Φώτης Μιχαήλ, Μπροστά στην κάλπη

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ

Του Φώτη Μιχαήλ

Αυτήν τη φορά, τα πράγματα δεν είναι όπως άλλοτε. Οι συγκυρίες,  εθνικές και παγκόσμιες, είναι τόσο κρίσιμες, που δεν μένουνε περιθώρια για αποφάσεις επιπόλαιες.

Αυτήν τη φορά, για την Αυτοδιοίκηση και την Ευρωβουλή, δεν πρέπει να πάμε στην κάλπη ψηφίζοντας απλώς το κόμμα, αλλά, μέσα από το κόμμα, διαλέγοντας ανθρώπους ικανούς και ενάρετους.  Αυτήν τη φορά, το χαρτί που θα ρίξουμε, πρέπει να έχει τα χρώματα της Ελλάδας. Να είναι αποκλειστικά δικό μας. Σταυρωμένο με τα δικά μας τα χέρια. Διαλεγμένο με έμπονο προβληματισμό για το μέλλον του έθνους μας και ποτισμένο με ιδρώτα από αγωνία για μας και τα παιδιά μας.

Αυτήν τη φορά, δικαίωμα ψήφου θα έπρεπε, κανονικά, να δοθεί μονάχα στους προγόνους μας και τους αγέννητους...

Η Ελλάδα -το παραδέχονται ακόμα και οι εχθροί μας- είναι η Μάννα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Είναι η γη αναρίθμητων Ηρώων και Αγίων. Είναι η κοιτίδα πολιτισμού παγκόσμιας εμβέλειας, πανάρχαιου και ολοζώντανου.

Γι' αυτό και η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι υπόθεση εφήμερων οικονομικών ή παραταξιακών συμφερόντων. Ούτε μπορεί να είναι, για πολύ ακόμα, παιχνίδι στα χέρια επικίνδυνων ''μάγων'' της ημεδαπής και ξένης πολιτικής και οικονομικής ελίτ.

Ας μη μας φοβίζουν οι καταστάσεις οι σημερινές. Ας μην απογοητευόμαστε από τις δυσκολίες των ημερών.

Εμείς δεν είμαστε ορθολογιστές προτεστάντες, για να τα μετράμε όλα με το κέρδος και το συμφέρον. Εμείς είμαστε παιδιά του Μακρυγιάννη και του πατρο-Κοσμά, και μάθαμε να μετράμε την ζωή μας αλλιώτικα.

Εμείς δεν χορεύουμε ταγκό. Εμείς χορεύουμε τσάμικο. Η ιστορική μας, δηλαδή, πορεία δεν είναι μονοφυσίτικη και γραμμική σαν τους χορούς των Φράγκων. Είναι κυκλική σαν τους δικούς μας χορούς,  τους κύκλιους.

Εμείς οι Έλληνες πάντοτε φορτωμένοι από λάθη ήμασταν, αλλά και πάντοτε μετανιωμένοι. Διηνεκώς στο ''πέσε-σήκω'', δηλαδή.

Το ''πέσε'' ήταν του κεφαλιού μας, αλλά και το ''σήκω'' στο χέρι μας ήτανε κάθε φορά.

Έτσι ακριβώς θαρρώ πως θα γίνει και τώρα: Αυτόν τον καιρό είμαστε πεσμένοι. Τα μάτια μας, θολωμένα από την ''λάμψη'' των ψευτοθεών της δήθεν ευμάρειας και καλοπέρασης, δυσκολεύονται, προς το παρόν, να διακρίνουν την έξοδο της ''κολάσεως''.

Όπου νά ΄ναι, όμως, έρχεται και η ώρα της έγερσης, της μετάνοιας. 

Μετανιώνω θα πει αλλάζω μυαλά. Θα πει παίρνω αποφάσεις καινούργιες και αλλάζω ζωή. Για να γίνει, όμως, αυτό, χρειάζεται θέληση και η κατάλληλη ευκαιρία.

Οι εκλογές! Να η ευκαιρία να αποδείξουμε, ως λαός, ότι, επιτέλους, ξυπνήσαμε και είμαστε αποφασισμένοι να ξανασηκωθούμε όρθιοι.

Ψηφίζω σ' αυτές τις εκλογές, θα πει εκλέγω ανθρώπους, που διακρίνονται για την εντιμότητά τους, την φιλοπατρία τους και το σέβας στα ιερά και τα όσια της φυλής μας.

Ψηφίζω σ' αυτές τις εκλογές, θα πει ότι παίρνω την απόφαση να πετάξω στην άκρη κάθε ψευτιά και σαπίλα και να βάλω, στην θέση τους, ανθρώπους, που βιώνουν και αγωνίζονται για το Ωραίο και το Αληθινό.

Ανθρώπους πράγματι χαρισματούχους και όχι φτιαχτούς ''αστέρες''.

Ανθρώπους φυσιολογικούς: Με αδυναμίες και ατέλειες, όπως όλοι μας, αλλά όχι με πάθη αγιάτρευτα και συνειδήσεις αμετανόητες.