Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Επαναστατικότητα και εξάρτηση

Επαναστατικότητα και εξάρτηση

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Στο χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών γράφεται πως υποτέλεια είναι η πολιτική ή οικονομική εξάρτηση από κάποιον ισχυρότερο.

Ήδη την υφιστάμεθα οικονομικά. Ακόμη πιο επώδυνα θα την βιώσουμε  εθνικά, αν υλοποιηθεί η συμφωνία των Πρεσπών. Το επώδυνο αφορά στη μεγάλη πλειονοψηφία των Ελλήνων. Αντίθετα ο κ. Τσίπρας, δηλώνει υπερήφανος και πανηγυρίζει...

          Η συμφωνία εγκρίθηκε στη γειτονική χώρα, όπως εγκρίθηκε... Για να συγκεντρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός των 80 βουλευτών χρειάστηκαν  πολλές πιέσεις στους εκ της αντιπολίτευσης πιεστούς και, κατά τις καταγγελίες, εξαγορά συνειδήσεων. Το θέμα σε λίγο καιρό θα περάσει στην Ελλάδα... Θα συμβεί αυτό μάλλον προ των εκλογών. Για να είναι βέβαιοι ο κ. Τσίπρας και οι ΗΠΑ ότι θα περάσει...Από την κυβέρνηση ήδη επισημάνθηκαν οι ενδοτικοί, που θα κυρώσουν τη συμφωνία. Με αυτούς θα συγκεντρώσει τον απαιτούμενο για την έγκριση αριθμό των 151 βουλευτών, χωρίς να υπάρχει η ανάγκη της ψήφου του κ. Καμμένου και των λίγων βουλευτών του, που θα τον ακολουθήσουν.

Ορισμένοι από τους ενδοτικούς έχουν ήδη λάβει ανταλλάγματα και θα λάβουν και άλλα. Πιθανότατα, χωρίς αιδώ, θα εκτεθούν ως υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ, μήπως και διασωθούν πολιτικά. Και ας ήσαν συντηρητικοί, φιλελεύθεροι, «μακεδονομάχοι», «πατριώτες» και επικριτές του κυβερνώντος Κόμματος για χρόνια... Τρέφουν αυταπάτες ότι θα επιβιώσουν. Θα χρησιμοποιηθούν και μετά θα περάσουν στο περιθώριο.

Η κυβέρνηση ελπίζει ότι η εξασφάλιση των 151 «πρόθυμων» βουλευτών, θα την απαλλάξει από τις πιέσεις που ασκήθηκαν στα Σκόπια. Πώς αλλάζουν οι καιροί...Από τις μολότοφ κατά της πρεσβείας των ΗΠΑ και τον φανατικό αντιαμερικανισμό στις μετά χαράς εξυπηρετήσεις των σχεδίων τους... Λίγος δρόμος χωρίζει την επαναστατικότητα από την εξάρτηση....Αυτός της εξουσίας.

          Σε λίγες ημέρες είναι η εθνική επέτειος του ΟΧΙ. Για την ημέρα εκείνη γράφει ο Γ. Σεφέρης πως ενώ ο λαός ήταν μαζί με τον Μεταξά στην απάντηση που έδωσε στον Grazzi, και ξύπνησε σύσσωμος, μονομιάς, φρέσκος, ολοζώντανος, από τη νάρκη της αδιαφορίας, αυτός κράτησε για πιλότους του «τα ίδια ανθρωπάκια που του μαγείρευαν, μέσα στους πρωτοφανείς κλυδωνισμούς της Ευρώπης μιαν Ελλάδα σαν είδος μετέωρο, εκτός τόπου και χρόνου».

          Ο τότε διπλωμάτης Σεφέρης σημειώνει πως αν στο υπουργικό συμβούλιο της αυγής της 28^ης Οκτωβρίου ο Μεταξάς έλεγε στους συνεργάτες του ότι όταν ο πρεσβευτής της Ιταλίας του επέδωσε  το τελεσίγραφο αυτός σκέφθηκε τα συντριπτικά μέσα της Ιταλίας και της Γερμανίας και απεφάσισε να αποφύγει τις άνευ προηγουμένου καταστροφές που θα επέφερε ο εναντίον τους πόλεμος, να παραμερίσει κάθε εγωισμό και να ενδώσει, τότε όλοι αυτοί οι κύριοι θα του φιλούσαν το χέρι και θα τον συνέχαιραν για το πατριωτικό του σθένος...

Ελπίζεται ότι ο κ. Τσίπρας, έστω την υστάτη στιγμή, δεν θα θελήσει να μείνει στην Ιστορία ότι ενέδωσε στο Μακεδονικό παρά το λαϊκό αίσθημα και ότι  προκάλεσε στους Έλληνες μιαν ακόμη εθνική ταπείνωση.-