Σκοτώνουν τη νέα γενιά! Σκοτώνουν την Πατρίδα!

πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας

Σκοτώνουν τη νέα γενιά! Σκοτώνουν την Πατρίδα!

Με απλά λόγια: είναι φανερό: έχουμε οργανωμένη, ελεγχόμενη και συστηματική γενοκτονία! Η νέα γενιά πεθαίνει κάτω από τα μέτρα του μνημονίου και μαζί της πεθαίνει και η Ελλάδα. Δεν μπορεί κανένας να βρεί δουλειά. Συνεχώς ανακοινώνονται θέσεις εργασίας και αναπτυξιακά προγράμματα… Αποτέλεσμα μηδέν! Πάνε τα βιογραφικά «σύννεφο» στις εταιρείες. Πάνε… κι έρχονται πίσω τα «όχι»… Βγάζουν τα μάτια τους οι νέοι μας στο διαδίκτυο και στις Αγγελίες… Όλες οι δουλειές προσφέρονται με μειωμένα ωράρια και προθεσμία λήξεως. Σπάνια να βρεί κάποιος αξιοπρεπή και αποτελεσματική δουλειά. Μήνες απλήρωτοι παραμένουν τελικά, όσοι βρίσκουν! Δεν μπορεί δε με τη δουλειά που βρίσκει ο νέος να κάνει τίποτε στη ζωή του. «Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον»...
Επί μέρους εργασίες και σερβίρισμα σε καφετέριες δεν αποφέρουν τίποτε παραπάνω από το Ταμείο Ανεργίας του ΟΑΕΔ. Γίναμε όλοι σερβιτόροι στην Πατρίδα μας. Δηλ. δούλοι (από το λατινικό servus = δούλος). Τις χειρωνακτικές δουλειές τις πήραν οι αλλογενείς. Οι δικοί μας, οι μισοί έχουν παρκάρει στις πλατείες, μάλλον οι περισσότεροι, και οι άλλοι, πάλι δικοί μας, τους κερνάνε τον καφέ, που οι πρώτοι πίνουν πλέον με την «επιδότηση» από τη μειωμένη σύνταξη του πατέρα.

Καμιά προοπτική με τέτοιες συνθήκες για οικογένεια και μέλλον. Ζούνε όλοι σε μια φανταστική ευτυχία! Μόνο με σχέδια! Οι γονείς όμως που έχουν φάει τη ζωή με το κουτάλι και έχουν ρεαλιστική σκέψη, κουνάνε μαραζωμένοι το κεφάλι. Βλέπουν ότι δεν προχωράει τίποτε. Έρχεται ο θάνατος κι αυτοί θα βλέπουν το γιό και την κόρη τριάντα και σαράντα να ψάχνει την τσιγαροθήκη για κανένα ψιλό. Όλοι οι λογαριασμοί βέβαια πληρώνονται από τα «γερόντια» και όταν θα λείψουν κι αυτά, οι νέοι μας θα μείνουν στο σκοτάδι, άπλυτοι και χωρίς κάρτα για το κινητό. Ένα πιάτο φαγητό θα το παίρνουν το μεσημέρι από το συσσίτιο της Ενορίας. Οι όποιες σοβαρές για οικογένεια σχέσεις με το άλλο φύλο εξαντλούνται πρίν καν αρχίσουν… Που πάμε χωρίς δουλειά;

Στο χωριό δεν γυρίζει πλέον κανένας, έτσι άμαθοι όπως γίναμε, ούτε στις ανύπαρκτες οικοδομές πάει κάποιος να δουλέψει, έτσι μαλθακοί όπως καταντήσαμε. Εξάλλου τα εργοστάσια φεύγουν «σ΄άλλη γη σ΄ άλλα μέρη».

Όλοι πάντως ζητάνε μια δουλειά… Έλα όμως που δεν διορίζεται κανένας. ΄Εκλεισε και το ΑΣΕΠ. Ούτε παπάς δεν μπορεί να γίνει κάποιος ευσεβής. Σταμάτησαν και οι χειροτονίες. Μια μετανάστευση λοιπόν απομένει; Αλλά κι εδώ μόνο η Αυστραλία δέχεται μερικούς και υπό προϋποθέσεις. Αυστραλία όμως; Σαν μακριά δεν πέφτει;

Πολλοί ρίχνονται στον τζόγο… Για κακή τους τύχη όμως δεν υπάρχει και κεί προκοπή. Τις περισσότερες φορές η απάτη της τυφλής τύχης πέφτει στον διπλανό. Απογοήτευση πλήρης! Αλλά, πώς να το κάνουμε, ο άνθρωπος έχει και απαιτήσεις. Θέλει να ζήσει. Να κάνει κάτι! Έχει ανάγκες. Δεν ξεκίνησε έτσι. Δε στέργει να ζήσει μια ζωή εργένης, άνεργος και άγαμος, σιτιζόμενος από την εκκλησιαστική φιλανθρωπία, περιμένοντας στην ουρά μιας στρατιάς ανέργων, αγάμων και μελλοντικά αστέγων. Μένοντας στο σπίτι του «μπαμπά» και γυρίζοντας από το καφενείο, να ρωτάει κάθε μέρα: «-Τι φαγητό έφτιαξες, ρε μάνα, σήμερα, κι αν έχεις κανένα ψιλό για να βγώ». Δεν βγαίνει πέρα μια ζωή με αυτό τον τρόπο.

Υπάρχουν όμως δουλειές όπως «υπάρχουν και λεφτά». Μια λύση είναι να καθαρίζει ο απόφοιτος του Λυκείου ή των Α.Ε.Ι παρμπρίζ αυτοκινήτων στα φανάρια. Επίσης μπορεί να πάρει ένα ακκορντεόν, να μάθει τα «κύματα του Δουνάβεως» και να παίζει στους δρόμους δεχόμενος «βροχή» από τα μπαλκόνια τα χάλκινα κέρματα. Ακόμη μπορεί να πουλά τριαντάφυλλα «ευτυχίας» ή νερά, πάλι στα φανάρια. Βέβαια, αυτές οι θέσεις είναι κατειλημμένες από τους μελαχροινούς αδελφούς μας.

Δεν είναι καθόλου υποτιμητικό σήμερα για παράδειγμα, - άλλη εναλλακτική πρόταση - να πάει στο Δήμο της πόλης του για οδοκαθαριστής ή γενικά στην Υπηρεσία καθαριότητος; Θα ήταν η πιο καλή περίπτωση, αλλά ήδη οι αθίγγανοι, ντόπιοι και των Βαλκανίων, έχουν προ πολλού καταλάβει τις θέσεις. Αλλά τι τα θέλετε, οι Δήμοι ούτε μια λακκούβα στους δρόμους να κλείσουν δεν μπορούν αυτό τον καιρό, λόγω ελλείψεως κονδυλίων.

Μια ιδανική λύση θα βρισκόταν πιθανόν στην ανακύκλωση: δηλαδή, με ένα καροτσάκι από super market να μαζεύει κάποιος από τους σκουπιδοτενεκέδες μεταλλικά αντικείμενα, κυρίως κονσέρβες (με αυτές σιτίζονται τελευταία οι συνέλληνες), αλλά κι εδώ ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος! Στα μεγάλα αστικά κέντρα επήλθε κορεσμός από τη συντεχνία των ασιατών. Κρίμα όμως δεν είναι να γίνει κάποιος μουσουλμάνος για να βρεί δουλειά; Να αρνηθεί την πίστη του;

Μένει ακόμη και η ζητανιά, η περιφορά στους πάγκους και τα σκουπίδια των λαϊκών αγορών μετά το τέλος του ωραρίου, (όλο και κάτι βρίσκεται εκεί), η βοήθεια από και για το σπίτι πλουσίων κυριών, να κάνουν τα ψώνια τους, πλήν όμως τα επαγγέλματα αυτά είναι πλέον κλειστά από άτομα Βουλγαρίας, Αλβανίας, Φιλιππίνων και Ουκρανίας…

Τίποτε άλλο λοιπόν δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα του χώρου εργασίας για τους νεοέλληνες παρά τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, όπως η παρανομία, το αντάρτικο της πόλης, οι βίαιες αφαιρέσεις οργάνων, η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών και η εμπορία λευκής σάρκας, οι ληστείες και οι κλοπές, τα ψυχαγωγικά κέντρα νυχτερινής απογύμνωσης και ηδονικής θέασης ωμού κρέατος, και άλλες ασφαλώς ηπιότερες απασχολήσεις, όπως, τα ναρκωτικά – ίσως γι αυτό αποποινικοποιήθηκε η χρήση τους - για να ξεφεύγουμε, το ποτό, για να ξεχνάμε, τα αντικαθλιπτικά, για να γελάμε σα χαζοί και να μη ξέρουμε τι μας γίνεται!

Η δε μεγαλύτερη «ξεφτίλα», ο εξευτελισμός του ανθρωπίνου προσώπου και δη του νέου, που λέγεται Έλληνας, είναι και θα είναι, στις παραμονές των επικείμενων εκλογών, όπου θα συνωστίζονται πάλι στα πολιτικά γραφεία και τα εκλογικά κέντρα κατά πάγια τακτική, γονείς και νέοι, ευάλωτες κοπέλες και νέες μητέρες, για μια θεσούλα μετεκλογικά. Πλήν όμως οι χιλιάδες παράνομες ελληνοποιήσεις έχουν εξασφαλίσει στα μεγάλα κόμματα την απαιτούμενη εκλογική βάση και δεν μας έχουν πλέον ανάγκη!

Τέλος πάντων! Όσοι είναι άγαμοι και άνεργοι, ορφανοί και άστεγοι, πάει στο καλό, ένα «τομάρι» έχουν, θα παραδώσουν το πνεύμα κάποια στιγμή, εντάξει, λίγη η ζημιά! Έλα όμως γι αυτούς που «έκαναν το λάθος» κι έφτιαξαν οικογένεια, κι έχουν παιδιά και άλλες υποχρεώσεις και έχουν μήνες να πληρωθούν και απολύονται και οι λογαριασμοί και τα δάνεια τρέχουν και τα παιδιά θέλουν τα δικά τους…Τι θα γίνουν όλοι αυτοί; Αυτοί με τους λογαριασμούς στο χέρι τώρα πάνε από εκκλησία σε εκκλησία και από πρόνοια σε φιλόπτωχο, για να μη μείνουν χωρίς νερό και ρεύμα. Αύριο θα κατεβούνε στο δρόμο όμως, κάποιοι ίσως και στο «πεζοδρόμιο». «Αμάρτησα για το παιδί μου», θα σου πεί η άλλη!

Μεγάλη πάντως η υπομονή του Έλληνα! Μοναδικό φαινόμενο! Εδώ θα πεί κάποιος, αντέξαμε 400 χρόνια με τους Τούρκους πάνω από το κεφάλι μας και δε θα αντέξουμε μέχρι το 2015 με ΔΝΤ; Πάντως, έτσι για την ιστορία, επί Τουρκοκρατίας κάναμε 145 επαναστάσεις! Δηλ. είχαμε σχεδόν κάθε 3 χρόνια κι ένα κίνημα!

Αλλά τι σχέση έχουν όλα αυτά μπροστά στη σωτηρία της Πατρίδας; Είναι πατριωτικό καθήκον να πεινάσετε, ω Έλληνες, και να πεθάνετε, εσείς ω νέοι, «Ίτε παίδες Ελλήνων, επί τον οικονομικόν μαρασμόν, τον προσωπικόν εξευτελισμόν και τον βιολογικόν θάνατον! Νυν υπέρ πάντων ο αγών!» «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»! Πεθαίνουν όμως οι Έλληνες… Και μαζί με σας, ω νέοι, και οι γέροντες γονείς σας, να πεθάνουν κι αυτοί με τον καϋμό, βλέποντας τους αλλογενείς να έχουν σπίτια, δουλειές, καταθέσεις, παιδιά κι εγγόνια και οι γηγενείς βλαστοί τους να χάνουν κι αυτά που είχαν. Μη στενοχωριέστε! Στη διαδικασία της ανάπτυξης θα χαθούν και μερικές χιλιάδες. Δεν πειράζει. Το κόμμα νάναι καλά!… «Όλοι θα πολεμήσετε, όλοι θα δοξασθούμε!» Αρκεί να σωθεί η Πατρίδα, επί πτωμάτων, έστω και χωρίς Έλληνες!

Το πλέον εξοργιστικό όμως πιο είναι στην όλη υπόθεση; Ότι πεθαίνουν όλο οι ίδιοι, να πάρ΄ η ευχή! Οι φτωχοί και εξαθλιωμένοι! Δε τα γράφει όμως αυτά η Ιστορία μας. Στην αρχαία Αθήνα ο βασιλιάς Κόδρος έπεσε και σώθηκε η πόλη, Ο Λεωνίδας ήταν βασιλιάς στη Σπάρτη και ήταν μπροστά στη μάχη! Ο Κων/νος Παλαιολόγος έπεσε ανάμεσα στους στρατιώτες του, ο Γρηγόριος ο Ε΄, απαγχονίστηκε και σώθηκε ο άμαχος πληθυσμός, , ο Χρυσόστομος Σμύρνης κ.ά. Σήμερα όλο οι μικροί χάνονται… Ό, τι και να κόψεις από τους μεγάλους μισθούς, δεν συμβαίνει τίποτε. «Κώνωψ επί κέρατος βοός». Όταν όμως ψαλιδίζεις τους χαμηλόμισθους, του κόβεις μέρες του άλλου!

Περίεργο πράγμα! Γιατί τόσο μίσος για τους Έλληνες από τους άρχοντες; Είναι αδιανόητο! Αυτό πραγματικά δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην Ιστορία μας!

Από την άλλη μεριά, γιατί δεν παραξενεύεται κανένας, πως η Αμερική κόπτεται τόσο πολύ να μη βουλιάξει η Ελλάδα; Τόσο πολύ μας αγαπάει; Τι «μαύρος» έρωτας είναι αυτός για μας; Δεν βλέπει κανένας τη γενοκτονία που συντελείται; «Λύσσαξαν» όλοι πέραν του Ατλαντικού, με την καλή έννοια, να μη πέσει η παρούσα κατάσταση, να μη χρεωκοπήσει η Ελλάδα και να μη βγούμε από τα ευρωαργύρια του Ιούδα!

Λοιπόν, δε θα βρεθεί κανένας να κάνει την υπέρβαση της θυσίας; Κανένας πρόεδρος και κανένας βουλευτής; Καμμιά γενναία ψυχή;

Δεν υπάρχει ένας Έλληνας; Ένας Χριστιανός που να πιστεύει, να κάνει κάτι γενναίο; Όχι, να μη σκοτώσει κανέναν, αλλά να θυσιασθεί. Ας χάσει τα πάντα, και θέση και αξίωμα και απολαβές και δόξα και πολιτικό μέλλον… να δούμε, ρε παιδί μου, τι θα γίνει; Όλα τα δοκιμάσαμε και πάμε από το κακό στο χειρότερο. Κοιμόμαστε και ξυπνάμε με την τρόϊκα! Φτάνει πιά! Αυτοί λοιπόν που μπορούν, ας κάνουν επί τέλους το καλό. Το κάτι άλλο. Μια ανατροπή, μια αλλαγή, μια αντίσταση, μια επανάσταση! Για το λαό μας. Για τους Έλληνες!