Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Είναι και οι αλλόθρησκοι Εκκλησία;

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 18/11/2011

ΕΙΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Ἀπάντησις εἰς τὰς οἰκουμενιστικάς θεωρίας τοῦ Ἀρχιεπίσκοπου Ἀλβανίας ὅτι «εἶναι τὰ ἔθνη συγκληρονόμοι καὶ σύσσωμα καὶ συμμέτοχα τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ (τοῦ Θεοῦ) ἐν τῷ Χριστῷ»

Τοῦ κ. Νικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου, Θεολόγου

Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος, σύγχρονος Πατὴρ τῆς ᾿Εκκλησίας, συμβούλευε τὰ πνευματικά του τέκνα ν᾿ ἀγωνίζωνται προπάντων γιὰ τὴν πίστι, ἡ ὁποία στὶς ἡμέρες μας καταπολεμεῖται καὶ καταπροδίδεται. ῾Η πίστι, ἔλεγε, εἶνε σὰν τὸ κεφάλι στὸν ἄνθρωπο. ῍Αν κοπῇ τὸ κεφάλι, ὁ ἄνθρωπος ἀκαριαίως πεθαίνει. Καὶ ἂν χαθῇ ἡ πίστι, ἀμέσως χανόμεθα, πεθαίνουμε πνευματικῶς. Θεωρώντας τὸ λόγο τοῦ μακαριστοῦ ᾿Επισκόπου καὶ πνευματικοῦ πατρός μας Αὐγουστίνου ὡςπνευματικὴ ὑποθήκη, πρῶτα προσπαθοῦμε νὰ δίνωμε τὴ μάχη γιὰ τὴν πίστι. Καὶ ἰδίως δίνουμε τὴ μάχη κατὰ τῆς χειρότερης πολεμικῆς κινήσεως ἐναντίον τῆς πίστεως στὴν ἐποχή μας, τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ῾Ο Οἰκουμενισμὸς εἶνε ἡ χειρότερη πολεμικὴ κίνησι κατὰ τῆς πίστεως ἐν συγκρίσει πρὸς ὅλες τὶς ἄλλες ἐχθρικὲς κινήσεις τοῦ παρόντος καὶ τοῦ παρελθόντος. Οἰκουμενισταὶ δὲ δυστυχῶς εἶνε πολλοὶ ἡγέτες τῆς ᾿Εκκλησίας...

Τὸ δὲ μικρόβιο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχει προσβάλει καὶ πολὺ ἀξιόλογο ἐκκλησιαστικὸ ἡγέτη, ἄνδρα μεγάλης μορφώσεως καὶ μεγάλου ἔργου στὴν ᾿Εκκλησία, τὸν Μακαριώτατο ᾿Αρχιεπίσκοπο ᾿Αλβανίας κ. ᾿Αναστάσιο (Γιαννουλᾶτο). ῾Η περίπτωσί του φέρει στὸ νοῦ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου, ὅτι ὄργανα τοῦ Σατανᾶ θὰ ἐνεργήσουν, «ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς» (Ματθ. κδ´ 24).

῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Αναστάσιος στὸ βιβλίο του «ΙΧΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΥ», σελ. 423-424, δέχεται ὅτι καὶ οἱ μὴ Χριστιανοί, οἱ ἐθνικοί, οἱ ἀλλόθρησκοι, ἀνήκουν ἀοράτως στὴν ᾿Εκκλησία. Πρὸς ὑποστήριξι δὲ τῆς θέσεως αὐτῆς γίνεται ἐπίκλησι τοῦ χωρίου ᾿Εφεσ. γ´ 6, «εἶναι τὰ ἔθνη συγκληρονόμα καὶ σύσσωμα καὶ συμ μέτοχα τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ (τοῦ Θε οῦ) ἐν τῷ Χριστῷ». Τὸ χωρίο παρερμηνεύεται. ῾Η ὀρθὴ ἑρμηνεία του εἶνε αὐτή· «Οἱ ἐθνικοὶ εἶνε (μαζὶ μὲ τοὺς ᾿Ιουδαίους) συγκληρονόμοι, καὶ μέλη τοῦ αὐτοῦ σώματος (τῆς ᾿Εκκλησίας δηλαδή), καὶ συμμέτοχοι τῆς εὐλογίας, τὴν ὁποίαν αὐτὸς (ὁ Θεὸς) εἶχεν ὑποσχεσθῆ. Αὐτὰ δὲ ἐπιτυγχάνονται διὰ τοῦ Χριστοῦ». Κατὰ τὴν παράθεσι τοῦ χωρίου παραλείπεται ἡ ἐν τέλει φράσι «διὰ τοῦ Εὐαγγελίου». Αὐτὴ ἡ φράσι δείχνει σαφῶς, ὅτι τὰ ἔθνη γίνονται «συγκληρονόμα καὶ σύσσωμα καὶ συμ μέτοχα τῆς ἐπαγγελίας» κατόπιν τῆς κηρύξεως καὶ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Εὐαγγελίου. ῞Οσοι δὲ ἐθνικοὶ δὲν πιστεύουν στὸ Εὐαγγέλιο, πῶς εἶνε δυνατὸ ν᾿ ἀνήκουν στὴν ᾿Εκκλησία;

Στὸ ᾿Εφεσ. γ´ 12 περιέχεται· «ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν παρρησίαν καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐν πεποιθήσει διὰ τῆς πίστεως αὐτοῦ». Τὸ χωρίο τοῦτο εἶνε ἀπὸ τὰ δύσκολα τῆς Γραφῆς (Βλέπε ἡμέτερο ἔργο «῾Ερμηνεία δυσκόλων χωρίων τῆς Γραφῆς», τόμ. Γ´, σελ. 311-313). Κατὰ τὸ χωρίο δὲ τοῦτο ἔχουμε «τὴν προσαγωγήν», τὴν προσέλευσι στὸ Θεό, «διὰ τῆς πίστεως αὐτοῦ», διὰ τῆς πίστεως στὸ Χριστό. ῞Οσοι πιστεύουν στὸ Χριστό, αὐτοὶ προσέρχονται στὸ Θεὸ καὶ γίνονται μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας. ῞Οσοι ἐθνικοὶ δὲν πιστεύουν στὸ Χριστό, αὐτοὶ παραμένουν «ἄθεοι» (᾿Εφεσ. β´ 12), δὲν ἔχουν τὸ Θεό, τὸν ἀληθινὸ Θεό. Πῶς δὲ οἱ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι ἀνήκουν καὶ αὐτοὶ στὴν ᾿Εκκλησία;

Κατὰ τὸ ᾿Εφεσ. γ´ 10 «ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ» γνωρίζεται «διὰ τῆς ᾿Εκκλησίας». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ πολυποίκιλη σοφία τοῦ Θεοῦ φαίνεται στὴν ᾿Εκκλησία, τὴν πραγματοποίησι αἰωνίως ἀγνώστου σχεδίου τοῦ Θεοῦ. ᾿Αλλὰ σοφία τοῦ Θεοῦ εἶνε καὶ τοῦτο, ὅτι στὴν ᾿Εκκλησία ἀνήκουν καὶ οἱ ἐθνικοί, οἱ ὁποῖοι δὲν πιστεύουν στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ᾿Εκκλησία του; ῾Ωραία σοφία! Σοφία, ὀρθή! Κατὰ τὸ ᾿Ιωάν. ι´ 16 ὁ Κύριος εἶπε στοὺς ᾿Ιουδαίους· «Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνα δεῖ με ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν». Μὲ αὐτὸ τὸ λόγο ὁ Χριστὸς ἐννοεῖ· ῎Εχω καὶ ἄλλα πρόβατα, τοὺς ἐθνικούς, ποὺ δὲν εἶνε ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ μάνδρα, τὴν ᾿Ιουδαϊκή. Καὶ ἐκεῖνα τὰ πρόβατα πρόκειται νὰ ὁδηγήσω, καὶ θὰ ὑπακούσουν στὴ φωνή μου, στὸ Εὐαγγέλιο, καὶ θὰ γίνῃ μία ποίμνη, ἕνας ποιμήν. ῾Η «μία ποίμνη» εἶνε ἡ ᾿Εκκλησία. Καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ ᾿Ιουδαίους, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν στὸ Χριστό, καὶ ἀπὸ ἐθνικούς, οἱ ὁποῖοι ὑπακούουν στὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, στὸ Εὐαγγέλιο, καὶ γίνονται καὶ αὐτοὶ πιστοί. Οἱ ἄπιστοι δὲν ἀνήκουν στὴν ποίμνη τοῦ Χριστοῦ, τὴν ᾿Εκκλησία.

Στὸ ᾿Εφεσ. δ´ 4-6 βλέπουμε ὅτι τὸ «ἕν σῶμα», ἡ ᾿Εκκλησία, βρίσκεται ἐκεῖ, ὅπου εἶνε τὸ «ἕν Πνεῦ μα», τὸ ὁποῖο τὴν ἐμψυχώνει, καὶ τὸ ὁποῖο «ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό» (᾿Ιωάν. ιδ´ 17). ᾿Επίσης ἡ ᾿Εκκλησία βρίσκεται ἐκεῖ, ὅπου εἶνε ὁ «εἷς Κύριος», ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός, καὶ ὁ «εἷς Θεός», ὁ Πατήρ. ῞Οπως δὲ ὁ κόσμος δὲν δύναται νὰ λάβῃ τὸ Πνεῦμα, διότι δὲν τὸ πιστεύει, ἔτσι δὲν δύναται νὰ ἔχῃ καὶ τὸν Κύριο ᾿Ιησοῦ Χριστὸ καὶ τὸ Θεὸ Πατέρα. ῾Η ῾Αγία Τριὰς κατοικεῖ στοὺς πιστούς. ῾Η ᾿Εκκλησία ἐπίσης εἶνε ἐκεῖ, ὅπου εἶνε ἡ «μία ἐλπίς», ἡ «μία πίστις», ἡ ὀρθή, καὶ τὸ «ἕν βάπτισμα», ποὺ γίνεται ὄχι ἁπλῶς μὲ νερό, ἀλλὰ μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο, τὸ ὁποῖον ὁ κόσμος δὲν δύναται νὰ λάβῃ. ᾿Ιδιαιτέρως ἄξιο τονισμοῦ, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία εἶνε ἐκεῖ, ὅπου εἶνε ἡ «μία πίστις», ἡ ὀρθή, ὄχι οἱ αἱρέσεις καὶ οἱ ἄλλες θρησκεῖες.

Παραθέτουμε δύο ἀκόμη χωρία· «Οἱ μὲν οὖν ἀσμένως ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον ἐβαπτίσθησαν, καὶ προσετέθησαν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ψυχαὶ ὡσεὶ τρισχίλιαι» (Πράξ. β´ 41), «῾Ο δὲ Κύριος προσετίθει τοὺς σῳζομένους καθ᾿ ἡμέραν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ» (Πράξ. β´ 47). Συμφώνως πρὸς αὐτὰ τὰ χωρία, τὴν ᾿Εκκλησία ἀποτελοῦν ὅσοι ἀποδέχονται τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ βαπτίζονται, ὄχι οἱ ἄπιστοι καὶ ἀβάπτιστοι.

Κατόπιν τούτων, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων, τὰ ὁποῖα θὰ μπορούσαμε νὰ ἀναφέρωμε, ἐρωτοῦμε· Πῶς δύνανται ν᾿ ἀνήκουν στὴν ᾿Εκκλησία ἀοράτως καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ ἑτερόδοξοι; Τί σημαίνει αὐτὸ τὸ ἀοράτως; ῾Η ᾿Εκκλησία εἶνε ὁρατὴ πραγματικότης, ὄχι ἀόρατη.

῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αλβανίας δὲν παραδέχεται τὸ τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ «ἐκτὸς τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία» (extra Ecclesiam nulla salus). Καὶ γιατί δὲν τὸ παραδέχεται; Διότι, γράφει στὸ μνημονευθὲν βιβλίο του (σελ. 423), αὐτὸ «γεννήθηκε στὴ Δύση καὶ ἀπέκτησε Ρωμαιοκαθολικὴ ἰθαγένεια». ᾿Ερωτοῦμε πάλι· Δεδομένου ὅτι πρὸ τοῦ Σχίσματος ἡ μία ᾿Εκκλησία ὑπῆρχε καὶ στὴν ᾿Ανατολὴ καὶ στὴ Δύση, ὅ,τι ὡς πρὸς τὴν πίστι ἴσχυε στὴ Δύσι, δὲν ἴσχυε καὶ στὴν ᾿Ανατολή; ῍Αν ἐπλανᾶτο ἡ Δύσι σὲ θέμα πίστεως, τότε ᾿Εκκλησία στὴ Δύσι δὲν ὑπῆρχεν, ὅπερ ἄτοπον. Τὸ «ἐκτὸς τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία» εἶνε ὀρθό, ἰσχύει δὲ μὲ τὴν ἔννοια, ὅτι, ὅσοι ἄκουσαν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ δὲν πίστευσαν καὶ δὲν βαπτίσθηκαν γιὰ νὰ εἰσέλθουν στὴν ᾿Εκκλησία, ἀλλ᾿ ἔμειναν ἐκτὸς τῆς ᾿Εκκλησίας, αὐτοὶ δὲν σῴζονται. ῾Ο Κύριος εἶπε στοὺς ᾿Αποστόλους· «Κηρύξατε τὸ Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. ῾Ο πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ. ιστ´ 15-16). Δὲν σῴζονται λοιπὸν οἱ ἀκροαταὶ καὶ καταφρονηταὶ τοῦ Εὐαγγελίου. ῾Η σωτηρία τῶν ἀλλοθρήσκων, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσουν τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλ᾿ ἔχουν καλὴ συνείδησι, εἶνε ἄλλο θέμα. Παραπέμπουμε σχετικῶς σὲ δύο λόγους τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου, Ρωμ. β´ 14-16 καὶ 26-27.

῎Επειτα, γιατί τὸ «ἐκτὸς τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία» ἐνοχλεῖ τὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο ᾿Αλβανίας, ἀφοῦ αὐτὸς φρονεῖ ὅτι καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι εἶνε ἐντὸς τῆς ᾿Εκκλησίας; ᾿Επίσης, γιατί κήρυξε στοὺς ἀλλοθρήσκους τῆς ᾿Αφρικῆς, ἀφοῦ καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι εἶνε ἐντὸς τῆς ᾿Εκκλησίας; Μὲ τὴν παράδοξη ἐκκλησιολογικὴ ἀντίληψί του ἀναιρεῖ τὸ ἔργο του καὶ καταργεῖ τὴν ἱεραποστολή.

Μακαριώτατε ᾿Αρχιεπίσκοπε ᾿Αλβανίας κ. ᾿Αναστάσιε! Εἶσθε ἕνα ἀπὸ τὰ πολὺ σπουδαῖα καὶ ὑπολογίσιμα ἡγετικὰ ἀναστήματα στὴν ᾿Εκκλησία. ᾿Αλλ᾿ὁ ὀρθολογισμὸς καὶ ἡ παναίρεσι καὶ πανθρησκεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σᾶς ἔχουν ἐπηρεάσει. Καὶ κινδυνεύετε νὰ ἀπολέσετε ὅσα ἐργασθήκατε. Λυπεῖτε τοὺς συνειδητοὺς ᾿Ορθοδόξους χριστιανούς. Καὶ ὑπεράνω πάντων λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο. Σᾶς παρακαλοῦμε, δώσετε ἀπόλυτη σημασία καὶ προσοχὴ στὸ θεόπνευστο κείμενο τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, ἰδίως στὰ λόγια περὶ πίστεως, ἀπιστίας καὶ αἱρέσεων. ᾿Εγκαταλείψετε τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό. Καὶ γίνετε ἀκραιφνὴς ᾿Ορθόδοξος ῾Ιεράρχης. Τότε θὰ χαρῇ γιὰ σᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο, θὰ χαροῦν καὶ οἱ πιστοὶ καὶ θὰ δοξάσουν ἐξ αἰτίας σας τὸ Θεό. Μέχρι τώρα δὲν εἴδαμε οὔτε ἕνα Οἰκουμενιστὴ ῾Ιεράρχη ν᾿ ἀποβάλῃ τὸ Οἰκουμενιστικὸ φρόνημα. ῍Ας δοῦμε πρῶτον ἐσᾶς, τὸν λογιώτατο καὶ ἀκάματο ἐργάτη τῆς ᾿Εκκλησίας. ῍Αν δώσετε παράδειγμα, ἐλπίζουμε καὶ ἄλλοι νὰ ἀκολουθήσουν.