«Καιρός» να σταματήσει η πολτοποίηση του Μαθήματος των Θρησκευτικών

Στις 8 Φεβρουαρίου, με αφορμή τη σχετική συζήτηση πού έγινε στις 6 Φεβρουάριου 2014 κατά τον εορτασμό τής μνήμης του ιερού Φωτίου στο Διορθόδοξο Κέντρο τής Εκκλησίας τής Ελλάδος στή Μονή Πεντέλης, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) εξέδωσε Δελτίο Τύπου. Με αυτό επεσήμαινε τις ευθύνες τής Ιεραρχίας τής Εκκλησίας για το αντορθόδοξο Νέο Πρόγραμμα Σπουδών για το Μάθημα των Θρησκευτικών, καθώς και αυτές του Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός», μέλη του οποίου, δρώντας παρασκηνιακά, συνέταξαν το Πρόγραμμα επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου.

Το απαράδεκτο Πρόγραμμα έχει καταδικαστεί από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, από Πανορθόδοξη Σύσκεψη επί των αιρέσεων, από τη συντριπτική πλειοψηφία των Επισκόπων, από την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, από το σύνολο σχεδόν των θεολόγων εκπαιδευτικών, από πλήθος Συλλόγων Γονέων των παιδιών και τόσους άλλους παράγοντες και πρόσωπα.

Θα περίμενε κανείς κάποτε να υπάρξει στοιχειώδης συναίσθηση από μέρους των συντακτών του Προγράμματος. Αντί όμως γι΄ αυτό η ομάδα του «Καιρού» συνέταξε απάντηση στο Δελτίο Τύπου της ΠΕΘ. Η απάντηση είναι θλιβερή. Κατηγορεί την ΠΕΘ ότι μετέρχεται «πρακτικές συκοφάντησης και σπίλωσης» και ότι υπάρχει «έλλειμμα δημοκρατίας στους κόλπους της», διότι «δεν αναγνωρίζει ακόμη και τώρα στους συναδέλφους το δικαίωμα της αποχώρησης από τις τάξεις της... και το δικαίωμα στον αντίλογο και την αντίθεση».

Το καίριο όμως ερώτημα είναι τούτο: Αφού οι συγκεκριμένοι θεολόγοι θεωρούν πώς έχουν δίκιο και διαθέτουν περίσσευμα δημοκρατίας, γιατί δεν προσπάθησαν μένοντας στους κόλπους τής ΠΕΘ να πείσουν τούς συναδέλφους για τις απόψεις τους και να διεκδικήσουν την ψήφο τους, ώστε να εκλεγούν αυτοί στο Συμβούλιο της;

Απλούστατα διότι δεν έπειθαν κανέναν. Προτίμησαν λοιπόν να δράσουν διχαστικά: δημιούργησαν την ολιγομελή ομάδα του «Καιρού», απέκτησαν προσβάσεις στο Υπουργείο και επιχειρούν παρασκηνιακά να επιβάλουν τις απόψεις τους, απόψεις ελάχιστης μειοψηφίας, στο σύνολο των θεολόγων.

Αλήθεια, πώς μπορούν και προχω­ρούν έτσι; Δεν αναλογίζονται το μέγεθος των ευθυνών τους έναντι των οικογενειών πού τούς εμπιστεύονται τα παιδιά τους, και έναντι του Θεού;

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”, 15/3/2014 από Ακτίνες