6/8/18

Φώτης Μιχαήλ, Οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε καί τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν

Ο χθροί μο τε καί το Υο μου πλησίασαν.
Θαυμαστές παρεμβάσεις τς περαγίας Θεοτόκου σέ περιπτώσεις πόπειρας αρετικν νά μολύνουν τήν Πίστη τν ρθοδόξων.
Γράφει Φώτης Μιχαήλ, ατρός
Στίς μέρες μας, ὁ ἀντίχριστος κάνει τήν δουλειά του μέ πρωτοφανή δόλο καί μάλιστα ἐντελῶς ἀνεπαίσθητα. Μᾶς ξεγελάει πανεύκολα μέ διάφορες προφάσεις καί ψευτοδικαιολογίες καί χωρίς νά τό καταλάβουμε, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἄρνηση καί τήν  περιφρόνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. 
Μς λένε, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας. Μᾶς λένε, ὅτι οἱ αἱρετικοί εἶναι ''ἐκκλησίες''. Μᾶς λένε, ὅτι οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες ἔχουν ἱερωσύνη καί μυστήρια ἔγκυρα. Μᾶς λένε, νά κρατήσουμε καθαρή μονάχα τήν ἀγάπη καί τήν Ἀλήθεια νά τήν στρογγυλέψουμε. Μᾶς λένε, ὅτι μποροῦμε νά συμπροσευχόμαστε δημοσίως μέ τόν ὁποιοδήποτε αἱρετικό, ἀκόμη καί μέ ἀλλόθρησκο. 
Δέν μς λένε, μως, γιά ὅλα τά παραπάνω, πρῶτον, τί λέει τό Εἀγγέλιο. Δεύτερον, τί μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Τρίτον, τί προβλέπεται, γιά ὅλες τίς παραπάνω δογματικές καί ἐκκλησιολογικές παρεκτροπές, τόσον ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες, ὅσον καί ἀπό τίς Ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν μας Συνόδων. 
χθρός, γιά ὅσους προσέχουν καί ἐνδιαφέρονται γιά τήν σωτηρία τους, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι δέν βρίσκεται ἁπλά ἐντός τῶν τειχῶν, ἀλλά ἔχει πλέον θρονιαστεῖ στό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας: στίς καρδιές τῶν περισσοτέρων ἀξιωματούχων της. Γι' αὐτό καί δέν τόν ὑποψιαζόμαστε, γι' αὐτό καί παρασυρόμαστε χωρίς τήν παραμικρή ἀντίσταση. λεγε γαπημένος μας γιος Γέροντας Παΐσιος: Ζομε στά χρόνια το ντιχρίστου καί κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια. 
Ἡ ἀνθρωποκτόνος παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς) ἔχει διεισδύσει γιά τά καλά στίς περισσότερες ἐνορίες μας καί ἐμεῖς συνεχίζουμε νά ζοῦμε, σάν νά μή συμβαίνει ἁπολύτως τίποτε!
Κλῆρος καί λαός ἔχουμε πέσει σέ ὕπνο βαθύ, ὕπνο θανατηφόρο. Τό δηλητήριο τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἔχει δηλητηριάσει καί νοῦν καί καρδίαν. Μᾶς ἔχει ὑπνωτίσει καί μᾶς σπρώχνει κατευθεῖαν πρός τήν ὀλέθρια ἀθεΐα, τοὐτέστιν πρός τήν ἀπώλεια.
μες, σήμερα, ἐν ὀνόματι μιᾶς νοθευμένης καί ψεύτικης ἀγάπης, ὀνομάζουμε τούς αἱρετικούς ''ἀδελφές ἐκκλησίες''. Τούς προκαθημένους τους, τούς προσφωνοῦμε ''ἁγιώτατους'' καί τούς πολυχρονίζουμε ψαλμωδικῶς ἐντός τῶν Ἱερῶν μας Ναῶν. Τούς καλοῦμε καί συμπροσευχόμαστε μαζί τους μέσα στίς ἐκκλησιές μας, λειτουργούμαστε παρέα μαζί τους κ.α.π.
Ρωτήσαμε τήν Παναγιά μας, πού λέμε ὅτι θά τήν τιμήσουμε στίς δεκαπέντε τοῦ μηνός, ἐάν συμφωνεῖ μέ ὅλα αὐτά τά ὑβριστικά καί ἐπαίσχυντα ’’κατορθώματά μας’’; Διότι ἡ Παναγιά μας ἔχει φανερώσει τήν στάση Της ἀπέναντι στούς αἱρετικούς καί ἡ στάση Της εἶναι ἐντελῶς διαφορετική ἀπό τήν δική μας: Ὑπάρχουν θαυμαστές ἱστορικές μαρτυρίες, πού βεβαιώνουν, ὅτι ἡ Δέσποινά μας, ἡ Κυρία Θεοτόκος, ὅλους τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς ’’ἡμέτερους’’ λατινόφρονες, τούς ἀποκαλεῖ ''χθρούς δικούς Της καί το Κυρίου, ποκριτές καί  σεβέστατους’’.
Στίς 15 Αὐγούστου ἑορτάζομε τήν πάνσεπτο Κοίμησή Της.
Πόσοι ἀπό ἐμᾶς, τούς βαπτισμένους στήν κολυμβήθρα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, θά βροντοφωνάξουμε τήν ἡμέρα αὐτή ὁμολογιακῶς, ὅπως καί Ἐκείνη τό ἔπραξε, τό ὄχι στήν παρουσία αἱρετικῶν καί λατινοφρόνων μέσα στούς ἱερούς μας ναούς; (Γερμανία, Σμύρνη, Φανάρι κ.α.)
Πόσοι ἀπό ἐμᾶς, τούς βαπτισμένους στό ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ἡμέρα τῆς Παναγίας, θά μιμηθοῦμε τήν Κυρία μας Θεοτόκο καί, ἀγαπῶντες ἐν ἀληθείᾳ, θά διαμηνύσουμε φωναχτά στούς σύγχρονους Χριστομάχους καί Πνευματομάχους (ὀπαδούς τοῦ Κολυμπαρίου), ὅτι εἶναι ἐχθροί τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγιᾶς μας, ἀσεβέστατοι καί ὑποκριτές;

Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές καί γιά ὅσους ἔχουν λίγο παραπάνω ὑπομονή στό διάβασμα, παρατίθενται στήν συνέχεια καί ο προαναφερθεσες σχετικές μαρτυρίες.


θαυματουργή εκόνα το ’’ΧΑΙΡΟΒΟ’’
Βρισκόμαστε στά 1274. Ατοκράτορας στήν Πόλη εναι Μιχαήλ Παλαιολόγος καί πατριάρχης μείλικτος διώκτης τν ρθοδόξων γιορειτν πατέρων, λατινόφρων ωάννης Βέκκος. Μόλις χει πογραφε στήν Λυών ψευδοένωση ρθοδόξων καί παπικν, καί πεσταλμένοι το πάπα μαζί μέ ’’δικούς μας’’ νωτικούς καταφθάνουν στό γιον ρος, γιά νά πιβάλλουν τήν φαρμογή τς προδοτικς συμφωνίας.
Σέ να κελλί, πού βρίσκεται σέ πόσταση πό τήν ερά Μονή Ζωγράφου, σκήτευε τότε νας γέροντας πολύ μεγάλης ρετς. νάρετος ατός γέροντας ελαβετο βαθύτατα τήν Κυρία Θεοτόκο καί εχε καθημερινό κανόνα τήν παναλαμβανόμενη νάγνωση τν Χαιρετισμν τς Παναγίας, σέ ρθια μάλιστα στάση μπροστά στήν Εκόνα της.
Κάποια μέρα καί ν βίωνε ψηλές πνευματικές καταστάσεις λέγοντας μέ λαχτάρα τό ’’Χαρε Νύμφη νύμφευτε’’, κουσε τήν Παναγία πό τήν ερή Της εκόνα νά το λέει:  ’’Χαρε καί σύ, Γέρων το Θεο. Μή φοβο, λλά πελθών ταχέως ες τήν Μονήν, νάγγειλον τος δελφος καί τ Καθηγουμέν, τι ο χθροί μο τε καί το Υο μου πλησίασαν. στις ον πάρχει σθενής τ πνεύματι, ν πομον κρυβήτω, ως παρελθεν τόν πειρασμόν. Ο δέ στεφάνων μαρτυρικν φιέμενοι, παραμενέτωσαν ν τ Μον. πελθε ον ταχέως...’’. 

γέροντας, μετά πό ατό, δέν στάθηκε οτε λεπτό. μέσως ξεκίνησε γιά τό μοναστήρι, τήν ερά Μονή Ζωγράφου, γιά νά νημερώσει τούς πατέρες καί νά τούς μεταφέρει τίς δηγίες τς Παναγίας. Φτάνοντας στήν ερά Μονή, ελαβής καί νάρετος γέροντας ζε τό θαμα γιά δεύτερη φορά:  Μπροστά στήν πύλη το Μοναστηριο βλέπει ρθια τήν εκόνα τς Παναγίας το κελλιο του, πό τήν ποία καί κουσε τήν φωνή τς Θεοτόκου!

Κρατντας, τώρα, στήν γκαλιά του τήν θαυματουργή εκόνα τς Παναγίας, παρουσιάζεται νώπιον το γουμένου καί τν πατέρων καί τούς λέει: Σεβαστοί μου πατέρες, Κυρία Θεοτόκος μο ποκάλυψε, τι ο χθροί Της καί χθροί το Υο Της σέ λίγο καταφθάνουν στό Μοναστήρι. ποιοι πό τούς πατέρες καταλαβαίνουν, τι δέν θά ντέξουν στό μαρτύριο, μέχρι νά συχάσουν τά πράγματα, ς κρυφτον κάπου μακριά. σοι, μως, πατέρες εναι τοιμοι νά μιμηθον τούς Μάρτυρες καί νά στεφανωθον, ς παραμείνουν στό Μοναστήρι.
Ο πατέρες πραξαν, πως άκριβς ρισε Παναγία. Ο σθενέστεροι κρύφθηκαν μέσα στό δάσος. Ο πιό δυνατοί, γούμενος καί λλοι 25 μοναχοί, παίρνοντας μαζί τους τήν θαυματουργό εκόνα τς Παναγίας κλείστηκαν στόν πύργο τς Μονς, περιμένοντας τούς χθρούς Της.
Πράγματι, σέ λίγο κατέφθασαν ο πεσταλμένοι το νωτικο ατοκράτορα καί το λατινόφρονα πατριάρχη Βέκκου, συνοδευόμενοι καί πό μάδα πεσταλμένων το πάπα. Ο 26 μολογητές τς ρθοδόξου Πίστεως πατέρες δέν κάμφθηκαν οτε στιγμή πό τίς ποσχέσεις καί τά καλοπιάσματα τν αρετικν. ρνήθηκαν ξ ρχς νά συλλειτουργήσουν μέ τούς παπικούς καί τούς λατινόφρονες ’’δικούς μας’’. πέκριναν ντονώτατα τίς νωτικές πόπειρες καί κατεδίκασαν εθέως τίς πλάνες τν παπικν.
Σέ λίγο, πύργος τς Μονς παραδόθηκε στήν πυρά. ργή τν νωτικν καί τν παπικν πεσταλμένων, διά τς πυρς, δήγησε τούς μολογητές πατέρες κατευθεαν στήν γκαλιά το Τριαδικο μας Θεο. πό τόν πύργο τόν κατακαμένο σώθηκε μονάχα θαυματουργός εκόνα τς Παναγίας, πού πό τότε τήν ποκαλον ’’Χαίροβο’’ (στά Βουλγαρικά σημαίνει τό Χαρε τό ρχαγγελικό). Αυτά συνέβησαν στίς 10 κτωβρίου 1274.
κκλησία τιμ τούς μολογητές ερομάρτυρες κάθε χρόνο στίς 10 κτωβρίου, τήν μέρα, δηλαδή, το μαρτυρίου τους.
θαυματουργός εκόνα τς Παναγίας μας, Παναγία το Χαίροβο, φυλάσσεται στήν Ι.Μ. Ζωγράφου, γιά νά μς θυμίζει τήν στάση Της πέναντι στούς αρετικούς καί τούς ’’δικούς μας’’ λατινόφρονες.
***
Θαυμαστή διήγηση
γιά τόν μοναχό, πού εχε στό κελλί του
αρετικά κείμενα το Νεστορίου
Στήν Λαύρα το Καλαμνος κοντά στόν ορδάνη, βς Κυριακός πρεσβύτερος διηγήθηκε στούς προσκυνητές τό παρακάτω συμβάν: ’’να βράδυ εδα σάν ζωντανό ραμα στόν πνο μου μιά γυνακα πολύ σεμνή, ντυμένη στά πορφυρά, χοντας κοντά Της δύο τίμιους καί εροπρεπες νδρες. Στέκονταν καί ο τρες ξω πό τό κελλί μου. Καθώς βλεπα τήν σεμνοπρεπή γυνακα, τήν πρα γιά τήν Δέσποινά μας, τήν Κυρία Θεοτόκο. Καί τούς δυό νδρες πού ταν μαζί της, γιά τόν γιο ωάννη τόν Πρόδρομο καί τόν γιο ωάννη τόν Θεολόγο.
Βγκα ξω καί παρακαλοσα τήν Παναγία νά μπε στό κελλί μου καί νά μο δώσει τήν εχή καί τήν ελογία Της, μά κείνη δέν θελε νά περάσει μέσα. γώ πέμενα καί κάποια στιγμή κούω τήν Θεοτόκο νά μο λέει: 
Μέσα στό κελλί σου χεις τόν χθρό μου καί ρχεσαι νά μέ καλέσεις νά μπ καί γώ κε;  Καί λέγοντας ατά στράφηκε λλο καί φυγε.
Ξύπνησα τρομαγμένος καί προβληματισμένος, προσπαθντας νά βρ τί διωξε τήν Παναγία πό τό κελλί μου. Πέρασε πολλή ρα ρευνντας τόν αυτό μου, τίς πράξεις, τίς σκέψεις μου, λλά, δέν βρισκα νά χω κάνει κάτι, νά χω πε κάτι βλάσφημο γιά τήν Παναγία πού νά εναι φταίξιμο καί προσβολή γιά κείνην. 

Προκειμένου νά διώξω τήν λύπη καί τούς στενάχωρους λογισμούς, πού μέ κατέλαβαν, πρα στά χέρια μου να βιβλίο το μακαρίου συχίου το πρεσβυτέρου νά διαβάσω. νοίγοντας, μως, τό βιβλίο κενο, βρίσκω, μέ πολλή μεγάλη μου κπληξη, στίς τελευταες σελίδες, δύο λόγους το βριστο τς Θεοτόκου, το αρετικο πατριάρχη Νεστορίου. Τότε κατάλαβα, τι χθρός τς περαγίας Δεσποίνης μν Θεοτόκου ταν ατοί ο λόγοι.
Σηκώθηκα καί τό πέστρεψα τό βιβλίο σέ κενον, πού μο τό εχε δανείσει. Το ξήγησα τό τί συνέβη καί κενος ελογημένος δελφός, χωρίς νά χάσει καιρό, κοψε πό τό βιβλίο τά φύλλα μέ τούς λόγους το αρετικο Νεστορίου, τά ριξε στήν φωτιά καί επε: Δέν θά φήσω νά παραμείνει οτε μιά στιγμή μέσα στό κελλί μου χθρός τς περαγίας μν Θεοτόκου.
***
Παναγία το Πόπσκαγια
(Παναγία παπαδική -ερά Μονή Χιλανδαρίου)
Στό γιον ρος, στήν ερά Μονή Χιλανδαρίου, πάρχει εκόνα τς Παναγίας μέ τήν νομασία ’’Πόπσκαγια’’, πού σημαίνει ’’Παναγία τν παπάδων’’.
Κάποτε, παρουσιάστηκε στήν Μονή νας γνωστος παπάς, ποος ατοσυστήθηκε μέ τό νομα ερώνυμος. ταν, μως, αρετικός καί στόχος του ταν νά παρασύρει τούς πατέρες το μοναστηριο στήν κακοδοξία του.
Σέ μιά λιτανεία, ν κρατοσε διος στά χέρια του τήν εκόνα τς Θεοτόκου, κούστηκε φωνή πό τό Θεο Βρέφος νά τόν ποκαλε ποκριτή, σεβέστατο καί αρετικό. μέσως αρετικός ερέας πεσε κάτω νεκρός. τσι εκόνα λαβε τήν νομασία ’’Παναγία τν παπάδων’’ καί ο πατέρες τς Μονς τήν τιμον πό τότε μέχρι καί σήμερα, διότι τούς προστάτεψε πό τόν παπά τόν αρετικό. 

ΠΗΓΕΣ:
Τά κείμενα μέ τά θαυμαστά γεγονότα λιεύθηκαν πό τήν λ. δ/νση:
γινε μετατροπή τν κειμένων στό πολυτονικό καί παρουσιάστηκαν τό μέν πρτο διασκευασμένο, ν τά λλα δύο ατούσια.

5.8.2018

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)