16/10/14

"Η υγιής και η νόθος πνευματικότης" - Μέρος Ε΄ - Συνέντευξη με τον Αρχιμ. Αρσένιο Κατερέλο

Η ΥΓΙΗΣ ΚΑΙ Η ΝΟΘΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΝ ΣΤΑΘΜΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΡΥΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΟΝΙΤΣΗΣ
ΜΕΡΟΣ E
Π. ΙΩΗΛ - ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΕΚΤΗ: Π. ρσένιε, θά ταν δυνατόν νά μς πτε ποιά πρέπει νά εναι στάσις τν πιστν ναντι κάποιων προσώπων πού φαίνονται ς πεύθυνοι καθοδηγητές σέ ποιοδήποτε πίπεδο τς κκλησιαστικς διακονίας; Ετε ατοί εναι πατριάρχες, πίσκοποι, εροκήρυκες, πνευματικοί, καθηγούμενοι, μοναχοί, λαϊκοί θεολόγοι, κλπ. Ποιά κριτήρια δηλαδή πρέπει νά πληρον ο νωτέρω, στε ο πιστοί νά τούς μπιστεύωνται καί νά ποδέχωνται τόν λόγο τους καθώς καί τί γενικς χρειάζεται νά προσέχουν ο πιστοί;

Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: ς ρχίσωμε, σεβαστέ μου π. ωήλ, πό τό τελευταο τμμα τς ρωτήσεώς σας. Τί γενικς πρέπει νά προσέχουν ο πιστοί.
Θά πρέπη νά ξετάζουν άν ο διάφοροι κάστοτε καθοδηγητές ρθοτομον καί ρθοπρακτον τόν λόγον τς ληθείας σέ λες τίς κφάνσεις τς κκλησιαστικς ζως. Θά πρέπη νά ναζητον διδασκάλους πού ποπνέουν τό ρωμα τς ρθοδόξου πίστεως καί τς γνησίας ρθοδόξου πνευματικότητος.
Ες τήν Κλίμακα το σίου ωάννου το Σιναΐτου, να βιβλίο τό ποο ντεξε στό διάβα τν αώνων διότι εναι να σκητικό βιβλίο πού εναι γραμμένο πό τήν μπειρία το θεοσόφου γίου ωάννου, πάρχει νας ξαίρετος λόγος ''Περί πακος''. Εναι τέταρτος λόγος.
κε σιος πατήρ φιερώνει πολλές παραγράφους γιά τό ν λόγ θέμα διότι ατήν τήν ρετή τήν θεωρε θεμελιώδη. μως, άν προσέξη κάποιος στήν παράγραφο πτά στίς ρχές το ν προκειμέν λόγου, κε σιος θέτει μία παραίτητη προϋπόθεσι κάνοντας καί μία σημαντικωτάτη διευκρίνησι. Σς τό διαβάζω σέ μετάφρασι:
«ταν πρόκειται νά κλείνωμε τόν αχένα μας στόν Κύριο καί νά μπιστευθομε τόν αυτό μας σέ λλον, μέ λογισμό ταπεινοφροσύνης καί μέ κύριο σκοπό νά ξασφαλίσωμε τήν σωτηρία μας, πρίν πό τήν εσοδό μας στήν ζωή τς πακος, ν τυχόν διαθέτωμε κάποια πονηρία καί σύνεσι, ς ξετάσωμε ρευνητικά καί - ς τό επ τσι - ς δοκιμάσωμε τόν κυβερνήτη. Καί τοτο γιά νά μή πέσωμε σέ ναύτη ντί σέ κυβερνήτη, σέ σθεν ντί σέ ατρό, σέ μπαθ ντί σέ παθ, σέ πέλαγος ντί σέ λιμάνι, καί τσι νά προξενήσωμε στόν αυτό μας βέβαιο ναυάγιο». Στό τέλος τό κείμενο λέγει ''τοιμον αυτος ναυάγιον προξενήσωμεν''.
ρα, προαπαιτεται πό τήν πλευρά μας, κατά τόν σιο ωάννη, νά ''πειράσωμε μετά πονηρίας'', μετά κατά Θεόν ''λευκς'' δηλαδή πονηρίας νά δοκιμάσωμε τόν καθοδηγητή μας άν εναι κυβερνήτης καί χι ναύτης, ταν ψάχνωμε γιά Γέροντα, πνευματικό καθοδηγητή, κλπ.,
ρα, ποτελε πατερική διαχρονική θέσι ατή προσοχή πό τήν πλευρά μας. πειδή δέ να πό τά πιό σημαντικά θέματα γιά τούς πιστούς εναι πιλογή το πνευματικο, θά πρέπη ο Χριστιανοί νά ξετάσουν τά ξς βασικά θέματα:
Θά πρέπη πνευματικός νά χη γνήσιο πατερικό φρόνημα, τό ποο μως μετά διακρίσεως νά μπορ νά τό ξατομικεύη στήν κάθε ψυχή οτως στε νά δημιουργται νας προσωπικός φυπνιστικός καθαρτικός συντονισμός.
Εναι κ τν ν οκ νευ πνευματικός νά διακατέχεται πό νιδιοτέλεια σέ λα τά πίπεδα καί τά θέματα.
νδιαφερόμενος πρτα ναζητε τήν ξωθεν καλή μαρτυρία το πνευματικο, κυρίως πό νθρώπους πού μπιστεύεται. Πρέπει νά ναπαύεται σέ ατόν καί νά εναι ποφασισμένος, μετά τήν λευθέρα πιλογή του, νά πάη ''μέ τά νερά'' το Γέροντα. Ατήν τήν φρσι τήν χρησιμοποιοσε Γέρων φραίμ Κατουνακιώτης. Βέβαια, ατό σχύει πρωτίστως γιά τούς μοναχούς πού πρέπει νά ρνονται, κτός πό τά μαρτωλά τους θελήματα, πολλές φορές καί τά φυσικά τους θελήματα. 
Βέβαια δ πρέπει νά διασαφηνισθ τι κάποιοι μέ καλή διάθεσι διατυμπανίζουν τι παιτεται ''τυφλή πακοή'' στόν πνευματικό πό τά πνευματικά του παιδιά. ρος μως ατός κατά κυριολεξίαν δέν εναι σωστός. Ατό πού χρειάζεται εναι ''πλήρης πακοή''.
λλά πάνω καί πέρα π λα χρειάζεται πό τήν πλευρά μας λεβέντικη πόφασι νά θεραπευθομε καί νά κάνωμε τό θέλημα το Θεο χωρίς συμβιβασμούς καί μαρτωλές προσμίξεις.
Ο καρποί τς πακος εναι νυπολόγιστοι καί μοναδικοί. Πλεστα σα εναι τά παραδείγματα πό τήν Πατερική Γραμματολογία. πακοή εναι πιό σφαλής-πλανής καί σχετικά εκολος δρόμος. Μπορε κκοπή το θελήματός μας νά εναι πολλές φορές σήκωτο ψυχικό μαρτύριο, μως τά φέλη ξ ατο εναι συγκρίτως μεγαλύτερα.
λλά ς τό πομε καί διαφορετικά.
ν γιά νά κάνωμε πακοή παιτται α ψυχικός καί σωματικός κόπος, μέ τήν δια α ψυχοσωματική δύνη θά χωμε, κτός πακος, λιγώτερα πνευματικά θετικά ποτελέσματα. Μάλιστα δέ, κάποιες φορές, θά χωμε λάχιστα καί ρνητικά.
Ατός βέβαια εναι νας γενικός πνευματικός κανόνας. Πρέπει δέ νά ξέρωμε τι σέ κάθε κανόνα πάρχουν καί ξαιρέσεις. Καί άν καμμιά φορά λογισμός μς νοχλ ντονα μήπως νήκωμε σέ ξαίρεσι ν γενικς κάτι δέν πάει πάη καλά στήν πακοή, πό μς, πό τόν πνευματικό, τότε χι μόνοι μας νά προσπαθήσωμε νά βρομε τήν κρη, λλά πό ναν λλον πολύ-πολύ μπειρο πνευματικό δηγό θά πρέπη νά ζητήσωμε συμβουλή. λλωστε περα εναι δεύτερη Χάρις.
Βέβαια, στό σημεο ατό, π. ωήλ, πειδή ρώτησίς σας παινίσσεται τό τί πρέπει νά προσέχουν ο πιστοί, εμαι κ νέου ποχρεωμένος νά στρέψω τόν λόγο καί σέ κάποιες παραφωνίες πού γίνονται στόν ελογημένο θεσμό τς πακος.
Π. ΙΩΗΛ: πειδή σς μπιστευόμεθα, π. ρσένιε, νά μς συγχωρήσετε ν σς φέρωμε σέ δύσκολη θέσι. πλ τό κάνομε μόνο πό γάπη γιά τόν κόσμο καί βαθειά συναίσθησι τς ποιμαντικς εθύνης πού φέρομε, διαίτερα μες ο πνευματικοί καί ερωμένοι, γενικώτερα.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: ννοεται, τι συμφων.
λεγε π. Παΐσιος κάτι νάλογο μέ κενο πού επαμε γιά τήν ''βλαμμένη ελάβεια'', τι πάρχει καί ''βλαμμένη πακοή'', ρρωστημένη δηλαδή πακοή. Ατό τό θέμα ξανλεται νεξαντλήτως σέ τελείωτες περιπτώσεις, πό πλές καί φαιδρές μέχρι πολύ λέθριες καί σοβαρές.
Θά ναφέρω μία πό κάθε περίπτωσι.
ταν κάποιος θέλη νά γίνη μοναχός καί ψάχνη γιά μοναστήρι, κάποιες φορές εναι φυσικό νά κάνη κάποιες πισκέψεις σέ διάφορα μοναστήρια γιά νά δ τί το ταιριάζει. Καί κάποιες φορές, διαίτερα μάλιστα ταν προηγηθον κάποιες συγκυρίες συμπτώσεις, ντελς νθρώπινες, λαφρ τ καρδί το λέγουν κάποιοι μοναχοί πορτάρης το α μοναστηριο ''δ σέ φερε γιος λφα'', κάποιοι μοναχοί το β μοναστηριο ''δ σέ φερε γιος βήτα'', κλπ.
Ατό φαίνεται κ πρώτης ψεως στεο. χουν μως συμβ καί περιπτώσεις νά τυχαίνη δύο μοναστήρια νά τιμνται στόν διο γιο, πότε ποψήφιος τι καί τι δικαιολογημένα ναρωτιέται καί νησυχε λέγοντας ''μά, πς εναι δυνατόν διος γιος νά θέλη νά πάω καί στό να μοναστήρι καί στό λλο;'' Πράγματα δηλαδή κωμικοτραγικά, πού θέλομε νά πιστεύωμε τι λέγονται μέ καλή μέν διάθεσι λλά χι μετά γνώσεως καί κατά Θεόν σοφίας. Μέ ατά βέβαια πού λέγομε δέν ποκλείομε - κάθε λλο - περιπτώσεις πού Θεία Πρόνοια ξ ντικειμένου φέρει τσι τά πράγματα γιά τό καλό μας.
χομε μως καί πολλές παινετές ντίθετες περιπτώσεις. Σέ ατές διακριτικοί Γεροντάδες θον τούς ποψηφίους νά ψάξουν καί σέ λλα μοναστήρια γιά νά δον μή τυχόν ναπαύωνται καλύτερα.
Μία τέτοια λαμπρή περίπτωσι χομε μέ τόν Γέροντα Μητροφάνη τόν γιοπαυλίτη πού κοιμήθη τό 1995. ταν πγε στήν ερά Μονή γίου Παύλου γιά νά γίνη μοναχός, κάποια στιγμή το επε Γέροντας Παρθένιος, νν γούμενος τς Μονς: «Πήγαινε, κάνε περιοδεία καί στά πόλοιπα μοναστήρια το γίου ρους καί μετά ποφασίζεις τί σο ταιριάζει καλύτερα». Καί πήντησε τότε Γεώργιος καί πειτα Γέρων Μητροφάνης: «χω δη πάει σέ λα καί δ μο ρέσει περισσότερο». Ατός μοναχός φθασε σέ ψιστα πνευματικά μέτρα καί το πόδειγμα καί τύπος θεαρέστου καί πλήρους, γιος πακος.
Μο λεγε Γέρων Παρθένιος τά ξς περί ατο το μοναχο: «το λιγομίλητος, πολύ πιμελής σέ λα καί εχε μεγάλη ''ξενητεία''». Μία φορά πού γινε λλαγή διακονημάτων, ταν μαθε τό νέο του διακόνημα, σιώπησε περίπου γιά δέκα λεπτά. Προσευχήθηκε καί επε μόνο ''Νναι ελογημένο''.
Ατός εχε καί πολλούς πειρασμούς. πέφερε πολύ πό τούς δαίμονες. Τόν θλιβε πειρασμός καί το λεγε τι δέν εχε κάνει καλή ξομολόγησι. πότε ζήτησε πό τόν Γέροντα Παρθένιο νά το πιτρέψη νά κάνη μία ξονυχιστική ξομολόγησι. θελε νά τά π λα καί μετά νά κούση τίς συμβουλές το Γέροντος Παρθενίου. ξαγόρευσίς του, ν καί το πολύ πυκνή, κράτησε περισσότερο πό δύο ρες. Τί τεράστιο πνευματικό μικροσκόπιο λοιπόν διέθετε καί εχε ντοπίσει καί τήν παραμικρή λεπτομέρεια!
Ατός μοναχός εχε σύλληπτες πνευματικές χαρές, λλά καί μεγάλες δνες. δε πλήρης καί γιής πνευματικότης πού σχολιάζομε. Μάλιστα, κάποιες φορές μο επε Γέρων Παρθένιος τι κοιμτο μαζί μέ τόν πειρασμό. ς μή πομε πιό πολλά π ατο καί ς κλείσωμε ατήν τήν φέλιμη παρένθεσι λέγοντας τι κοιμήθη σιακς, προσευχόμενος μέ τό κομβοσχοίνι του λέγοντας τήν εχή το ησο. Μάλιστα, μετά τήν ναχώρησι τς ψυχς του δέν πεσε τό κομβοσχοίνι πό τό χέρι του, καί χι μόνον ατό, λλά καί μετά τήν μακαρία κοίμησί του τό νύχι πό τό δάκτυλό του το νάμεσα στούς κόμβους πού μετροσε.
Γέρων Παρθένιος, ταν τόν ρωτ γιά τόν Γέροντα Μητροφάνη, συχνά-πυκνά μο λέγει τό ξς: «Τέτοιον καλόγηρο δέν χω ξανασυναντήσει στήν ζωή μου». Καί στήν λικία πού ερίσκεται Γέροντας Παρθένιος πόσους καί πόσους δέν χει συναντήσει...
Π. ΙΩΗΛ: Πολύ συγκινητικά καί φέλιμα τά το Γέροντος Μητροφάνους.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Πιό πολύ μέ ναπαύουν ατά τά θέματα, λλά δυστυχς χομε χρέος νά ντοπίζωμε καί τά πνευματικά καρκινώματα πρίν ατά κάνουν μεταστάσεις. Γι ατό, εθύς μέσως ς περάσω καί στό λλο παράδειγμα.
τραγική περίπτωσις εναι ταν πνευματικός δέν κολουθ τήν διαχρονική διδασκαλία τν γίων Πατέρων τς κκλησίας σέ διάφορα ζωτικς σημασίας θέματα. Τέτοια παραδείγματα εναι λαχιστοποίησις τς σοβαρότητος, πού φθάνει ως καί πλήρη μνήστευσι, κάποιων θανασίμων μαρτιν κ μέρους το πνευματικο. Φυσικά, ατό μπορε νά γίνεται ετε σέ διωτικό προσωπικό πίπεδο, ετε τό κόμη χειρότερο, νά κηρύσσεται δημοσί, χι μόνον πό ''πνευμάτιστους'' πνευματικούς, λλά καί πό θεολόγους εροκήρυκες, πού καταντον ''εροκήρυκες'', πού κπέμπουν μολυσμένο έρα καί μολύνουν τήν περιρρέουσα πνευματική τμόσφαιρα.
Πιό συγκεκριμένα, νά μή θεωρον μαρτίες, καί μάλιστα βδελυκτή καί θανάσιμη, τίς προγαμιαες σχέσεις, τήν πορνεία καί τά σύν ατος... Νά λέγη π.χ. πνευματικός ''ταν πάρχη γάπη σοβαρός σκοπός, κλπ., τότε δέν εναι μαρτία. μαρτία εναι μόνον ταν γίνεται πορνεία πί χρήμασι, κλπ.''!
θελα νά ξερα, λοι ατοί ο ρνητικοί ''εδήμονες καί παΐοντες καί σύγχρονοι φωστρες'' το θεομάχου πνεύματος, γνοον τόσο πολύ τήν γία Γραφή καί τήν Πατερική Γραμματολογία; Δέν μπορ νά τό πιστεύσω καί νά τό καταλάβω! Τούς διαφεύγει κόμη καί ατή πασίγνωστη εαγγελική περικοπή τς Σαμαρείτιδος; γνοον τί λέγει πόστολος Παλος στήν Α πρός Κορινθίους πιστολή του, βδομο καί πέμπτο Κεφάλαια; «Δέδεσαι γυναικί; Μή ζήτει λύσιν. Λέλυσαι γυναικός; Μή ζήτει γυνακα. άν δέ καί γήμς, οχ μαρτες» (Α Κορ. ζ, 28-28). πίσης: «μως κούεται ν μν πορνεία καί τοιαύτη πορνεία, τις οδέ ν τος θνεσιν νομάζεται, στε γυνακα τινά το πατρός χειν» (Α Κορ. ε, 1). Συζοσε δηλαδή νθρωπος κενος μέ τήν μητριά του...
Δέν θά τά ναλύσωμε διεξοδικά. Τό συμπέρασμα εναι τι τό στόμα το Χριστο, πόστολος Παλος, μόνο μέσα στόν νόμιμο γάμο βλέπει σχέσι ναμάρτητη. λλά καί ατό φυσικά ννοεται πό ρους, πως τά ξηγον λοι ο θεοφόροι Πατέρες καί εναι κατατεθειμένα στίς ποφάσεις τν Συνόδων. ταν δηλαδή λα ατά εναι ξω πό τό γνήσιο-διαχρονικό κκλησιαστικό καί κκλησιολογικό πλαίσιο.
πίσης, δέν κάνομε ποκοή σέ αρετικές, σχισματικές καί καθαρά θανάσιμες μαρτωλές πιταγές. Οτε κν πρέπει νά δεχώμεθα, ''ν νόματι Κυρίου'', ρρωστες καί μπαθες μή πνευματικές πιβολές.
Μία φορά, ταν Γέρων Παρθένιος κάπου ερίσκετο μέ ναν ζηλωτή καί κάθισε νά φάη, ταν κανε προσευχή Γέρων Παρθένιος, ζηλωτής κτινάχθηκε μακρυά ''να μή μιανθ''! Καί ταν τόν ρώτησε ταπεινά Γέροντας γιατί τό κανε ατό, κενος επε ''τέτοια ντολή χω πό τόν πνευματικό μου καί κάνω πακοή''. Καί το πήντησε Γέροντας Παρθένιος: «Νά πς στόν πνευματικό σου τι εσθε καί ο δύο πλανεμένοι». Σημειωτέον δέ τι Γέροντας Παρθένιος εναι πολύ πίων τόνων νθρωπος μετά μακροθυμίας, διακρίσεως καί ταπεινοφροσύνης...
Μία φορά ξωμολόγησε μία ντελς κουφή, πού μόνο τήν ρα το Μυστηρίου τς ξομολογήσεως ρθη παντελς κουφότης της. κουσε λα τά το Γέροντος. Μόλις πγε ξω, ο δικοί της διερωτντο τί εδους ξομολόγησι θά κανε τήν στιγμή πού δέν μποροσε νά κάνη διάλογο καί νά πάρη συμβουλές, φο δέν μποροσε νά κούση τόν πνευματικό.  λλά ταν μετά τήν ξομολόγησι διος Γέροντας τούς διεβεβαίωσε τι γινε τέλεια ξομολόγησις, δηλαδή παντελς κουφή τά κουγε λα, μειναν κθαμβοι...! ταν Γέροντας μς τό διηγτο δέν μποροσε νά σταματήση τά δάκρυά του. Δέν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια.
Π. ΙΩΗΛ: Ατά εναι ντως γνήσια σύγχρονα θαύματα.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Πράγματι.
Τώρα νά ναφέρωμε καί τό ξς, διότι πάρχει δυστυχς κάποιες φορές μεγάλη σύγχυσις, φέλεια καί πολλή γνοια.
ταν κάποιος γνωρίζη τί ζητ τό Εαγγέλιο σέ γενικές γραμμές, γνωρίζει τίς ντολές το Θεο καί τό πνεμα τν γίων Πατέρων, πού μόνον κενοι ρμήνευσαν σωστά τό Εαγγέλιο, τότε, ν κάτι δέν πάη καλά μέ τόν πνευματικό του καί τούς ν γένει πνευματικούς καθοδηγητές του καί πιμένη νά τούς κολουθ, τότε δέν τόν καλύπτει Θεός.
ταν, γιά νά τό πομε πιό ξεκάθαρα, ξέρης π.χ. τι τό τάδε θανάσιμο μάρτημα (πορνεία, κλπ.) τό παγορεύει τό Εαγγέλιο, κόμη καί νά σο τό πιτρέψη πνευματικός, ν τό κάνης, δέν σέ συγχωρε Θεός. ν μως ντως, γιά τόν α β λόγο δέν ξέρης τι κάτι δέν τό πιτρέπει λόγος το Θεο, λλά τό κάνης μόνο λόγ πακος, τότε παφίεται τό θέμα στήν κρίσι το Θεο. Εναι πολύ πιθανόν νά σέ καλύψη καλός Θεός, βλέποντας τήν γνή πρόθεσί σου, τολάχιστον ως του φέρη τσι τίς συγκυρίες, στε νά ξυπνήσης πό τόν λήθαργο καί νά ναζητήσης λλον δηγό στόν ποο νά ναπαύεται τό Πνεμα το Θεο.
χομε βέβαια καί περιπτώσεις πού νθρωποι, λόγ πλότητος καί γνοίας, πρόκοψαν κόμη καί μέσα σέ ρρωστημένες πνευματικά καταστάσεις. Ατό μως εναι ντως πικίνδυνο καί πολλές φορές πισφαλές.
Τό πιό σημαντικό σως πό λα εναι τό τί πνευματική προθυμία χομε. Πο τελικά θέλομε νά θέσωμε τόν προσωπικό μας πνευματικό πχυ. Θέλομε μιά ζωή νά τρεφώμαστε μέ γάλα, πως λέγει πόστολος Παλος - καί μάλιστα μέ γάλα σκόνη -, μέ στερεά τροφή; Μακροχρόνια γνοια πνευματικο νόμου δέν δικαιολογεται.
άν ψάχνωμε μετά ''βουλιμίας'' νά βρίσκωμε νόθους πνευματικούς καθοδηγητές, καί τό θεωρομε ατό ''ξυπνάδα'', ποδεικνυόμεθα νοητότεροι τν νοήτων, φ σον γινώμεθα ο διοι φονευταί τς πνευματικς μας προόδου. άν ναπαυώμεθα σέ διδασκάλους πού κανοποιον καί χαϊδεύουν τίς δυναμίες μας, τότε δέρομε έρα. άν ψάχνωμε γιά πνευματικούς μόνο γιά νά μς ''νταντεύουν'' καί νά μς ποτίζουν, καί χι γιά νά μς κλαδεύουν ταν χρειάζεται, τότε δέν θά καρπίσωμε ποτέ πνευματικά, δέν θά χωμε πνευματικές χαρές. άν ζητμε, καί ο πνευματικοί μς δίνουν ελογία, γιά ποικίλου εδους κοσμικά πράγματα καί μαρτίες, τότε χει χαθ κάθε χνος γιος πνευματικότητος. Ατές μως ο ''ἐὐλογίες'' εναι λογίες.
Πρέπει πακοή σέ κάθε περίπτωσι νά φαρμόζεται ντός τν στεγανν διαχρονικν πνευματικν πλαισίων πως κριβς τά διέσωσε ρθόδοξος παράδοσις.
Τώρα, άν ατά καί πολλά λλα, πού δέν χομε τόν χρόνο νά τά θίξωμε, σχύουν γιά τήν στενώτερη σχέσι πνευματικο τέκνου καί πνευματικο πατρός, τότε κατά μείζονα λόγον θά σχύουν καί γιά τήν ερύτερη σχέσι το κάθε πιστο μέ τούς πολοίπους ρασοφόρους, καί χι μόνον, πού μέσα στήν κκλησία κατέχουν διάφορες θέσεις.
Δέν πρέπει νά κομε μιλητάς καί μιλίες πό μή κραιφνς ρθοδόξους. Δέν πρέπει νά χωμε στενές σχέσεις μέ νθρώπους, διδασκάλους, ποιμένες, μέ ποκλίνουσες θέσεις στό δόγμα καί στό θος τς ρθοδοξίας.
Πρέπει φυσικά νά σεβώμεθα τούς θεσμούς, νά ποδίδωμε τήν πρέπουσα τιμή καί σεβασμό νί κάστ ξ ατν, λλά ταν πάρχη πνευματικό πρόβλημα νά διαχωρίζωμε τήν θέσι μας, νά κρατμε ποστάσεις σφαλείας, καί ταν χρειάζεται, νά ρθώνωμε λόγον ρθόδοξον, ντιρρητικόν, χωρίς μως κρότητες, διακρισίες καί προσωπικές μπάθειες.
Πρέπει πάντα νά οκοδομομε.
,τι πρέπει νά καλύψωμε νά τό καλύπτωμε, λλά καί ,τι πρέπει νά πισημάνωμε νά τό πισημαίνωμε μέ διάκρισι.
λοι μας χομε μερίδιο εθύνης ταν τηρομε νοχη σιωπή κε που πρέπει νά μιλήσωμε καί τό κόμη χειρότερο, ταν προσφέρωμε μεση μμεση συγκατάθεσι στά κακς τεκταινόμενα σέ πράγματα πού σχεδιάζεται νά γίνουν καί εναι νάντια στήν ρθόδοξη παράδοσι, διδασκαλία καί ζωή.
ς ρκεσθομε σέ ατά π. ωήλ.
Π. ΙΩΗΛ: ντως, τά καυτά, λεπτά, λλά καί πολύ ποικοδομητικά ατά θέματα εναι νεξάντλητα. Σς εαχιστομε.

Διαβάστε και το Μέρος Α΄Μέρος Β΄ , Μέρος Γ΄ και Μέρος Δ΄

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)