Από το βίο και τις διδαχές του Γέροντος Γερβασίου

Ο Γέροντας της Πάτρας
π. Γερβάσιος

Ο Γέροντας Γερβάσιος σε ηλικία δεκατριών ετών επισκέφθηκε την ιερά μονή Κερνίτσης. Έχοντας τον ιερό πόθο της αφιέρωση στο Θεό και βλέποντας τις τοιχογραφίες, είπε: «Αξιώσέ με, Θεέ μου, να κολλήσω κι εγώ στον τοίχο, να γίνω άγιος».

Έλεγε ο Γέροντας Γερβάσιος σχετικά με τη διαφύλαξη των λογικών προβάτων από τους επερχόμενους λύκους: «Πως θα τα αφήσουμε χωρίς ποιμένα, έρμαια στα νύχια τους; Θα δώσουμε λόγο, γιατί ο Κύριος γι΄ αυτά έχυσε το αίμα του».

Ο Γέροντας Γερβάσιος είχε παιδική ψυχή, ενώ ήταν άτεγκτος στο να στηλιτεύει την αμαρτία οπουδήποτε τη συναντούσε, ιδιαίτερα δε στους κληρικούς, αφού προηγουμένως πολεμούσε την αμαρτία νικηφόρως στον ίδιο τον εαυτό του.

Ο Γέροντας Γερβάσιος συνήθιζε να φυτεύει δέντρα σε διάφορες περιοχές, έχοντας πάντα κοντά του παιδιά του κατηχητικού. Το 1929 φύτεψε ένα πεύκο κοντά στο ησυχαστήριο του Προφήτου Ηλιού, αφού προηγουμένως ανέγνωσε ειδική ευχή. Το 1960 το πεύκο αυτό μαζί με άλλα κόπηκε για να χρησιμοποιηθεί η ξυλεία στην παιδική κατασκήνωση των Συχαινών.

Τότε όμως διαπιστώθηκε ότι στον κορμό του πεύκου είχε σχηματιστεί ένας περίτεχνος σταυρός. Το γεγονός πιστοποιήθηκε από τον οικείο μητροπολίτη. Ο Γέροντας Γερβάσιος από ταπείνωση απέδωσε το θαύμα στα αγαθά και αναμάρτητα παιδιά, που τον είχαν βοηθήσει να φυτέψει το πεύκο.

Από το βιβλίο του Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Νέον Γεροντικόν. Ο συγγραφέας συγκαταλέγει τον Γέροντα Γερβάσιο Παρασκευόπουλο στη χορεία δεκαπέντε συγχρόνων Γερόντων των οποίων διασώζει αξιοσημείωτα στοιχεία του βίου και των διδαχών τους.