Χρυσή Αυγή και θρησκευτικός συγκρητισμός

Μια διαδικτυακή βόλτα στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο της Χρυσής Αυγής είναι αποκαλυπτική για μερικές από τις θρησκευτικές απόψεις του κόμματος. Εκεί βρίσκει κανείς τα βιβλία του Νίκου Μιχαλολιάκου μεταξύ αυτών και την ποιητική του συλλογή «Η εξομολόγησις ενός εθνικού». Ανάμεσα στα ποιήματα και το παρακάτω:

O ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ

Σιγή στο δάσος, παγερή οσμή εγκλήματος

Σύλληψη της στιγμής και ανθρωποθυσία

Τραγόμορφος επρόβαλε του μύθου νοσταλγός,

Σατανικά υπέροχος, ο Μέγας Παν.

Ώρα του δειλινού, το σκότος ανατέλλει

Και οι εξόριστοι της μέρας, οι Εωσφόροι

οι ποιητές ξυπνούνε,

Ηδονικά με βλέμμα κόκκινο, θολό τυραγνισμένο

Μια κίτρινη σελήνη που προβάλλει αντικρύζουν

Και τα στοιχειά της νύχτας ξαναζούνε

Οι μονομάχοι, οι κρεμασμένοι και οι συνωμότες.

Και αυτός στην μέση του ναού,

Στο κέντρο της τεράστιας αιμάτινης κηλίδας,

Στο βάθρο του βωμού,

Τραγόμορφος, σατανικά υπέροχος

Την ώρα δοξάζει της θυσίας

Των ευγενών ενστίκτων και της βίας

Αυτός ο αιώνιος κυβερνήτης, ο Μέγας Πάν.

Βέβαια ο Ν.Μιχαλολιάκος σπεύδει να γράψει στην παρουσίαση του βιβλίου: «Δεν είμαι από αυτούς που συνηθίζουν να «κρύβουν» τα γραπτά τους, ακόμη και εάν αυτά έχουν ηλικία σχεδόν 30 ετών! (Γνωρίζετε πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί που σήμερα κρύβουν τα γραπτά τους, βολεμένοι θαυμάσια μέσα στα πλαίσια του καθεστώτος…) Ήταν οι στίχοι μου αυτοί, καλοί ή κακοί εσύ θα κρίνεις αναγνώστη, γέννημα μιας φαντασίας των πρώτων χρόνων της αναζητήσεώς μου, χρόνων σκληρών, μα και ωραίων που δεν τους αρνούμαι.

Είναι γεγονός πως κάποιοι θέλησαν με αφορμή τα ποιήματα αυτά να με συκοφαντήσουν. Η προσπάθειά τους είναι τουλάχιστον κωμική για όσους γνωρίζουν από ποίηση, ποιήματα και στίχους. Κατ’ αυτήν την έννοια όλοι οι μεγάλοι ποιητές της νεωτέρας Ελλάδος, οι οποίοι έγραψαν γεμάτους πάθος στίχους για τους Αρχαίους καιρούς, είναι… ανθέλληνες και γιατί όχι… σατανιστές! Τους απαντώ με την δεύτερη έκδοση των ποιημάτων αυτών και δηλώνω ότι ήμουν, είμαι και παραμένω αμετανόητα ΕΛΛΗΝΑΣ».

Αμετανόητα Έλληνας! Χριστιανός όμως; Κι αν η ηλικία του πέρασε από τότε που έγραψε τα ποιήματα, άραγε μετάνιωσε γι΄ αυτά; Ασφαλώς όχι. Αφού γράφει «Ήταν οι στίχοι μου αυτοί, καλοί ή κακοί εσύ θα κρίνεις αναγνώστη, γέννημα μιας φαντασίας των πρώτων χρόνων της αναζητήσεώς μου, χρόνων σκληρών, μα και ωραίων που δεν τους αρνούμαι».

Και πως άραγε να κρίνει κάποιος την παρέμβαση του Ν.Μιχαλολιάκου, ως δημοτικού συμβούλου στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων για την υπερασπιστική γραμμή που θα πρέπει να έχει ο δήμος για το θέμα του βωμού των 12 Θεών και του "Δημοσίου Σήματος";

Στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο της Χρυσής Αυγής μπορεί κανείς να βρει και άλλο βιβλίο με τίτλο ΙΝΔΙΑ & ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ. Σε απόσπασμα του βιβλίου που υπάρχει στην ιστοσελίδα αναφέρεται: «“…Η βαθειά σημασία του αρχαίου Irmunsul, άξονος του κόσμου, δεν είναι κατά βάθος διαφορετική από εκείνη του Σταυρού, αποσπασμένου από κάθε χριστιανική μυθολογία, δηλαδή από την ιστορία του μαρτυρίου του Ιησού, θεωρημένη ως ένα γεγονός μέσα στον χρόνο.

Η κορυφή του σεβαστού γερμανικού συμβόλου δείχνει, στην πραγματικότητα τον Πολικό Αστέρα, που παριστά το Εν ή, αλλιώς, «Ύπατη Αρχή». Και οι καμπυλωτοί κλάδοι του θεωρείται ότι στηρίζουν τον Ζωδιακό Κύκλο, σύμβολο του κύκλου της Εκδηλώσεως, που κινείται γύρω από το ακίνητο κέντρο του. Υπάρχουν, σε ωρισμένες παλαιότατες εκκλησίες στη Γερμανία, «Σταυρώσεις», στις οποίες ο Σταυρός έχει τους καμπυλωτού κλάδους του παγανιστικού Irminsul – μια συνένεωσις των δύο θρησκειών στον πιο υψηλό και παγκόσμιο συμβολισμό τους.

Εξ άλλου – κατά τον καθηγητή φον Μοτ του Ντέτμολτ – ο Κρίνος, συνδεδεμένος ως γνωστόν με την ιδέα της βασιλικής ή αυτοκρατορικής εξουσίας, είναι μία κάπως στυλιζαρισμένη επανάληψις του Ιρμινσούλ ή «Κολώνας του Παντός», έχοντας όπως αυτό μία πολική και μια αξονική σημασία.

Κάθε νόμιμη εξουσία προέρχεται πράγματι εκ των άνω. Και ο Αγκυλωτός Σταυρός, αυτός ο ίδιος «ουσιαστικά σύμβολο του Πόλου», σύμβολο της «στροφικής κινήσεως πέριξ ενός Κέντρου ή Άξονος αμεταβλήτου» και – της κινήσεως αναπαριστούσης την Ζωήν – σύμβολο του «ζωογόνου ρόλου της Αρχής σε σχέση με την κοσμική τάξη», προσομοιάζει έτσι και στο Ιρμινσούλ και στον Σταυρό.”».

Δεν λείπουν βέβαια από το βιβλιοπωλείο και «σημαντικά» πολιτικά συγγράμματα όπως «Χίλια Χρόνια Χίτλερ» και «Λόγος για την επέτειο ανάληψης της Αρχής». Τα υπόλοιπα σχόλια δικά σας…