πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 17/12/2010
ΣΥΓΧΥΣΙΣ ΚΑΙ ΑΦΩΝΙΑ
Ὅμως ὑπάρχει ἐλπίς
Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου
Ἐπί τῶν ἡμερῶν μας, ὡς μη ὤφελε, στή δίνη τῆς παγκοσμιοποιήσεως στή χώρα μας ἀνατρέπονται τά πάντα. Ἡ ἐθνική μας ἱστορία καί τά ἰδεώδη τοῦ γένους ἀνατρέπονται, στρεβλώνονται, λοιδοροῦνται, λεηλατοῦνται με κάθε τρόπο καί ἡ Πολιτεία, στην καλύτερη περίπτωση, εἶναι ἁπλός θεατής. Καί δέν μπορεῖ νά γίνει ἀλλιῶς, ἀφοῦ κατά τή ρήση παλαιοῦ καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἔχουμε «πολιτικούς ἡγέτες κατώτερους τοῦ λαοῦ, πού κυβερνοῦν» (Δ.Μπαλάνος, 1878- 1959).
Γι᾽ αὐτό μέσα στά Σχολεῖα Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης διδάσκονται «σημεῖα καί τέρατα» στά μαθήματα Ἱστορίας, Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν καί Νεοελληνικῶν Κειμένων. Τά μαθήματα δηλαδή ἐθνικῆς ἀγωγῆς, κοινωνικῆς ἀγωγῆς, συμπεριφορᾶς καί στάσης ζωῆς εὑρίσκονται πολύ μακριά ἀπό το σκοπό τῆς παιδείας καί τῆς ἀγωγῆς. Τό περιεχόμενό τους στερεῖται ποιότητας καί ἤθους....
Αὐτό ἄλλωστε δηλώνεται καί σε κάποια ἀπό τά βοηθήματα-βιβλία τοῦ καθηγητῆ. Ἡ παιδεία γίνεται ἀκόμη τραγικώτερη ἄν ἔχουμε και δασκάλους -σέ ὅλες τίς βαθμίδες τῆς ἐκπαίδευσης- «κατώτερους, ὑπολειπόμενους τῶν μαθητῶν τους (ὅ.π.).
Τό ἴδιο περίπου συμβαίνει και μέ τά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν, τά ὁποῖα ἔχουν τήν τάση νά ἀπομακρύνονται ἀπό τήν ὀρθόδοξη χριστιανική διδασκαλία καί να προσαρμόζονται σέ προτεσταντικές θεολογικές κατευθύνσεις. Προπαγανδίζουν τόν θρησκευτικό συγκρητισμό, τήν ἀποδόμηση τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς διδασκαλίας καί τήν προσαρμογή στήν παγκοσμιοποίηση. Κάποιοι νεοποχίτες θεολόγοι προτείνουν νά μή διορίζονται στά δημοτικά Σχολεῖα θεολόγοι, γιά νά διδάξουν τόΜάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, νά μή αὐξηθοῦν οἱ ὧρες τοῦ Μαθήματος στήν Γ/ Λυκείου ἀπό μία ὥρα σέ δύο ὧρες -ὅπως ὁρίζει ἡ σχετική νομοθεσία-, νά γίνει το Μάθημα Θρησκειολογικό, Πολιτισμικό, Γνωστικό ἤ ὅ,τι ἄλλο. Τούς ἀρκεῖ νά μή εἶναι χριστιανικό ὀρθόδοξο καί ἐκκλησιολογικό στήν πληρότητά του. Οἱ θεολόγοι «παντός καιροῦ» σέ κάποιο Ὑπόμνημά τους μεταξύ τῶν ἄλλων προτείνουν καί τόν χωρισμό Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. Καί ἐνῶ ὑπάρχει αὐτή ἡ σύγχυση περί τά ἐθνικά καί θρησκευτικά θέματα, ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σιωπᾶ, ἀδυνατεῖ νά προτάξει τή διδασκαλία της, τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη καί Λατρεία, καί νά ὑπερασπισθεῖ «την ἐθνική μας ἰδιοπροσωπία».
Ἡ τραγική εἰρωνεία τοῦ θέματος εὑρίσκεται στήν «Ἐπικοινωνιακή καί Μορφωτική Ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ΕΜΥΕΕ)», τῆς ὁποίας «ἡ ἐπιτροπή Διοικήσεως ἀποτελεῖται ἀπό τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο, ἀναπληρούμενο ἀπό τον σεβ. μητροπολίτη Φθιώτιδος κ.Νικόλαο» καί ἀπό ἀρκετά ἄλλα μέλη. «Ὑπό τήν διοίκησιν τῆς Ἐπικοινωνιακῆς καί Μορφωτικῆς Ὑπηρεσίας τελοῦν»: 1. Ὁ κλάδος Ραδιοφωνίας, 2. ὁ κλάδος ἐκδόσεων, 3. ὁ κλάδος πολιτιστικῶν προγραμμάτων καί Διαδικτύου, καί 4. ὁ κλάδος τηλεοράσεως. Ὅλα αὐτά τά μέσα Μαζικῆς ἐνημέρωσης (γιά μᾶς κοινῆς ἐνημέρωσης) ἔχουν ὡς σκοπό τους: α) «τή μελέτη τῶν ποιμαντικῶν προβλημάτων τοῦ συγχρόνου κοινωνικοῦ περιβάλλοντος ὑπό το πρῖσμα τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεως», καί β) «τήν προβολή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως καί τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπίας καί τήν ἄσκηση συγχρόνουἐκκλησιαστικῆς ποιμαντικῆς και διά παντός προσφόρου μέσου ἐπικοινωνίας, ἐνημερώσεως και μορφώσεως (ραδιόφωνο, τηλεόρασις, μνημειώδεις μορφωτικαί ἐκδόσεις, παραγωγή βιντεοκασετῶν καί φωτογραφική παραγωγή» (Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος 2009) σ. 323-324.
Τώρα ποιά σχέση ἔχουν οἱ παραπάνω διακηρύξεις καί ὑποχρεώσεις τῶν Μέσων κοινῆς ἐνημέρωσης καί ποιά ἡ εὐθύνη τῶν ἁρμοδίων προσώπων τῆς Ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία φαίνεται σάν νά ἀδιαφορεῖ ὄχι μόνο για τούς σκοπούς καί τήν ἀποστολή τῶνΜ.Μ.Ε. καί ἰδία τοῦ ραδιοφώνου. Ὁ Ραδιοφωνικός Σταθμός δέν βλέπει τίποτε ἀπό τά ὅσα συμβαίνουν-γίνονται εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἔθνους, δεν ἀναλογίζονται τό χρέος τους, πού προσδιορίζεται ἀπό τούς σκοπούς, πού διακηρύσσονται στά Δίπτυχα (Βλ. καί ΦΕΚ 21Α/10-2-1999). Ὁ καθηγητής Μπαλάνος γιά ὅλα αὐτά καί πολλά ἄλλα, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν καί τῆς χρονικῆς ἀποστάσεως, γράφει: «ἔχομε ποιμένας ὑπολειπομένους τοῦ ποιμνίου των».
Εὐτυχῶς ὅμως ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ ἀντιστέκεται, γίνεται «φύλαξ καί προστάτης» τῶν ὅσων οἱ πνευματικοί του ταγοί δεν φυλάσσουν καί δέν προστατεύουν. Αὐτά πού ἔπρεπε οἱ ἐκκλησιαστικοι ταγοί καί φορεῖς, οἱ πνευματικοί καί πολιτικοί ἄρχοντες νά διακηρύξουν τό πράττουν κάποιοι ἁπλοί ἕλληνες.
Παρήγορο παράδειγμα θάρρους καί ἐλπίδας ἡ στεντόρεια καί καθαρή φωνή τῆς Ἄννας Ζακατοῦ ἀπό τή Λάρισα. Ἄς παρακολουθήσουμε αὐτή τήν ἀντιπροσωπευτική φωνή τοῦ λαοῦ, ὅπως καταγράφεται στήν «Ἐλευθερία» Λάρισας 11-11-2010. Τήν παραθέτουμε αὐτούσια:
Τά θρησκευτικά τοῦ λαοῦ
Ἀγαπητὴ «Ἐλευθερία»
Συνέβη νὰ μελετήσω τὸ ἄρθρο τοῦ δημοσιογράφου κ. Χάρη Ἀνδρεόπουλου, τὸ ὁποῖο δημοσιεύτηκε στὴν ἐφημερίδα«Ἐλευθερία» στὶς 11-11-2010 καὶ θέλω νὰ ἐκφράσω κάποιες σκέψεις στὰ γραφόμενά του, πού ἅπτονται κυρίως τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν.
Εἶναι ἀναμφισβήτητο δεδομένο, ἀναγνωρισμένο καὶ διεθνῶς ὅτι τὸ 98% τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, πρὸς τιμήν του, ἀνήκει στὴν Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη πίστη. Οἱ Ἕλληνες πολίτες αἰσθάνονται ὅτι αὐτὴ ἡ πίστη τοὺς ἐκφράζει, ὅτι μιλάει στὴν ψυχή τους καὶ ταυτίζονται μαζί της, ἔστωκαὶ ἂν πολλὲς φορὲς συλλαμβάνουν τὸν ἑαυτό τους νὰ μὴ εἶναι τόσο συνεπεῖς ὅσο θὰ ἔπρεπε ἀπέναντί της.
Τελευταῖα διαπιστώνω πὼς κάποιοι θεολόγοι προβληματίζονται στὸ τί εἴδους θρησκευτικὰ νὰ διδάξουν στὰ παιδιά μας. Ἐγὼ ὡς Ἑλληνίδα ἐκπλήσσομαι. Γιατί αὐτὸς ὁ προβληματισμός; Μήπως ἄλλαξε ὁ λαὸς τὴν πίστη του καὶ ἑπομένως πρέπει νὰ ἀλλάξει τὸ ἀντικείμενο καὶ ὁ χαρακτήρας τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν; Θέλουμε καὶ ἀπαιτοῦμε οἱ θεολόγοι μας, ἰδιαίτερα στὶς τάξεις τοῦ Λυκείου, νὰ διδάσκουν τὰ παιδιά μας, χωρὶς καμιὰ ὁμολογιακὴ ὑπέρβαση μόνο αὐτὰ στὰ ὁποῖα ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πιστεύουμε. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Τοὺς ἐμπιστευόμαστε τὰ παιδιά μας καὶ θέλουμε νὰ τὰ ἐνημερώνουν,ὡς πιὸ εἰδικοί, γιὰ τὴν ποιότητα τῆς πίστης μας, γιὰ τὸ τί ὑπάρχει γύρω τους, ἀπὸ τὸ τί κινδυνεύουν, γιὰ τὶς ὀργανώσεις, ποὺ ἔχουν εἰσβάλει στὴν Ἑλλάδα καὶ ποιὸς ὁ στόχος τους, ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ τί εἴδους θρησκεύματα ἐπικρατοῦν σὲ ἄλλες χῶρες καὶ σὲ τί διαφέρουμε ἀπὸ αὐτά. Ἄς μὴ ξεχνοῦν οἱ θεολόγοι μας καὶ ὁ φορέας τους ὅτι εἶναι ἐντελοδόχοι τοῦ Ὀρθόδοξου ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τὰ παιδιά μας δὲν ἀποτελοῦν φέουδό τους, ὥστε νὰ τὰ διδάσκουν, ὅ,τι θέλουν καὶ ὅ,τι ἡ παγκοσμιοποίηση ἀπαιτεῖ.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὑπάρχει καὶ τὸ μεταναστευτικὸ στοιχεῖο. Καμιὰ ἀντίρρηση. Οἱ μετανάστες εἶναι φιλοξενούμενοι καὶ οἱ φιλοξενούμενοι δὲν ἔχουν λόγο στὰ δικαιώματα ἰδιοκτησίας τοῦ νοικοκύρη. Ἐφόσον ἐπέλεξαν τὴ χώρα μας εἶναι κοινωνικὴ ἀνάγκη καὶ τὴ γλώσσα μας νὰ γνωρίζουν καὶ τὴν ἱστορία μας νὰ κατέχουν καὶ πολὺ περισσότερο τά αὐθεντικά μας πιστεύματα νὰ παρακολουθοῦν. Οἱ περισσότεροι βέβαια τά ἔχουν καταφέρει.Ἂν κάποιοι ζορίζονται καὶ νιώθουν ἄβολα στὸ καινούργιο τους περιβάλλον, κανεὶς δὲν τοὺς ὑποχρεώνει νὰ παραμείνουν. Ἀπρόσκλητοι ατέφθασαν στὴ χώρα μας καὶ ἀνοιχτή παραμένει πάντα ἡ ὁδὸς τῆς ἐπιστροφῆς τους, ὡς ἀναφαίρετο δημοκρατικὸ δικαίωμα.
Εἶναι χρέος τοῦ ὑπουργείου Παιδείας μας, καὶ πιστεύω ὅτι θὰ τὸ κάνει, νὰ εἶναι ἀπόλυτα συντονισμένο στὶς συνταγματικὲς ἐπιταγὲς καὶ νὰ μὴ πειραματίζεται, ὅπως στὸ παρελθόν, ὑποβαθμίζοντας τὴ γλώσσα, τὴν ἱστορία καὶ τὰ θρησκευτικά μας. Ἐξάλλου ὁ ἴδιος πρωθυπουργὸς τόνισε πώς «ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι κάτι τὸ πολὺ δυνατό».
Οἱ ἔφηβοί μας, ποὺ διανύουν τὶς τάξεις τοῦ Λυκείου, ποὺ τώρα ἐπανεξετάζεται ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο, δὲν πρέπει ἐπουδενὶ νὰ στερηθοῦν τὴν ἐπάρκεια καὶ τὴ σφαιρική τους συγκρότηση στὰ βασικὰ στοιχεῖα τῆς ταυτότητάς μας.
Τέλος, ἂν θέλει τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας νὰ καταξιωθεῖ ἀκόμα περισσότερο μαζὶ μὲ τὰ παραπάνω ἄς ἀναβαθμίσει οἰκονομικὰ τὸνἝλληνα δάσκαλο καὶ ἐκπαιδευτικό, γιατί ἡ προσφορὰ του εἶναι λειτούργημα καὶ δὲν ζυγίζεται, οὔτε συγκρίνεται. Εἶναι ντροπὴ γιὰ ἕνα λαὸ ἀπὸ τὴ μιὰ οἱ δάσκαλοι τῶν παιδιῶν του νὰ ἀσφυκτιοῦν οἰκονομικὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ περιμένει αὐτὸς ὁ λαὸς θεαματικὴ ἀναβάθμιση τῆς παιδείας του. Καλύτερα ἐμεῖς οἱ γονεῖς νὰ στερηθοῦμε, παρὰ νὰ ἔχουμε δασκάλους μὲ κομμένα τὰ φτερὰ καὶ οἰκονομικὰ ταπεινωμένους.Ἂν δὲν πετύχουμε τὸ τελευαῖο ὅλα εἶναι καταδικασμένα νὰ ὑπολειτουργοῦν καὶ αὐτὸ δὲν συμφέρει κανένα.
Μὲ τιμὴ
Ἄννα Ζακατοῦ,
Λάρισα
Συγχαίρουμε ἐκ βαθέων την ἐπιστολογράφο γιά τήν εὐθυκρισία της.Ἐλπίζουμε ὅτι οἱ παραλῆπτες αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς –εἶναι πολλοί, θά κάνουν καλή ἀνάγνωση. Τό εὐχόμαστε ὁλόψυχα.
Αὐτό ἄλλωστε δηλώνεται καί σε κάποια ἀπό τά βοηθήματα-βιβλία τοῦ καθηγητῆ. Ἡ παιδεία γίνεται ἀκόμη τραγικώτερη ἄν ἔχουμε και δασκάλους -σέ ὅλες τίς βαθμίδες τῆς ἐκπαίδευσης- «κατώτερους, ὑπολειπόμενους τῶν μαθητῶν τους (ὅ.π.).
Τό ἴδιο περίπου συμβαίνει και μέ τά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν, τά ὁποῖα ἔχουν τήν τάση νά ἀπομακρύνονται ἀπό τήν ὀρθόδοξη χριστιανική διδασκαλία καί να προσαρμόζονται σέ προτεσταντικές θεολογικές κατευθύνσεις. Προπαγανδίζουν τόν θρησκευτικό συγκρητισμό, τήν ἀποδόμηση τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς διδασκαλίας καί τήν προσαρμογή στήν παγκοσμιοποίηση. Κάποιοι νεοποχίτες θεολόγοι προτείνουν νά μή διορίζονται στά δημοτικά Σχολεῖα θεολόγοι, γιά νά διδάξουν τόΜάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, νά μή αὐξηθοῦν οἱ ὧρες τοῦ Μαθήματος στήν Γ/ Λυκείου ἀπό μία ὥρα σέ δύο ὧρες -ὅπως ὁρίζει ἡ σχετική νομοθεσία-, νά γίνει το Μάθημα Θρησκειολογικό, Πολιτισμικό, Γνωστικό ἤ ὅ,τι ἄλλο. Τούς ἀρκεῖ νά μή εἶναι χριστιανικό ὀρθόδοξο καί ἐκκλησιολογικό στήν πληρότητά του. Οἱ θεολόγοι «παντός καιροῦ» σέ κάποιο Ὑπόμνημά τους μεταξύ τῶν ἄλλων προτείνουν καί τόν χωρισμό Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. Καί ἐνῶ ὑπάρχει αὐτή ἡ σύγχυση περί τά ἐθνικά καί θρησκευτικά θέματα, ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σιωπᾶ, ἀδυνατεῖ νά προτάξει τή διδασκαλία της, τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη καί Λατρεία, καί νά ὑπερασπισθεῖ «την ἐθνική μας ἰδιοπροσωπία».
Ἡ τραγική εἰρωνεία τοῦ θέματος εὑρίσκεται στήν «Ἐπικοινωνιακή καί Μορφωτική Ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ΕΜΥΕΕ)», τῆς ὁποίας «ἡ ἐπιτροπή Διοικήσεως ἀποτελεῖται ἀπό τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο, ἀναπληρούμενο ἀπό τον σεβ. μητροπολίτη Φθιώτιδος κ.Νικόλαο» καί ἀπό ἀρκετά ἄλλα μέλη. «Ὑπό τήν διοίκησιν τῆς Ἐπικοινωνιακῆς καί Μορφωτικῆς Ὑπηρεσίας τελοῦν»: 1. Ὁ κλάδος Ραδιοφωνίας, 2. ὁ κλάδος ἐκδόσεων, 3. ὁ κλάδος πολιτιστικῶν προγραμμάτων καί Διαδικτύου, καί 4. ὁ κλάδος τηλεοράσεως. Ὅλα αὐτά τά μέσα Μαζικῆς ἐνημέρωσης (γιά μᾶς κοινῆς ἐνημέρωσης) ἔχουν ὡς σκοπό τους: α) «τή μελέτη τῶν ποιμαντικῶν προβλημάτων τοῦ συγχρόνου κοινωνικοῦ περιβάλλοντος ὑπό το πρῖσμα τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεως», καί β) «τήν προβολή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως καί τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπίας καί τήν ἄσκηση συγχρόνουἐκκλησιαστικῆς ποιμαντικῆς και διά παντός προσφόρου μέσου ἐπικοινωνίας, ἐνημερώσεως και μορφώσεως (ραδιόφωνο, τηλεόρασις, μνημειώδεις μορφωτικαί ἐκδόσεις, παραγωγή βιντεοκασετῶν καί φωτογραφική παραγωγή» (Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος 2009) σ. 323-324.
Τώρα ποιά σχέση ἔχουν οἱ παραπάνω διακηρύξεις καί ὑποχρεώσεις τῶν Μέσων κοινῆς ἐνημέρωσης καί ποιά ἡ εὐθύνη τῶν ἁρμοδίων προσώπων τῆς Ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία φαίνεται σάν νά ἀδιαφορεῖ ὄχι μόνο για τούς σκοπούς καί τήν ἀποστολή τῶνΜ.Μ.Ε. καί ἰδία τοῦ ραδιοφώνου. Ὁ Ραδιοφωνικός Σταθμός δέν βλέπει τίποτε ἀπό τά ὅσα συμβαίνουν-γίνονται εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἔθνους, δεν ἀναλογίζονται τό χρέος τους, πού προσδιορίζεται ἀπό τούς σκοπούς, πού διακηρύσσονται στά Δίπτυχα (Βλ. καί ΦΕΚ 21Α/10-2-1999). Ὁ καθηγητής Μπαλάνος γιά ὅλα αὐτά καί πολλά ἄλλα, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν καί τῆς χρονικῆς ἀποστάσεως, γράφει: «ἔχομε ποιμένας ὑπολειπομένους τοῦ ποιμνίου των».
Εὐτυχῶς ὅμως ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ ἀντιστέκεται, γίνεται «φύλαξ καί προστάτης» τῶν ὅσων οἱ πνευματικοί του ταγοί δεν φυλάσσουν καί δέν προστατεύουν. Αὐτά πού ἔπρεπε οἱ ἐκκλησιαστικοι ταγοί καί φορεῖς, οἱ πνευματικοί καί πολιτικοί ἄρχοντες νά διακηρύξουν τό πράττουν κάποιοι ἁπλοί ἕλληνες.
Παρήγορο παράδειγμα θάρρους καί ἐλπίδας ἡ στεντόρεια καί καθαρή φωνή τῆς Ἄννας Ζακατοῦ ἀπό τή Λάρισα. Ἄς παρακολουθήσουμε αὐτή τήν ἀντιπροσωπευτική φωνή τοῦ λαοῦ, ὅπως καταγράφεται στήν «Ἐλευθερία» Λάρισας 11-11-2010. Τήν παραθέτουμε αὐτούσια:
Τά θρησκευτικά τοῦ λαοῦ
Ἀγαπητὴ «Ἐλευθερία»
Συνέβη νὰ μελετήσω τὸ ἄρθρο τοῦ δημοσιογράφου κ. Χάρη Ἀνδρεόπουλου, τὸ ὁποῖο δημοσιεύτηκε στὴν ἐφημερίδα«Ἐλευθερία» στὶς 11-11-2010 καὶ θέλω νὰ ἐκφράσω κάποιες σκέψεις στὰ γραφόμενά του, πού ἅπτονται κυρίως τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν.
Εἶναι ἀναμφισβήτητο δεδομένο, ἀναγνωρισμένο καὶ διεθνῶς ὅτι τὸ 98% τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, πρὸς τιμήν του, ἀνήκει στὴν Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη πίστη. Οἱ Ἕλληνες πολίτες αἰσθάνονται ὅτι αὐτὴ ἡ πίστη τοὺς ἐκφράζει, ὅτι μιλάει στὴν ψυχή τους καὶ ταυτίζονται μαζί της, ἔστωκαὶ ἂν πολλὲς φορὲς συλλαμβάνουν τὸν ἑαυτό τους νὰ μὴ εἶναι τόσο συνεπεῖς ὅσο θὰ ἔπρεπε ἀπέναντί της.
Τελευταῖα διαπιστώνω πὼς κάποιοι θεολόγοι προβληματίζονται στὸ τί εἴδους θρησκευτικὰ νὰ διδάξουν στὰ παιδιά μας. Ἐγὼ ὡς Ἑλληνίδα ἐκπλήσσομαι. Γιατί αὐτὸς ὁ προβληματισμός; Μήπως ἄλλαξε ὁ λαὸς τὴν πίστη του καὶ ἑπομένως πρέπει νὰ ἀλλάξει τὸ ἀντικείμενο καὶ ὁ χαρακτήρας τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν; Θέλουμε καὶ ἀπαιτοῦμε οἱ θεολόγοι μας, ἰδιαίτερα στὶς τάξεις τοῦ Λυκείου, νὰ διδάσκουν τὰ παιδιά μας, χωρὶς καμιὰ ὁμολογιακὴ ὑπέρβαση μόνο αὐτὰ στὰ ὁποῖα ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πιστεύουμε. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Τοὺς ἐμπιστευόμαστε τὰ παιδιά μας καὶ θέλουμε νὰ τὰ ἐνημερώνουν,ὡς πιὸ εἰδικοί, γιὰ τὴν ποιότητα τῆς πίστης μας, γιὰ τὸ τί ὑπάρχει γύρω τους, ἀπὸ τὸ τί κινδυνεύουν, γιὰ τὶς ὀργανώσεις, ποὺ ἔχουν εἰσβάλει στὴν Ἑλλάδα καὶ ποιὸς ὁ στόχος τους, ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ τί εἴδους θρησκεύματα ἐπικρατοῦν σὲ ἄλλες χῶρες καὶ σὲ τί διαφέρουμε ἀπὸ αὐτά. Ἄς μὴ ξεχνοῦν οἱ θεολόγοι μας καὶ ὁ φορέας τους ὅτι εἶναι ἐντελοδόχοι τοῦ Ὀρθόδοξου ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τὰ παιδιά μας δὲν ἀποτελοῦν φέουδό τους, ὥστε νὰ τὰ διδάσκουν, ὅ,τι θέλουν καὶ ὅ,τι ἡ παγκοσμιοποίηση ἀπαιτεῖ.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὑπάρχει καὶ τὸ μεταναστευτικὸ στοιχεῖο. Καμιὰ ἀντίρρηση. Οἱ μετανάστες εἶναι φιλοξενούμενοι καὶ οἱ φιλοξενούμενοι δὲν ἔχουν λόγο στὰ δικαιώματα ἰδιοκτησίας τοῦ νοικοκύρη. Ἐφόσον ἐπέλεξαν τὴ χώρα μας εἶναι κοινωνικὴ ἀνάγκη καὶ τὴ γλώσσα μας νὰ γνωρίζουν καὶ τὴν ἱστορία μας νὰ κατέχουν καὶ πολὺ περισσότερο τά αὐθεντικά μας πιστεύματα νὰ παρακολουθοῦν. Οἱ περισσότεροι βέβαια τά ἔχουν καταφέρει.Ἂν κάποιοι ζορίζονται καὶ νιώθουν ἄβολα στὸ καινούργιο τους περιβάλλον, κανεὶς δὲν τοὺς ὑποχρεώνει νὰ παραμείνουν. Ἀπρόσκλητοι ατέφθασαν στὴ χώρα μας καὶ ἀνοιχτή παραμένει πάντα ἡ ὁδὸς τῆς ἐπιστροφῆς τους, ὡς ἀναφαίρετο δημοκρατικὸ δικαίωμα.
Εἶναι χρέος τοῦ ὑπουργείου Παιδείας μας, καὶ πιστεύω ὅτι θὰ τὸ κάνει, νὰ εἶναι ἀπόλυτα συντονισμένο στὶς συνταγματικὲς ἐπιταγὲς καὶ νὰ μὴ πειραματίζεται, ὅπως στὸ παρελθόν, ὑποβαθμίζοντας τὴ γλώσσα, τὴν ἱστορία καὶ τὰ θρησκευτικά μας. Ἐξάλλου ὁ ἴδιος πρωθυπουργὸς τόνισε πώς «ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι κάτι τὸ πολὺ δυνατό».
Οἱ ἔφηβοί μας, ποὺ διανύουν τὶς τάξεις τοῦ Λυκείου, ποὺ τώρα ἐπανεξετάζεται ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο, δὲν πρέπει ἐπουδενὶ νὰ στερηθοῦν τὴν ἐπάρκεια καὶ τὴ σφαιρική τους συγκρότηση στὰ βασικὰ στοιχεῖα τῆς ταυτότητάς μας.
Τέλος, ἂν θέλει τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας νὰ καταξιωθεῖ ἀκόμα περισσότερο μαζὶ μὲ τὰ παραπάνω ἄς ἀναβαθμίσει οἰκονομικὰ τὸνἝλληνα δάσκαλο καὶ ἐκπαιδευτικό, γιατί ἡ προσφορὰ του εἶναι λειτούργημα καὶ δὲν ζυγίζεται, οὔτε συγκρίνεται. Εἶναι ντροπὴ γιὰ ἕνα λαὸ ἀπὸ τὴ μιὰ οἱ δάσκαλοι τῶν παιδιῶν του νὰ ἀσφυκτιοῦν οἰκονομικὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ περιμένει αὐτὸς ὁ λαὸς θεαματικὴ ἀναβάθμιση τῆς παιδείας του. Καλύτερα ἐμεῖς οἱ γονεῖς νὰ στερηθοῦμε, παρὰ νὰ ἔχουμε δασκάλους μὲ κομμένα τὰ φτερὰ καὶ οἰκονομικὰ ταπεινωμένους.Ἂν δὲν πετύχουμε τὸ τελευαῖο ὅλα εἶναι καταδικασμένα νὰ ὑπολειτουργοῦν καὶ αὐτὸ δὲν συμφέρει κανένα.
Μὲ τιμὴ
Ἄννα Ζακατοῦ,
Λάρισα
Συγχαίρουμε ἐκ βαθέων την ἐπιστολογράφο γιά τήν εὐθυκρισία της.Ἐλπίζουμε ὅτι οἱ παραλῆπτες αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς –εἶναι πολλοί, θά κάνουν καλή ἀνάγνωση. Τό εὐχόμαστε ὁλόψυχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου