Κατά του Οικουμενισμού άνευ ακραίου
ζηλωτισμού
του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
Η
προαναγγελθείσα από ομάδα Αγιορειτών πατέρων διακοπή της μνημόνευσης του
Πατριάρχου Βαρθολομαίου μετά την Σύνοδο της Κρήτης αλλά και το γενικότερο κλίμα
που επικρατεί εντός και εκτός του Αγίου Όρους θέτει εκ νέου μπροστά μας
ζητήματα που αφορούν στον τρόπο αντίδρασης απέναντι στους Οικουμενιστές.
Πρώτη
και βασική αρχή που θα πρέπει να διακατέχει όσους αγωνίζονται υπέρ της
ορθοδόξου πίστεως είναι η αποφυγή των δύο άκρων. Πολεμώντας τον επάρατο
οικουμενισμό δεν πρέπει να οδηγούμαστε στον άκρατο ζηλωτισμό.
Η
διακοπή της μνημόνευσης του Πατριάρχη είναι πράξη ουσιαστική, μέσο αντίδρασης
στην οικουμενιστική του πορεία, για τη λήψη του οποίου απαιτείται, πέραν της
μελέτης των πατερικών κειμένων, η προσωπική αλλά και συλλογική προσευχή για την
απόκτηση της εκ Θεού πληροφορίας που θα οδηγήσει στην απόφαση αυτή. Σε κάθε
περίπτωση όποιος διακόπτει τη μνημόνευση του Πατριάρχη δεν θα πρέπει αυτομάτως
να κρίνει ως αιρετικούς, οικουμενιστές ή φιλοοικουμενιστές όσους δεν προχωρούν
στην διακοπή του μνημοσύνου σύμφωνα με τη δική του επιλογή.
Ασφαλώς
η διακοπή του μνημοσύνου είναι πράξη που θα δρούσε αποτελεσματικά ως μέσο
ανάσχεσης της πορείας των οικουμενιστών εάν αποφασιζόταν από επισκόπους ή τους
Αγιορείτες ηγουμένους. Αλλά και στην περίπτωση αυτή, όσοι πιστοί, κληρικοί και
λαϊκοί, δεν θα ανήκαν στις μητροπόλεις των επισκόπων που θα προχωρούσαν σε
διακοπή του μνημοσύνου του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, δεν υποχρεούνταν σε
«μετακίνηση» προς μία μητρόπολη στην οποία δεν θα μνημονευόταν ο Πατριάρχης.
Ομοίως ιερομόναχοι του Αγίου Όρους ή και κληρικοί εκτός αυτού που διακόπτουν το
μνημόσυνο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου δεν θα πρέπει αυτομάτως να διακόπτουν την
κοινωνία με όσους συνεχίζουν, για τους δικούς τους λόγους, να μνημονεύουν τον
Πατριάρχη. Εάν τούτο επικρατήσει, οι Οικουμενιστές θα έχουν πετύχει ένα ακόμη
στόχο, αυτόν της διάσπασης των πιστών που αγωνίζονται κατά του Οικουμενισμού
και θα οδηγηθούμε και πάλι σε σχίσματα εντός της Εκκλησίας.
Η
διακοπή της μνημόνευσης είναι ένα μέσο προειδοποίησης του Πατριάρχη ότι η
πορεία του έχει εκτραπεί εκτός των ορίων που θέτουν οι άγιοι Πατέρες. Δεν είναι
λόγος διάσπασης των πιστών. Διακόπτοντας τη μνημόνευση του Πατριάρχη δεν
«τιμωρούμε» όσους συνεχίζουν να τον μνημονεύουν αλλά κρούουμε τον κώδωνα προς
τον αποκλίνοντα από την αγιοπατερική μας παράδοση. Δεν πρέπει να δώσουμε χαρά
στους οικουμενιστές ότι απαλλάχτηκαν από την ενοχλητική μας παρουσία και τον
έλεγχο των απόψεων και των κινήσεών τους προσχωρώντας σε ζηλωτικού τύπου
φατρίες υποκλεπτόμενοι από τον εκ δεξιών πειρασμό. Εξάλλου όσοι συνεχίζουν να
μνημονεύουν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, και αυτοί αποτελούν στην παρούσα φάση τη
συντριπτική πλειοψηφία, δεν σημαίνει ότι όλοι συμφωνούν με όσα οικουμενιστικά
εκείνος πράττει. Μια τέτοια γενίκευση είναι πέρα για πέρα αναληθής.
Η
διακοπή της μνημόνευσης του Πατριάρχη ως
εκκλησιαστική πράξη δεν αποτελεί από μόνη της την οριστική και τελική μάχη
εναντίον της αίρεσης του Οικουμενισμού. Για την οριστική καταδίκη της αιρέσεως
απαιτείται πνευματική εγρήγορση, αληθινή μετάνοια, εκ Θεού επίσκεψη, ανάληψη
επισκοπικής ευθύνης, αφύπνιση των συνειδήσεων του κλήρου και του λαού, συνοδική
αντιμετώπιση του ζητήματος και τελικά συνοδική καταδίκη της αιρέσεως και
ομολογία της αληθούς ορθοδόξου πίστεως.
Επειδή
οι οικουμενιστές γνωρίζουν να κινούνται μεθοδικά και με σχέδιο, όσοι αγωνιούν
για τα ζητήματα της πίστης δεν θα πρέπει αντιθέτως να κινούνται βιαστικά, χωρίς
περισυλλογή και προσευχή, χωρίς συνεννόηση μεταξύ τους, σπασμωδικά και ακραία
αλλά με φρόνηση και ταπείνωση ζητώντας προ πάντων τη γνώμη ανθρώπων της
προσευχής και όχι μόνο μελετώντας πατερικά συγγράμματα. Φορείς της χάριτος του
Θεού δεν είναι οι μελετητές των αγιοπατερικών συγγραμμάτων αλλά όσοι απέκτησαν
την πείρα και το φρόνημα των αγίων Πατέρων. Αυτών τη γνώμη θα πρέπει να
επιζητούμε και για τα κρίσιμα ζητήματα της πίστεως. Διαφορετικά υπάρχει ο
κίνδυνος στην προσπάθειά μας να πολεμήσουμε τον επάρατο οικουμενισμό να
οδηγηθούμε στο άλλο άκρο του ζηλωτισμού, λόγω εγωισμού. Τότε θα έχουμε
αστοχήσει ως ανεκπαίδευτοι νεοσύλλεκτοι της πνευματικής ζωής.
Ορθόδοξος Τύπος, 29/7/2016
5 σχόλια:
«Εξάλλου όσοι συνεχίζουν να μνημονεύουν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, και αυτοί αποτελούν στην παρούσα φάση τη συντριπτική πλειοψηφία, δεν σημαίνει ότι όλοι συμφωνούν με όσα οικουμενιστικά εκείνος πράττει. Μια τέτοια γενίκευση είναι πέρα για πέρα αναληθής». Εδώ τα χαλάμε. Καλό το άλλοθι αλλά η μνημόνευση έχει διττό χαρακτήρα: 1. Δίνει το γεωγραφικό στίγμα της Μητρόπολης και 2. Δηλώνει πλήρη εκκλησιαστική κοινωνία με τον επίσκοπο. Ή συμφωνείς δογματικά κλπ σε όλα μαζί του ή όχι. Με άλλα λόγια ή με τον Χριστό ή με τον Διάβολο. Τρίτο δρόμο δεν έχει. Δεν υπάρχει λίγο αλήθεια και πολύ αλήθεια. Εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος όσοι συνεχίζουν να μνημονεύουν επισκόπους που άμεσα ή έμμεσα αποδέχονται αιρετικά κείμενα και θέσεις, συμφωνούν μαζί τους και φέρουν ακέραια την ευθύνη. Οι πιστοί τώρα να έχουν υπόψη τους ότι ισχύει η οικονομία ότι από ανάξιους αλλά κανονικούς λειτουργούς τα μυστήρια είναι έγκυρα. Διαφορετικά δεν θα λειτουργούσε τίποτα. Η Εκκλησία έχει προβλέψει. Η απαγόρευση όμως αιρετικών συμπροσευχών από Κανόνες που δόθηκαν για προστασία, είναι δεδομένη. Προσωπικά, θα συμπροσευχόμουν κατ' οικονομία χωρίς να γίνεται κανόνας, με κληρικό που από αδυναμία μνημονεύει με ευθύνη του τον αιρετικό επίσκοπό του, δεν θα συμπροσευχόμουν όμως αν παρίστατο ο εν λόγω επίσκοπος ή οποιοσδήποτε αιρετικός ή αλλόθρησκος, με την προϋπόθεση να το αντιληφθώ. Θα βγω έξω από τον ναό. Και φυσικά θα ομολογώ. Αν τώρα ο κληρικός λόγω ή έργω συμφωνεί με αιρετικό επίσκοπο, πάει κι αυτός στην κατηγορία των αιρετικών. Σε κάθε περίπτωση, θέλει κότσια η ομολογία, κυρίως των κληρικών. Αυτοί οι σπάνιοι πάντα "βγάζουν τα κάρβουνα από τη φωτιά". Έτσι γίνονταν και έτσι θα γίνει.
Α)"Ασφαλώς η διακοπή του μνημοσύνου είναι πράξη που θα δρούσε αποτελεσματικά ως μέσο ανάσχεσης της πορείας των οικουμενιστών εάν αποφασιζόταν από επισκόπους ή τους Αγιορείτες ηγουμένους."
Σχόλιο:
Έχουμε λοιπόν ως δεδομένα τα εξής :
1)Ο εχθρός της Ορθοδόξου Πίστεως (οι αιρετικοί οικουμενιστές) είναι όχι προ των πυλών αλλά πλέον εντός των τειχών της Εκκλησίας (όπως φάνηκε περίτρανα στο Κολυμπάρι).
2)Η διακοπή του μνημοσύνου από τους Επισκόπους και τους Αγιορείτες Ηγουμένους θα αποτελούσε αποτελεσματικό μέσο ανάσχεσης της πορείας των αιρετικών οικουμενιστών.
3)Οι Επίσκοποι και οι Αγιορείτες Ηγούμενοι όμως δεν προχωρούν στη χρήση του μέσου αυτού.
Τα συμπεράσματα για τους Επισκόπους και τους Ηγουμένους δικά σας......
Β)"Δεν πρέπει να δώσουμε χαρά στους οικουμενιστές ότι απαλλάχτηκαν από την ενοχλητική μας παρουσία και τον έλεγχο των απόψεων και των κινήσεών τους προσχωρώντας σε ζηλωτικού τύπου φατρίες υποκλεπτόμενοι από τον εκ δεξιών πειρασμό"
Σχόλιο:
Το πόσο σοβαρά λαμβάνουν υπ'όψιν τους οι οικουμενιστές, "την ενοχλητική μας παρουσία και τον έλεγχο των απόψεων και των κινήσεών τους", φάνηκε περίτρανα στο Κολυμπάρι. Τι παραπάνω να πούμε, τα γεγονότα μιλάνε μόνα τους. Όλες αυτές οι σελίδες που γράφτηκαν κατά του οικουμενισμού πριν - κατά τη διάρκεια - και μετά το Κολυμπάρι τι αποτέλεσμα είχαν? ΚΑΝΕΝΑ
Κυριάκος Βαρβέρης
ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΣΤΙΣ 28 ΙΟΥΛΙΟΥ. ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΩΝ 10, ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΗ Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΩΝ 10. ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ. ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ. Η ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ Η ΕΙΣΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ. ΔΥΔΤΥΧΩΣ ΟΙ ΠΑΜΠΟΛΟΙ ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΗΔΗ ΔΙΑΒΟΛΟ.
ΜΙΣΟΛΟΓΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΝΟΥΝΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑΝ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ ΑΝ ΣΑΣ ΠΙΚΡΑΝΑ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ.
Πολλοί θεωρούν τούς Παλαιοημερολογίτες μόνο Σχισματικούς. Οί Παλαιοημερολογίτες είναι καί αιρετικοί. Οί « ΓΟΧ » πλανήθηκαν σάν τούς Ευσταθιανούς, οί οποίοι αναθεματίστηκαν από τήν έν Γάγγρα Σύνοδο ώς αιρετικοί, διότι ανήγαγαν είς όρους σωτηρίας στοιχεία άσχετα μέ τά δόγματα τής πίστεως ! Έλεγαν δηλαδή, πώς όποιος δέν απέχει τού Γάμου καί τών κρεών, δέν σώζεται ! Οί όμοιοι μέ τούς Ευσταθιανούς « ΓΟΧ », κηρύττουν από τό 1924 πώς όποιος δέν διατηρεί τό Ιουλιανό ημερολόγιο χωρίς τήν διόρθωση δέν σώζεται !!! Ποιά λοιπόν η διαφορά μεταξύ τών αναθεματισμένων Ευσταθιανών καί τών « ΓΟΧ » ; Απολύτως καμία !
Παράδοξες και παράλογες οι απαντήσεις του κ. Τάτση! Το τι αντιπατερικό εφευρίσκουν οι ''αντιοικουμενιστές'' κάθε φορά για να αποφύγουν τις δυσμενείς δι΄ αυτούς συνέπειες είναι πέραν για πέραν εξοργιστικόν!
Η διγλωσσία σε όλο της το μεγαλείο!
Θα κοινωνούν με τους ακοινώνητους όσοι δια δικούς τους λόγους δεν διακόπτουν το μνημόσυνο, αλλά αυτοί που το διέκοψαν θα κοινωνούν με όσους κοινωνούν με τους ακοινώνητους!!!
Και πάλι μεγαλείο!!!
Κρίμα......
Δημοσίευση σχολίου