31/7/11

Πρωτοπρ. Βασίλειος Καλλιακμάνης, Τα θαύματα, η εσωτερική όραση και ο γέροντας Παΐσιος

Τα θαύματα, η εσωτερική όραση και ο γέροντας Παΐσιος
Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης
α) Σημειώναμε την περασμένη Κυριακή ότι τα θαύματα του Χριστού, που αφορούν σωματικές και ψυχικές θεραπείες ασθενών, αναστάσεις νεκρών και άλλα, δεν αποβλέπουν στον πειθαναγκασμό των ανθρώπων να πιστέψουν. Συνήθως αποτελούν καρπό θερμής πίστης και εμπιστοσύνης στον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, τον Σωτήρα Κύριο. Αποκαλύπτεται έτσι η θεϊκή αγάπη και οι πιστοί προγεύονται τη βασιλεία του Θεού. Ταυτόχρονα προαναγγέλλονται ο καινούργιος ουρανός, η καινούργια γη και η “αγία Πόλη”, όπου θα κατοικεί ο Θεός ειρηνικά με τους ανθρώπους. Κι όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη, τότε ο Θεός “θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, κι ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια• ούτε πένθος ούτε κλάμα ούτε πόνος θα υπάρχει πια, γιατί τα παλιά θα έχουν περάσει” (βλ. Αποκ. 21, 1-4)...
β) Τα παραπάνω γίνονται φανερά και στο σημερινό ευαγγέλιο (Ματθ.9, 27-35), όπου περιγράφεται η θεραπεία δύο τυφλών και ενός κωφού δαιμονιζόμενου. Οι δύο τυφλοί, παρά την προσταγή του Κυρίου να κρατήσουν κρυφό το γεγονός, το διαδίδουν σ’ όλη τη γύρω περιοχή. Είναι πράγματι δύσκολο να κρύψει κάποιος την ευεργεσία. Να λυτρωθεί από την τύφλωση και να μη διαλαλήσει στα πέρατα του κόσμου το θαυμαστό γεγονός. Από το άλλο μέρος, όμως, καραδοκούν η εμπάθεια και η συκοφαντία. Στη σημερινή περικοπή εμφανίζονται οι Φαρισαίοι να διαστρέφουν την πραγματικότητα. Κι ενώ ο Κύριος χαρίζει το φως στους τυφλούς και απαλλάσσει από την τυραννία του δαίμονος τον άνθρωπο, εκείνοι τον συκοφαντούν λέγοντας: “Εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια”.

γ) Είναι πρόδηλο ότι η αμφισβήτηση των θαυμάτων, τα οποία περιγράφονται στα ευαγγέλια, δεν γίνεται μόνο στις μέρες μας από διαφόρους ορθολογιστές και άλλους, που προσπαθούν να τα ερμηνεύσουν με ψυχολογικά κριτήρια ή να τα αποδώσουν σε φυσικά φαινόμενα. Γινόταν και στους χρόνους του Χριστού και μάλιστα από θρησκευόμενους εμπαθείς και ταλαίπωρους, τους γραμματείς και Φαρισαίους. Η υποκρισία και η τυπική εξωτερική θρησκευτικότητα τους οδηγούσαν στη διαστροφή και αποκάλυπταν την εμπάθειά τους. Η πνευματική τύφλωση σκοτίζει το νου και δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να διακρίνει καθαρά τα πράγματα.

δ) Συχνά και ως χριστιανοί πάσχουμε από πνευματική τύφλωση και χρειάζεται επειγόντως αποκατάσταση της εσωτερικής όρασης. Το ερώτημα είναι, με ποιον τρόπο μπορεί να γίνει αυτό; Την απάντηση δίνει ο χαρισματικός γέροντας Παΐσιος: “Οι άγιοι με την αυτοκριτική και την αυτομεμψία που είχαν, έπεσαν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής τους και έφθασαν να βλέπουν καθαρά και βαθιά. ΄Εβλεπαν τον εαυτό τους κάτω από όλους τους ανθρώπους και όλους τους θεωρούσαν καλύτερους από τους εαυτούς τους. Τα δικά τους σφάλματα τα έβλεπαν μεγάλα και τα σφάλματα των άλλων μικρά, γιατί έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής και όχι με τα γήινα μάτια”.

ε) Και συνεχίζει: “Έτσι εξηγείται όταν έλεγαν ‘Εγώ είμαι χειρότερος από όλους τους ανθρώπους'. Τα μάτια της ψυχής τους είχαν καθαρίσει και είχαν γίνει διόπτρες, γι’ αυτό και έβλεπαν τα μικρά τους σφάλματα -τα ξυλαράκια- σαν δοκάρια. Εμείς όμως, ενώ τα σφάλματά μας είναι δοκάρια, δεν τα βλέπουμε ή τα βλέπουμε σαν ξυλαράκια. Κοιτάμε τους άλλους με το μικροσκόπιο και βλέπουμε τα δικά τους αμαρτήματα μεγάλα, ενώ τα δικά μας δεν τα βλέπουμε, γιατί δεν καθάρισαν τα μάτια της ψυχής μας”.

στ) Και καταλήγει: “Η βάση είναι να καθαρίσουν τα μάτια της ψυχής. Όταν ο Χριστός ρώτησε τον τυφλό ‘πώς βλέπεις τώρα τους ανθρώπους;’, εκείνος Του απάντησε ‘σαν δένδρα’, (βλ. Μαρκ. 8,24), γιατί δεν είχε αποκατασταθή όλο το φως του. Όταν αποκαταστάθηκε όλο το φως του, τότε έβλεπε καθαρά. Θέλω να πω ότι ο άνθρωπος, όταν φθάση σε καλή πνευματική κατάσταση, όλα τα βλέπει καθαρά, όλα τα σφάλματα των άλλων τα δικαιολογεί, με την καλή έννοια, γιατί τα βλέπει με το θεϊκό μάτι και όχι με το ανθρώπινο”.

ζ) Αλλά για να βλέπει ο άνθρωπος με το μάτι του Θεού, χρειάζεται εσωτερική διαύγεια, φωτεινός βίος, ανεξίκακη διάθεση, ανιδιοτελής αγάπη, έμπονη προσευχή. Κι ακόμη διαρκής μετάνοια και μετοχή στο κατεξοχήν θαύμα της εκκλησίας, τη θεία Ευχαριστία, όπου με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ο άρτος και ο οίνος γίνονται Σώμα και Αίμα Χριστού. Και πάλι όμως η ανθρώπινη όραση είναι σχετική, στρέφεται στα γήινα και αδυνατεί να κατανοήσει το μέγεθος του θαύματος. Ο καθένας, όμως, μπορεί να προσκυνάει το θαύμα της Ευχαριστίας λέγοντας “Μνήσθητί μου Κύριε εν τη βασιλεία σου”, αφού αυτό αποτελεί εικόνα της Βασιλείας του Τριαδικού Θεού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)