πηγή: ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ
Διευκρινιστικὴ ἐπιστολὴ τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση πρὸς τὸν εἰδησεογραφικὸ ἱστοχῶρο "Ρομφαία"
Ἀξιότιμοι Κύριοι,
Τὴν Παρασκευή, 3 Ἰουνίου, δημοσιεύσατε στὸν ἱστοχῶρο σας ἄρθρο μὲ τίτλο «Ζήτησαν συγγνώμη πρὶν τὴ δίκη…ἀπὸ τὶς "φιλοπαπικὲς" μοναχές», προερχόμενο ἀπὸ τὴν τοπικὴ ἐφημερίδα τῆς Καρδίτσας «ΑΛΗΘΕΙΑ».
Ἐπειδὴ ὁ «συκοφάντης» τὸν ὁποῖον παρουσιάζει τὸ ἄρθρο ὡς ζητήσαντα συγγνώμη εἷμαι ἐγώ, καὶ δὲν ξέρω γιὰ ποιὸ λόγο δὲν μὲ κατανομάζει ἡ ἐφημερίδα, θεωρῶ ὑποχρέωσή μου ἀπέναντι τῆς ἀλήθειας, ποὺ δὲν παρουσιάζετε ὁλόκληρη, νὰ σᾶς ἐνημερώσω σχετικῶς καὶ νὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ ἀναρτήσετε τὰ γραφόμενά μου στὸν ἱστοχῶρο σας...
Οἱ μοναχὲς Διοδώρα καὶ Μαριὰμ μὲ ὁδήγησαν στὰ δικαστήρια γιὰ ἄρθρο ἐπικριτικὸ ποὺ εἶχα γράψει ἐναντίον τους στὴν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», στὶς 5 Φεβρουαρίου τοῦ 2010 μὲ τίτλο «Φιλοπαπικαὶ μοναχαὶ κατεδίκασαν εἰς φυλάκισιν μέλη Ὀρθοδόξου Σωματείου τῆς Καρδίτσας».
Κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς δίκης (31η Μαΐου), γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ ὁ σκανδαλισμὸς τῶν ἀνθρώπων καὶ ἰδιαίτερα αὐτῶν ποὺ βρίσκονται στὴν αἴθουσα τοῦ δικαστηρίου, ὅταν βλέπουν ρασοφόρους νὰ ἀλληλοκατηγοροῦνται, ἀντὶ νὰ εἰρηνεύουν, βολιδοσκοπήσαμε τὴν πλευρὰ τῶν μηνυτριῶν μοναχῶν, ἂν ἐπιθυμοῦν, νὰ βροῦμε κάποιον τρόπο συμβιβασμοῦ, συνδιαλλαγῆς, ὥστε νὰ ἀνακαλέσουν τὴν εἰς βάρος μου καὶ εἰς βάρος τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» μήνυση. Καὶ τὸ πράξαμε αὐτό, διότι πρὸ ὀλίγου καιροῦ τὸ ἴδιο ἔγινε στὴν κατ’ ἔφεση δίκη ἐναντίον Ὀρθοδόξου Σωματείου τῆς Καρδίτσας, τὰ μέλη τοῦ ὁποίου πρωτοδίκως εἶχαν καταδικασθῆ σὲ φυλάκιση, διότι διαμαρτυρήθηκαν διὰ τοῦ τύπου γιὰ φιλοπαπικὲς ἐνέργειες τῶν ἰδίων μοναζουσῶν, οἱ ὁποῖες τοὺς ὁδήγησαν στὰ δικαστήρια. Ἐφάνηκε ὄντως ὅτι ὑπάρχει καὶ τώρα διάθεση συμβιβασμοῦ καὶ εἰρηνεύσεως, ὁπότε οἱ δικηγόροι τῶν δύο πλευρῶν ἀνέλαβαν, καὶ μὲ τὴν ἰδικήν μας συμμετοχή, νὰ συντάξουν τὸ σχετικὸ κείμενο, στὸ ὁποῖο καὶ οἱ δύο πλευρὲς ἔκαναν ὑποχωρήσεις καὶ παραχωρήσεις, μὲ ἐπανειλημμένες φραστικὲς διατυπώσεις, ὥστε νὰ μὴ φαίνεται ὑποχωροῦσα ἡ μία μόνον πλευρά. Ἐμεῖς μάλιστα ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη μὲ τὸν δικηγόρο μου κ. Γεώργιο Γῶγο εἴχαμε θέση ὡς ἀδιαπραγμάτευτη θέση, ὡς κόκκινη γραμμή, τὴν ἐκ μέρους τῶν μοναζουσῶν ἀποκήρυξη τοῦ Παπισμοῦ ὡς αἱρέσεως. Ὅπως εἶχα γράψει καὶ στὸ ἀπολογητικό μου ὑπόμνημα, ἐὰν οἱ μοναχὲς διεκήρυσσαν ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι Ἐκκλησία ἀλλὰ αἵρεση, τότε ἐγὼ θὰ ζητοῦσα συγγνώμη καὶ θὰ ἔλεγα ὅτι ἔκανα λάθος. Αὐτὴ ἡ γραμμὴ κυριάρχησε καὶ ἀποτυπώθηκε στὸ κοινὸ κείμενο ποὺ ὑπογράψαμε. Τὸ σημαντικό, ἑπομένως, γεγονὸς σ’ αὐτὴν τὴν δίκη, ποὺ ἀξίζει νὰ προβληθεῖ καὶ νὰ σχολιασθεῖ μετ’ ἐπαίνων γιὰ τὶς μοναχές, εἶναι ὅτι πρώην φιλοπαπικὲς μοναχές, ὅπως προκύπτει ἀπὸ πλῆθος ἐνεργειῶν καὶ γραπτῶν κειμένων, σὲ αἴθουσα ἑλληνικοῦ δικαστηρίου ἀποκηρύσσουν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση. Αὐτὴν τὴν ὁμολογία ἐπιζητούσαμε, ἡ Ὀρθοδοξία μᾶς ἐνδιαφέρει, καὶ ὄχι τὸ προσωπικό μας κῦρος καὶ ἡ προσωπική μας ταπείνωση, μολονότι τὸ νὰ ζητεῖ κανεὶς συγγνώμη δὲν εἶναι ὑποτιμητικὸ ἀλλὰ ἀνυψωτικό. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια πάντως τῶν πραγμάτων καὶ ἀκριβῶς γιὰ νὰ μὴ δοθεῖ δυνατότητα μονομεροῦς ἐκμεταλλεύσεως, στὸ συνταχθὲν κείμενο συμβιβασμοῦ οὔτε μᾶς ἐζητήθη, οὔτε ἐμεῖς ζητήσαμε συγγνώμη. Ἂν θὰ ἤθελε, λοιπόν, κανεὶς νὰ βάλει κάποιον τίτλο στὸ σχετικὸ ρεπορτάζ, ὁ καταλληλότερος θὰ ἦταν ὁ ἑξῆς: «Ὀρθόδοξες μοναχὲς ἀποκηρύσσουν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση, σὲ αἴθουσα ἑλληνικοῦ δικαστηρίου».
Γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν ἀνωτέρω σᾶς παραθέτουμε αὐτούσιο τὸ κείμενο τοῦ συμβιβασμοῦ:
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ
ΔΗΛΩΣΙΣ καταχωρητέα εἰς τὰ πρακτικὰ
Οἱ ἐγκαλοῦσες, ἀφοῦ ἔλαβον ὑπ’ ὄψιν τὴν ἐπαναλαμβανομένην καὶ σήμερα δήλωση τοῦ πρώτου κατηγορουμένου, ἡ ὁποία περιέχεται εἰς τὸ ὑπόμνημά του παροχῆς ἐξηγήσεως κατὰ τὴν προηγηθεῖσαν προκαταρτικὴν ἐξέτασίν του εἰς τὴν παροῦσαν ὑπόθεσιν, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποία, «ἂν λοιπὸν οἱ ἐγκαλοῦσες διακηρύξουν δημοσίως ὅτι ὁ παπισμὸς δὲν εἶναι ἐκκλησία, ἀλλὰ αἵρεση, ὅπως διαχρονικὰ πιστεύει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τότε ἐγὼ θὰ ζητήσω συγγνώμη χίλιες φορὲς καὶ urbi et orbi, θὰ διακηρύξω ὅτι ἔκανα λάθος, ὅτι οἱ Μοναχὲς Διοδώρα καὶ Μαριὰμ δὲν εἶναι φιλοπαπικές, εἶναι ὀρθόδοξες, χωρὶς εἰσαγωγικά, ὅτι δὲν εἶναι λύκοι βαρεῖς, ἀλλὰ καλοὶ ποιμένες, δὲν εἶναι σκότος, ἀλλὰ εἶναι φῶς», δηλώνουμε ὅτι θεωροῦμε τὸν παπισμὸν αἵρεσιν, ὅπως πάντοτε πιστεύουμε καὶ πράττουμε ἀπὸ καὶ διὰ τῆς Ὀρθοδόξου Βαπτίσεώς μας καὶ τῆς μοναχικῆς κουρᾶς μας.
Ὁ πρῶτος τῶν κατηγορουμένων δηλώνει τὰ ἑξῆς:
Γιὰ τὰ ἀναγραφόμενα στὸ ἐπίδικο δημοσίευμα (τῆς ἐφημερίδας «Ὀρθόδοξος Τύπος» τῆς 5-02-2010, ἀριθμ.φύλλου 1818/5-02-2010 σελ. 5) ποὺ ἀφοροῦν τὰ πρόσωπα τῶν ἐγκαλουσῶν, δὲν εἶχα προσωπικὴ γνώση καὶ ἀντίληψη, γιατὶ ὀφείλονται σὲ ἐσφαλμένη πληροφόρησή μου ἀπὸ δημοσιεύματα τοῦ τύπου. Σέβομαι τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψιν τῶν προσώπων τῶν ἐγκαλουσῶν Διοδώρας Μοναχῆς, Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου «Καραϊσκάκη» καὶ Μαριὰμ Μοναχῆς, Προηγουμένης Α’ Ἐπιτρόπου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δώδεκα Ἀποστόλων «Κόκκινης Ἐκκλησιᾶς». Δὲν εἶχα τὴν πρόθεση μὲ τὸ ἐπίδικο δημοσίευμα νὰ θίξω τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψίν τους, ἀλλὰ μόνον νὰ στηλιτεύσω τὴν αἵρεση τοῦ παπισμοῦ. Ὅποια λεκτικὴ ὑπέρβασις ἔγινε ἐκ μέρους μου στὸ ἐπίδικο ἄρθρο δὲν εἶχε σκοπὸ νὰ προσβάλει τὶς ἐγκαλοῦσες, τὶς ὁποῖες μαζὶ μὲ τὰ μέλη τῶν μοναστικῶν τους ἀδελφοτήτων Ἁγίου Γεωργίου «Καραϊσκάκη» καὶ Δώδεκα Ἀποστόλων «Κόκκινης Ἐκκλησιᾶς», τιμοῦμε καὶ σεβόμεθα.
Οἱ δὲ λοιποὶ κατηγορούμενοι, Κωνσταντῖνος Σωτηρόπουλος τοῦ Σωτηρίου καὶ Γεώργιος Ζερβὸς τοῦ Πέτρου, δηλώνουν καὶ αὐτοί, ὅτι δὲν εἶχαν πρόθεση νὰ θίξουν τὴν τιμὴν καὶ τὴν ὑπόληψιν τῶν ἐγκαλουσῶν, ἀλλὰ παρέλειψαν νὰ ἐλέγξουν τὸ κείμενο τοῦ δημοσιεύματος, τὸ ὁποῖον ὑπογράφεται ἀπὸ τὸν πρῶτο κατηγορούμενο, διότι εἶχαν ἐμπιστοσύνη σὲ αὐτόν. Ἀναλαμβάνουν τὴν ὑποχρέωσιν νὰ δημοσιεύσουν τὸ παρὸν εἰς τὴν σελίδα 5 τῆς ἐφημερίδας «Ὀρθόδοξος Τύπος», τῆς ὁποίας ὁ Κωνσταντῖνος Σωτηρόπουλος τυγχάνει ἐκδότης καὶ ὁ δεύτερος Διευθυντὴς σύνταξης.
ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ
Μετὰ τιμῆς καὶ εὐχῶν
Πρωτοπρεσβύτερος
Θεόδωρος Ζήσης
Οἱ μοναχὲς Διοδώρα καὶ Μαριὰμ μὲ ὁδήγησαν στὰ δικαστήρια γιὰ ἄρθρο ἐπικριτικὸ ποὺ εἶχα γράψει ἐναντίον τους στὴν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», στὶς 5 Φεβρουαρίου τοῦ 2010 μὲ τίτλο «Φιλοπαπικαὶ μοναχαὶ κατεδίκασαν εἰς φυλάκισιν μέλη Ὀρθοδόξου Σωματείου τῆς Καρδίτσας».
Κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς δίκης (31η Μαΐου), γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ ὁ σκανδαλισμὸς τῶν ἀνθρώπων καὶ ἰδιαίτερα αὐτῶν ποὺ βρίσκονται στὴν αἴθουσα τοῦ δικαστηρίου, ὅταν βλέπουν ρασοφόρους νὰ ἀλληλοκατηγοροῦνται, ἀντὶ νὰ εἰρηνεύουν, βολιδοσκοπήσαμε τὴν πλευρὰ τῶν μηνυτριῶν μοναχῶν, ἂν ἐπιθυμοῦν, νὰ βροῦμε κάποιον τρόπο συμβιβασμοῦ, συνδιαλλαγῆς, ὥστε νὰ ἀνακαλέσουν τὴν εἰς βάρος μου καὶ εἰς βάρος τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» μήνυση. Καὶ τὸ πράξαμε αὐτό, διότι πρὸ ὀλίγου καιροῦ τὸ ἴδιο ἔγινε στὴν κατ’ ἔφεση δίκη ἐναντίον Ὀρθοδόξου Σωματείου τῆς Καρδίτσας, τὰ μέλη τοῦ ὁποίου πρωτοδίκως εἶχαν καταδικασθῆ σὲ φυλάκιση, διότι διαμαρτυρήθηκαν διὰ τοῦ τύπου γιὰ φιλοπαπικὲς ἐνέργειες τῶν ἰδίων μοναζουσῶν, οἱ ὁποῖες τοὺς ὁδήγησαν στὰ δικαστήρια. Ἐφάνηκε ὄντως ὅτι ὑπάρχει καὶ τώρα διάθεση συμβιβασμοῦ καὶ εἰρηνεύσεως, ὁπότε οἱ δικηγόροι τῶν δύο πλευρῶν ἀνέλαβαν, καὶ μὲ τὴν ἰδικήν μας συμμετοχή, νὰ συντάξουν τὸ σχετικὸ κείμενο, στὸ ὁποῖο καὶ οἱ δύο πλευρὲς ἔκαναν ὑποχωρήσεις καὶ παραχωρήσεις, μὲ ἐπανειλημμένες φραστικὲς διατυπώσεις, ὥστε νὰ μὴ φαίνεται ὑποχωροῦσα ἡ μία μόνον πλευρά. Ἐμεῖς μάλιστα ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη μὲ τὸν δικηγόρο μου κ. Γεώργιο Γῶγο εἴχαμε θέση ὡς ἀδιαπραγμάτευτη θέση, ὡς κόκκινη γραμμή, τὴν ἐκ μέρους τῶν μοναζουσῶν ἀποκήρυξη τοῦ Παπισμοῦ ὡς αἱρέσεως. Ὅπως εἶχα γράψει καὶ στὸ ἀπολογητικό μου ὑπόμνημα, ἐὰν οἱ μοναχὲς διεκήρυσσαν ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι Ἐκκλησία ἀλλὰ αἵρεση, τότε ἐγὼ θὰ ζητοῦσα συγγνώμη καὶ θὰ ἔλεγα ὅτι ἔκανα λάθος. Αὐτὴ ἡ γραμμὴ κυριάρχησε καὶ ἀποτυπώθηκε στὸ κοινὸ κείμενο ποὺ ὑπογράψαμε. Τὸ σημαντικό, ἑπομένως, γεγονὸς σ’ αὐτὴν τὴν δίκη, ποὺ ἀξίζει νὰ προβληθεῖ καὶ νὰ σχολιασθεῖ μετ’ ἐπαίνων γιὰ τὶς μοναχές, εἶναι ὅτι πρώην φιλοπαπικὲς μοναχές, ὅπως προκύπτει ἀπὸ πλῆθος ἐνεργειῶν καὶ γραπτῶν κειμένων, σὲ αἴθουσα ἑλληνικοῦ δικαστηρίου ἀποκηρύσσουν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση. Αὐτὴν τὴν ὁμολογία ἐπιζητούσαμε, ἡ Ὀρθοδοξία μᾶς ἐνδιαφέρει, καὶ ὄχι τὸ προσωπικό μας κῦρος καὶ ἡ προσωπική μας ταπείνωση, μολονότι τὸ νὰ ζητεῖ κανεὶς συγγνώμη δὲν εἶναι ὑποτιμητικὸ ἀλλὰ ἀνυψωτικό. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια πάντως τῶν πραγμάτων καὶ ἀκριβῶς γιὰ νὰ μὴ δοθεῖ δυνατότητα μονομεροῦς ἐκμεταλλεύσεως, στὸ συνταχθὲν κείμενο συμβιβασμοῦ οὔτε μᾶς ἐζητήθη, οὔτε ἐμεῖς ζητήσαμε συγγνώμη. Ἂν θὰ ἤθελε, λοιπόν, κανεὶς νὰ βάλει κάποιον τίτλο στὸ σχετικὸ ρεπορτάζ, ὁ καταλληλότερος θὰ ἦταν ὁ ἑξῆς: «Ὀρθόδοξες μοναχὲς ἀποκηρύσσουν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση, σὲ αἴθουσα ἑλληνικοῦ δικαστηρίου».
Γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν ἀνωτέρω σᾶς παραθέτουμε αὐτούσιο τὸ κείμενο τοῦ συμβιβασμοῦ:
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ
ΔΗΛΩΣΙΣ καταχωρητέα εἰς τὰ πρακτικὰ
Οἱ ἐγκαλοῦσες, ἀφοῦ ἔλαβον ὑπ’ ὄψιν τὴν ἐπαναλαμβανομένην καὶ σήμερα δήλωση τοῦ πρώτου κατηγορουμένου, ἡ ὁποία περιέχεται εἰς τὸ ὑπόμνημά του παροχῆς ἐξηγήσεως κατὰ τὴν προηγηθεῖσαν προκαταρτικὴν ἐξέτασίν του εἰς τὴν παροῦσαν ὑπόθεσιν, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποία, «ἂν λοιπὸν οἱ ἐγκαλοῦσες διακηρύξουν δημοσίως ὅτι ὁ παπισμὸς δὲν εἶναι ἐκκλησία, ἀλλὰ αἵρεση, ὅπως διαχρονικὰ πιστεύει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τότε ἐγὼ θὰ ζητήσω συγγνώμη χίλιες φορὲς καὶ urbi et orbi, θὰ διακηρύξω ὅτι ἔκανα λάθος, ὅτι οἱ Μοναχὲς Διοδώρα καὶ Μαριὰμ δὲν εἶναι φιλοπαπικές, εἶναι ὀρθόδοξες, χωρὶς εἰσαγωγικά, ὅτι δὲν εἶναι λύκοι βαρεῖς, ἀλλὰ καλοὶ ποιμένες, δὲν εἶναι σκότος, ἀλλὰ εἶναι φῶς», δηλώνουμε ὅτι θεωροῦμε τὸν παπισμὸν αἵρεσιν, ὅπως πάντοτε πιστεύουμε καὶ πράττουμε ἀπὸ καὶ διὰ τῆς Ὀρθοδόξου Βαπτίσεώς μας καὶ τῆς μοναχικῆς κουρᾶς μας.
Ὁ πρῶτος τῶν κατηγορουμένων δηλώνει τὰ ἑξῆς:
Γιὰ τὰ ἀναγραφόμενα στὸ ἐπίδικο δημοσίευμα (τῆς ἐφημερίδας «Ὀρθόδοξος Τύπος» τῆς 5-02-2010, ἀριθμ.φύλλου 1818/5-02-2010 σελ. 5) ποὺ ἀφοροῦν τὰ πρόσωπα τῶν ἐγκαλουσῶν, δὲν εἶχα προσωπικὴ γνώση καὶ ἀντίληψη, γιατὶ ὀφείλονται σὲ ἐσφαλμένη πληροφόρησή μου ἀπὸ δημοσιεύματα τοῦ τύπου. Σέβομαι τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψιν τῶν προσώπων τῶν ἐγκαλουσῶν Διοδώρας Μοναχῆς, Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου «Καραϊσκάκη» καὶ Μαριὰμ Μοναχῆς, Προηγουμένης Α’ Ἐπιτρόπου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δώδεκα Ἀποστόλων «Κόκκινης Ἐκκλησιᾶς». Δὲν εἶχα τὴν πρόθεση μὲ τὸ ἐπίδικο δημοσίευμα νὰ θίξω τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψίν τους, ἀλλὰ μόνον νὰ στηλιτεύσω τὴν αἵρεση τοῦ παπισμοῦ. Ὅποια λεκτικὴ ὑπέρβασις ἔγινε ἐκ μέρους μου στὸ ἐπίδικο ἄρθρο δὲν εἶχε σκοπὸ νὰ προσβάλει τὶς ἐγκαλοῦσες, τὶς ὁποῖες μαζὶ μὲ τὰ μέλη τῶν μοναστικῶν τους ἀδελφοτήτων Ἁγίου Γεωργίου «Καραϊσκάκη» καὶ Δώδεκα Ἀποστόλων «Κόκκινης Ἐκκλησιᾶς», τιμοῦμε καὶ σεβόμεθα.
Οἱ δὲ λοιποὶ κατηγορούμενοι, Κωνσταντῖνος Σωτηρόπουλος τοῦ Σωτηρίου καὶ Γεώργιος Ζερβὸς τοῦ Πέτρου, δηλώνουν καὶ αὐτοί, ὅτι δὲν εἶχαν πρόθεση νὰ θίξουν τὴν τιμὴν καὶ τὴν ὑπόληψιν τῶν ἐγκαλουσῶν, ἀλλὰ παρέλειψαν νὰ ἐλέγξουν τὸ κείμενο τοῦ δημοσιεύματος, τὸ ὁποῖον ὑπογράφεται ἀπὸ τὸν πρῶτο κατηγορούμενο, διότι εἶχαν ἐμπιστοσύνη σὲ αὐτόν. Ἀναλαμβάνουν τὴν ὑποχρέωσιν νὰ δημοσιεύσουν τὸ παρὸν εἰς τὴν σελίδα 5 τῆς ἐφημερίδας «Ὀρθόδοξος Τύπος», τῆς ὁποίας ὁ Κωνσταντῖνος Σωτηρόπουλος τυγχάνει ἐκδότης καὶ ὁ δεύτερος Διευθυντὴς σύνταξης.
ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ
Μετὰ τιμῆς καὶ εὐχῶν
Πρωτοπρεσβύτερος
Θεόδωρος Ζήσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου