Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Τὸ φῶς τοῦ παραδείγματος

Τὸ φῶς τοῦ παραδείγματος

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΣΥΧΝΑ ἀκούγεται στούς ναούς ἡ προτροπή πρός τούς πιστούς νά δίνουν τό καλό παράδειγμα στούς ἄλλους καί ἰδιαίτερα στούς κοσμικούς, πού εἶναι μακριά ἀπό τό Θεό, προκειμένου νά ἐπιστρέψουν.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στίς μέρες μας προβάλλεται μέ σύγχρονο κι ἐντυπωσιακό τρόπο μόνο τό κακό παράδειγμα, ἐνῶ τό καλό συσκοτίζεται, γιατί οἱ βυθισμένοι στήν ἁμαρτία δέν τό ἀνέχονται. Αὐτό βέβαια δέν πρέπει νά μᾶς ἀποθαρρύνει, γιατί τό φῶς τοῦ καλοῦ παραδείγματος δέν σβήνει εὔκολα καί δέν ἔχει σχέση μέ τίς ἐφήμερες ἐντυπώσεις τοῦ κακοῦ παραδείγματος, πού γρήγορα χάνονται καί στή θέση τους ἔρχονται ἄλλες πού ἔχουν τήν ἴδια τύχη.

Εἶναι σημαντικό πράγμα νά εἶσαι τό καλό παράδειγμα στούς ἄλλους, ἀλλά σημαντικότερο εἶναι νά παραδειγματίζεσαι ἐσύ ἀπό τούς ἄλλους, γιατί ἔχεις ἀνάγκη γιά κάτι τέτοιο καί ἄς ἀπέκτησες ὅλες τίς ἀρετές. Στήν πνευματική ζωή χρειάζεται μιά συνεχής ἀνανέωση. Καί τά πιό γνωστά μέ τόν καιρό ξεχνιοῦνται καί ἀτονοῦν, γι᾿ αὐτό εἶναι ἀναγκαία ἡ ὑπόμνηση καί ἡ παρακίνηση.

Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς λέει ὅτι «ὅλοι εἴμαστε σέ ὅλη μας τή ζωή ταυτόχρονα καί παιδαγωγοί καί παιδαγωγούμενοι. Διότι σέ ὅλη μας τή ζωή ἤ λάμπουμε σέ ἄλλους ἤ δεχόμαστε τό φῶς ἀπό ἄλλους, ἤ συσκοτίζουμε ἄλλους ἤ γινόμαστε σκοτεινοί, ἤ ἐπηρεάζουμε ἄλλους μέ τό χαρακτήρα μας ἤ μᾶς ἐπηρεάζουν ἄλλοι. Καί ὅταν θέλουμε καί ὅταν δέν θέλουμε, ἐμεῖς παιδαγω- γοῦμε, καί μᾶς παιδαγωγοῦν. Ἡ ἀγωγή, ἐάν δέν εἶναι παντοδύναμη, εἶναι πράγματι παντοῦ παροῦσα».

Ὁ ἄνθρωπος, πού ἔχει τήν καλή ἀνησυχία, ἀπό ὅλα μπορεῖ νά ὠφεληθεῖ πνευματικά. Πρωτίστως ἀπό τόν ἐνάρετο, ὁ ὁποῖος μέ τά λόγια καί τά ἔργα του καί γενικά μέ τή συμπεριφορά του δίνει τό καλό παράδειγμα. Ἀπό τίς εἰκόνες τῆς φύσης, ἀπό τά ἔντομα καί τά μικρά ζῶα, ἀλλά καί ἀπό τά ἄγρια θηρία τοῦ δάσους, ἀπό τόν οὐρανό, τή θάλασσα καί λοιπά. Ἀλλά καί ἀπό τό κακό παράδειγμα μπορεῖ νά ὠφεληθεῖ, ἐάν ἔχει κάποια πνευματική σταθερότητα. Τό βλέπει καί ἐνοχλεῖται, ἀγανακτεῖ γιά τήν προκλητικότητα καί τήν ἔλλειψη ντροπῆς καί ἀρνεῖται τό μιμητισμό καί τήν ἐπιπόλαιη ἀποδοχή του. Αὐτό συμβαίνει καθημερινά στήν τηλεόραση μέ τό νά προβάλλονται πρόσωπα φθαρμένα ἀπό τήν ἁμαρτία, τά ὁποῖα θέλουν νά κατευθύνουν τό λαό καί νά τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τίς ἠθικές καί παραδοσιακές ἀξίες.

Προσοχή χρειάζεται στό ὑποκριτικό παράδειγμα, τό ὁποῖο εὐρέως ὑπάρχει στή σύγχρονη κοινωνία. Πρέπει νά εἴμαστε ἐπιφυλακτικοί καί νά μή χειροκροτοῦμε εὔκολα. Ἡ ὑποκρισία πάντα στοχεύει στήν παραπλάνηση καί τίς ψεύτικες ἐντυπώσεις, προκειμένου στή συνέχεια νά ἐπιτευχθοῦν ἰδιοτελεῖς σκοποί. Εἶναι ἡ προσφιλής τακτική τῶν πολιτικῶν, τῶν καλλιτεχνῶν, τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας, ἀλλά καί τῶν ἀπατεώνων, πού ποτέ δέν ἔλλειψαν ἀπό τήν κοινωνία μας.

Ορθόδοξος Τύπος, 8/5/2015