
Όλοι οι άνθρωποι υποφέρουν λίγο ή πολύ από διάφορες αιτίες κι έχουν ανάγκη από την εκ Θεού παρηγοριά. O Γέροντας Ιωήλ έλεγε σχετικά: «Αποτελεί παρηγορία για μας το να βλέπουμε άλλους να υποφέρουν περισσότερο. Παρηγορείται o τυφλός από το ένα μάτι, όταν δει άλλον να είναι τυφλός και από τα δύο μάτια. Παρηγορείται o ανάπηρος από το ένα χέρι ή πόδι, όταν δει άλλον να του λείπουν και τα δύο. Παρηγορείται o πεινασμένος, Δαν δει άλλον να είναι και πεινασμένος και κατάκοιτος... Αλλ' ιδού η υπέρτατη παρηγοριά ο Εσταυρωμένος! Είσαι άρρωστος; Έχεις όμως το κρεβάτι σου, ενώ Αυτός είναι καρφωμένος όρθιος επάνω σ' ένα ξύλο. Είσαι φτωχός; Είσαι όμως ελεύθερος, ενώ Αυτός ούτε να κινηθεί δεν μπορεί. Είσαι συκοφαντημένος και κατατρεγμένος; Όχι όμως όσον Αυτός. Σε εγκατέλειψαν οι φίλοι σου; Αλλ’ Αυτόν τον πρόδωσε ό μαθητής Του και τον οδήγησε σε φρικαλέο θάνατο. Στερείσαι των πάντων; Αλλά τουλάχιστο κάποιο κουρέλι σκεπάζει το σώμα σου, ενώ Αυτός κρέμεται γυμνός στο σταυρό. Καμία ανθρώπινη συμφορά, καμία δυστυχία, καμία στέρηση, καμία οδύνη, δεν είναι δυνατό να ξεπεράσει το μαρτύριο του Ιησού. Και επιτέλους δ,τι και αν πάσχεις εσύ, είσαι ένας άθλιος αμαρτωλός, ενώ Εκείνος είναι Αθώος...»
Από το βιβλίο του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση, Νέον Γεροντικόν, Ήτοι θαυμαστα γεγονότα και αποφθέγματα συγχρόνων Γερόντων, σελ. 26 και 32.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου