πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 1/4/2011
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο καὶ θυσιάστηκε, γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια πρέπει καθημερινὰ νὰ στοχάζονται οἱ χριστιανοί, γιὰ νὰ αὐξάνουν τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν Κύριο, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ παίρνουν δύναμη, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζουν τὰ δυσάρεστα τῆς ζωῆς μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδα. Ὅταν ὁ Χριστὸς ὑπέστη τὰ πάνδεινα γιὰ τὴ δική τους σωτηρία, χωρὶς νὰ φταίει σὲ τίποτα, τότε ἐκεῖνοι ποὺ συχνὰ παραβαίνουν τὸ θέλημά του, δὲν θὰ ὑποφέρουν στὴ ζωή τους;
Σχετικὰ μὲ τὴν προσφορὰ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἕνας Ἐπίσκοπος γράφει: «Τὸ τιμιώτατο πάθος τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς ἀγάπης του γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Χριστὸς «ἑκὼν καὶ οὐ κατὰ χρέος» πέθανε γιὰ τὴν ἐλευθερία τῶν πεπεδημένων ὑπὸ τοῦ διαβόλου, ὅπως λέγει ὁ Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος... Ἀναλογιζόμενοι τὰ ποικίλα πάθη καὶ τοὺς πειρασμοὺς τοῦ Κυρίου, ὅπως π.χ. τὸ σταυρικὸ μαρτύριο, τὴν κατάστιξη τοῦ σώματός του ἀπὸ τοὺς ἥλους, τοὺς μώλωπες, τὸ στέφανο καὶ τὰ κτυπήματα, δοξάζουμε τὴ μεγάλη του μακροθυμία καὶ ἀγαθότητα. Φρικτὰ εἶναι τὰ σωματικὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ Πατέρες ὅμως τῆς Ἐκκλησίας μᾶς τονίζουν καὶ μιὰν ἄλλη πλευρὰ τῆς ὀδύνης τοῦ Κυρίου. Τὰ ψυχικὰ ἄλγη ποὺ ἔνιωθε, ἀπὸ τὴ στάση πολλῶν ἀνθρώπων. Ἐνδεικτικὰ μποροῦμε νὰ ἀναφέρουμε τὴ μοναξιά, τὴ μὴ παραδοχή του ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς δικούς του, τὴν ἀμφισβήτητή του ὡς Μεσσία κ.ἄ.».
Ὁ Χριστὸς μᾶς ἔδωσε τὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ συμμετέχουμε, γιὰ νὰ ἔχουμε πολὺ κοντά μας, μέσα μας, τὸ Χριστό, τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ σωτηρίας. Μόνο ἔτσι θὰ μπορέσουμε νὰ περάσουμε τὴν παρούσα ζωὴ θεοφιλῶς καὶ προπαντὸς νὰ διατηρήσουμε τὴν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας μακαριότητας. Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι δὲν βιώνουν πνευματικὰ τὸ ἱερὸ μυστήριο καὶ δὲν φροντίζουν γιὰ τὴν προετοιμασία τους προκειμένου νὰ ἀνταποκρίνονται ἀξίως στὸ ἱερὸ κάλεσμα «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε», ποὺ σὲ κάθε λειτουργία ἀπευθύνει ὁ λειτουργὸς ἱερέας.
Οἱ Πατέρες ὅμως τῆς Ἐκκλησίας μᾶς τονίζουν καὶ μιὰν ἄλλη πλευρὰ τῆς ὀδύνης τοῦ Κυρίου. Τὰ ψυχικὰ ἄλγη ποὺ ἔνιωθε, ἀπὸ τὴ στάση πολλῶν ἀνθρώπων. Ἐνδεικτικὰ μποροῦμε νὰ ἀναφέρουμε τὴ μοναξιά, τὴ μὴ παραδοχή του ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς δικούς του, τὴν ἀμφισβήτητή του ὡς Μεσσία κ.ἄ.».
Ὁ Χριστὸς μᾶς ἔδωσε τὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ συμμετέχουμε, γιὰ νὰ ἔχουμε πολὺ κοντά μας, μέσα μας, τὸ Χριστό, τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ σωτηρίας. Μόνο ἔτσι θὰ μπορέσουμε νὰ περάσουμε τὴν παρούσα ζωὴ θεοφιλῶς καὶ προπαντὸς νὰ διατηρήσουμε τὴν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας μακαριότητας. Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι δὲν βιώνουν πνευματικὰ τὸ ἱερὸ μυστήριο καὶ δὲν φροντίζουν γιὰ τὴν προετοιμασία τους προκειμένου νὰ ἀνταποκρίνονται ἀξίως στὸ ἱερὸ κάλεσμα «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε», ποὺ σὲ κάθε λειτουργία ἀπευθύνει ὁ λειτουργὸς ἱερέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου