Νικολάου ᾿Ιω. Σωτηροπούλου, Εωσφορικός και γελοίος

ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΓΕΛΟΙΟΣ

Τοῦ κ. Νικ. ᾿Ιω. Σωτηροπούλου,Θεολόγου –Φιλόλογου

ΠΟΙΟΣ εἶνε ἑωσφορικὸς καὶ γελοῖος; Πολλοὶ ἄνθρωποι εἶνε ἑωσφορικοὶ καὶ γελοῖοι. ᾿Αλλὰ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλους εἶνε ὁ Πάπας μὲ τὶς ὑπερφίαλες καὶ ἐξωφρενικὲς ἀπαιτήσεις του καὶ τὶς γελοῖες δικαιολογήσεις τῶν ἀπαιτήσεών του.

Στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ᾿Ιωάννου κεφ. κα´, στίχ. 15–17, ὁ ἀναστὰς Κύριος μὲ εὐγενῆ καὶ ὡραῖο τρόπο κάνει διάλογο μὲ τὸν Πέτρο σχετικῶς μὲ τὴν τριπλῆ ἄρνησί του. Τρεῖς φορὲς ὁ Κύριος ἐρωτᾷ τὸν Πέτρο ἂν τὸν ἀγαπᾷ, καὶ μετὰ τὴ θετικὴ καὶ μὲ ταπεινοφροσύνη καὶ συντριβὴ καρδίας ἀπάντησι τοῦ Πέτρου ὁ Κύριος ἀναθέτει στὸν ἀπόστολο τὴ διαποίμανσι τῆς ποίμνης του μὲ τὴν τριπλῆ προτροπὴ καὶ ἐντολὴ ≪Βόσκε τὰ ἀρνία μου≫, ≪Ποίμαινε τὰ πρόβατά μου≫, ≪Βόσκε τὰ πρόβατά μου≫..

῞Οπως δὲ γράφουμε στὸ νέο βιβλίο μας ≪Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ᾿Ιωάννου≫, τόμος Γ´, σελ. 365, ὡς πρὸς τὸ λόγο τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Πέτρο νὰ φροντίζῃ τὸ ποίμνιό του, «῾Ο Παπισμὸς ἐπικαλεῖται τοῦτο, γιὰ νὰ στηρίξῃ τὸ περιβόητο Πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ Πάπα. ᾿Ισχυρίζεται δηλαδὴ ὁ Παπισμός, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔδωσε στὸν Πέτρο καὶ δι᾿ αὐτοῦ στὸν Ἐπίσκοπο Ρώμης, τὸν μοναδικὸ δῆθεν διάδοχο τοῦ Πέτρου, τὴν ἀπόλυτη ἀρχηγία καὶ κυριαρχία σ᾿ ὁλόκληρη τὴν ᾿Εκκλησία. Δεινὴ καὶ σκόπιμη παρερμηνεία. ῾Ο Χριστὸς κατέστησε τὸν Πέτρο ποιμένα τῶν προβάτων του, ὄχι ἀρχηγὸ καὶ ποιμένα τῶν ἄλλων ποιμένων, τῶν ἄλλων Ἀποστόλων. ῾Ο ἴδιος ὁ Πέτρος δὲν ἀξίωσε ποτὲ τέτοιο δικαίωμα, οὔτε οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι τοῦ ἀναγνώρισαν τέτοιο δικαίωμα. Καὶ οἱ δώδεκα,καὶ οἱ δεκατρεῖς μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο, ὀνομάζονται Ἀπόστολοι, κανεὶς δὲν ὀνομάζεται ὑπεραπόστολος.

῾Ο Πέτρος ἀπευθυνόμενος στοὺς ≪πρεσβυτέρους≫ τῆς ᾿Εκκλησίας ὁμιλεῖ ταπεινοφρόνως, ὀνομάζοντας τὸν ἑαυτό του ≪συμπρεσβύτερον≫. ᾿Επίσης ≪᾿Αρχιποίμενα≫, ἀρχηγὸ δηλαδὴ τῶν ποιμένων, ὀνομάζει τὸ Χριστό, ὄχι τὸν ἑαυτό του (Α´ Πέτρ. ε´ 1–4). Πῶς ἄλλωστε ἦταν δυνατὸν ὁ Πέτρος ἀπὸ τὴν ῾Ιερουσαλὴμ ἢ τὴ Ρώμη νὰ διοικῇ τὴν τοπικὴ ᾿Εκκλησία τῶν ᾿Ινδιῶν, ποὺ ἵδρυσεν ὁ Θωμᾶς; Δὲν ὑπῆρχαν τότε τὰ σημερινὰ καταπληκτικὰ μέσα ἐπικοινωνίας, ποὺ ἐκμηδενίζουν τὶς ἀποστάσεις. ᾿Εκτὸς δὲ τούτων, ἂν ὁ Πέτρος κήρυξε στὴ Ρώμη, προηγουμένως κήρυξε σὲ ἄλλες πόλεις, καὶ πρῶτα στὴν ῾Ιερουσαλήμ, τὴ μητέρα ᾿Εκκλησία, ἀλλ᾿ ὁ Ἐπίσκοπος τῆς ῾Ιερουσαλὴμ δὲν ἀξίωσε πρωτεῖο ἐξουσίας σ᾿ ὅλη τὴν ᾿Εκκλησία.

Στὸ σημεῖο τοῦτο ἐξ αἰτίας τοῦ ἰσχυρισμοῦ τοῦ Πάπα, ὅτι ὁ Πέτρος ἦταν προϊστάμενος τῶν ἄλλων ἀποστόλων, σκεφθήκαμε τὸ ἑξῆς: ῞Οταν ὁ Πέτρος ἀπέθανε, οἱ ἐπιζῶντες Ἀπόστολοι συνῆλθαν νὰ ἐκλέξουν νέο προϊστάμενο; Καὶ ἂν ὑποτεθῇ ὅτι συνῆλθαν, ποῖον ἐξέλεξαν ὡς προϊστάμενό τους; Τὸν ἐπίσκοπο Ρώμης; ᾿Απόστολοι, τοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἔθεσε στὴν ᾿Εκκλησία ≪πρῶτον≫ (Α´ Κορ. ιβ´ 28), στὴν πρώτη θέσι δηλαδή, ὑποτάχθηκαν σὲ ἐπίσκοπο; ῾Εωσφορικὸς ὁ Πάπας καὶ γελοῖος≫.

᾿Ακουέτωσαν ταῦτα οἱ παπόφιλοι.

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 25/5/2012