Κυριακή Α΄ Νηστειών (Ορθοδοξίας)
Ιωαν. Α΄ 44-52
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Όταν ο άνθρωπος ανακαλύψει κάτι σημαντικό, δεν μπορεί παρά να το μεταδώσει και στους άλλους ανθρώπους. Και όταν ο άνθρωπος γνωρίσει την σαρκωμένη αλήθεια, δηλ. τον Κύριο Ιησού Χριστό, είναι αδύνατον να μη θελήσει να τον γνωρίσουν οι δικοί του και οι φίλοι του. Αυτό ακριβώς βλέπουμε και στην ευαγγελική περικοπή που θα ακούσουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας στους Ιερούς μας ναούς.
Ο Φίλιππος γνώρισε τον Ιησού και αισθάνθηκε την ανάγκη να γνωρίσει στον φίλο του Ναθαναήλ, αυτόν τον οποίον είχαν προφητεύσει οι Προφήτες και όλοι περίμεναν ως Μεσσίαν... «Ιησούν τον από Ναζαρέτ». Στην αντίρρηση του Ναθαναήλ ότι τίποτα το αγαθό δεν μπορεί να περιμένει κανείς από την περιοχή της Ναζαρέτ, ο Φίλιππος απαντά με ένα τρόπο συγκλονιστικό και υπαρξιακό, στον οποίον κανένας καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν μπορεί να έχει αντίρρηση. «Έρχου και ίδε». Έλα να δεις! Ίσως εμένα δε με πιστεύεις, αν και θα έπρεπε, διότι είμαι γνήσιος φίλος. Αφού όμως εγώ δε μπορώ να σε πείσω, έλα και όταν τον δεις με τα μάτια σου θα πειστείς.
Το αποτέλεσμα; Μετά από αυτά που του αποκάλυψε ο Ιησούς στην πρώτη του συνάντηση, ο Ναθαναήλ, όχι απλώς πίστεψε ότι ο Χριστός είναι ο βασιλιάς του Ισραήλ που ανέμεναν σύμφωνα με τις προφητείες, αλλά και ομολογεί τώρα ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού. Δηλ. Θεός. Όπως ακριβώς Θεός είναι ο Πατέρας, έτσι Θεός ομοούσιος, είναι και ο Υιός του. Χάριν αυτής της ομολογίας του, ακούει τώρα ο Ναθαναήλ από τον Θεάνθρωπο το «μείζω τούτων όψει». Δηλ. από εδώ και πέρα, θα δεις μεγαλύτερα και θαυμαστότερα από αυτά. Και σε όλους μας είναι γνωστά πλέον τα αποτελέσματα της ζωντανής πίστεως και τα κατορθώματα των Αγίων Αποστόλων μετά την Πεντηκοστή. «Εις πάσαν την γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών», με αποκορύφωμα το ένδοξο μαρτύριό τους, για την αγάπη και την δόξα του Χριστού.
Αγαπητοί μου. Όλοι μας ζούμε μέσα στην κοινωνία. Κανένας πλέον δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, έστω και αν το θέλει, αφού ο πλανήτης μας έγινε ένα παγκόσμιο χωριό που μέσω του διαδικτύου, μπορούμε όποτε θέλουμε να βρεθούμε «στην άκρη της γης». Αυτό που έχει πρωταρχική σημασία για τον κάθε πιστό Χριστιανό, δεν είναι αν κατορθώσει να αυξήσει τις κοινωνικές του γνωριμίες, τις καταθέσεις, και να ανεβάσει το προσωπικό του image, όπως θεωρούν οι πολλοί... Αυτό που έχει σημασία είναι αν πρώτα εμείς οι ίδιοι γνωρίσαμε προσωπικώς τον Ιησού, και αν στην συνέχεια αισθανόμαστε την ανάγκη και προσπαθούμε να τον γνωρίσει, τουλάχιστον το στενό μας περιβάλλον.
Θα λέγαμε ότι, απόδειξις του αν ζούμε κατά Χριστόν, είναι η θέληση και η προσπάθεια, ώστε η Θεανδρική του προσωπικότητα, να γίνει γνωστή στο χώρο που ζούμε και εργαζόμαστε. Ο μέγας απόστολος των εθνών, ο Παύλος , τονίζει ξεκάθαρα: «Επίστευσα διό ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διο και λαλούμεν», δηλ. επίστευσα γι αυτό δε και εκήρυξα (γράφει και ο ψαλμωδός), και εμείς πιστεύομεν, και εξαιτίας αυτού, θαρραλέως ομολογούμε και κηρύττουμε τον λόγο της πίστεώς μας. Και κατ’ επέκτασιν: Δεν κηρύττω; Άρα και δεν πιστεύω.
Δυστυχώς, υπάρχουν Χριστιανοί (;) που περιορίζουν την πίστη τους μόνο στον εαυτόν τους, χωρίς να ενδιαφέρονται αν οι οικείοι τους, και γενικώς το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούνται, έχει ανάγκη την άμεση γνωριμία με τον Ιησού. Φυσικά μια τέτοια πίστις είναι λειψή και αν δεν εγκαταλειφθεί, θα καταντήσει ως τα λιμνάζοντα ύδατα...
Ουσία της πίστεως, ως προς αυτό το σημείο που βλέπουμε, είναι η Ιεραποστολή. Η μεταδοτικότητα της πίστεως στον Θεό, αφού εννοείται, πρώτα εμείς οι ίδιοι την ζούμε στην σωστή της έκφραση.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι την Κυριακή αυτή, που είναι και η εορτή της Ορθοδοξίας μας, η Αγία μας Εκκλησία την έχει αφιερώσει στην εξωτερική Ιεραποστολή. Βέβαια δεν θα γίνουμε όλοι ιεραπόστολοι, αφού το χάρισμα αυτό είναι από τα μεγαλύτερα και σπανιότερα μέσα στον χώρο της Εκκλησίας. Μπορεί όμως ο καθένας μας, αναλόγως της ιδιοσυγκρασίας και των χαρισμάτων που έλαβε στο Βάπτισμα, να προσεύχεται, να διαφωτίζει το περιβάλλον του και να συνδράμει ποικιλοτρόπως ώστε να επεκτείνεται μέρα με την ημέρα η Βασιλεία του Θεού στους ανθρώπους.
Είθε να δώσει ο Άγιος Θεός, αυτό το Ιερό καθήκον να το εννοήσουμε όλοι μας και τον αυθεντικό ζήλο της Ιεραποστολής (εσωτερικής και εξωτερικής), να τον πραγματοποιούμε στην ζωή μας. Αμήν.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr.
Το αποτέλεσμα; Μετά από αυτά που του αποκάλυψε ο Ιησούς στην πρώτη του συνάντηση, ο Ναθαναήλ, όχι απλώς πίστεψε ότι ο Χριστός είναι ο βασιλιάς του Ισραήλ που ανέμεναν σύμφωνα με τις προφητείες, αλλά και ομολογεί τώρα ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού. Δηλ. Θεός. Όπως ακριβώς Θεός είναι ο Πατέρας, έτσι Θεός ομοούσιος, είναι και ο Υιός του. Χάριν αυτής της ομολογίας του, ακούει τώρα ο Ναθαναήλ από τον Θεάνθρωπο το «μείζω τούτων όψει». Δηλ. από εδώ και πέρα, θα δεις μεγαλύτερα και θαυμαστότερα από αυτά. Και σε όλους μας είναι γνωστά πλέον τα αποτελέσματα της ζωντανής πίστεως και τα κατορθώματα των Αγίων Αποστόλων μετά την Πεντηκοστή. «Εις πάσαν την γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών», με αποκορύφωμα το ένδοξο μαρτύριό τους, για την αγάπη και την δόξα του Χριστού.
Αγαπητοί μου. Όλοι μας ζούμε μέσα στην κοινωνία. Κανένας πλέον δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, έστω και αν το θέλει, αφού ο πλανήτης μας έγινε ένα παγκόσμιο χωριό που μέσω του διαδικτύου, μπορούμε όποτε θέλουμε να βρεθούμε «στην άκρη της γης». Αυτό που έχει πρωταρχική σημασία για τον κάθε πιστό Χριστιανό, δεν είναι αν κατορθώσει να αυξήσει τις κοινωνικές του γνωριμίες, τις καταθέσεις, και να ανεβάσει το προσωπικό του image, όπως θεωρούν οι πολλοί... Αυτό που έχει σημασία είναι αν πρώτα εμείς οι ίδιοι γνωρίσαμε προσωπικώς τον Ιησού, και αν στην συνέχεια αισθανόμαστε την ανάγκη και προσπαθούμε να τον γνωρίσει, τουλάχιστον το στενό μας περιβάλλον.
Θα λέγαμε ότι, απόδειξις του αν ζούμε κατά Χριστόν, είναι η θέληση και η προσπάθεια, ώστε η Θεανδρική του προσωπικότητα, να γίνει γνωστή στο χώρο που ζούμε και εργαζόμαστε. Ο μέγας απόστολος των εθνών, ο Παύλος , τονίζει ξεκάθαρα: «Επίστευσα διό ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διο και λαλούμεν», δηλ. επίστευσα γι αυτό δε και εκήρυξα (γράφει και ο ψαλμωδός), και εμείς πιστεύομεν, και εξαιτίας αυτού, θαρραλέως ομολογούμε και κηρύττουμε τον λόγο της πίστεώς μας. Και κατ’ επέκτασιν: Δεν κηρύττω; Άρα και δεν πιστεύω.
Δυστυχώς, υπάρχουν Χριστιανοί (;) που περιορίζουν την πίστη τους μόνο στον εαυτόν τους, χωρίς να ενδιαφέρονται αν οι οικείοι τους, και γενικώς το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούνται, έχει ανάγκη την άμεση γνωριμία με τον Ιησού. Φυσικά μια τέτοια πίστις είναι λειψή και αν δεν εγκαταλειφθεί, θα καταντήσει ως τα λιμνάζοντα ύδατα...
Ουσία της πίστεως, ως προς αυτό το σημείο που βλέπουμε, είναι η Ιεραποστολή. Η μεταδοτικότητα της πίστεως στον Θεό, αφού εννοείται, πρώτα εμείς οι ίδιοι την ζούμε στην σωστή της έκφραση.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι την Κυριακή αυτή, που είναι και η εορτή της Ορθοδοξίας μας, η Αγία μας Εκκλησία την έχει αφιερώσει στην εξωτερική Ιεραποστολή. Βέβαια δεν θα γίνουμε όλοι ιεραπόστολοι, αφού το χάρισμα αυτό είναι από τα μεγαλύτερα και σπανιότερα μέσα στον χώρο της Εκκλησίας. Μπορεί όμως ο καθένας μας, αναλόγως της ιδιοσυγκρασίας και των χαρισμάτων που έλαβε στο Βάπτισμα, να προσεύχεται, να διαφωτίζει το περιβάλλον του και να συνδράμει ποικιλοτρόπως ώστε να επεκτείνεται μέρα με την ημέρα η Βασιλεία του Θεού στους ανθρώπους.
Είθε να δώσει ο Άγιος Θεός, αυτό το Ιερό καθήκον να το εννοήσουμε όλοι μας και τον αυθεντικό ζήλο της Ιεραποστολής (εσωτερικής και εξωτερικής), να τον πραγματοποιούμε στην ζωή μας. Αμήν.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου