Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Απέναντι εις το κοινόν πρόβλημα

Γέρων Πορφύριος

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΕΙΣ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΠΩΣ πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τούς ἀνθρώπους, πού μᾶς ἐνοχλοῦν καί μέ ποικίλους τρόπους μᾶς βλάπτουν καί μᾶς ἀδικοῦν; Πῶς μποροῦμε νά ἠρεμήσουμε; Ἡ προσφυγή στά κοσμικά δικαστήρια ἐνδείκνυται; Πρέπει «νά βροῦμε τό δίκιο μας»; Πρέπει νά τιμωρηθοῦν αὐτοί πού μᾶς βλάπτουν;

Πρόκειται γιά ἕνα κοινό πρόβλημα. Ὅλοι γενικά τό ἀντιμετωπίζουν. Ὅλοι γίνονται θύματα. Ἀλλά καί οἱ θύτες γίνονται θύματα ἀπό ἄλλους! Δέν ἔχει τελειωμό αὐτή ἡ ἱστορία. Ἐνῶ λύνουμε τό πρόβλημα, πού ἔχουμε μέ κάποιους, ἀμέσως μᾶς δημιουργεῖτε τό ἴδιο πρόβλημα μέ κάποιους ἄλλους, χωρίς νά μποροῦμε νά βροῦμε τήν αἰτία. Συχνά ὁδηγούμαστε καί σέ ἀδιέξοδο.

Ὅποιος κατορθώσει νά μείνει ἀνεπηρέαστος ἀπό αὐτό τό πρόβλημα, εἶναι μακάριος. Ὅποιος ἀντιμετωπίζει τούς ἀνθρώπους, πού τόν κατηγοροῦν καί τόν διώκουν μέ ἀγάπη καί καλή ἀδιαφορία, εἶναι ἐπίγειος ἄγγελος. Ὁ Γέροντας Πορφύριος, πού συνομιλοῦσε μέ πολλούς ἀνθρώπους τό θέμα αὐτό, ἔλεγε: «Κάθε ἄνθρωπος, πού μᾶς προσβάλλει, πού μᾶς βλάπτει, πού μᾶς συκοφαντεῖ, πού μᾶς ἀδικεῖ μέ ὁποιοδήποτε τρόπο, εἶναι ἕνας ἀδελφός μας, πού ἔπεσε στά χέρια τοῦ κακοποιοῦ διαβόλου. Ὅταν ἀντικρίσουμε αὐτόν τόν ἀδελφό, πρέπει νά τόν λυπηθοῦμε πολύ, νά τόν συμπονέσουμε καί νά παρακαλέσουμε θερμά καί σιωπηλά τό Θεό νά στηρίξει ἐμᾶς στή δύσκολη ὥρα τῆς δοκιμασίας μας καί νά ἐλεήσει καί τό ἀδελφό μας, πού ἔπεσε θῦμα τοῦ διαβόλου.

Καί ὁ Θεός θά βοηθήσει καί μᾶς καί τόν ἀδελφό μας». Ἔχοντας τή συνείδησή μας ἥσυχη, λυπούμαστε τόν ἀδελφό, πού ἔγινε ὄργανο τοῦ διαβόλου, συμπάσχουμε καί προσευχόμαστε, γιά νά λυθεῖ τό πρόβλημα, πού μᾶς δημιουργεῖ.

Ὅταν ἔχεις μπροστά σου τόν ἄνθρωπο, πού σέ κατηγορεῖ καί οἱ διαθέσεις του εἶναι ἐχθρικές ἀπέναντί σου, εἶναι φυσικό νά δέχεσαι κάποια ἀλλοίωση ἐσωτερικά καί νά χάνεις τήν ἠρεμία.

Θυμᾶσαι πολλά δυσάρεστα, πού σοῦ ἔχει προκαλέσει καί προσπαθεῖς μάταια νά τά ἐξηγήσεις. Τελικά βρίσκεσαι μπροστά σέ ἀδιέξοδο. Ὁ Γέροντας Ἰωσήφ ἔλεγε σχετικά: «Ὅταν εἶναι παρόν κάποιο πρόσωπο, πού ξέρεις ὅτι σέ κατηγορεῖ καί σέ διασύρει, εἶναι σχεδόν ἀδύνατο νά μή σοῦ προκαλέσει ἀλλοίωση, ὅσο καί ἄν προσπαθήσεις νά μή μεταβληθεῖς. Μετά τήν ἄφεση ὅμως καί τήν ὑπέρ αὐτοῦ προσευχή, ἰσορροπεῖς ἀπό τό τραῦμα τῆς λύπης».

Ἡ προσευχή γιά τόν ἀδελφό πού μᾶς ἐνοχλεῖ προϋποθέτει τή συγχώρηση καί ἀνεξικακία ἐκ μέρους μας. Μόνο μέ αὐτό τόν τρόπο θά μπορέσουμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τή δυσάρεστη αὐτή κατάσταση. Ὅ,τι ἄλλο κάνουμε δέν θά μᾶς δώσει καμιά λύση στό πρόβλημα. Οἱ δυναμικές ἐνέργειες καί οἱ δημόσιες ἀντιπαραθέσεις συντηροῦν τό δυσάρεστο κλῖμα καί τόν ἐσωτερικό ἀναβρασμό. Γι᾽ αὐτό πρέπει νά ἀποφεύγονται.

Ορθόδοξος Τύπος, 20/9/2013 και dtatsis.blogspot.gr