ΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ
(6ον.—Τελευταῖον)
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ἡ μεγάλη ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας στὶς μέρες μας ἐπηρεάζει ἀρνητικὰ τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι σταδιακὰ μεταβάλλονται σὲ παθητικοὺς χρῆστες τῶν διαφόρων μηχανῶν, χωρὶς πολλὴ σκέψη. Ὅπως συμβαίνει μὲ τὰ μικρὰ παιδιὰ τοῦ δημοτικοῦ σχολείου, τὰ ὁποῖα μὲ τὰ κομπιουτεράκια τους κάνουν ἀριθμητικὲς πράξεις, χωρὶς νὰ σκέφτονται, ἀλλὰ καὶ χωρὶς νὰ ξέρουν νὰ κάνουν τὶς τέσσερις πράξεις, πρόσθεση, ἀφαίρεση, πολλαπλασιασμὸ καὶ διαίρεση μόνοι τους. Ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Οἱ ἄνθρωποι γίνονται σὰν ρομπότ. Σταματᾶ ἡ κρίση. Σὲ λίγα χρόνια μόνο αὐτοί, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ ἔρευνα θὰ ἔχουν κρίση. Οἱ ὑπόλοιποι θὰ γίνουν σὰν μηχανές»..
Εἶπε ὁ Γέροντας: «Δὲν φταῖμε γιὰ τοὺς κακοὺς λογισμούς, ποὺ μᾶς ἔρχονται. Θὰ φταῖμε μόνο ἂν τοὺς δεχθοῦμε. Δὲν φτάνει ποὺ μᾶς ἐνοχλοῦν, θὰ φταῖμε κιόλας;».
Ὁ συνειδητὸς χριστιανὸς συχνὰ γίνεται κοινωνὸς ποικίλων προβλημάτων τῶν συνανθρώπων του καὶ βρίσκεται μπροστὰ σὲ ἀδιέξοδα. Κυριολεκτικὰ ζαλίζεται καὶ ἀπογοητεύεται ἀπὸ τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω του καὶ συνειδητοποιεῖ τὴν ἀδυναμία του νὰ συμβάλει θετικὰ στὴ βελτίωσή τους. Ὁ π. Παΐσιος, στοργικὸς πατέρας χιλιάδων πονεμένων, ἔλεγε γιὰ τὸ πρόβλημα αὐτό: «Μὲ αὐτὰ ποὺ βλέπω καὶ ἀκούω θὰ εἶχα τρελαθεῖ, ἂν δὲν τὰ ἀντιμετώπιζα μὲ τὸ λογισμὸ ὅτι τὸν τελευταῖο λόγο τὸν ἔχει ὁ Θεός».
Εἶπε ὁ Γέροντας: «Μία νύχτα, ὅταν ἤμουν στὸ Στόμιο, ἦρθαν οἱ πειρασμοὶ (δαίμονες) καὶ ξεσκέπασαν τὸ κελί μου. Σὲ μία στιγμὴ εἶδα ξέσκεπο τὸ κελί μου».
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιλέγει τὴν ὁλοκληρωτική του ἀπορρόφηση ἀπὸ διάφορα βιοτικὰ καὶ ἐφήμερα πράγματα. Θέλει νὰ διατηρεῖ τὴν ἐσωτερική του ἐλευθερία, γιὰ νὰ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ στρέφεται πρὸς τὸ Θεὸ καὶ νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν, ἔχοντας ἔντονη τὴν αἴσθηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὁ Γέροντας ἀνήσυχος ἔλεγε: «Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι εἶναι τόσο ἀπορροφημένοι ἀπὸ τὰ γήϊνα, ποὺ δὲν αἰσθάνονται καθόλου τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ».
Δυσεξήγητη εἶναι ἡ συμπεριφορὰ τῶν οἰκολόγων, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴ φύση καὶ τὰ ζῶα, ἐνῶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ἐνδιαφέρονται γιὰ ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ ὑπηρετοῦν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο ἀδιαφοροῦν προκλητικά. Προφανῶς ἔχουν ὑστέρημα ἀληθινῆς ἀγάπης, γι᾽ αὐτὸ καὶ οἱ ἐκδηλώσεις τους εἶναι, πολλὲς φορές, ὀργισμένες καὶ ἄγριες, προκειμένου νὰ προστατέψουν τὸ περιβάλλον. Γιὰ τοὺς οἰκολόγους ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ δίνει τὴν ἀγάπη του στὸ Θεὸ καὶ στὸ συνάνθρωπό του, καὶ ὅση ἀγάπη ἀπομένει νὰ τὴν διαθέτει γιὰ τὰ ὑπόλοιπα κτίσματα. Αὐτοὶ οἱ οἰκολόγοι – φιλόζωοι φαίνεται ὅτι ἔχουν τόση ἀγάπη μόνο, ὅση εἶναι ἐκείνη, ποὺ ἀπομένει ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀγαποῦν μόνο τὰ κτίσματα τοῦ Θεοῦ, ὄχι τὸν Θεό, καὶ τὴν εἰκόνα του, τὸν ἄνθρωπο».
Τὰ τελευταῖα χρόνια εἰσρέουν στὸ Ἅγιον Ὄρος μεγάλα ποσὰ ἀπὸ τὰ κρατικὰ καὶ κοινοτικὰ ταμεῖα προκειμένου νὰ συντηρηθοῦν καὶ ἀναπαλαιωθοῦν τὰ κτίρια τῶν μοναστηριῶν. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔχει πολλὲς δυσάρεστες ἐπιπτώσεις στὴν πνευματικὴ ζωὴ τῶν μοναχῶν. Δημιουργεῖ πολλοὺς περισπασμοὺς καὶ ὁδηγεῖ σὲ ποικίλους πειρασμούς. Ὁ Γέροντας ἦταν πάντα ἐπιφυλακτικὸς ἀπέναντι στὴν οἰκοδομικὴ δραστηριότητα, ποὺ παρατηροῦνταν στὸ Ὄρος καὶ γι᾽ αὐτὸ κάποτε εἶπε σὲ ἕνα ὑπουργό: «Μὴ δίνετε στὸ Ἅγιο Ὄρος λεφτά, γιατὶ οἱ μοναχοὶ θὰ ἀφήσουν τὰ καλογερικά τους καὶ θὰ γίνουν ἐργολάβοι».
Ἡ ἐμπειρία τοῦ Γέροντα μὲ τὰ ἄγρια ζῶα καὶ τὰ ἑρπετὰ ἦταν ἀξιοθαύμαστη. Κάποτε διηγήθηκε: «Ὅταν σὲ συναντήσει ἕνα φίδι, πρῶτα σὲ κοιτάζει, σὲ ψυχολογεῖ καλὰ καὶ ἂν δεῖ ὅτι ἔχεις τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔρχεται κοντά σου, σὲ νιώθει σὰν ἀφέντη σου,
σὲ γλύφει, σὲ προσκυνάει, γιατὶ νιώθει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ αὐτό. Ὅλα τὰ ζῶα τὸ νιώθουν. Ἂν ὅμως δὲν τὸ ἔχεις, σὲ φοβᾶται, σὲ ἀποστρέφεται καὶ φεύγει».
Εἶπε ὁ Γέροντας: «Ὁ μοναχὸς νὰ μάθει τὴν πρακτικὴ θεολογία ὄχι τὴν Πανεπιστημιακή».
Στὸ μοναστήρι τοῦ Στομίου Κονίτσης ὁ Γέροντας εἶχε ἀντιμετωπίσει πολλοὺς πειρασμούς. Κάποτε διηγήθηκε τὸ ἑξῆς: «Χθὲς τὴ νύχτα ἤμουν μπροστὰ στὴν ὡραία πύλη καὶ προσευχόμουν. Παρουσιάστηκε ἕνα θηρίο σὰν λιοντάρι καὶ ἄρχισε νὰ μὲ κοροϊδεύει βγάζοντας ἔξω τὴ γλώσσα του. Ἐγὼ πῆγα καὶ μπῆκα κάτω ἀπὸ τὴν ἁγία τράπεζα».
Ἰδιαίτερα χρήσιμος γιὰ τοὺς σημερινοὺς χριστιανοὺς εἶναι ὁ λόγος τοῦ Γέροντα: «Πρέπει νὰ εἴμαστε ἀγωνιστὲς καὶ ὄχι μόνο θαυμαστές. Δὲν ὠφελεῖ νὰ θαυμάζουμε μόνο τοὺς Ἁγίους, χρειάζεται νὰ μποῦμε στὸ στάδιο, νὰ ἀνασκουμπωθοῦμε καὶ νὰ παλαίψουμε. Πολλοὶ συνηθίζουν νὰ κάθονται ἀναπαυτικὰ στὶς πολυθρόνες, νὰ τρῶνε πασατέμπο καὶ νὰ χειροκροτοῦν, χωρὶς νὰ ἀγωνίζονται. Ἔτσι ὅμως δὲν γίνεται προκοπή».
Κάποτε εἶχε δεῖ ὁ Γέροντας νὰ περνοῦν πολλὰ μυρμήγκια ἀπὸ ἕνα σύρμα, ποὺ εἶχε ἁπλώσει ἀπὸ τὴν ἐλιά, ποὺ ἦταν στὴν αὐλὴ τῆς Παναγούδας, τὸ κελλί, γιὰ νὰ ἁπλώνει τὴ φανέλα του. Τὰ λυπήθηκε γιατὶ δυσκολεύονταν καὶ δίπλα ἀπὸ τὸ σύρμα ἔβαλε ἕνα ξύλο γιὰ νὰ περνοῦν εὐκολότερα.
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 25/5/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου