πηγή: Μακεδονία, 12/6/2011
Ένας νέος άγιος
Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Στις 28-5-2011 πραγματοποιήθηκε ημερίδα από την ιερά μητρόπολη Λευκάδος και Ιθάκης στην ιερά μονή Παναγίας Φανερωμένης Λευκάδος, αφιερωμένη στη μνήμη του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη (†1959). Ο λόγος της συγκλήσεως αυτής της ημερίδος ήταν η μεταφορά τεμαχίου τιμίου λειψάνου του οσίου από τη μονή Αναλήψεως Δράμας και η εναπόθεσή του στη μονή Φανερωμένης.
Η μονή Φανερωμένης με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας αποτελεί την κορόνα του ωραίου νησιού και κέντρο της πνευματικής ζωής του τόπου... Ο σεμνός και δραστήριος ηγούμενος π. Νικηφόρος με τη συνοδεία του διοργάνωσαν άψογα την ημερίδα και τις άλλες τριήμερες εκδηλώσεις και η φιλοξενία τους ήταν εξαιρετική.
Πρώτος εισηγητής της ημερίδος ήταν ο μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος, ο οποίος και μετέφερε το τίμιο λείψανο. Θέμα του ήταν τα της αγιοκατατάξεως και των προ διετίας εορταστικών εκδηλώσεων στην πρώτη επίσημη μνήμη του οσίου. Δεύτερη εισήγηση είχε η μοναχή Πορφυρία, ηγουμένη της μονής Αναλήψεως, που η καταγωγή της είναι από τη Λευκάδα. Μίλησε γλαφυρά για τον όσιο Γεώργιο ως φιλόστοργο και καλοκάγαθο πατέρα και ως διακριτικό, έμπειρο και βιωματικό γέροντα. Τρίτος εισηγητής ήταν ο υπογράφων και θέμα του ήταν ο ένθεος βίος και η θεάρεστη πολιτεία του οσίου.
Ο υπογράφων υπήρξε βιογράφος του οσίου και τώρα ετοιμάζεται μία νέα μεγάλη έκδοση με αρκετά νέα στοιχεία. Ο πόντιος όσιος, που έζησε στη Γεωργία και τη Ρωσία και υπέστη βασανισμούς, στερήσεις και καταδίκες, σώθηκε και κατάφερε να έλθει στην Ελλάδα.
Έξω από τη Δράμα, στην άκρη του χωριού Σίψα, που σήμερα ονομάζεται Ταξιάρχης, έστησε το φτωχικό του κελί και τον μικρό ναό της Αναλήψεως, ιδρύοντας έτσι τη μονή του. Ο ίδιος ζούσε πάντοτε φτωχικά, ασκητικά, ταπεινά, σεμνά, αθόρυβα, άδοξα και άφωτα. Χαιρόταν πιο πολύ να δίνει παρά να παίρνει. Έγινε για την περιοχή καλός παπάς, άριστος πνευματικός, άξιος λειτουργός, ακριβής ιερομόναχος, συμπαραστάτης, ελεήμων, δάσκαλος, ιατρός, φίλος αδελφός και πατέρας. Μάλιστα σε εποχές μεγάλης στέρησης, ανέχειας και πόνου.
Χαιρόταν αφάνταστα να χαρίζει, να παρηγορεί, να τρέφει, να ντύνει, να συμφιλιώνει, να λύνει προβλήματα. Όταν δεν είχε τίποτε να δώσει έκανε πιο θερμή την προσευχή του για όλους τους αναγκεμένους. Κάποτε ήταν αυστηρός από αγάπη. Επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος.
Μετά το πέρας της ημερίδος έγινε μια ξενάγηση στη νησί με τα γραφικά και καταπράσινα χωριά, τα παλαιά μοναστήρια, τους πολλούς ναούς και τα κατάσπαρτα εξωκλήσια. Τη Λευκάδα την ονόμαζαν το Άγιον Όρος του Ιονίου πελάγους. Πήγαμε με το καράβι και τον περίπλου των γύρω γνωστών μικρών νησιών. Ο καραβοκύρης μάς ξεναγούσε λέγοντας πως εδώ έζησαν οι πιο πλούσιοι Έλληνες, εφοπλιστές και μεγιστάνες, που έζησαν όμως βαθύ πόνο, ασθένειες, στερήσεις, έκτακτα πένθη, διαζύγια, αϋπνίες και λοιπά σοβαρά.
Ακουμπισμένος στην πρύμνη του καραβιού, επιστρέφοντας από το Μεγανήσι, όπου μας έγινε συγκινητική υποδοχή, μέσα στη νύχτα σκεφτόμουν και σκεφτόμουν. Ο ένας είχε πολλά και στο τέλος δεν χαιρόταν τίποτε. Ο όσιος σε όλη του τη ζωή δεν είχε τίποτε και βαθιά μέσα του ήταν ικανοποιημένος, ευχαριστημένος και χαρούμενος. Εκείνος μπορούσε να απολαύσει τα πάντα και στο τέλος δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του και να καταπιεί. Έτσι λένε.
Ο όσιος μπορούσε να ζει μια σχετικά άνετη ζωή και να απολαμβάνει τα τόσα δώρα που του πρόσφεραν, όμως τη χαρά τη ζητούσε και την έβρισκε όχι στην υλική απόλαυση αλλά στη ζωή της ασκήσεως. Το νησάκι του Σκορπιού με τους λιγοστούς φύλακες προσπαθεί να διατηρήσει παλιές δόξες και μεγαλεία. Το μοναστήρι της Σίψας με τις φιλόθεες μοναχές διατηρεί τη μνήμη ενός νέου οσίου, που αγάπησε πολύ τον Θεό και τον συνάνθρωπο και χαριτώθηκε από το Άγιον Πνεύμα.
Η ημερίδα ήταν επιτυχημένη και η περιήγηση αναψυκτική και αρκετά διδακτική. Για μία ακόμη φορά φανερώνεται η δύναμη και η υπεροχή του πνεύματος. Η αγιότητα συνεχίζει να υπάρχει, φανερή και μυστική, στα μοναστήρια και μέσα στον κόσμο, με την υπομονή, την ελπίδα, την καρτερικότητα και τον ασπασμό της διαφάνειας, της ειλικρίνειας και της τιμιότητος. Η Λευκάδα λεύκανε τα όνειρά μας. Ευχαριστούμε και συγχαίρουμε θερμά όλους τους συντελεστές, από τον επιτόπιο μητροπολίτη κ. Θεόφιλο έως τον τελευταίο μοναχό και λαϊκό. Το πανσθενουργό Άγιον Πνεύμα να φωτίζει πλούσια όλους πάντοτε.
Πρώτος εισηγητής της ημερίδος ήταν ο μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος, ο οποίος και μετέφερε το τίμιο λείψανο. Θέμα του ήταν τα της αγιοκατατάξεως και των προ διετίας εορταστικών εκδηλώσεων στην πρώτη επίσημη μνήμη του οσίου. Δεύτερη εισήγηση είχε η μοναχή Πορφυρία, ηγουμένη της μονής Αναλήψεως, που η καταγωγή της είναι από τη Λευκάδα. Μίλησε γλαφυρά για τον όσιο Γεώργιο ως φιλόστοργο και καλοκάγαθο πατέρα και ως διακριτικό, έμπειρο και βιωματικό γέροντα. Τρίτος εισηγητής ήταν ο υπογράφων και θέμα του ήταν ο ένθεος βίος και η θεάρεστη πολιτεία του οσίου.
Ο υπογράφων υπήρξε βιογράφος του οσίου και τώρα ετοιμάζεται μία νέα μεγάλη έκδοση με αρκετά νέα στοιχεία. Ο πόντιος όσιος, που έζησε στη Γεωργία και τη Ρωσία και υπέστη βασανισμούς, στερήσεις και καταδίκες, σώθηκε και κατάφερε να έλθει στην Ελλάδα.
Έξω από τη Δράμα, στην άκρη του χωριού Σίψα, που σήμερα ονομάζεται Ταξιάρχης, έστησε το φτωχικό του κελί και τον μικρό ναό της Αναλήψεως, ιδρύοντας έτσι τη μονή του. Ο ίδιος ζούσε πάντοτε φτωχικά, ασκητικά, ταπεινά, σεμνά, αθόρυβα, άδοξα και άφωτα. Χαιρόταν πιο πολύ να δίνει παρά να παίρνει. Έγινε για την περιοχή καλός παπάς, άριστος πνευματικός, άξιος λειτουργός, ακριβής ιερομόναχος, συμπαραστάτης, ελεήμων, δάσκαλος, ιατρός, φίλος αδελφός και πατέρας. Μάλιστα σε εποχές μεγάλης στέρησης, ανέχειας και πόνου.
Χαιρόταν αφάνταστα να χαρίζει, να παρηγορεί, να τρέφει, να ντύνει, να συμφιλιώνει, να λύνει προβλήματα. Όταν δεν είχε τίποτε να δώσει έκανε πιο θερμή την προσευχή του για όλους τους αναγκεμένους. Κάποτε ήταν αυστηρός από αγάπη. Επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος.
Μετά το πέρας της ημερίδος έγινε μια ξενάγηση στη νησί με τα γραφικά και καταπράσινα χωριά, τα παλαιά μοναστήρια, τους πολλούς ναούς και τα κατάσπαρτα εξωκλήσια. Τη Λευκάδα την ονόμαζαν το Άγιον Όρος του Ιονίου πελάγους. Πήγαμε με το καράβι και τον περίπλου των γύρω γνωστών μικρών νησιών. Ο καραβοκύρης μάς ξεναγούσε λέγοντας πως εδώ έζησαν οι πιο πλούσιοι Έλληνες, εφοπλιστές και μεγιστάνες, που έζησαν όμως βαθύ πόνο, ασθένειες, στερήσεις, έκτακτα πένθη, διαζύγια, αϋπνίες και λοιπά σοβαρά.
Ακουμπισμένος στην πρύμνη του καραβιού, επιστρέφοντας από το Μεγανήσι, όπου μας έγινε συγκινητική υποδοχή, μέσα στη νύχτα σκεφτόμουν και σκεφτόμουν. Ο ένας είχε πολλά και στο τέλος δεν χαιρόταν τίποτε. Ο όσιος σε όλη του τη ζωή δεν είχε τίποτε και βαθιά μέσα του ήταν ικανοποιημένος, ευχαριστημένος και χαρούμενος. Εκείνος μπορούσε να απολαύσει τα πάντα και στο τέλος δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του και να καταπιεί. Έτσι λένε.
Ο όσιος μπορούσε να ζει μια σχετικά άνετη ζωή και να απολαμβάνει τα τόσα δώρα που του πρόσφεραν, όμως τη χαρά τη ζητούσε και την έβρισκε όχι στην υλική απόλαυση αλλά στη ζωή της ασκήσεως. Το νησάκι του Σκορπιού με τους λιγοστούς φύλακες προσπαθεί να διατηρήσει παλιές δόξες και μεγαλεία. Το μοναστήρι της Σίψας με τις φιλόθεες μοναχές διατηρεί τη μνήμη ενός νέου οσίου, που αγάπησε πολύ τον Θεό και τον συνάνθρωπο και χαριτώθηκε από το Άγιον Πνεύμα.
Η ημερίδα ήταν επιτυχημένη και η περιήγηση αναψυκτική και αρκετά διδακτική. Για μία ακόμη φορά φανερώνεται η δύναμη και η υπεροχή του πνεύματος. Η αγιότητα συνεχίζει να υπάρχει, φανερή και μυστική, στα μοναστήρια και μέσα στον κόσμο, με την υπομονή, την ελπίδα, την καρτερικότητα και τον ασπασμό της διαφάνειας, της ειλικρίνειας και της τιμιότητος. Η Λευκάδα λεύκανε τα όνειρά μας. Ευχαριστούμε και συγχαίρουμε θερμά όλους τους συντελεστές, από τον επιτόπιο μητροπολίτη κ. Θεόφιλο έως τον τελευταίο μοναχό και λαϊκό. Το πανσθενουργό Άγιον Πνεύμα να φωτίζει πλούσια όλους πάντοτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου