Πατριαρχική αμφισβήτηση των οικουμενικών διαλόγων

ΠΗΓΗ: Περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2033, 15.11.2011
Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ

Στὶς ἀρχὲς τοῦ περασµένου Ὀκτωβρίου ὁ Παναγιώτατος Οiκουµενικὸς Πατριάρχης πραγµατοποίησε προσκυνηµατικὴ ἐπίσκεψη στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ τῆς συµπληρώσεως 20 ἐτῶν πατριαρχίας του.

Σὲ ὁµιλία του στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας ὁ Παναγιώτατος ἀναφέρθηκε καὶ στὸ θέµα τῶν διαλόγων µἐ τοὺς ἑτεροδόξους, τονίζοντας ὅτι ἡ «κατέχουσα τὴν ἀλήθειαν» Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν φοβᾶται τὸν διάλογο, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸν συνεχίζει «διὰ νὰ πεισθοῦν οἱ καλοπροαίρετοι ἐκ τῶν συνοµιλητῶν ἡµῶν».

«Ἐν τῷ συνόλῳ», προσέθεσε ὁ Πατριάρχης, «ὁ διάλογος ἐνδέχεται νὰ φαίνηται ἀποτυχηµένος. Ἡ θεία Χάρις ὄµως ἐνδέχεται νὰ προσείλκυσε πρὸς τὴν ἀλήθειαν τινὰς τῶν συµµετεχόντων εἰς αὐτόν». Καὶ συµπλήρωσε ἐρωτώντας: «Δὲν ἀξίζει νὰ διεξάγεται διάλογος, ἀκόµη καὶ ἐὰν µία µόνον ψυχὴ ἑλκυσθῆ πρὸς τὴν ἀλήθειαν;»...

Γιὰ τὸν διάλογο µἐ τοὺς παπικοὺς εἶπε ὅτι: «Ἡ ἕνωσις εἶναι ὁ τελικὸς στόχος, ἀλλὰ πρὸ αὐτοῦ πρέπει νὰ ἐπιτευχθῆ ἡ ταυτότης ἐν τῇ πίστει». Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἴδιος τοὺς ἐπεσήµανε ὅτι µὲ τὸ νὰ ἀποδέχονται ὁλοένα καὶ νέα δόγµατα ἀποµακρύνονται ἀπὸ τὴν ἐπιδιωκοµένη ἕνωση, καὶ προσέθεσε: «Συνεπῶς, οὐδόλως τυγχάνει ἀληθὲς ὅτι παρασυρόµεθα εἰς µίαν ἀπροϋπόθετον ἕνωσιν τῶν ἐκκλησιῶν οὔτε εἶναι ἀληθὲς ὅτι παραβλέποµεν τὰς διαφορὰς αἱ ὁποῖαι ἐµποδίζουν τὴν ἕνωσιν».

Οἱ διαβεβαιώσεις τοῦ Παναγιωτάτου, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ὑπάρξει ὁποιαδήποτε ἔκπτωση στὴν πίστη στοὺς διαλόγους, ἀναµφιβόλως ἱκανοποιοῦν καὶ χαροποιοῦν κάθε Ὀρθόδοξο πιστό. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὄµως διαπιστώνουµε ὅτι γιὰ πρώτη φορὰ ἀµφισβητεῖται τόσο ἐπίσηµα ἡ ἐπιτυχία τῶν διαλόγων: «Ἐν τῷ συνόλῳ ὁ διάλογος ἐνδέχεται νὰ φαίνηται ἀπoτυχηµένoς», εἶπε ὁ Πατριάρχης. Δικαιολόγησε δὲ τὴν συνέχισή του µὲ τὸ ὅτι ἐνδέχεται µὲ αὐτὸν κάποιοι νὰ προσελκυσθοῦν στὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἕνα ἀµφίβολο θετικὸ ἐνδεχόµενο, προσθέτουµε ἐµεῖς, µἐ ταυτόχρονα βεβαιωµένες φοβερὲς ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις. Πρῶτον, διότι πολλοὶ σκανδαλίζονται ἀπὸ τὰ παρεπόµενα τοῦ διαλόγου: τοὺς ἑκατέρωθεν ἐναγκαλισµοὺς καὶ τὶς συµπροσευχὲς στὴν θεία λατρεία, καὶ προσχωροῦν σὲ σχίσµατα. Καὶ δεύτερον, διότι ἔτσι καλλιεργεῖται µιὰ ἕνωση στὴν πράξη. Οἱ πιστοὶ παρασύρονται ἢ καὶ παρακινοῦνται νὰ µετέχουν στὰ Μυστήρια οἱ µὲν τῶν δέ.

Τὸ ἀκόµη φοβερότερο: Ἕνας διάλογος ποὺ δὲν κατέληξε σὲ συµφωνία, αὐτὸς µἐ τοὺς Ἀντιχαλκηδονίους, ἤδη εἶχε ὡς ἀποτέλεσµα τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ἀντιοχείας οὐσιαστικὰ νὰ ἀποδεχθεῖ ἕνωση µαζί τους, κάτι δὲ ἀνάλογο φαίνεται ὅτι ἐτοιµάζεται Καὶ στὴν Ἀµερική.

Ἡ ζηµία εἶναι πολλαπλή, τὸ κέρδος ἀνύπαρκτο! Δὲν πρέπει αὐτὸ νὰ προβληµατίσει πολὺ τὸ Πατριαρχεῖο µας;