Κυριακή Β' Λουκά
«Ὅπως θέλετε νὰ σᾶς συμπεριφέρονται οἱ ἄλλοι ἔτσι νὰ συμπεριφέρεσθε καὶ ἐσεῖς πρὸς αὐτούς, διότι ἂν ἀγαπᾶτε μόνο ἐκείνους πού σας ἀγαποῦν, ποιὰ ἀμοιβὴ θὰ λάβετε, ἀφοῦ καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀγαποῦν, ἐκείνους ποῦ τοὺς ἀγαποῦν; Καμία. Καὶ ἂν δανείζετε μὲ τὴν προοπτικὴ νὰ τὰ πάρετε πίσω, ποιὰ χάρη θὰ λάβετε ἀπὸ τὸν Θεό, διότι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ δανείζουν γιὰ νὰ τὰ πάρουν πίσω; Καμία. Νὰ ἀγαπᾶτε καὶ τοὺς ἐχθρούς σας, νὰ τοὺς εὐεργετεῖτε καὶ νὰ τοὺς δανείζετε χωρὶς νὰ ἐλπίζετε σὲ ἀνταπόδοση καὶ τότε ὁ μισθός σας θὰ εἶναι πολύς, διότι καὶ ὁ Θεὸς εἶναι εὐεργετικὸς κι ὅμως οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀχάριστοι. Γίνεσθε λοιπὸν σπλαχνικοὶ πρὸς τὸν πλησίον σας καὶ συμπονετικοὶ στὶς δυσκολίες τοῦ καθὼς καὶ ὁ Θεὸς εἶναι σπλαχνικὸς πρὸς ὅλους»...
Ἀδελφοί μου,Πολὺ ὄμορφη ἡ σημερινὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας. Μία διδασκαλία ποὺ περιέχει ἕνα χρυσὸ κανόνα ἀποδεκτὸ ἀπὸ ὅλους τους ἀνθρώπους, μὲ τὸν ὁποῖον, ἐὰν τὸν εἴχαμε θὰ μπορούσαμε νὰ λύσουμε ὅλα τὰ προβλήματα καὶ τῆς κοινωνικῆς καὶ προσωπικῆς μας ζωῆς: «ὅπως θέλετε νὰ σᾶς συμπεριφέρονται οἱ ἄλλοι, ἔτσι νὰ συμπεριφέρεσθε καὶ σεῖς πρὸς τοὺς αὐτούς».
Ἴσως κάποιος ἀπό σας διερωτηθεῖ: «πῶς εἶναι δυνατὸν αὐτὴ ἡ ἁπλὴ φράση νὰ λύνει τὰ προβλήματά μας, ὅταν ἑκατομμύρια νόμοι δὲν τὸ ἔχουν ἐπιτύχει;»
Ἔχετε ἀπόλυτο δίκιο νὰ διερωτηθεῖτε, γιατί εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα οἱ ἄνθρωποι γράφουν νόμους γιὰ νὰ λύσουν τὰ προβλήματα. Καὶ εἶναι πράγματα ἑκατομμύρια οἱ νόμοι αὐτοί. Κι ὅμως ὄχι μόνο δὲν τὰ ἔχουν λύσει ἀλλὰ καὶ τὰ ἔχουν αὐξήσει. Γιατί ἄραγε; Ποιά εἶναι οἱ αἰτία τῆς ἀποτυχίας τῶν νόμων;
Ἔχουν ἀποτύχει γιατί στηρίζονται στὸν ἐξαναγκασμὸ καὶ τὴν βία καὶ ὄχι στὸν νόμο τῆς καρδιᾶς «Ὅπως θέλετε νὰ συμπεριφέρονται…», γι’ αὐτὸ γίνονται ἀτροφικοί καὶ βλέπουμε, ἐνῶ ὑπερασπίζουν τὴ ζωή, τὸ δίκαιο καὶ τὰ ἀγαθὰ τοῦ ἀνθρώπου ἡ ζωὴ νὰ σφαγιάζεται καθημερινά, τὸ δίκαιο νὰ παραβιάζεται καὶ τὰ ἀγαθὰ νὰ ληστεύονται καὶ νὰ καταπατοῦνται.
Ἔναντι τώρα αὐτῶν τῶν ἑκατομμυρίων νόμων ποὺ ὑπάρχουν, ὁ Κύριος ἀντιπαραθέτει τὸν δικό του νόμο, τὸν ὁποῖο στηρίζει, ὄχι στὴ βία ἀλλὰ στὴν ἀγάπη, γιατί αὐτὴ ἀποτελεῖ τὸ μυστικὸ τῆς λύτρωσής μας ἀπὸ τοὺς ἐφιάλτες ποὺ ὑπάρχουν στὴν προσωπικὴ καὶ στὴν κοινωνική μας ζωή. Αὐτὴ δημιουργεῖ καὶ τὴν συμπόνια μας γιὰ τὸν ἄλλο καὶ τὴ δυστυχία του, γι’ αὐτὸ ἄλλωστε ἄφησε ὁ Κύριος τὴν ἐντολή: «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».
Αὐτὸς ὁ νόμος τοῦ Κυρίου «καθὼς θέλετε νὰ συμπεριφέρονται οἱ ἄλλοι, ἔτσι καὶ σεῖς νὰ συμπεριφέρεσθε πρὸς αὐτούς», εἶναι πραγματικὰ ὁ νόμος τῆς τάξεως, ὁ νόμος τῆς δικαιοσύνης καὶ ὁ νόμος τῆς ἀγάπης, γι’ αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἐξαλείψει καὶ τὸ ἔγκλημα καὶ τὴν ἐκμετάλλευση.
Ἀδελφοί μου,
Ὅταν ζοῦσε ὁ Ἅγιος Διονύσιος τῆς Ζακύνθου, ἀσκήτευε στὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Ἀναφωνήτριας. Μία νύκτα λοιπόν, δέχθηκε τὴν ἐπίσκεψη ἐνὸς ἀγνώστου ποὺ εἶχε ἀγριεμένο βλέμμα, ἀλλὰ κουρασμένη καὶ τρομαγμένη μορφή. Ὅλα ἔδειχναν ὅτι κάτι τὸ φοβερὸ συνέβαινε σὲ αὐτόν.
Τὸν ἐρώτησε λοιπὸν ὁ ΄Ἅγιος, τί ἔχει καὶ εἶναι τόσο ἀναστατωμένος καὶ ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «Ἁμάρτησα Ἅγιε Πατέρα. Σκότωσα ἄνθρωπο. Σὲ μία στιγμὴ ὀργῆς ὁ νοῦς μου σκοτίσθηκε καὶ ἔγινα φονιάς. Σκότωσα τὸν Κωνσταντῖνο Σιγούρο καὶ ἕνα ἀπόσπασμα μὲ κυνηγάει. Εἶμαι ἄθλιος τὸ ξέρω, ἀλλὰ ἔρχομαι στὴν ἁγιωσύνη σου γιὰ νὰ μὲ σώσει. Κρύψε μὲ σὲ παρακαλῶ».
Κεραυνὸς ἔπεσε στὸν Ἅγιο. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ζητοῦσε νὰ τὸν βοηθήσει ἦταν ὁ φονιὰς τοῦ ἀδελφοῦ του, τὸν φόνο τοῦ ὁποίου μόλις ἄκουσε. Μία δυνατὴ ἐσωτερικὴ πάλη, ἐξέσπασε τότε στὴν ψυχὴ τοῦ Ἁγίου. Εἶχε πληροφορηθεῖ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν φονιὰ τὸν φόνο τοῦ ἀδελφοῦ του Κωνσταντίνου καὶ ὁ φονιὰς τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν σώσει. Τί θὰ ἔκανε;
Ἡ εὐσπλαχνία καὶ ἡ συγνώμη κυριάρχησαν στὴν ψυχὴ τοῦ ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τοῦ Σταυρωμένου Κυρίου του, ποὺ ζήτησε ἀπὸ τὸν Πατέρα Του νὰ συγχωρήσει τοὺς σταυρωτές Του.
Δὲν ἔβλεπε τὸν φονιὰ τοῦ ἀδελφοῦ του ἀλλὰ ἕνα δυστυχισμένο ἄνθρωπο γι’ αὐτὸ τὸν προστατεύει καὶ τὸν κρύβει ἀπὸ τοὺς διῶκτες του. Καὶ ὅταν ἐκεῖνοι ἔφυγαν τοῦ εἶπε:
«Ἐκεῖνος ποὺ σκότωσες εἶναι ἀδελφός μου. Μποροῦσα νὰ σὲ ἐκδικηθῶ καὶ νὰ σὲ παραδώσω, μὰ δὲν τὸ ἔκανα. Πήγαινε καὶ προσπάθησε νὰ ἐξιλεωθεῖς γιὰ τὸ ἔγκλημά σου. Ὁ Χριστὸς στὸ Σταυρὸ συγχώρησε τὸν ληστὴ ποὺ μετάνιωσε. Προσπάθησε καὶ ἐσὺ νὰ γίνεις ἄξιος της θείας συγνώμης».
Τότε ὁ φονιὰς γονάτισε καὶ μὲ πικρὰ δάκρυα ἔβρεξε τὸ χέρι τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια τὸν φυγάδευσε ἀπὸ τὸ νησὶ μὲ καΐκι.
Ἀδελφοί μου,
Ὁ Κύριος μας ζητεῖ νὰ μὴν κάνομε στοὺς ἄλλους ὅ,τι δὲν θέλουμε νὰ μᾶς κάνουν αὐτοὶ καὶ νὰ εἴμεθα σπλαχνικοί. Τί λέτε, θὰ προσπαθήσομε νὰ τὰ κάνομε;
Ὁ Κύριος ἂς εἶναι μαζί μας.
Π.Β.Μ.
Ἀδελφοί μου,Πολὺ ὄμορφη ἡ σημερινὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας. Μία διδασκαλία ποὺ περιέχει ἕνα χρυσὸ κανόνα ἀποδεκτὸ ἀπὸ ὅλους τους ἀνθρώπους, μὲ τὸν ὁποῖον, ἐὰν τὸν εἴχαμε θὰ μπορούσαμε νὰ λύσουμε ὅλα τὰ προβλήματα καὶ τῆς κοινωνικῆς καὶ προσωπικῆς μας ζωῆς: «ὅπως θέλετε νὰ σᾶς συμπεριφέρονται οἱ ἄλλοι, ἔτσι νὰ συμπεριφέρεσθε καὶ σεῖς πρὸς τοὺς αὐτούς».
Ἴσως κάποιος ἀπό σας διερωτηθεῖ: «πῶς εἶναι δυνατὸν αὐτὴ ἡ ἁπλὴ φράση νὰ λύνει τὰ προβλήματά μας, ὅταν ἑκατομμύρια νόμοι δὲν τὸ ἔχουν ἐπιτύχει;»
Ἔχετε ἀπόλυτο δίκιο νὰ διερωτηθεῖτε, γιατί εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα οἱ ἄνθρωποι γράφουν νόμους γιὰ νὰ λύσουν τὰ προβλήματα. Καὶ εἶναι πράγματα ἑκατομμύρια οἱ νόμοι αὐτοί. Κι ὅμως ὄχι μόνο δὲν τὰ ἔχουν λύσει ἀλλὰ καὶ τὰ ἔχουν αὐξήσει. Γιατί ἄραγε; Ποιά εἶναι οἱ αἰτία τῆς ἀποτυχίας τῶν νόμων;
Ἔχουν ἀποτύχει γιατί στηρίζονται στὸν ἐξαναγκασμὸ καὶ τὴν βία καὶ ὄχι στὸν νόμο τῆς καρδιᾶς «Ὅπως θέλετε νὰ συμπεριφέρονται…», γι’ αὐτὸ γίνονται ἀτροφικοί καὶ βλέπουμε, ἐνῶ ὑπερασπίζουν τὴ ζωή, τὸ δίκαιο καὶ τὰ ἀγαθὰ τοῦ ἀνθρώπου ἡ ζωὴ νὰ σφαγιάζεται καθημερινά, τὸ δίκαιο νὰ παραβιάζεται καὶ τὰ ἀγαθὰ νὰ ληστεύονται καὶ νὰ καταπατοῦνται.
Ἔναντι τώρα αὐτῶν τῶν ἑκατομμυρίων νόμων ποὺ ὑπάρχουν, ὁ Κύριος ἀντιπαραθέτει τὸν δικό του νόμο, τὸν ὁποῖο στηρίζει, ὄχι στὴ βία ἀλλὰ στὴν ἀγάπη, γιατί αὐτὴ ἀποτελεῖ τὸ μυστικὸ τῆς λύτρωσής μας ἀπὸ τοὺς ἐφιάλτες ποὺ ὑπάρχουν στὴν προσωπικὴ καὶ στὴν κοινωνική μας ζωή. Αὐτὴ δημιουργεῖ καὶ τὴν συμπόνια μας γιὰ τὸν ἄλλο καὶ τὴ δυστυχία του, γι’ αὐτὸ ἄλλωστε ἄφησε ὁ Κύριος τὴν ἐντολή: «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».
Αὐτὸς ὁ νόμος τοῦ Κυρίου «καθὼς θέλετε νὰ συμπεριφέρονται οἱ ἄλλοι, ἔτσι καὶ σεῖς νὰ συμπεριφέρεσθε πρὸς αὐτούς», εἶναι πραγματικὰ ὁ νόμος τῆς τάξεως, ὁ νόμος τῆς δικαιοσύνης καὶ ὁ νόμος τῆς ἀγάπης, γι’ αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἐξαλείψει καὶ τὸ ἔγκλημα καὶ τὴν ἐκμετάλλευση.
Ἀδελφοί μου,
Ὅταν ζοῦσε ὁ Ἅγιος Διονύσιος τῆς Ζακύνθου, ἀσκήτευε στὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Ἀναφωνήτριας. Μία νύκτα λοιπόν, δέχθηκε τὴν ἐπίσκεψη ἐνὸς ἀγνώστου ποὺ εἶχε ἀγριεμένο βλέμμα, ἀλλὰ κουρασμένη καὶ τρομαγμένη μορφή. Ὅλα ἔδειχναν ὅτι κάτι τὸ φοβερὸ συνέβαινε σὲ αὐτόν.
Τὸν ἐρώτησε λοιπὸν ὁ ΄Ἅγιος, τί ἔχει καὶ εἶναι τόσο ἀναστατωμένος καὶ ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «Ἁμάρτησα Ἅγιε Πατέρα. Σκότωσα ἄνθρωπο. Σὲ μία στιγμὴ ὀργῆς ὁ νοῦς μου σκοτίσθηκε καὶ ἔγινα φονιάς. Σκότωσα τὸν Κωνσταντῖνο Σιγούρο καὶ ἕνα ἀπόσπασμα μὲ κυνηγάει. Εἶμαι ἄθλιος τὸ ξέρω, ἀλλὰ ἔρχομαι στὴν ἁγιωσύνη σου γιὰ νὰ μὲ σώσει. Κρύψε μὲ σὲ παρακαλῶ».
Κεραυνὸς ἔπεσε στὸν Ἅγιο. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ζητοῦσε νὰ τὸν βοηθήσει ἦταν ὁ φονιὰς τοῦ ἀδελφοῦ του, τὸν φόνο τοῦ ὁποίου μόλις ἄκουσε. Μία δυνατὴ ἐσωτερικὴ πάλη, ἐξέσπασε τότε στὴν ψυχὴ τοῦ Ἁγίου. Εἶχε πληροφορηθεῖ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν φονιὰ τὸν φόνο τοῦ ἀδελφοῦ του Κωνσταντίνου καὶ ὁ φονιὰς τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν σώσει. Τί θὰ ἔκανε;
Ἡ εὐσπλαχνία καὶ ἡ συγνώμη κυριάρχησαν στὴν ψυχὴ τοῦ ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τοῦ Σταυρωμένου Κυρίου του, ποὺ ζήτησε ἀπὸ τὸν Πατέρα Του νὰ συγχωρήσει τοὺς σταυρωτές Του.
Δὲν ἔβλεπε τὸν φονιὰ τοῦ ἀδελφοῦ του ἀλλὰ ἕνα δυστυχισμένο ἄνθρωπο γι’ αὐτὸ τὸν προστατεύει καὶ τὸν κρύβει ἀπὸ τοὺς διῶκτες του. Καὶ ὅταν ἐκεῖνοι ἔφυγαν τοῦ εἶπε:
«Ἐκεῖνος ποὺ σκότωσες εἶναι ἀδελφός μου. Μποροῦσα νὰ σὲ ἐκδικηθῶ καὶ νὰ σὲ παραδώσω, μὰ δὲν τὸ ἔκανα. Πήγαινε καὶ προσπάθησε νὰ ἐξιλεωθεῖς γιὰ τὸ ἔγκλημά σου. Ὁ Χριστὸς στὸ Σταυρὸ συγχώρησε τὸν ληστὴ ποὺ μετάνιωσε. Προσπάθησε καὶ ἐσὺ νὰ γίνεις ἄξιος της θείας συγνώμης».
Τότε ὁ φονιὰς γονάτισε καὶ μὲ πικρὰ δάκρυα ἔβρεξε τὸ χέρι τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια τὸν φυγάδευσε ἀπὸ τὸ νησὶ μὲ καΐκι.
Ἀδελφοί μου,
Ὁ Κύριος μας ζητεῖ νὰ μὴν κάνομε στοὺς ἄλλους ὅ,τι δὲν θέλουμε νὰ μᾶς κάνουν αὐτοὶ καὶ νὰ εἴμεθα σπλαχνικοί. Τί λέτε, θὰ προσπαθήσομε νὰ τὰ κάνομε;
Ὁ Κύριος ἂς εἶναι μαζί μας.
Π.Β.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου