«Σχολικά βιβλία»Γράφει ο κ. Ευστράτιος Σημαντήρης
Όσοι ασχολούνται με τα σχολικά βιβλία, εννοώ όσοι πραγματικά ασχολούνται με τα σχολικά βιβλία, έχουν διαπιστώσει ότι τα νέα βιβλία δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου, όλων των μαθημάτων, είναι εν πολλοίς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ. Δεν ήταν μόνο το ανιστόρητο βιβλίο της ιστορίας, για το οποίο τόσος θόρυβος έγινε και τελικά αποσύρθηκε. Είναι ΟΛΑ τα βιβλία, το καθένα με τα δικά του λάθη. Και αν είναι λάθη "εξ αμελείας" , είναι ασυγχώρητο μεν, αλλά, τι να κάνουμε, "άνθρωποι είμαστε , λάθη κάνουμε". Ακόμη χειρότερο όμως είναι όταν γίνονται λάθη "εκ προθέσεως". Όλοι θυμόμαστε εκείνο το γραφικό(;) "βγάλαμε βόλτα τον Επιτάφιο". Ας δούμε μερικά ακόμη , από την πέννα ενός δασκάλου, του Δημ. Νατσιού:
«…Νέοι ιερείς, άνθρωποι με ζήλο, με διάθεση προσφοράς και θυσίας, που φόρεσαν το βαρύτατο ράσο, για να διακονήσουν φιλότιμα το λαό που τους εμπιστεύτηκε η Εκκλησία, πικραίνονται από την εχθρότητα, την καχυποψία και την άδικη σπίλωση της ιερωσύνης.....
Κι αν δεν υπήρξε αντικληρικό λαϊκό κίνημα στην πατρίδα μας, ύπουλα, λάθρα παρεισέφρησε στα σχολικά βιβλία γλώσσα. Παράδειγμα. Στο «Ανθολόγιο» Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού, σελ. 143-144, διαβάζουμε εκτενές κείμενο του Π. Καλιότσου, με τίτλο «Ένας αλλιώτικος ποδοσφαιρικός αγώνας». Το «αλλιώτικο» είναι οι δυο τερματοφύλακες των δυο παιδικών ομάδων. Ένας παπάς και ένας δάσκαλος. Τα παιδιά προτείνουν στον παπά να παίξει. «Κακό είναι;». Απαντά ο παπα – Μιχάλης: «Διόλου κακό! Απεναντίας μάλιστα, που είναι μια ωραία γυμναστική. Το ευλογημένο παιχνίδι, όπως είναι φυσικά και το ποδόσφαιρο, όχι μόνο το επιτρέπει αλλά και το συνιστά ο Πανάγαθος…Ας μην είχε ο κόσμος τέτοιες προκαταλήψεις και θα σου ‘λεγα εγώ. Κάθε μέρα θα έπαιζα».
Παίζει τελικά, αλλά επειδή «κατέφυγε σε ζαβολιές» μαλώνει, διαπληκτίζεται με τον δάσκαλο, ουρλιάζει οργισμένος «πίσω και σ’ έφαγα», τον κατηγορεί η αντίπαλη ομάδα του δασκάλου «ότι είναι πουλημένος», χαχανίζουν τα παιδιά που τον βλέπουν να ωρύεται και να «γίνεται ρεζίλι» και λοιπά φαιδρά και τελείως εξωπραγματικά.
Πλήρης απαξίωση της ιερωσύνης, μέσω νοσηρής φαντασίας που επιγράφεται ως λογοτεχνία. Όλα αυτά σε 9χρονα με ανομολόγητο σκοπό, την κατασυκοφάντηση του κλήρου, την πρόωρη ενστάλαξη της ασέβειας προς την Εκκλησία. (Σ’ όλα αυτά τα νεοταξικά και αντισυνταγματικά έντυπα χλευάζονται και γελοιοποιούνται κυρίως παπάδες και δάσκαλοι. Προφανώς γιατί είναι τα δυο λειτουργήματα που μπορούν, εφ’ όσον εκπροσωπούνται από αξίους, με «ψυχή και Χριστό» λειτουργούς, να αφυπνίσουν και να αρματώσουν πνευματικά τον λαό μας).
Στα «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» Α΄ Γυμνασίου, σελ. 222- 226, εμπεριέχεται κείμενο του Γρ. Ξενόπουλου με τίτλο «Η γάτα του παπά». Τι είχε συμβεί; Την Κυριακή, την αυγή, πριν από τη Λειτουργία πηγαίνει στο σπίτι του παπα- Ζήσιμου ο Χρήστος ο κλαμπανάρος (κωδωνοκρούστης) και εκεί διαμείβεται ο εξής διάλογος:
«Πάλε τα ίδια, παπά μου!»
«Ε;»
«Η γάτα, πανάθεμά τη!»
«Ω, συμφορά μου!... Στο ίδιο μέρος;»
« Όχι, στην Αγία Πρόθεση..»
Μια γάτα μπήκε στην εκκλησία και έκανε τις ακαθαρσίες της, πού; Στην Αγία Πρόθεση, εκεί που τοποθετούνται τα Τίμια Δώρα για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας (Το είχε ξανακάνει). Ο παπάς στο τέλος συγχωρεί τη γάτα. Θα υποθέσει κάποιος τι παπάς είναι αυτός που δεν μπορεί να προστατεύσει το ναό από ζώα που τον μαγαρίζουν. (Πού ακούστηκε τέτοιο πράγμα, γάτες να μπαίνουν στο Άγιο Βήμα. Κι αν συνέβη κάποτε και το απαθανάτισε η πένα του Ξενόπουλου, έπρεπε να περάσει σε σχολικό βιβλίο;). Αλλού όμως είναι το πανούργευμα των συγγραφέων. Επιλέγουν από τον Ξενόπουλο, σπουδαίο κατά τα άλλα συγγραφέα, ένα από τα ατυχέστερα κείμενά του και μάλιστα προσβλητικότατο και βλάσφημο για την Ορθόδοξη Πίστη. Και τον παπά συκοφαντούν και τον Ξενόπουλο απομειώνουν. «Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι».
(Το ίδιο συμβαίνει με κείμενα του Παπαδιαμάντη. Στη «Νεοελληνική Γλώσσα» Α΄ Γυμνασίου, ο ασκητικός και ολιγοδεής Παπαδιαμάντης εμφανίζεται κοιλιόδουλος γλεντοκόπος. Σελ. 70). Να μην λησμονήσω, μια και είμαι στις εσωτερικές σελίδες του σχολικού έντυπου, να μεταφέρω κι ένα πρωτότυπο ορισμό της Ελλάδας.
Στη σελ. 124 διαβάζει ο 13χρονος μαθητής ότι «…η Ελλάδα ήταν μια γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά που έπρεπε να την ερωτευτώ σωματικά και απελπισμένα…». Μάλιστα. Αντικείμενο σεξουαλικού πόθου η πατρίδα μας. ....Και στο ίδιο βιβλίο σελ. 239, κείμενο της Λιλής Ζωγράφου, με τίτλο «Στρίγγλα και καλλονή», οι μαθητές διαβάζουν ότι: «Η ελεημοσύνη είναι εκδήλωση εγωισμού. Σου την αναγνωρίζουν οι άλλοι και σε επαινούν για όσα προσφέρεις. Το ν’ αγαπάς όμως ένα ανυπεράσπιστο ζώο είναι…η πιο τέλεια μορφή αγάπης». ....
Επίλογος: τα βιβλία αυτά είναι αντισυνταγματικά. «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». (άρθρο 16, παρ.2). Τα κείμενα που παρέθεσα συμβαδίζουν με τις συνταγματικές επιταγές; Αναπτύσσουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση; Μήπως αντίθετα τις καταρρακώνουν; …»
Αυτή είναι η κατάσταση των βιβλίων , της παιδείας μας. Δεν γνωρίζω πώς και με ποια κριτήρια επιλέγονται οι συγγραφείς των σχολικών βιβλίων. Δεν γνωρίζω πώς και με ποια κριτήρια (έξτρα αμοιβή ή διάθεση προσφοράς)επιλέγουν κάποιοι να γίνουν συγγραφείς σχολικών βιβλίων. Θα κλείσω αυτές τις σκέψεις με λόγια του ίδιου του δασκάλου κ. Νατσιού:
Δεν θα ησυχάσω. Θα συνεχίσω να γράφω για τις μαγαρισιές των «βιβλίων». Γονείς, δάσκαλοι και «όσοι ζωντανοί», πρέπει να αντιδράσουν δυναμικά για να σταματήσει το κακό.
Κι αν δεν υπήρξε αντικληρικό λαϊκό κίνημα στην πατρίδα μας, ύπουλα, λάθρα παρεισέφρησε στα σχολικά βιβλία γλώσσα. Παράδειγμα. Στο «Ανθολόγιο» Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού, σελ. 143-144, διαβάζουμε εκτενές κείμενο του Π. Καλιότσου, με τίτλο «Ένας αλλιώτικος ποδοσφαιρικός αγώνας». Το «αλλιώτικο» είναι οι δυο τερματοφύλακες των δυο παιδικών ομάδων. Ένας παπάς και ένας δάσκαλος. Τα παιδιά προτείνουν στον παπά να παίξει. «Κακό είναι;». Απαντά ο παπα – Μιχάλης: «Διόλου κακό! Απεναντίας μάλιστα, που είναι μια ωραία γυμναστική. Το ευλογημένο παιχνίδι, όπως είναι φυσικά και το ποδόσφαιρο, όχι μόνο το επιτρέπει αλλά και το συνιστά ο Πανάγαθος…Ας μην είχε ο κόσμος τέτοιες προκαταλήψεις και θα σου ‘λεγα εγώ. Κάθε μέρα θα έπαιζα».
Παίζει τελικά, αλλά επειδή «κατέφυγε σε ζαβολιές» μαλώνει, διαπληκτίζεται με τον δάσκαλο, ουρλιάζει οργισμένος «πίσω και σ’ έφαγα», τον κατηγορεί η αντίπαλη ομάδα του δασκάλου «ότι είναι πουλημένος», χαχανίζουν τα παιδιά που τον βλέπουν να ωρύεται και να «γίνεται ρεζίλι» και λοιπά φαιδρά και τελείως εξωπραγματικά.
Πλήρης απαξίωση της ιερωσύνης, μέσω νοσηρής φαντασίας που επιγράφεται ως λογοτεχνία. Όλα αυτά σε 9χρονα με ανομολόγητο σκοπό, την κατασυκοφάντηση του κλήρου, την πρόωρη ενστάλαξη της ασέβειας προς την Εκκλησία. (Σ’ όλα αυτά τα νεοταξικά και αντισυνταγματικά έντυπα χλευάζονται και γελοιοποιούνται κυρίως παπάδες και δάσκαλοι. Προφανώς γιατί είναι τα δυο λειτουργήματα που μπορούν, εφ’ όσον εκπροσωπούνται από αξίους, με «ψυχή και Χριστό» λειτουργούς, να αφυπνίσουν και να αρματώσουν πνευματικά τον λαό μας).
Στα «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» Α΄ Γυμνασίου, σελ. 222- 226, εμπεριέχεται κείμενο του Γρ. Ξενόπουλου με τίτλο «Η γάτα του παπά». Τι είχε συμβεί; Την Κυριακή, την αυγή, πριν από τη Λειτουργία πηγαίνει στο σπίτι του παπα- Ζήσιμου ο Χρήστος ο κλαμπανάρος (κωδωνοκρούστης) και εκεί διαμείβεται ο εξής διάλογος:
«Πάλε τα ίδια, παπά μου!»
«Ε;»
«Η γάτα, πανάθεμά τη!»
«Ω, συμφορά μου!... Στο ίδιο μέρος;»
« Όχι, στην Αγία Πρόθεση..»
Μια γάτα μπήκε στην εκκλησία και έκανε τις ακαθαρσίες της, πού; Στην Αγία Πρόθεση, εκεί που τοποθετούνται τα Τίμια Δώρα για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας (Το είχε ξανακάνει). Ο παπάς στο τέλος συγχωρεί τη γάτα. Θα υποθέσει κάποιος τι παπάς είναι αυτός που δεν μπορεί να προστατεύσει το ναό από ζώα που τον μαγαρίζουν. (Πού ακούστηκε τέτοιο πράγμα, γάτες να μπαίνουν στο Άγιο Βήμα. Κι αν συνέβη κάποτε και το απαθανάτισε η πένα του Ξενόπουλου, έπρεπε να περάσει σε σχολικό βιβλίο;). Αλλού όμως είναι το πανούργευμα των συγγραφέων. Επιλέγουν από τον Ξενόπουλο, σπουδαίο κατά τα άλλα συγγραφέα, ένα από τα ατυχέστερα κείμενά του και μάλιστα προσβλητικότατο και βλάσφημο για την Ορθόδοξη Πίστη. Και τον παπά συκοφαντούν και τον Ξενόπουλο απομειώνουν. «Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι».
(Το ίδιο συμβαίνει με κείμενα του Παπαδιαμάντη. Στη «Νεοελληνική Γλώσσα» Α΄ Γυμνασίου, ο ασκητικός και ολιγοδεής Παπαδιαμάντης εμφανίζεται κοιλιόδουλος γλεντοκόπος. Σελ. 70). Να μην λησμονήσω, μια και είμαι στις εσωτερικές σελίδες του σχολικού έντυπου, να μεταφέρω κι ένα πρωτότυπο ορισμό της Ελλάδας.
Στη σελ. 124 διαβάζει ο 13χρονος μαθητής ότι «…η Ελλάδα ήταν μια γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά που έπρεπε να την ερωτευτώ σωματικά και απελπισμένα…». Μάλιστα. Αντικείμενο σεξουαλικού πόθου η πατρίδα μας. ....Και στο ίδιο βιβλίο σελ. 239, κείμενο της Λιλής Ζωγράφου, με τίτλο «Στρίγγλα και καλλονή», οι μαθητές διαβάζουν ότι: «Η ελεημοσύνη είναι εκδήλωση εγωισμού. Σου την αναγνωρίζουν οι άλλοι και σε επαινούν για όσα προσφέρεις. Το ν’ αγαπάς όμως ένα ανυπεράσπιστο ζώο είναι…η πιο τέλεια μορφή αγάπης». ....
Επίλογος: τα βιβλία αυτά είναι αντισυνταγματικά. «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». (άρθρο 16, παρ.2). Τα κείμενα που παρέθεσα συμβαδίζουν με τις συνταγματικές επιταγές; Αναπτύσσουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση; Μήπως αντίθετα τις καταρρακώνουν; …»
Αυτή είναι η κατάσταση των βιβλίων , της παιδείας μας. Δεν γνωρίζω πώς και με ποια κριτήρια επιλέγονται οι συγγραφείς των σχολικών βιβλίων. Δεν γνωρίζω πώς και με ποια κριτήρια (έξτρα αμοιβή ή διάθεση προσφοράς)επιλέγουν κάποιοι να γίνουν συγγραφείς σχολικών βιβλίων. Θα κλείσω αυτές τις σκέψεις με λόγια του ίδιου του δασκάλου κ. Νατσιού:
Δεν θα ησυχάσω. Θα συνεχίσω να γράφω για τις μαγαρισιές των «βιβλίων». Γονείς, δάσκαλοι και «όσοι ζωντανοί», πρέπει να αντιδράσουν δυναμικά για να σταματήσει το κακό.
1 σχόλιο:
Τί αίσχη είναι αυτά που γράφονται στα σχολικά μας βιβλία; Σκέτη φρίκη.
Καλά πώς και δεν ξεσηκώνονται όλοι οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς;
Αμπλίας
Δημοσίευση σχολίου