29/10/19

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για την καύση των νεκρών

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
ΚΑΥΣΙΣ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΙΣ
ν Πειραιε τ 29 κτωβρίου 2019

Σεβ. Μητροπολίτης Πειραις κ. Σεραφείμ πέστειλε τήν κάτωθι Ποιμαντορική γκύκλιο νά ναγνωσθ τήν Κυριακή 3 Νοεμβρίου .. στούς . Ναούς τς Μητροπολιτικς Περιφερείας Πειραις.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

 ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Τέκνα μου γαπητά,
Τυγχάνει γνωστόν τι νιοι ντόπιοι κύκλοι το διεθνιστικο περιπαίγματος μή κηδόμενοι τς πατροπαραδότου Χριστιανικς παραδόσεως τς μωμήτου μν πίστεως διεισδύουν ες πν μέσον πικοινωνιακς μορφς καί δι’ ατν ες τάς συνειδήσεις το συγχρόνου νθρώπου, δηλητηριάζουν ατάς καί κλονίζουν τάς βάσεις τς πίστεως. σαύτως διαφορία περί τήν πίστι καί τάς χριστιανικάς παραδόσεις, πό τήν πίδρασι τν νωτέρω ποκτ σημέραι ρίζωμα ες τάς θικς τόνους καί θρησκευτικς καχεκτικάς συνειδήσεις.
γία μν κκλησία, ς μήτηρ φιλόστοργος ντιλαμβανομένη τά σημεα τν καιρν καί τήν συστροφήν τν πονηρευομένων κατ’ Ατς, πρός διαφύλαξι τς ρθοδόξου παραδόσεως σήμερον, πού λοποιεται πλήρως μέ τό ποτεφρωτήριον πού ρχισε λειτουργία του, δη διά καταλλήλου νημερώσεως διεφώτισε τό χριστεπώνυμον πλήρωμα Ατς πρός καταρτισμόν τν γίων καί οκοδομήν το σώματος το Χριστο κατά τούς θεοπνεύστους λόγους το ποστόλου Παύλου (φεσ. Δ 12) καί δη τόνισε τάς πνευματικάς διαστάσεις καί τάς συνεπείας μις τοιαύτης πιλογς ες τήν πνευματικήν ζωήν το πιστο πορρίπτουσα τήν κασι τν νεκρν διά τά πιστά Της μέλη ς πρξι πάδουσαν πρός τήν παράδοσι Ατς, ριοθετοσα τήν πίστι Ατς καί τόν σεβασμόν ες τό νθρώπινον πρόσωπον καί κατ’ πέκτασι ες τό σμα το νθρώπου, τό ποον ποτελε ναόν καί κατοικητήριον το Παναγίου Πνεύματος, δυνάμει γκυκλίων Ατς.
Κατόπιν τς λειτουργίας το ποτεφρωτηρίου στήν Ριτσώνα παγόμεθα τά κάτωθι: Τό νθρώπινον σμα εναι ναός το Θεο καί κατοικία τς θανάτου ψυχς. κασις το σώματος καί σύνθλιψις τν στν ες τόν «σπαστήρα» ποτελον εκονοκλαστικήν πρξι πού προσβάλλει τήν πίστι τς κκλησίας ες τήν αωνιότητα. διαδικασία τς φθορς το σώματος πρέπει νά εναι φυσική καί ποτέ ξαναγκασμένη. φύσις ναλαμβάνει τήν φθορά το σώματος. κασις εναι πρξις βίας πί το σώματος. μπειρία τς κκλησίας προερχομένη κ τς τιμς τν γίων λειψάνων πείθει τι τά λείψανα πνευματικς ζον, δι’ ατό διά τήν κκλησίαν ταφή ποτελε αωνία ξία καί κασις δέν θεωρεται ς τομικόν δικαίωμα διά τά πιστά μέλη τς κκλησίας, διότι εναι μία καθαρά μηδενιστική πρξις, πού σηματοδοτε τό τέλος το νθρώπου ν ντιθέτως ταφή σηματοδοτε τήν λπίδα καί τήν προσδοκίαν τς ναστάσεως.
κασις τν νεκρν ες οαδήποτε πιχειρήματα καί ν θεμελιοται κεται κτός τς ρθοδόξου ληθείας πού καθορίζεται πό τό ποστολικόν λόγιον: «Οτω κα νστασις τν νεκρν. σπερεται ν φθορ, γερεται ν φθαρσίᾳ· σπερεται ν τιμίᾳ, γερεται ν δξ· σπερεται ν σθενείᾳ, γερεται ν δυνμει· σπερεται σμα ψυχικν, γερεται σμα πνευματικν. στι σμα ψυχικν, κα στι σμα πνευματικν. οτω κα γγραπται· γνετο πρτος νθρωπος Αδμ ες ψυχν ζσαν· σχατος Αδμ ες πνεμα ζωοποιον». (Α΄ Κορ. IE, 42-45).
κοινωνία μέ τήν κασι τν νεκρν προσυπογράφει τόν μηδενισμόν της. Μία κοινωνία πού δέν ποδέχεται τόν νθρωπον ες τήν σθένειάν του, τήν δυναμίαν του καί τόν θάνατόν του, μία κοινωνία πού ποτεφρώνει τούς νεκρούς της, μία κοινωνία πού καταστρέφει καί τήν νάμνησι τς ζως καί τήν νθύμισι τν μελν της, μία κοινωνία πού θεωρε τήν ρχή το νθρώπου τεχνητή καί πιλεκτική καί τό τέλος του ριστικό καί μετάκλητο, μία κοινωνία πού ρνεται τήν πνοήν το αωνίου καί γκλωβίζεται ες τήν σφυξίαν το φημέρου τί σχέσι δύναται νά χη ατή κοινωνία μέ τή ζωήν; κόμη καί ο θεοι πεγράμμιζον τήν νάμνησι τν πιγείων θεν τους μέ ταριχεύσεις τν σωμάτων τους πως ες τίς περιπτώσεις το Λένιν καί το Μάο Τσέ Τούνγκ.
Τό ποτέλεσμα το νθρωπισμο χωρίς Θεόν, το πολιτισμο χωρίς ξίες καί το μηδενισμο χωρίς σκοπόν, τό ποτέλεσμα τς συγχύσεως τς θεΐας εναι ξαφάνισις το νθρώπου, κασις καί το τελευταίου πολείμματός του. κασις τν νεκρν σωμάτων δηγε ες τήν κασι τς νθρωπίνης ξιοπρεπείας.
ννοια τς αωνιότητος  πομακρύνεται πό τήν μπειρίαν τς ζως μας. Κάθε τί πού τήν πενθυμίζει καί διακριτικς τήν πογραμμίζει βαθμιαίως γίνεται νεπιθύμητον ες τήν ποδοχήν του καί νοχλητικόν ες τήν πρακτικήν του. Σύγχρονος διανοητής, πεστήριξε ες ρθρον του ναφορικς μέ τό παρατηρούμενον ντιμεταφυσικόν μένος τι λη δθεν κσυγχρονιστική νοοτροπία τν τελευταίων τν, ποτελε «συμπλεγματικήν ντιμεταφυσικήν μονομανίαν», πού δράζεται ες μίαν «βασανιστικήν ψυχολογικήν νασφάλειαν».
πρακτική καί χρηστική ντίληψι χουν πικρατήσει καί χουν τονίσει τήν πνευματικήν καί βιωματικήν διάστασι τν γεγονότων. Τό ληθές καί τό ραον χουν ποταγε ες τήν γυμνότητα καί τήν σκληρότητα τς ρθολογιστικς πρακτικς.
λεπτομερής ναφορά πού γίνεται ες τήν θεόσωμον ταφήν το Κυρίου μας καί πό τν τεσσάρων Εαγγελιστν, καταδεικνύει μέ διαμφισβήτητον τρόπον τήν μεγίστην σημασίαν της. Τό διο παρουσιάζεται ες τήν μνογραφίαν καί μνολογίαν κοίμησις τς περαγίας Θεοτόκου, το Μ. Βασιλείου, το σ. φραίμ, τν γίων Μαρτύρων καί φυσικά λων τν πιστν ες τάς περόχους πικηδείους κολουθίας. Α ορταί τς νακομιδς τν τιμίων λειψάνων καί παράδοσις καί μπειρία τς κκλησίας ποδεικνύουν διασείστως τόν σεβασμόν το νθρωπίνου σώματος πού ποτελε τό να στοιχεον τς ποστάσεως το νθρώπου καί πομένως κασις ατο το σώματος ποκρύπτει τήν περιφρόνησι πρός ατό, τήν πιστίαν ες τήν νάστασι τν νεκρν σωμάτων, τήν ξωχριστιανικήν πίστι ες τήν μετεμψύχωσι τήν ρνησι τς πάρξεως τς ψυχς. Συνεπς γία μας κκλησία δεδικαιολογημένως διακηρύσσει τι κασις το νεκρο σώματος ποτελε ργ ρνησι τς ναστάσεως καί προκλητικήν διακήρυξι μηδενιστικς ποχρώσεως.
ξόδιος κολουθία συνδέεται ρρήκτως μέ ρασι νθρωπίνου σώματος καί χι τέφρας. λα τά τροπάρια κάμουν λόγον διά κεκοιμημένον καί χι ποτεφρωμένον, διά τελευταον σπασμόν καί δι’ νταφιασμόν το σώματος καί χι τς τέφρας. πότε ξάγεται εχερς τι δέν εναι δυνατόν νά γίν ξόδιος κολουθία πρό τς καύσεως, οτε μετ’ ατήν, φ’ σον ες τήν πρώτην περίπτωσι δέν θά κολουθήσ ταφή καί ες τήν δευτέραν δέν θά πάρχει σμα.
κκλησία νεπηρέαστος κ το κοσμικο πνεύματος θά ξακολουθ νά κηδεύ καί νά νταφιάζ τά σώματα τν πιστν μελν Της, τά ποα εναι δυνατόν νά ποτελον καί λείψανα διότι φθαρσία καί θαυματουργία τν λειψάνων ποτελον τεκμήριον θεώσεως το νθρώπου φ’ σον χάρις το Θεο διαπορθμεύεται καί ες λόκληρον τό σμα.
πιλογή τς ποτεφρώσεως εναι μαρτία καί ποδεικνύει τήν λανθασμένην σχέσι μας μέ τήν κκλησία. Κάθε πόκλισις πό τήν διδασκαλία Της εναι ποξένωσις πό τήν χάρι το ζντος Θεο. Δι’ σους θά πιλέξουν τήν κασι το νεκρο σώματός των, μάλιστα μέ δημοσί δήλωσι πιστίας ες τήν αώνιον ζωήν σεβείας καί περιφρονήσεως τς κκλησίας ελόγως φρονομεν τι δέν πάρχει κανείς πολύτως λόγος νά τελεσθ ξόδιος κολουθία πιμνημόσυνος δέησις διότι ατό πού πρέπει νά σεβασθ κκλησία εναι πόρριψις τς διδασκαλίας της πό τόν διον τόν μεταστάντα καί χι νδεχομένη πιθυμία τν συγγενν, συνήθως διά κοινωνικούς λόγους, τς τελέσεως πικηδείου πιμνημοσύνου κολουθίας. Α κολουθίαι αταί προϋποθέτουν τήν πίστι καί τήν λπίδα το ποθανόντος ες τήν μετά θάνατον ζωήν καί τόν σεβασμόν του ες τήν κκλησίαν. Δέν τελονται διά κοινωνικούς λόγους λλά ποτελον προσευχάς καί κτενες δεήσεις τς κκλησίας νώπιον το Θεο, ποία κφράζει τήν γάπην Της ες τόν ποθανόντα ς πίστι ες τόν Κύριον, λπίδα ες τήν σωτηρίαν, πόθον μετοχς ες τήν αώνιον ξανάστασι καί ατησι συγχωρήσεως τν μαρτιν παρά το Κυρίου. Πς νά ψάλωμεν «Μακαρία δός...» ες κάποιον πού δηλώνει πίστι ες τήν μετά θάνατον νυπαρξίαν του;
Συνεπς γιωτάτη μν κκλησία δέν πιτρέπεται νά πομειώσ τόν πόλυτον χαρακτρα ατς τς διδασκαλίας Της, διότι μία νδεχομένη σχετική πρξις θά ποδυναμώσ τήν σχέσι ατς μέ τήν λήθειαν. Κατά τατα ν τ καθ’ μς θεοσώστ Μητροπόλει σεβόμενοι πολύτως τήν λευθερίαν πιλογς τν λευθέρων νθρώπων λλά καί τά θέσφατα καί δόγματα τς γιωτάτης μν κκλησίας, γνωρίζομεν ες πάντας, τι δέν θά πιτρέψωμεν τήν τέλεσι πικηδείου πιμνημοσύνου κολουθίας ες οονδήποτε θά πιλέξ συνειδητς τήν ποτέφρωσι το νεκρο σώματός του, ρνούμενος ργ τήν κ νεκρν νάστασι καί ατό ποτελε καί τήν πλέον ποστομωτικήν πάντησι ες τάς συκοφαντικάς σπερμολογίας τι δθεν ρνησι τς κκλησίας χει οκονομικούς λόγους.    
Μετά πατρικν εχν
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Πειραις ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)