Συμμαχία Εκκλησίας - Συνδικάτων για τη διατήρηση ως υποχρεωτικής της αργίας της Κυριακής

Συμμαχία Εκκλησίας - Συνδικάτων για τη διατήρηση ως υποχρεωτικής της αργίας της Κυριακής

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Είναι ευχάριστο που,  έστω αργά, κάθε μέρα όλο και εντείνονται οι φωνές διαμαρτυρίας για την ουσιαστική κατάργηση της αργίας της Κυριακής, με την παντελώς αστήρικτη δικαιολογία ότι η συγκεκριμένη ενέργεια θα βοηθήσει την βαρύτατα ασθενή οικονομία μας. Εμείς, εδώ και δύο χρόνια, επισημάναμε  την πρόθεση των αθέων των Βρυξελλών να καταργήσουν την Κυριακή αργία και να εξισώσουν όλες τις ημέρες της εβδομάδος.

Πρέπει να επισημάνουμε σήμερα και εν όψει της συζητήσεως του Ν/Σ στη Βουλή, ότι δεν είναι αρκετές οι γραπτές διαμαρτυρίες. Δεν είναι καθόλου αρκετό. Θά 'πρεπε εκτάκτως να συγκληθεί η Ιεραρχία και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος  δημόσια και  επίσημα να καταγγείλει την κυβερνητική ενέργεια. Επίσης να καλέσει στο γραφείο του τα προεδρεία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και να  υπάρξει κινητοποίηση και συλλαλητήριο με πρωτοβουλία της Εκκλησίας, σε συνεργασία με τις δύο Συνομοσπονδίες και τα άλλα συνδικάτα. Αλλιώς υπάρχει μεγάλη ιστορική ευθύνη για την ουσιαστική αδιαφορία των εκκλησιαστικών ταγών της Ελλαδικής Εκκλησίας για τα τεκταινόμενα σε βάρος του ποιμνίου της.

  Θυμίζουμε ότι ήδη από πρόπερσι  εκπρόσωποι 65 πανευρωπαϊκών οργανώσεων πολιτών, συνδικάτων, της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των άλλων Χριστιανικών Ομολογιών, που όλοι μαζί αποτελούν την "Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την αργία της Κυριακής"  συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες, με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής. Στο τέλος της συνάντησης υπέγραψαν ανακοίνωση, με την οποία δεσμεύτηκαν να αγωνιστούν για τη διατήρηση ως υποχρεωτικής της αργίας της Κυριακής και για ένα ανθρώπινο ωράριο εργασίας. Τα μέλη της Συμμαχίας στην ανακοίνωση  ζήτησαν η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, όπως επίσης και αυτές των κρατών μελών, να σέβονται τους εργαζόμενους πολίτες και την ιδιωτική τους ζωή, που περιλαμβάνει και τον ελεύθερο χρόνο που πρέπει να έχουν και να μοιράζονται με τα άλλα μέλη της οικογένειας τους. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει μια τέτοια συμμαχία Εκκλησίας και Συνδικάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

          Κατά τη συνάντηση επιστήμονες ομιλητές τόνισαν ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη από ένα κοινωνικό μοντέλο, που να μην στηρίζεται μόνο στην παραγωγή και στην κατανάλωση, αλλά επίσης στον ελεύθερο χρόνο για τις προσωπικές επιλογές του κάθε πολίτη - εργαζόμενου. Μεταξύ των ομιλητών ήταν ο Γερμανός καθηγητής ψυχολογίας Φρίντχελμ Ναχράϊνερ, ο οποίος επισήμανε το γεγονός ότι το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο με πρόσφατη απόφαση του κατάργησε το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή στη χώρα. Επίσης ο κοινωνικός ερευνητής Δρ. Ζιλ Έμπρεϊ  παρουσίασε το αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας, που έδειξε ότι τα άτομα που εργάζονται την Κυριακή επηρεάζονται αρνητικά τόσο στον τομέα της υγείας τους, όσο και σ' αυτόν της ασφάλειας στην εργασία τους.  Άλλες έρευνες δείχνουν ότι το οικονομικό αποτέλεσμα από την Κυριακάτικη εργασία είναι πενιχρό έως αρνητικό, εκτός από αλυσίδες πολυκαταστημάτων, που απευθύνονται κυρίως στους τουρίστες. Αυτός είναι και ο λόγος που παρά το Νόμο στη Γαλλία και τα κίνητρα στην Αγγλία και στις ΗΠΑ λίγα είναι τα μαγαζιά που εργάζονται τις Κυριακές.

Ιστορικό της επιχείρησης κατάργησης της αργίας της Κυριακής

          Η "επιχείρηση" κατάργησης της υποχρεωτικής αργίας της Κυριακής οφείλεται σε ιδεολογικούς - αντιχριστιανικούς λόγους. Ξεκίνησε από τις αγγλοσαξονικές χώρες και πήρε νομική μορφή το 2009 στη Γαλλία. Η προσπάθεια μπορεί να έχει ως εξωτερικό φλοιό την αύξηση της απασχόλησης και του κύκλου εργασιών, αλλά στον πυρήνα της είναι η αποϊεροποίηση της Κυριακής, ως χριστιανικής αργίας και η διάλυση της  ενότητας της οικογένειας. Εκείνο που υποστηρίζεται από όσους επιδιώκουν την κατάργηση της υποχρεωτικής αργίας της Κυριακής και την μετατροπή της σε μια ημέρα όπως οι άλλες είναι πως την ημέρα της ανάπαυσης τους οι εργαζόμενοι την παίρνουν μιαν άλλη ημέρα. Έτσι ο σύζυγος λ.χ.  παίρνει το ρεπό του την Δευτέρα, η σύζυγος την Τρίτη και τα παιδιά είναι μόνα τους την Κυριακή…Οι άθεοι ιδεολόγοι υποστηρίζουν την άποψη του Τζον Στιούαρτ Μιλ, όπως την εξέφρασε στο βιβλίο του "Περί ελευθερίας", ότι μπορεί να υπάρχει το έθιμο της αργίας μιαν ημέρα την εβδομάδα, αλλά οποιαδήποτε ημέρα. (Τζ. Στιούαρτ Μιλ "Περί ελευθερίας", Έκδ. "Επίκουρος", Αθήνα, 1983, σελ. 152-153). Αλλά αυτό αποτελεί πλήρη ανατροπή του τρόπου εργασίας όπως έχει καθιερωθεί από αιώνων και έχει επεκταθεί και σε μη χριστιανικούς λαούς… Είναι επίσης ένας ιδεολογικός διωγμός σε βάρος των Χριστιανών, που επιθυμούν την ημέρα αυτή να είναι στην Εκκλησία και να την περνούν με την οικογένεια τους.

          Τα συνδικάτα στην Ευρωπαϊκή Ένωση προβληματίσθηκαν αν θα πρέπει να συμμαχήσουν με την Εκκλησία στον αγώνα για την διατήρηση της υποχρεωτικής αργίας της Κυριακής. Τελικά αποφάσισαν να είναι μαζί με την Εκκλησία.  Το σκεπτικό της απόφασης τους είναι πως η Κυριακή είναι μια ημέρα ιερή για τους Χριστιανούς και δεν θα πρέπει να στερήσουν από τα θρησκευόμενα μέλη τους την ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων. Επί πλέον συμφώνησαν ότι η Κυριακή είναι η ημέρα της οικογένειας, που, ως θεσμός, αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην ισορροπία των μελών της.

Ποια τα μέλη και ποιοι οι υποστηρικτές της Πανευρωπαϊκής Συμμαχίας για την αργία της Κυριακής 

Στον κατάλογο των υποστηρικτών της αργίας της Κυριακής είναι η Ευρωπαϊκή Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, στην οποία από την Ελλάδα είναι μέλη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Συμμετέχουν ακόμη συνδικάτα από όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ, όπως η πολυπληθής Γαλλική Εργατική Σοσιαλιστική Συνομοσπονδία CFDT, η επίσης πολυπληθής Γαλλική Συνομοσπονδία των Χριστιανών Εργατών (CFTC),  και συνδικαλιστικές Οργανώσεις της Γερμανίας, του Βελγίου, της Αυστρίας, της Εσθονίας, του Λουξεμβούργου, της Σλοβακίας και από την Πολωνία η "Αλληλεγγύη"  και Οργανώσεις πολιτών. Επίσης υποστηρίζουν τη Συμμαχία το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (ΣΕΕ), που πρέπει να αποδείξει ότι πράγματι και όχι θεωρητικά αντιδρά στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής, η Επιτροπή Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και  η Ομοσπονδία των Καθολικών Οργανώσεων για την οικογένεια. Όπως είναι γνωστό στο ΣΕΕ συμμετέχουν, μεταξύ των άλλων, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Εκκλησία της Ελλάδος, η Εκκλησία της Κύπρου και άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.