Tο σχέδιο νόμου για την «Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση» κατατέθηκε χθες στη Βουλή από τον Υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση. Το σχέδιο νόμου είναι αυτό που αφορά και στην Κάρτα του Πολίτη. Ουσιαστικά βρισκόμαστε λίγο πριν την οριστική θέσπιση της Κάρτας του Πολίτη και του γενικότερου ηλεκτρονικού ελέγχου των πολιτών (ηλεκτρονική διακυβέρνηση) και η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν έχει πάρει σαφή θέση επί του θέματος.
Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση του εκπροσώπου της Ν.Δ. στις εξαγγελίες του Υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση για το εν λόγω νομοσχέδιο. Ο Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Εσωτερικών και Δημοσίας Διοίκησης της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λάρισας, κ. Χρήστος Ζώης, έκανε την ακόλουθη δήλωση: "Ο Υπουργός Εσωτερικών σε ακόμη ένα μακροσκελή μονόλογό του σε ιδιωτικό κανάλι εμφανίσθηκε ως ο Μέγας Αρχιτέκτων του Κράτους!...
Την ίδια ώρα που οι πολίτες συνωστίζονται στις υπηρεσίες των "Καλλικρατικών" Δήμων, την ίδια ώρα που σε πλήρη οργανωτική σύγχυση, δυσκολεύονται να εκδώσουν ακόμη και τα πιο απλά πιστοποιητικά, ο κ. Ραγκούσης θυμήθηκε ότι είναι και Υπουργός για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση. Έτσι, λοιπόν, ανασύρει μια "ηλεκτρονική', αυτή τη φορά, "αφήγηση", και με το προς κατάθεση νομοσχέδιο περιγράφει μια ιδεατή εικόνα δημοσίων υπηρεσιών, στις οποίες όλα θα λειτουργούν ηλεκτρονικά και όλα θα γίνονται με μαγικό και αυτόματο τρόπο!!!
Ενώ, λοιπόν, οι περισσότεροι Δήμοι της Χώρας βρίσκονται σε όλο και μεγαλύτερο οικονομικό αδιέξοδο, ο κ. Ραγκούσης, αδιαφορώντας προκλητικά για την καθολική παράλυση των δημοσίων υπηρεσιών, εμπαίζει τη Δημόσια Διοίκηση και τους πολίτες.
Οι πομπώδεις εξαγγελίες του σχετικά με τη δήθεν "εξοικονόμηση 4 δις ευρώ που θα επιφέρει το νέο πλαίσιο", την "έκδοση ηλεκτρονικών πράξεων" και τη "μετάβαση του ελληνικού κράτους από το χαρτοβασίλειο στη μετά ΚΕΠ εποχή" είναι προφανές ότι συγκαταλέγονται στο απεγνωσμένο επικοινωνιακό παραλήρημα μιας καταρρέουσας κυβέρνησης.
Τι μπορεί να υποθέσει κανείς για τη σημερινή εμφάνισή του;
Πρόκειται για άγνοια της πραγματικότητας ή για αυταπάτη;".
Την ίδια στιγμή την ακύρωση του νομοθετικού πλαισίου με το οποίο οι Έλληνες πολίτες υποχρεώνονται να συναλλάσσονται μέσω τραπεζών με πιστωτικές κάρτες ή με επιταγές για αγορές άνω του ποσού των 3.000 ευρώ, ζητούν δυο Έλληνες πολίτες με προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ).Όπως υποστηρίζουν, το μέτρο αυτό του υπουργείου Οικονομικών δεν φαίνεται να εξυπηρετεί κάποιο δημόσιο σκοπό, αλλά αποβλέπει στη φορολογική παρακολούθηση και τον έλεγχο των συναλλαγών και των χρηματικών ροών των ιδιωτών, γεγονός που περιορίζει τα ατομικά τους δικαιώματα.
Στην ουσία οι δυο προσφεύγοντες, ο ένας δικηγόρος Αθηνών και η δεύτερη κάτοικος Βρυξελλών, στρέφονται κατά του υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου και της από 9.2.2011 απόφασής του, σύμφωνα με την οποία «φορολογικά στοιχεία, που εκδίδονται από επιτηδευματίες, για πώληση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών σε ιδιώτες, εξοφλούνται από τους λήπτες αυτών αποκλειστικά μέσω Τραπέζης, με χρεωστικές ή πιστωτικές κάρτες του αγοραστή των αγαθών ή λήπτη των υπηρεσιών ή μέσω τραπεζικού λογαριασμού ή με επιταγές, αποκλειόμενης της εξόφλησης των υπόψη στοιχείων με μετρητά».
Οι δυο προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι η απόφαση αυτή και το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο (Ν. 3842/2010) είναι αντίθετα στη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) αλλά και το Σύνταγμα.
Σημαντικό επίσης επιχείρημα των δυο προσφευγόντων, είναι ότι η συγκεκριμένη πολιτική του υπουργείου Οικονομικών, υποχρεώνει τους Έλληνες να γίνουν κάτοχοι πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας, κάτι που προϋποθέτει την αναγκαστική σύναψη τραπεζικής σύμβασης, παρά τη θέλησή τους.
Επίσης, αναφέρουν ότι το νέο μέτρο είναι αντίθετο στο συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και της οικονομικής ζωής (άρθρο 5), καθώς υποχρεώνει τους Έλληνες φορολογούμενους να συνάπτουν παρά τη θέλησή τους συμβάσεις με τραπεζικά ιδρύματα, μόνο και μόνο για να εξοφλούν τις αγορές τους που είναι άνω των 1.500 ευρώ (το όριο αυτό θα ισχύσει από 1.1.2012 και μετά).
Την ίδια ώρα που οι πολίτες συνωστίζονται στις υπηρεσίες των "Καλλικρατικών" Δήμων, την ίδια ώρα που σε πλήρη οργανωτική σύγχυση, δυσκολεύονται να εκδώσουν ακόμη και τα πιο απλά πιστοποιητικά, ο κ. Ραγκούσης θυμήθηκε ότι είναι και Υπουργός για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση. Έτσι, λοιπόν, ανασύρει μια "ηλεκτρονική', αυτή τη φορά, "αφήγηση", και με το προς κατάθεση νομοσχέδιο περιγράφει μια ιδεατή εικόνα δημοσίων υπηρεσιών, στις οποίες όλα θα λειτουργούν ηλεκτρονικά και όλα θα γίνονται με μαγικό και αυτόματο τρόπο!!!
Ενώ, λοιπόν, οι περισσότεροι Δήμοι της Χώρας βρίσκονται σε όλο και μεγαλύτερο οικονομικό αδιέξοδο, ο κ. Ραγκούσης, αδιαφορώντας προκλητικά για την καθολική παράλυση των δημοσίων υπηρεσιών, εμπαίζει τη Δημόσια Διοίκηση και τους πολίτες.
Οι πομπώδεις εξαγγελίες του σχετικά με τη δήθεν "εξοικονόμηση 4 δις ευρώ που θα επιφέρει το νέο πλαίσιο", την "έκδοση ηλεκτρονικών πράξεων" και τη "μετάβαση του ελληνικού κράτους από το χαρτοβασίλειο στη μετά ΚΕΠ εποχή" είναι προφανές ότι συγκαταλέγονται στο απεγνωσμένο επικοινωνιακό παραλήρημα μιας καταρρέουσας κυβέρνησης.
Τι μπορεί να υποθέσει κανείς για τη σημερινή εμφάνισή του;
Πρόκειται για άγνοια της πραγματικότητας ή για αυταπάτη;".
Την ίδια στιγμή την ακύρωση του νομοθετικού πλαισίου με το οποίο οι Έλληνες πολίτες υποχρεώνονται να συναλλάσσονται μέσω τραπεζών με πιστωτικές κάρτες ή με επιταγές για αγορές άνω του ποσού των 3.000 ευρώ, ζητούν δυο Έλληνες πολίτες με προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ).Όπως υποστηρίζουν, το μέτρο αυτό του υπουργείου Οικονομικών δεν φαίνεται να εξυπηρετεί κάποιο δημόσιο σκοπό, αλλά αποβλέπει στη φορολογική παρακολούθηση και τον έλεγχο των συναλλαγών και των χρηματικών ροών των ιδιωτών, γεγονός που περιορίζει τα ατομικά τους δικαιώματα.
Στην ουσία οι δυο προσφεύγοντες, ο ένας δικηγόρος Αθηνών και η δεύτερη κάτοικος Βρυξελλών, στρέφονται κατά του υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου και της από 9.2.2011 απόφασής του, σύμφωνα με την οποία «φορολογικά στοιχεία, που εκδίδονται από επιτηδευματίες, για πώληση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών σε ιδιώτες, εξοφλούνται από τους λήπτες αυτών αποκλειστικά μέσω Τραπέζης, με χρεωστικές ή πιστωτικές κάρτες του αγοραστή των αγαθών ή λήπτη των υπηρεσιών ή μέσω τραπεζικού λογαριασμού ή με επιταγές, αποκλειόμενης της εξόφλησης των υπόψη στοιχείων με μετρητά».
Οι δυο προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι η απόφαση αυτή και το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο (Ν. 3842/2010) είναι αντίθετα στη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) αλλά και το Σύνταγμα.
Σημαντικό επίσης επιχείρημα των δυο προσφευγόντων, είναι ότι η συγκεκριμένη πολιτική του υπουργείου Οικονομικών, υποχρεώνει τους Έλληνες να γίνουν κάτοχοι πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας, κάτι που προϋποθέτει την αναγκαστική σύναψη τραπεζικής σύμβασης, παρά τη θέλησή τους.
Επίσης, αναφέρουν ότι το νέο μέτρο είναι αντίθετο στο συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και της οικονομικής ζωής (άρθρο 5), καθώς υποχρεώνει τους Έλληνες φορολογούμενους να συνάπτουν παρά τη θέλησή τους συμβάσεις με τραπεζικά ιδρύματα, μόνο και μόνο για να εξοφλούν τις αγορές τους που είναι άνω των 1.500 ευρώ (το όριο αυτό θα ισχύσει από 1.1.2012 και μετά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου