικίλα εποπτικά μέσα.
4) Συμβάλλει στην ορθή κοινωνικοποίηση των μαθητών προσφέροντάς τους τρόπους και στάσεις ζωής, που υπερβαίνουν τις τυποποιημένες κοινωνικές συνταγές. Τι πρότυπα ήθους, πολιτισμού και κοινωνικής ζωής μπορεί να προβάλλει ένα «ξερό» θρησκειολογικό μάθημα, όταν μάλιστα πολλές από τις διδασκαλίες των διαφορετικών θρησκειών αντιβαίνουν στο Ευαγγέλιο και δημιουργούν μεγάλη σύγχυση στους μαθητές;
5) Προσφέρει ποικίλες δυνατότητες και διεξόδους στα πολλά και δύσκολα υπαρξιακά, κοινωνικά, και οικογενειακά προβλήματα των σύγχρονων νέων.
6) Αποτελεί πολλές φορές την μοναδική ευκαιρία επαφής του μαθητή με την χριστιανική αλήθεια, δεδομένης της αποσύνδεσης της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας από την εκκλησία και την ορθοδοξία.
7) Τέλος το επιχείρημα, πως θα «σώσουμε» το μάθημα, αν το μετατρέψουμε σε θρησκειολογικό, δεν υφίσταται από την στιγμή που ήδη σε ευρωπαϊκές χώρες που έχουν θρησκειολογικό μάθημα μπορούν και πάλι οι μαθητές να απαλλάσσονται.
Με σεβασμό και τιμή για το ΔΣ
Ο Πρόεδρος
Στέργιος Μπούγιας
Η Γραμματέας
Ολυμπία Γκρεμούλα
2 σχόλια:
Με το δημοτικό τι γίνεται; Μήπως πρέπει να μπουν θεολόγοι να κάνουν το μάθημα, όπως υπάρχουν μουσικοί και γυμναστές και αγγλικών, δεδομένου ότι οι δάσκαλοι δεν είναι υποχρεωτικό από το νόμο να είναι ορθόδοξοι; Πώς θα κάνει θρησκευτικά ένας δάσκαλος που είναι μάρτυρας του Ιεχωβά ή άθεος κτλ.;
Τό σημαντικώτερο μέχρι σήμερα πρόβλημα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἀπό τότε πού θυμάμαι τόν ἑαυτό μου σάν μαθητή μέχρι σήμερα ἦταν ὁ Θεολόγος καθηγητής. Ὅπου Ὁ Θεολόγος ἦταν σωστός παιδαγωγός καλι ἀγαποῦσε αὐτό πού ἔκανε τότε ἡ ὠφέλεια τῶν μαθητῶν ἦταν μεγάλη. Στήν κοινή γνώμη ὅμως εἶναι διάχυτη ἡ ἰδέα ὅτι τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν εἶναι ἡ ὥρα τοῦ παιδιοῦ. Τά πορίσματα τῆς ἡμερίδος εἶναι ὀρθότατα μέ τήν προϋπόθεση ὅμως τοῦ σωστοῦ ἐκπαιδευτικοῦ. Ἐκεῖ καί μόνο εὑρίσκεται ἡ οὐσία τῆς ὁποιασδήποτε κρίσης. Πρός τά ἐκεῖ πρέπει νά στραφεῖ ἡ προσπάθεια
Μητροπολίτης Σιατίστης Παῦλος
Δημοσίευση σχολίου