Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Εννέα χρόνια χωρίς Χριστόδουλο

Εννέα χρόνια χωρίς Χριστόδουλο

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Στις 28 Ιανουαρίου συμπληρώνονται εννέα χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Η επιρροή που ασκεί και  σήμερα φαίνεται από το συχνά και από πολλούς λεγόμενο  «Πού ΄σαι Χριστόδουλε...». Φαίνεται και από πρόσφατο δημοσίευμα –ένθετο σε αθηναϊκή εφημερίδα, προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ, γραμμένο από  δημοσιογράφο, που στα κείμενά του τον αντιμετώπισε με ιδεολογική προκατάληψη και τον αδίκησε – και τον αδικεί – κατάφωρα.

          Στην εισαγωγή του ενθέτου γράφει: «Λίγοι θα ξαφνιάστηκαν με την επιλογή μας να παρουσιάσουμε στη σειρά [Οι Γνωστοί – Άγνωστοι που σφράγισαν τη σύγχρονη Ελλάδα] τον Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη και μάλιστα τρίτο, μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος άφησε το δικό του ισχυρό ίχνος στην πολιτική ζωή της χώρας, παρά το γεγονός ότι δεν την [κυβέρνησε] με τη συμβατική έννοια του όρου». Σημειώνεται ότι η σειρά είχε τέσσερα πρόσωπα. Το τέταρτο ήταν ο Χαρίλαος Φλωράκης....

          Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε την αγάπη και την εκτίμηση του απλού λαού και την ένιωσε. Δέχθηκε όμως  στην ψυχή του φονικά κτυπήματα φθόνου και μίσους. Δεν προέρχονταν μόνο από την παραδομένη στην παγκοσμιοποίηση κοσμική εξουσία και όσους την συνέτρεξαν. Ήσαν και – τα πιο ύπουλα και δηλητηριώδη – από εντός της Εκκλησίας κληρικούς και λαϊκούς, ακόμη και από όσους πίστευε πως ήσαν κοντινοί του...

          Όποιος τον έζησε από κοντά και χωρίς ιδιοτέλεια, από φοιτητή της Νομικής Σχολής έως τον θάνατό του, γνωρίζει ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος:

          Υπήρξε άριστος στα γράμματα, ιδιοφυής στην αντίληψη, οραματιστής για την Εκκλησία και την Πατρίδα του. Αν και μεγάλη προσωπικότητα ήταν προσιτός, ευχάριστος, με ιλαρό πρόσωπο, που κοίταζε τους πάντες στα μάτια. Αγαπούσε όλους, ιδιαίτερα τα παιδιά.

          Περιφρονούσε το χρήμα. Ουδέποτε αμείφθηκε για Μυστήρια,  κηδείες, μνημόσυνα. Τον μισθό του άλλοι διαχειρίζονταν. Απεβίωσε χωρίς οποιοδήποτε δικό του περιουσιακό στοιχείο. Το μικρό διαμέρισμα στην Κυψέλη των γονέων του, μαζί με τον αδελφό του Ιωάννη, 91 ετών σήμερα,  το δώρισαν στη Μονή της Χρυσοπηγής.                    

          Στη δεκαετία του 1960, μαζί με τον Γέροντά του, Μητροπολίτη  πρ. Πειραιώς Καλλίνικο και τον Μητρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιο δημιούργησαν Ίδρυμα στο Παγκράτι. Εκεί παρέλαβαν 33 παιδιά, 7 – 9 ετών, πάμπτωχα και ορφανά, από διάφορα σημεία της Ελλάδος. Σχεδόν όλα δεν είχαν κοιμηθεί σε στρώμα, δεν είχαν φορέσει πιτζάμες, δεν είχαν δει θάλασσα. Τα βοήθησαν να προσαρμοστούν στις ανάγκες των σχολείων της Αθήνας, και να σπουδάσουν. Σήμερα αυτά τα παιδιά είναι επιστήμονες, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες και κληρικοί.   

          Αφιέρωσε όλη του τη ζωή και όλα του τα προσόντα στην Εκκλησία. Γνώριζε ότι θα υποστεί θανατηφόρες δοκιμασίες, με κτυπήματα κάτω από τη ζώνη, όταν έμπαινε εμπόδιο στις επιδιώξεις αντιπάλων της Εκκλησίας, ή σε σχέδια κληρικών εντός της Εκκλησίας. Όμως δεν δίσταζε. Προτιμούσε τις δοκιμασίες από το να προδώσει τις Αρχές και την Πίστη του.