Τα θολά οικουμενιστικά ρεύματα και τα κρυστάλλινα νερά της θεολογίας των συγχρόνων αγίων

Τα θολά οικουμενιστικά ρεύματα

και τα κρυστάλλινα νερά της θεολογίας των συγχρόνων αγίων

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Στο παπικό ίδρυμα Pro Oriente, γνωστό για την με κάθε τρόπο προώθηση της παναίρεσης του Οικουμενισμού, μίλησε στις 15 Μαΐου 2012 ο Διευθυντής της «Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών» του Βόλου Παντελής Καλαϊτζίδης..

Σύμφωνα με τη σχετική είδηση ο Π.Καλαϊτζίδης «επικεντρώθηκε στην εν εξελίξει συνεισφορά της νέας θεολογικής γενιάς (κυρίως από το 2000 και εξής), που χωρίς να αποκόπτεται πλήρως από τη γενιά του ’60, εισάγει νέα θέματα προς συζήτηση, ωθούμενη προς τούτο και από τις νέες κοινωνικές και πολιτισμικές προκλήσεις του καιρού μας (παγκοσμιοποίηση, πλουραλισμός, διαλογική συνάντηση με τη Δύση)… Ως φορείς δε που διακονούν τη θεολογική αυτή ανανέωση αναφέρθηκαν τα περιοδικά “Σύναξη” και “Θεολογία”, το Ίδρυμα “Άρτος Ζωής”, η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών, καθώς και καθηγητές των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στις αντιδράσεις ζηλωτικών και φονταμενταλιστικών κύκλων εναντίον του οικουμενικού διαλόγου και των νέων θεολογικών ρευμάτων».

Τα πρόσωπα και οι φορείς της «θεολογικής ανανέωσης» στην οποία αναφέρθηκε ο Π.Καλαϊτζίδης δεν είναι άλλα από αυτά που ευθύνονται για την εκκοσμίκευση του θεολογικού λόγου, για την αποκοπή από την πατερική Παράδοση και την εισαγωγή στο χώρο της Εκκλησίας της μεταπατερικής αίρεσης, για την δημιουργία του θεολογικού υπόβαθρου που στηρίζει τις οικουμενιστικές δράσεις εκκλησιαστικών ανδρών, τις συμπροσευχές και τους άνευ προϋποθέσεων διαλόγους με ετεροδόξους και αλλοθρήσκους. Αυτοπροβάλλονται, αυτοδικαιώνονται, αλληλοαναγνωρίζονται, αλληλοβραβεύονται και τυγχάνουν αποδοχής όχι από όσους κληρικούς και πιστούς παραμένουν πιστοί στην Ορθόδοξη Παράδοση αλλά μόνον από τους Οικουμενιστές που έχουν αλώσει την Ορθόδοξη Εκκλησία και από τους ετεροδόξους, παπικούς και προτεστάντες που στα πρόσωπά τους βλέπουν τους καλύτερους συμμάχους για την εντός της Ορθοδοξίας προώθηση και περαιτέρω εμπέδωση των αρχών του Οικουμενισμού.

Αν σήμερα μπορεί να γίνει λόγος για ανανέωση της θεολογίας, τότε θα έπρεπε κανείς να στραφεί και να μελετήσει τον άγιο βίο αλλά και τις σημαντικότατες διδασκαλίες των συγχρόνων μεγάλων αγίων Γερόντων της Ορθοδοξίας μας, του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, των αγίων Γερόντων Παϊσίου, Πορφυρίου, Ιακώβου, του μεγάλου ησυχαστού Γέροντος Ιωσήφ, του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου και πλείστων άλλων συνεχιστών της ορθόδοξης πατερικής θεολογίας και ασκητικής ζωής. Αυτοί αποτελούν πράγματι το νέο ρεύμα κρυστάλλινου ύδατος ορθόδοξης θεολογίας.

Τα θολά νερά της κουλτουριάρικης ψευτοθεολογίας είναι τουλάχιστον ατυχές να προβάλλονται στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο ως δήθεν συνέχεια και ανανέωση του πατερικού λόγου και της ορθόδοξης θεολογίας.