Ἐν Πειραιεῖ τῇ 3ῃ Μαρτίου 2011
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ἡ Ρωμαιοκαθολική παρασυναγωγή στήν ἀτέρμονη προσπάθεια παραπληροφόρησης καί ἀρνήσεως τῶν συνεπειῶν τῆς ἐγκληματικῆς της ἀποκοπῆς ἐκ τοῦ σώματος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἀπωλέσασα τήν θεία χάρη τήν ὁποία Χάρη, τήν ὁποία μάλιστα καθυβρίζει ὡς κτιστή, ἐξέδωκε διά τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου γιά τήν δικαιοσύνη καί τήν εἰρήνη «Σύνοψη τῆς κοινωνικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας» τήν ὁποίαν καί ἐπαρουσίασαν μεταφρασμένη στήν Ἑλλάδα ὁ Καρδινάλιος Renato Rafaele Martino καί ὁ πολιτικός ἐπιστήμων κ. Γεώργιος Διέλας, μέλος σχετικῆς ἐπιτροπῆς τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς στήν Ἑλλάδα.... Ὁ Ρ/Καθολικός «Ἐπίσκοπος» Σύρου κ. Φραγκῖσκος Παπαμανώλης ἔθεσε ὑπό τήν αἰγίδα του τήν ἑλληνική ἔκδοση τῆς ἀνωτέρω «Σύνοψης ... ».
Κατά τήν διάρκεια τῆς παρουσιάσεως ἐτονίσθη ὑπό τῶν Ρ/Καθολικῶν ὅτι ἡ κοινωνική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας εἰσάγει μία νέα ἐπαναστατική διάσταση πού ἀφορᾶ στήν δυνατότητα προσωπικῆς παρέμβασης τοῦ Χριστιανοῦ στά δημόσια πράγματα.
Ταυτόχρονα ἡ Ρ/Καθολική παρασυναγωγή στήν Ἑλλάδα στήν Θεσσαλονίκη καί στήν Κέρκυρα ὁργάνωσε συμπροσευχές «γιά τήν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν» στίς ὁποῖες συμμετεῖχαν καί οἰκουμενιστές «Ὀρθόδοξοι» Κληρικοί πατραλοῖες τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί καταπατηταί τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, ἤτοι τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ καί Παναχράντου καί Ζωοποιοῦ Πνεύματος. Οἱ ὅλες αὐτές κινήσεις συνδέονται ἀρρήκτως καί μέ τό πανθρησκειακό ὄργιο καί τούς διαθρησκειακούς διαλόγους, τούς ὁποίους ἀδοκίμως καί ἐγκληματικῶς μετέχουν καί ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν.
Ἐπί τῶν ἀνωτέρω θλιβερῶν γεγονότων πρός ἐνημέρωσιν τοῦ ἡμετέρου φιλοχρίστου καί θεοφιλοῦς ποιμνίου παρατηροῦμε τά κάτωθι:
1. Ἀποτελεῖ βάναυση προσβολή τῆς νοημοσύνης μας, εἰδικώτερα στήν σημερινή ἐποχή τῶν πολλῶν ἀποκαλύψεων ἡ ἀνάληψις ἀπό τό ἀποκοπέν καί ξηρανθέν κλίμα ἐκ τῆς Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας μας, τήν Ρ/Καθολική παρασυναγωγή τῶν αἱρέσεων καί τῶν θεολογικῶν καί ἱστορικῶν ἐκτροπῶν, πού παραμένει δϊιστορικῶς καί ἀμεταπτώτως ἀμεταμέλητος «ἁγιοποιούσα» στυγνούς δολοφόνους ὡς ὁ A. Stepinac καί ἀμνηστεύουσα αἰσχρούς καί εἰδεχθεῖς καί ψυχοπαθολογικούς σαρκολάτρες παιδοφίλους Κληρικούς της τούς ὁποίους ἡ ἰδία δημιουργεῖ μέ τήν βάναυση καταπάτηση καί καθίβρυση τοῦ Παναγίου καί Ζωαρχικοῦ Πνεύματος, πού διά τῆς Ἁγίας Στ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς συνελθούσης ἐν Κωνσταντινουπόλει τό ἔτος 680 διά τοῦ ιγ΄ ἱεροῦ Αὐτῆς Κανόνος ἀπηγόρευσε τήν γενική ἀγαμία τοῦ Κλήρου ὡς ἀντικειμένη στήν ἀποστολική ἐντολή καί παράδοση (Ματθ. 19:10) καί μετά τίς χιλιάδες ἀνά τήν Οἰκουμένη ἀτυχῶν θυμάτων τῆς ἀτιμωρήτου παιδεραστίας τῶν Ρ/Καθολικῶν «κοινωνικῶν ἐργατῶν», εἰς τά ὁποῖα ὑπέβαλε καί ὑποβάλλει διαρκῶς ἀπολογίαν καί καταβάλλει ἀμυθήτους ἀποζημιώσεις, ἐπαναλαμβάνω ὅτι ἀποτελεῖ βάναυση προσβολή τῆς νοημοσύνης μας, ἡ φαιδρεπίφαιδρος πρόσκλησις συνεργασίας γιά τά κοινωνικά θέματα πού ἀπευθύνει τό ἀμετανόητο Βατικανό γιά νά ἐνορχιστρώσει μία νέα ἀπόπειρα ἐπιβολῆς του μετά τό ἀναπόφευκτο ναυάγιο τοῦ διεξαγομένου θεολογικοῦ διαλόγου κατά τήν διαδικασία τοῦ ὁποίου ἀνοήτως προβάλλεται ὑπό τῶν Ρ/Καθολικῶν τό ἀνύπαρκτο ἀνεπέρειστο καί ἕωλο «Πέτρειο δόγμα», ὡς δῆθεν ἀκλόνητος βάσις τῆς Ρ/Καθολικῆς αὐτοσυνειδησίας.
2. Ὅσον ἀφορᾶ στάς καθ’ οἱονδήποτε τρόπο συμπροσευχάς μετά τῶν ἀποκοπέντων αἱρετικῶν ἐκ τοῦ Σώματος τῆς μιᾶς Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καταλυτική ἀπάντηση δίδει τό Πανάγιο Πνεῦμα πού ἐπέμφθη ὑπό τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου, ἵνα ὁδηγήσῃ Αὐτήν εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν (Ἰω. 16:13) διά τῶν ὑπ’ Αὐτοῦ τεθεσπεισθέντων Θείων καί Ἱερῶν Κονόνων ὡς πανηγυρικῶς καί μεγαλοφυῶς κατέδειξε ὁ Αἰδεσιμ. Πρωτοπρ. π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος, Κληρικός τῆς Ἱ. Μητρ. Πατρῶν, ἀπαντῶν εἰς τήν κανονικῶς ἀβάσιμον καί ἀνεπέρειστον μελέτην τοῦ ἐλλογ. Καθηγητοῦ κ. Βλ. Φειδᾶ δημοσιεθεῖσα εἰς τό Περιοδικό ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ (τ. 699/30.4.09, σ.σ. 11-33). Κατά τάς συμπροσευχάς μετά τῶν ἀμεταμελήτων κακοδόξων ἀπομειοῦται πανηγυρικῶς καί δημοσίᾳ ἡ ὀρθόδοξος αὐτοσυνειδησία, ἰσχυροποιοῦνται οἱ ἐκκλησιολογικές ἐκπτώσεις καί κακοδοξίες τῶν αἱρεσιαρχῶν περί δῆθεν «ἀοράτου Ἐκκλησίας», περί «δύο Πνευμόνων καί ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν» ὡς καί ἡ Βαπτισματική θεωρία καί προσφέρεται ἐν ταὐτῷ ἐγκληματικό ἄλλοθι εἰς τούς ὑβριστάς τοῦ Παναγίου Πνεύματος νά ἐμμένουν στήν ἀφορήτη κακία τους καί νά ἀποβαίνουν ἀθύρματα καί ἐπιχάρματα τοῦ δολίου δράκοντος.
3. Ἀφάνταστος προδοσία καί ἔγκλημα καθοσιώσεως εἰς βάρος τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως τυγχάνουν οἱ λεγόμενοι διαθρησκειακοί διάλογοι πού ἀλλοιώνουν τό ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ πιστοῦ λαοῦ διότι ὁ λαός ὅταν παρατηρεῖ ὀρθοδόξους Προκαθημένους νά πρωτοστατοῦν ἤ νά ὀργανώνουν διαθρησκειακές συναντήσεις μέ ὁποιοδήποτε ἀντικείμενο προσαρμόζει καί τήν ἰδική του συμπεριφορά. Αὐτό εἶναι καί τό ἐπιδιωκόμενο ἀπό τίς θρησκεῖες τῶν δαιμόνων νά ἀποδυναμώσουν τίς ἀντιστάσεις τῶν λαῶν γιά νά ἁλώσουν ὅσους μποροῦν περισσότερους στά δόγματα τῆς παραθρησκείας καί τοῦ συγκρητισμοῦ κατά τόν μακαριστό Πρωτοπρ. Ἀντώνιο Ἀλεβιζόπουλο. Οἱ ἐκπρόσωποι τῶν δαιμονικῶν θρησκειῶν χρησιμοποιοῦν διπλή γλῶσσα, μία ἐσωτερική καί μία ἐξωτερική καί ἀναζητοῦν τόν διάλογο γιά νά ἐξαπατήσουν ἐπιδιώκοντας τούς δικούς τους σκοπούς. Εἶναι ἀφέλεια νά πρεσβεύει κανείς, ἐφ’ ὅσον οἱ δαιμονικές θρησκεῖες κηρύσσουν ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου, δέν εἶναι γι’ αὐτές ἀνεπανάληπτο πρόσωπο, ἀλλά «ἐπίπεδο» στήν ἐξελικτική πορεία τοῦ ἀνθρώπου ἤ «χρηστική» κατάσταση ἤ «ἐσωτερικός διδάσκαλος» ἤ «μύστης» ὅτι μπορεῖ νά δώσει μαρτυρία τῆς λαηθοῦς πίστεως σέ αὐτούς διότι ἡ μόνη ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας, ὡς γνησίας πνευματικῆς κιβωτοῦ, εἶναι ἡ «λόγῳ καί ἔργῳ» διακήρυξη τῆς μακραίωνης καί ἀδιασάλευτης πραγματικότητος τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ αἰωνίῳ Θεῷ καί Σωτήρι τοῦ κόσμου. Ὁ συναγελασμός καί ἡ συνάφεια μέ τούς χυδαίους ὑβριστάς τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ καί τοῦ ἐνσαρκωθέντος Λόγου Του καί εἰδικώτερα τῶν ταλμουδιστῶν Ραβίνων τοῦ σατανισμοῦ καί τῆς καμπάλα μέ λόγους: «εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Ραβίνο Snaier καί συνεχίζουμε νά συνεργαζόμαστε μέ τό Ἵδρυμα “Ἔκκληση στή συνείδηση” γιά νά ἐνθαρρύνουμε τήν ἀνεκτικότητα ἀνάμεσα στίς Θρησκεῖες, ἄς πιαστοῦμε ἀπό τά χέρια ὄχι μόνο γιά νά προσευχηθοῦμε ἀλλά καί σέ ἔνδειξη ἀλληλεγγύης» ἀποτελοῦν ἀνασταύρωση τοῦ ὑπέρ ἡμῶν θυσιασθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα ἐκ τῶν φερομένων ὡς ἰδικῶν Του. Τό πανθρησκειακό ὄργιο συνεχίζεται ἀπτόητο διά τήν ἐπιβολή τῆς πανθρησκείας τοῦ σατανισμοῦ ἑωσφορισμοῦ «ΜΡΑ» ὑπό τοῦ Σιωνιστικοῦ τέρατος.
Ἀντισταθεῖτε εἰς ὅλα τά ἀνωτέρω, μείνετε ἀκλόνητοι στήν πίστη τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τῶν μαρτύρων καί τῶν ἡρώων ἀκούοντας ἐναύλως τῆς μακαρίας φωνῆς τοῦ Κυρίου μας «ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι καί ὁ ῥυπαρός ῥυπαρευθήτω ἔτι καί ὁ δίκαιος διακιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καί ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. Ἰδού ἔρχομαι ταχύ καί ὁ μισθός μου μετ’ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τό ἔργον ἔσται αὐτοῦ» (Ἀποκ. 22:11-12) καί ἔχοντες ὑπ’ ὄψιν τήν πατερικήν ἀρχήν ὅτι: «ἡ ἀλήθεια καί εἷς» ἀποτελοῦν τήν πλειοψηφία.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Κατά τήν διάρκεια τῆς παρουσιάσεως ἐτονίσθη ὑπό τῶν Ρ/Καθολικῶν ὅτι ἡ κοινωνική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας εἰσάγει μία νέα ἐπαναστατική διάσταση πού ἀφορᾶ στήν δυνατότητα προσωπικῆς παρέμβασης τοῦ Χριστιανοῦ στά δημόσια πράγματα.
Ταυτόχρονα ἡ Ρ/Καθολική παρασυναγωγή στήν Ἑλλάδα στήν Θεσσαλονίκη καί στήν Κέρκυρα ὁργάνωσε συμπροσευχές «γιά τήν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν» στίς ὁποῖες συμμετεῖχαν καί οἰκουμενιστές «Ὀρθόδοξοι» Κληρικοί πατραλοῖες τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί καταπατηταί τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, ἤτοι τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ καί Παναχράντου καί Ζωοποιοῦ Πνεύματος. Οἱ ὅλες αὐτές κινήσεις συνδέονται ἀρρήκτως καί μέ τό πανθρησκειακό ὄργιο καί τούς διαθρησκειακούς διαλόγους, τούς ὁποίους ἀδοκίμως καί ἐγκληματικῶς μετέχουν καί ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν.
Ἐπί τῶν ἀνωτέρω θλιβερῶν γεγονότων πρός ἐνημέρωσιν τοῦ ἡμετέρου φιλοχρίστου καί θεοφιλοῦς ποιμνίου παρατηροῦμε τά κάτωθι:
1. Ἀποτελεῖ βάναυση προσβολή τῆς νοημοσύνης μας, εἰδικώτερα στήν σημερινή ἐποχή τῶν πολλῶν ἀποκαλύψεων ἡ ἀνάληψις ἀπό τό ἀποκοπέν καί ξηρανθέν κλίμα ἐκ τῆς Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας μας, τήν Ρ/Καθολική παρασυναγωγή τῶν αἱρέσεων καί τῶν θεολογικῶν καί ἱστορικῶν ἐκτροπῶν, πού παραμένει δϊιστορικῶς καί ἀμεταπτώτως ἀμεταμέλητος «ἁγιοποιούσα» στυγνούς δολοφόνους ὡς ὁ A. Stepinac καί ἀμνηστεύουσα αἰσχρούς καί εἰδεχθεῖς καί ψυχοπαθολογικούς σαρκολάτρες παιδοφίλους Κληρικούς της τούς ὁποίους ἡ ἰδία δημιουργεῖ μέ τήν βάναυση καταπάτηση καί καθίβρυση τοῦ Παναγίου καί Ζωαρχικοῦ Πνεύματος, πού διά τῆς Ἁγίας Στ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς συνελθούσης ἐν Κωνσταντινουπόλει τό ἔτος 680 διά τοῦ ιγ΄ ἱεροῦ Αὐτῆς Κανόνος ἀπηγόρευσε τήν γενική ἀγαμία τοῦ Κλήρου ὡς ἀντικειμένη στήν ἀποστολική ἐντολή καί παράδοση (Ματθ. 19:10) καί μετά τίς χιλιάδες ἀνά τήν Οἰκουμένη ἀτυχῶν θυμάτων τῆς ἀτιμωρήτου παιδεραστίας τῶν Ρ/Καθολικῶν «κοινωνικῶν ἐργατῶν», εἰς τά ὁποῖα ὑπέβαλε καί ὑποβάλλει διαρκῶς ἀπολογίαν καί καταβάλλει ἀμυθήτους ἀποζημιώσεις, ἐπαναλαμβάνω ὅτι ἀποτελεῖ βάναυση προσβολή τῆς νοημοσύνης μας, ἡ φαιδρεπίφαιδρος πρόσκλησις συνεργασίας γιά τά κοινωνικά θέματα πού ἀπευθύνει τό ἀμετανόητο Βατικανό γιά νά ἐνορχιστρώσει μία νέα ἀπόπειρα ἐπιβολῆς του μετά τό ἀναπόφευκτο ναυάγιο τοῦ διεξαγομένου θεολογικοῦ διαλόγου κατά τήν διαδικασία τοῦ ὁποίου ἀνοήτως προβάλλεται ὑπό τῶν Ρ/Καθολικῶν τό ἀνύπαρκτο ἀνεπέρειστο καί ἕωλο «Πέτρειο δόγμα», ὡς δῆθεν ἀκλόνητος βάσις τῆς Ρ/Καθολικῆς αὐτοσυνειδησίας.
2. Ὅσον ἀφορᾶ στάς καθ’ οἱονδήποτε τρόπο συμπροσευχάς μετά τῶν ἀποκοπέντων αἱρετικῶν ἐκ τοῦ Σώματος τῆς μιᾶς Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καταλυτική ἀπάντηση δίδει τό Πανάγιο Πνεῦμα πού ἐπέμφθη ὑπό τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου, ἵνα ὁδηγήσῃ Αὐτήν εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν (Ἰω. 16:13) διά τῶν ὑπ’ Αὐτοῦ τεθεσπεισθέντων Θείων καί Ἱερῶν Κονόνων ὡς πανηγυρικῶς καί μεγαλοφυῶς κατέδειξε ὁ Αἰδεσιμ. Πρωτοπρ. π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος, Κληρικός τῆς Ἱ. Μητρ. Πατρῶν, ἀπαντῶν εἰς τήν κανονικῶς ἀβάσιμον καί ἀνεπέρειστον μελέτην τοῦ ἐλλογ. Καθηγητοῦ κ. Βλ. Φειδᾶ δημοσιεθεῖσα εἰς τό Περιοδικό ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ (τ. 699/30.4.09, σ.σ. 11-33). Κατά τάς συμπροσευχάς μετά τῶν ἀμεταμελήτων κακοδόξων ἀπομειοῦται πανηγυρικῶς καί δημοσίᾳ ἡ ὀρθόδοξος αὐτοσυνειδησία, ἰσχυροποιοῦνται οἱ ἐκκλησιολογικές ἐκπτώσεις καί κακοδοξίες τῶν αἱρεσιαρχῶν περί δῆθεν «ἀοράτου Ἐκκλησίας», περί «δύο Πνευμόνων καί ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν» ὡς καί ἡ Βαπτισματική θεωρία καί προσφέρεται ἐν ταὐτῷ ἐγκληματικό ἄλλοθι εἰς τούς ὑβριστάς τοῦ Παναγίου Πνεύματος νά ἐμμένουν στήν ἀφορήτη κακία τους καί νά ἀποβαίνουν ἀθύρματα καί ἐπιχάρματα τοῦ δολίου δράκοντος.
3. Ἀφάνταστος προδοσία καί ἔγκλημα καθοσιώσεως εἰς βάρος τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως τυγχάνουν οἱ λεγόμενοι διαθρησκειακοί διάλογοι πού ἀλλοιώνουν τό ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ πιστοῦ λαοῦ διότι ὁ λαός ὅταν παρατηρεῖ ὀρθοδόξους Προκαθημένους νά πρωτοστατοῦν ἤ νά ὀργανώνουν διαθρησκειακές συναντήσεις μέ ὁποιοδήποτε ἀντικείμενο προσαρμόζει καί τήν ἰδική του συμπεριφορά. Αὐτό εἶναι καί τό ἐπιδιωκόμενο ἀπό τίς θρησκεῖες τῶν δαιμόνων νά ἀποδυναμώσουν τίς ἀντιστάσεις τῶν λαῶν γιά νά ἁλώσουν ὅσους μποροῦν περισσότερους στά δόγματα τῆς παραθρησκείας καί τοῦ συγκρητισμοῦ κατά τόν μακαριστό Πρωτοπρ. Ἀντώνιο Ἀλεβιζόπουλο. Οἱ ἐκπρόσωποι τῶν δαιμονικῶν θρησκειῶν χρησιμοποιοῦν διπλή γλῶσσα, μία ἐσωτερική καί μία ἐξωτερική καί ἀναζητοῦν τόν διάλογο γιά νά ἐξαπατήσουν ἐπιδιώκοντας τούς δικούς τους σκοπούς. Εἶναι ἀφέλεια νά πρεσβεύει κανείς, ἐφ’ ὅσον οἱ δαιμονικές θρησκεῖες κηρύσσουν ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου, δέν εἶναι γι’ αὐτές ἀνεπανάληπτο πρόσωπο, ἀλλά «ἐπίπεδο» στήν ἐξελικτική πορεία τοῦ ἀνθρώπου ἤ «χρηστική» κατάσταση ἤ «ἐσωτερικός διδάσκαλος» ἤ «μύστης» ὅτι μπορεῖ νά δώσει μαρτυρία τῆς λαηθοῦς πίστεως σέ αὐτούς διότι ἡ μόνη ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας, ὡς γνησίας πνευματικῆς κιβωτοῦ, εἶναι ἡ «λόγῳ καί ἔργῳ» διακήρυξη τῆς μακραίωνης καί ἀδιασάλευτης πραγματικότητος τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ αἰωνίῳ Θεῷ καί Σωτήρι τοῦ κόσμου. Ὁ συναγελασμός καί ἡ συνάφεια μέ τούς χυδαίους ὑβριστάς τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ καί τοῦ ἐνσαρκωθέντος Λόγου Του καί εἰδικώτερα τῶν ταλμουδιστῶν Ραβίνων τοῦ σατανισμοῦ καί τῆς καμπάλα μέ λόγους: «εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Ραβίνο Snaier καί συνεχίζουμε νά συνεργαζόμαστε μέ τό Ἵδρυμα “Ἔκκληση στή συνείδηση” γιά νά ἐνθαρρύνουμε τήν ἀνεκτικότητα ἀνάμεσα στίς Θρησκεῖες, ἄς πιαστοῦμε ἀπό τά χέρια ὄχι μόνο γιά νά προσευχηθοῦμε ἀλλά καί σέ ἔνδειξη ἀλληλεγγύης» ἀποτελοῦν ἀνασταύρωση τοῦ ὑπέρ ἡμῶν θυσιασθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα ἐκ τῶν φερομένων ὡς ἰδικῶν Του. Τό πανθρησκειακό ὄργιο συνεχίζεται ἀπτόητο διά τήν ἐπιβολή τῆς πανθρησκείας τοῦ σατανισμοῦ ἑωσφορισμοῦ «ΜΡΑ» ὑπό τοῦ Σιωνιστικοῦ τέρατος.
Ἀντισταθεῖτε εἰς ὅλα τά ἀνωτέρω, μείνετε ἀκλόνητοι στήν πίστη τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τῶν μαρτύρων καί τῶν ἡρώων ἀκούοντας ἐναύλως τῆς μακαρίας φωνῆς τοῦ Κυρίου μας «ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι καί ὁ ῥυπαρός ῥυπαρευθήτω ἔτι καί ὁ δίκαιος διακιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καί ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. Ἰδού ἔρχομαι ταχύ καί ὁ μισθός μου μετ’ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τό ἔργον ἔσται αὐτοῦ» (Ἀποκ. 22:11-12) καί ἔχοντες ὑπ’ ὄψιν τήν πατερικήν ἀρχήν ὅτι: «ἡ ἀλήθεια καί εἷς» ἀποτελοῦν τήν πλειοψηφία.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
2 σχόλια:
Καί ἐδῶ ὁ Σεβ/τος Σεραφείμ ἤνοιξεν Στόμα Ἀληθείας. Ὅσοι πιστοί προσέλθετε.
Εξαιρετικό, μοναδικό και ανεπανάληπτο το ανακοινωθέν του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς ειδικά στο σημείο που πρέπει όλοι να προσέξουμε αδελφοί μου: "Εἶναι ἀφέλεια νά πρεσβεύει κανείς, ἐφ’ ὅσον οἱ δαιμονικές θρησκεῖες κηρύσσουν ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου, δέν εἶναι γι’ αὐτές ἀνεπανάληπτο πρόσωπο, ἀλλά «ἐπίπεδο» στήν ἐξελικτική πορεία τοῦ ἀνθρώπου ἤ «χρηστική» κατάσταση ἤ «ἐσωτερικός διδάσκαλος» ἤ «μύστης» ὅτι μπορεῖ νά δώσει μαρτυρία τῆς λαηθοῦς πίστεως σέ αὐτούς (...) Ὁ συναγελασμός καί ἡ συνάφεια μέ τούς χυδαίους ὑβριστάς τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ καί τοῦ ἐνσαρκωθέντος Λόγου Του καί εἰδικώτερα τῶν ταλμουδιστῶν Ραβίνων τοῦ σατανισμοῦ καί τῆς καμπάλα μέ λόγους: «εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Ραβίνο Snaier καί συνεχίζουμε νά συνεργαζόμαστε μέ τό Ἵδρυμα “Ἔκκληση στή συνείδηση” γιά νά ἐνθαρρύνουμε τήν ἀνεκτικότητα ἀνάμεσα στίς Θρησκεῖες, ἄς πιαστοῦμε ἀπό τά χέρια ὄχι μόνο γιά νά προσευχηθοῦμε ἀλλά καί σέ ἔνδειξη ἀλληλεγγύης» ἀποτελοῦν ἀνασταύρωση τοῦ ὑπέρ ἡμῶν θυσιασθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα ἐκ τῶν φερομένων ὡς ἰδικῶν Του. Τό πανθρησκειακό ὄργιο συνεχίζεται ἀπτόητο διά τήν ἐπιβολή τῆς πανθρησκείας τοῦ σατανισμοῦ ἑωσφορισμοῦ «ΜΡΑ» ὑπό τοῦ Σιωνιστικοῦ τέρατος." Τοιούτος ημίν έπρεπε αρχιερεύς! Άξιος και πανάξιος, άσειστος πύργος της Εκκλησίας, μυρίπνοον άνθος, μέλος εναρμόνιο! Πολλά τα έτη σου και πάλι άξιος Σεβασμιότατε Πειραιώς. Το Πνεύμα το Άγιο να σου χαρίζει υγεία, μακροημέρευση, αγιότητα, τελειότητα!
Δημοσίευση σχολίου