ΟΙ ΟΝΤΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Πολὺς λόγος γίνεται γιὰ τὴν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων, τὴν ὁποία κανεὶς δὲν πρέπει νὰ περιορίζει. Εἶναι τὸ ὕψιστο ἀγαθὸ γιὰ ὅλους, ἰδιαίτερα δὲ γιὰ τοὺς κοσμικούς, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται κάθε δέσμευση καὶ ἠθικὸφραγμό.Ὑπάρχει ὅμως καὶ ὁ ἀντίλογος. Ἆραγε οἱ ἁμαρτάνοντες εἶναι ἐλεύθεροι; Μήπως θυσιάζουν τὴν ἐλευθερία τους μὲ ὅσα διαπράττουν;Μήπως τὰ πάθη τους γίνονται αἰτία νὰ τὴ χάσουν; Ὅσοι θέτουν τὴν ἐλευθερία τους στὴν ὑπηρεσία τῶν παθῶν τους, στὴν πράξη τὴν χάνουν. Ἀπὸ τὴ στιγμή ποὺ αὐτά, ποὺ ἐλεύθερα ἐπιλέγουν, τοὺς ὁδηγοῦν στὴ δυστυχία, μποροῦμε νὰ μιλᾶμε γιὰ ἐλευθερία; Νομίζω ὅτι πρέπει νὰ μιλᾶμε γιὰ αἰχμαλωσία...
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀναφερόμενος στὴν ἐλευθερία ἐπιλογῆς, ποὺ ἔχει ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἐπισημαίνει κάτι πολὺ χρήσιμο: «Όλα έχω ἐξουσία νὰ τὰ κάνω, δὲν εἶναι ὅμως ὅλα πρὸς τὸ συμφέρον.Ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται, ἐγὼ ὅμως δὲν θὰ ἀφήσω τίποτα νὰ μὲ κυριέψει». Ἔχουμε λοιπὸν τὴν ἐξουσία νὰ ἐπιλέξουμε ὅ,τι θέλουμε, νὰ ζήσουμε ὅπως νομίζουμε. Ὅμως οἱ ἐπιλογὲς δὲν εἶναι πάντα ὠφέλιμες. Τὶς περισσότερεςφορὲς εἶναι ἐσφαλμένες ἢ ἀνόητες καὶ ὁδηγοῦν σὲ μιὰ ζωὴ χωρὶς νόημα καὶ προσανατολισμό. Μὲ ἄλλα λόγια σὲ μιὰ ζωὴ δυστυχίας. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει, γιατὶ γινόμαστε δοῦλοι τῶν παθῶν μας. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο λάθος. Ἐὰν δὲν ἀρνηθοῦμε τὰ ἁμαρτωλά πάθη, δὲν μποροῦμε νὰ νιώσουμε ὄντως ἐλεύθεροι οὔτε καὶ νὰ ἐπιλέξουμε σπουδαῖα πράγματα τὸσο γιὰ τὴ ζωή μας ὅσο καὶ γιὰ τὸ γενικότερο καλό.
Ὁ πνευματικὸς ἀγώνας τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ εἶναι μιὰ οὐσιαστικὴ ἄσκηση ἐλευθερίας. Χτυπώντας ὁ χριστιανὸς τὰ ἁμαρτωλά του πάθη καὶ ἀκολουθώντας τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, βιώνει τὴν ἐλευθερία σὲ μεγάλο βαθμὸ καὶ διανοίγονται μπροστά του νέοι ὁρίζοντες παντελῶς ἄγνωστοι στοὺς κοσμικούς, οἱ ὁποῖοι μιλοῦν γιὰ τὴν ἐλευθερία, ὄντας οἱ ἴδιοι αἰχμάλωτοι στὶς ἁμαρτωλές τους συνήθειες.
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 11/2/2011
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀναφερόμενος στὴν ἐλευθερία ἐπιλογῆς, ποὺ ἔχει ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἐπισημαίνει κάτι πολὺ χρήσιμο: «Όλα έχω ἐξουσία νὰ τὰ κάνω, δὲν εἶναι ὅμως ὅλα πρὸς τὸ συμφέρον.Ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται, ἐγὼ ὅμως δὲν θὰ ἀφήσω τίποτα νὰ μὲ κυριέψει». Ἔχουμε λοιπὸν τὴν ἐξουσία νὰ ἐπιλέξουμε ὅ,τι θέλουμε, νὰ ζήσουμε ὅπως νομίζουμε. Ὅμως οἱ ἐπιλογὲς δὲν εἶναι πάντα ὠφέλιμες. Τὶς περισσότερεςφορὲς εἶναι ἐσφαλμένες ἢ ἀνόητες καὶ ὁδηγοῦν σὲ μιὰ ζωὴ χωρὶς νόημα καὶ προσανατολισμό. Μὲ ἄλλα λόγια σὲ μιὰ ζωὴ δυστυχίας. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει, γιατὶ γινόμαστε δοῦλοι τῶν παθῶν μας. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο λάθος. Ἐὰν δὲν ἀρνηθοῦμε τὰ ἁμαρτωλά πάθη, δὲν μποροῦμε νὰ νιώσουμε ὄντως ἐλεύθεροι οὔτε καὶ νὰ ἐπιλέξουμε σπουδαῖα πράγματα τὸσο γιὰ τὴ ζωή μας ὅσο καὶ γιὰ τὸ γενικότερο καλό.
Ὁ πνευματικὸς ἀγώνας τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ εἶναι μιὰ οὐσιαστικὴ ἄσκηση ἐλευθερίας. Χτυπώντας ὁ χριστιανὸς τὰ ἁμαρτωλά του πάθη καὶ ἀκολουθώντας τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, βιώνει τὴν ἐλευθερία σὲ μεγάλο βαθμὸ καὶ διανοίγονται μπροστά του νέοι ὁρίζοντες παντελῶς ἄγνωστοι στοὺς κοσμικούς, οἱ ὁποῖοι μιλοῦν γιὰ τὴν ἐλευθερία, ὄντας οἱ ἴδιοι αἰχμάλωτοι στὶς ἁμαρτωλές τους συνήθειες.
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 11/2/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου