Μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέας, «Ο παπισμός και ο προτεσταντισμός κολυμπάνε στα θολά νερά της αιρέσεως και της πλάνης»

Για την οικουμενιστική προσπάθεια καθιέρωσης κοινού εορτασμού του Πάσχα Ορθοδόξων και Παπικών και το διάλογο της Ορθοδοξίας με την αιρετική χριστιανωσύνη της Δύσεως.

Oι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ακολουθώντας την γραμμή την θεόπνευστη των Αγίων Πατέρων της Α Οικουμενικής Συνόδου, γιορτάζουμε το Πάσχα την πρώτη Κυριακή, μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Οι χριστιανοί της Δύσεως (παπικοί και προτεστάντες - διαμαρτυρόμενοι), που αιώνες τώρα βρίσκονται στην πλάνη και στην αίρεση, γιορτάζουν, σχεδόν πάντοτε, σε διαφορετικές ημερομηνίες. Εφέτος, για παράδειγμα, οι Δυτικοί ετέλεσαν το Πάσχα στις 31 Μαρτίου. Και δεν είναι μόνο αυτή η διαφορά, που χωρίζει τις πολυώνυμες χριστιανικές κοινότητες του Δυτικού κόσμου από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική - Ορθόδοξη Εκκλησία. Στην δεύτερη μετά Χριστόν χιλιετία, στις αρχές της οποίας η δυτική χριστιανωσύνη αποσχίστηκε επίσημα από την Εκκλησία, πλείστες όσες αιρετικές αποκλίσεις σημειώθηκαν. Έτσι, τόσο ο παπισμός, όσο και ο προτεσταντισμός (από τον 16ο αιώνα κι’ έπειτα), βρέθηκαν να κολυμπάνε στα θολά νερά της αιρέσεως και της πλάνης.

Ο πάπας με το πρωτείο και το «αλάθητο», με τις αυθαιρεσίες και τα ποικιλώνυμα σκάνδαλα, προκάλεσε την απόσχιση των Διαμαρτυρομένων, οι οποίοι άρχισαν να διαιρούνται μεταξύ τους με γοργούς ρυθμούς, ώστε σήμερα να υπάρχουν πάνω από χίλιες προτεσταντικές παραφυάδες. Σημειώνουμε με οδύνη, ότι κάποιες απ’ αυτές τις αιρετικές ομάδες δεν παραδέχονται την Ανάσταση του Χριστού, αλλά την θεωρούν ... μύθο!

Όμως, εδώ και κάμποσα χρόνια υπάρχει μια κίνηση να γιορτάζουν το Πάσχα όλοι οι χριστιανοί την ίδια ημερομηνία, η οποία τοποθετείται στο τρίτο δεκαήμερο του Απριλίου. Μέχρι τώρα, οι προσπάθειες των οικουμενιστικών κύκλων έχουν ναυαγήσει. Γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία εμμένει σταθερά στην γραμμή των Αγίων Πατέρων. Και το μεν Βατικανό με την σατανικής εμπνεύσεως Ουνία, προσπαθεί να πετύχη την διάσπαση των Ορθοδόξων και να οδηγήση τα ανύποπτα θύματά της στις αγκάλες του πάπα. Γιατί οι ναοί των Ουνιτών, τα ιερατικά και αρχιερατικά άμφια, οι ακολουθίες και τα ψάλματα είναι σχεδόν ίδια με εκείνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Και κάποιοι, δυστυχώς και μορφωμένοι, παρασύρονται. Όμως, δόξα τω Θεώ! Στην Πατρίδα μας, τουλάχιστον, αλλά και στην Ρωσική Εκκλησία, η Ουνία όχι μόνο δεν βρίσκει απήχηση, αλλά και έχει προκαλέσει ισχυρές αντιδράσεις.

Αυτές οι μέθοδοι, βέβαια, του Βατικανού δείχνουν τα δόλια μέσα, που χρησιμοποιεί η αίρεση για να διαβρώση το φρόνημα των Ορθοδόξων Λαών. Και είναι απορίας άξιον, ότι η Ορθοδοξία συνεχίζει να διαλέγεται με την αιρετική χριστιανωσύνη της Δύσεως, ότι ο πάπας προσφωνείται «αγιώτατος αδελφός» και το Βατικανό «αδελφή εκκλησία», ενώ ανάλογα γίνονται και με τους ποικιλώνυμους Προτεστάντες, μάλιστα δε με τους Αγγλικανούς, οι οποίοι έφθασαν να «χειροτονούν» και γυναίκες ως «ιερείς» και «επισκόπους», να ευλογούν δε την ηθική ανωμαλία, αναβιώνοντας τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Όθεν, είναι χρέος όλων όσοι αγαπούν βαθειά την Ορθόδοξη Εκκλησία, να μένουμε κάτω από την σκέπη της Αγίας μας Εκκλησίας, διατηρώντας αλώβητη την Πίστη και τις Ιερές μας Παραδόσεις. Κι’ ας προσευχώμαστε για τους ετεροδόξους χριστιανούς να γιορτάσουν σύντομα το αληθινό Πάσχα, το πέρασμα δηλαδή, στην αλήθεια της Ορθοδοξίας.

Από την Αναστάσιμη εγκύκλιο του Μητροπολίτου Κονίτσης Ανδρέου