8/5/11

Από το 1962 βάλλεται το μάθημα των Θρησκευτικών – Μόνο που κάποτε οι Θεολόγοι αντιδρούσαν δυναμικά…

Το σχέδιο υποβάθμισης του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Νέο Λύκειο το οποίο προωθεί η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δεν αποτελεί την πρώτη επίθεση σε βάρος του μαθήματος αυτού. Πρόσφατη είναι η επίθεση Στυλιανίδη εναντίον του μαθήματος το καλοκαίρι του 2008 με τις εγκυκλίους για τις απαλλαγές από το μάθημα. Η πολεμική ωστόσο εναντίον των Θρησκευτικών κρατά ήδη από το 1962.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός αναφέρει σε άρθρο του τα εξής αποκαλυπτικά: « Ἡ κίνηση βέβαια αὐτή, σχετικὰ μὲ τὸ «Μ.τ.Θ.», δὲν εἶναι νέα. Ἄρχισε ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1962, ἐπὶ πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλῆ (+1999) καὶ ὑπουργοῦ Θρησκευμάτων καὶ Ἐθνικῆς Παιδείας Γρηγορίου Κασιμάτη (+1987). Τότε ἀποφασίσθηκε ἐπιλεκτικὰ ἡ μονόωρη διδασκαλία τοῦ μαθήματος... Ἀλλὰ ἡ κατανόηση τοῦ «πειράματος» αὐτοῦ ἐπιτεύχθηκε ἀπὸ τὶς δηλώσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ἐν ὄψει τῆς ἔνταξής μας στὴν Ε.Ο.Κ. (τότε καὶ Ε.Ε. ἀργότερα), ὅτι «δὲν χρειαζόμεθα θεολόγους, ἀλλὰ τεχνοκράτες καὶ γεωπόνους». Αὐτὰ τὰ ἔχω ἀναπτύξει στὸ βιβλίο μου: Θεολογικὸς Ἀγώνας-1962, ἔκδ. ΠΑΡΟΥΣΙΑ, Ἀθήνα 1987, τὸ ὁποῖο εἶχε τὴν καλωσύνη τὸ ΠΟΝΤΙΚΙ/7.8.08 νὰ χρησιμοποιήσει σὲ ἄρθρο του γιὰ τὸ «Μ.τ.Θ». Ἐπὶ ἑπτὰ μῆνες (27.2 - 27.9.1962) κλείσαμε τὶς Θεολογικὲς Σχολὲς Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης, διεξάγοντας ἕναν ἀγώνα, μὲ τέτοιο δυναμισμό, ποὺ συχνὰ ξεπερνοῦσε τοὺς ἀγῶνες τῆς Ἀριστερᾶς τὴν ἐποχὴ ἐκείνη. Ἀρκεῖ νὰ ὑπενθυμίσω, ὅτι στὸ μεγάλο συλλαλητήριό μας στὶς 12.4.1962, μὲ πολλοὺς τραυματίες, ἀστυνομικοὺς καὶ φοιτητὲς θεολόγους, ἀκούσθηκε γιὰ πρώτη φορὰ σὰν σύνθημα τὸ «1-1-4». Ἡ καθιερωμένη ἔκτοτε πορεία τῆς (ἐκσυγχρονιστικῆς) Πολιτείας εἶναι: ἀπὸ τὴν ἀποδυνάμωση καὶ ἀλλοίωση τοῦ μαθήματος στὴν ἔξωσή του ἀπὸ τὴν κρατικὴ ἐκπαίδευση. Αὐτὸ ἐφαρμόζεται μὲ θρησκευτικὴ εὐλάβεια! Σήμερα, λοιπόν, περνᾶμε μία νέα φάση αὐτοῦ του ἐγχειρήματος, ἴσως τὴν τελευταία». Αυτά σημείωνε ο π. Γεώργιος Μεταλληνός το καλοκαίρι του 2008, με αφορμή τις εγκυκλίους Στυλιανίδη για τις απαλλαγές.

Το άρθρο της εφημερίδας το Ποντίκι (φύλλο 1511) στο οποίο αναφέρεται ο π. Γεώργιος μας δίνει περισσότερες λεπτομέρειες για την αντίδραση των Θεολόγων το 1962: «Οι φοιτητές της Θεολογικής θέτουν τα αιτήματά τους στην κυβέρνηση. Ο τότε υπουργός Παιδείας Γρ. Κασιμάτης τα απορρίπτει. Μάλιστα στηριζόμενος σε πληροφορίες του Σπουδαστικού Τμήματος της Ασφάλειας τους θεωρεί του χεριού του και ακολουθεί την τακτική του μαστίγιου και του καρότου.
Τι θέλετε να κάνετε απεργία; Εμείς οι καθηγητές στα Πανεπιστήμια είμαστε εργάτες και εσείς εργοδότες μας, τους λέει. Δεν κάνουμε απεργία, κύριε υπουργέ. Κηρύξαμε λοκ άουτ. Κλείσαμε τις σχολές ως άχρηστες για το κράτος, του απαντούν.
Από κει και πέρα αρχίζουν καθημερινές διαδηλώσεις , στις οποίες πρωτοστατούν οι κληρικοί φοιτητές. Στις 3 Απριλίου φοιτητές οχυρώνονται στον περίβολο της Αρχιεπισκοπής στην οδό Αγίας Φιλοθέης, απαιτώντας να τους δει ο Αρχιεπίσκοπος. Δύο μέρες μετά αρχίζουν καθιστικές διαμαρτυρίες και στις 11 Απριλίου έρχεται η ώρα της σύγκρουσης με την Αστυνομία. Όπως έγραψε τότε η «Ελευθερία» η κυβέρνηση Καραμανλή εξαπέλυσε εναντίον των θεολόγων «την χειροτέραν αστυνομικήν επιχείρησιν από των πολυνέκρων γεγονότων της διαδηλώσεως δια το Κυπριακόν τον Σεπτέμβριον του 1957».

Στο βιβλίο του «Θεολογικός Αγώνας» ο π. Γεώργιος Μεταλληνός σημειώνει σχετικά: «Οι φοιτητές προσπαθούσαν να αμυνθούν με τους χαρτοφύλακές του και τα πλακάτ που η «Καθημερινή» την επομένην θα τα χαρακτηρίσει “ρόπαλα” για να δώσει άλλο χρώμα στην αντίσταση των φοιτητών. Σκηνές βίας και τρόμου, αλλά και αλληλεγγύης και ανθρωπιάς ξετυλίγονταν επί μία περίπου ώρα. Οι φοιτητές προσπαθούσαν να προστατευθούν από άγρια χτυπήματα αστυνομικών και ΕΚΟΦιτών, που είχαν συγκεκριμένο στόχο: τα στήθη και τη βουβωνική χώρα. Τους φοιτητές χτυπούσαν ιδιαίτερα στα γεννητικά τους όργανα. Για να εξευμενιστεί η Αστυνομία, ένας μεγάλος αριθμός φοιτητών που ήταν ακόμη πίσω, άρχισαν να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο και μετά το “Tη Υπερμάχω” αλλά χωρίς αποτέλεσμα…».

Οι συγκρίσεις με το παρελθόν δικές σας. Ας αναλογιστεί ο καθένας μας τις ευθύνες του σήμερα

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο Καραμανλής πέθανε τον Απρίλιο (23;) του 1998μ.Χ.ενώ στς 10 του αυ-
τού μηνός είχε πεθάνει ο μακαρι-
στός αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ!!Προσέχετε ΤΙ γράφετε!!

thriskeftika είπε...

Έχετε δίκιο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πέθανε στις 23 Απριλίου του 1998. Η χρονολογία 1999 είναι λανθασμένη αλλά το μικρό αυτό λάθος υπάρχει στο άρθρο του π. Γεωργίου από το οποίο μεταφέραμε το απόσπασμα.

Ανώνυμος είπε...

Σιγά το λάθος. Αλλού είναι η ουσία. Πάντως αυτό το "Ο τότε υπουργός Παιδείας ... τους θεωρεί του χεριού του" εμένα κάτι μου θυμίζει από το πρόσφατο πολιτικό παρελθόν μας...

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)