Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ απαντά για την αναθεώρηση του Συντάγματος σε ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και ΜΕΡΑ25

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 22^ᾳ  Νοεμβρίου 2019

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΕ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ ΚΑΙ ΜΕΡΑ25.

Παρηκολούθησα τό κοινοβουλευτικό ἔργο τῆς ἀναθεωρητικῆς Βουλῆς γιά τήν ψηφιζομένη τήν Δευτέρα 25/11 ἀναθεώρηση ἄρθρων τοῦ Συντάγματος καί διεπίστωσα τήν παραπληροφόρηση, τήν ἀπόκρυψη καί τήν στρέβλωση τῆς νομικῆς πραγματικότητος καί τοῦ ἰσχύοντος νομικοῦ πλαισίου πού συλλύβδην οἱ 4 κομματικοί σχηματισμοί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ καί ΜΕΡΑ25 ἐπεχείρησαν. Εἶναι πασίδηλο τό γεγονός ὅτι ἡ ἀπελθούσα Κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ εἶχε ἐνορχηστρώσει «πογκρόμ» κατά τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, κινουμένη ἀπό τίς ἐμμονικές ἰδεοληψίες καί ἐμπάθειές της, ἴσως καί ἀπό ἔξωθεν ἐντολές τοῦ γνωστοῦ διεθνιστικοῦ λόμπυ κατά τῆς Ἑλληνορθοδοξίας, τόσο μέ τήν πρόταση ἀναθεωρήσεως τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος πού διαμόρφωσε καί ἐψήφισε, ὅσο καί μέ τά 15 σημεῖα τῆς γνωστῆς συμφωνίας Ἐκκλησίας-Πολιτείας.

Μέ τήν πρόταση ἀναθεωρήσεως τοῦ ἄρθρου 3 πού διαμόρφωσε δόλια καί μέ μεθοδεία ἡ Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, διαστρέβλωσε σκοπίμως τίς ἔννοιες τοῦ Κράτους καί τοῦ Ἔθνους θέτουσα ὡς πρόταγμα τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος, τήν οὐδετεροθρησκεία, ἐνῶ οἱ διατάξεις τοῦ ἄρθρου 3 ρυθμίζουν δικαιοπολιτικά τίς σχέσεις τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας μέ τό ὁμόθρησκο Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων καί τήν Ἐκκλησία Του καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὡς διεθνές Νομικόν Πρόσωπον καί δηλώνουν τόν σεβασμό τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας πρός τή διαμορφωμένη κατά τό κανονικό δίκαιο σχέση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος (δογματική ἑνότητα, καθεστώς Νέων Χωρῶν, Κρήτης, Δωδεκανήσου, ἀλλά καί Ἁγίου Ὅρους σύμφωνα μέ τίς εἰδικότερες προβλέψεις τοῦ ἄρθρου 105). Γιά τήν ἀκρίβεια, τό Σύνταγμα εἰσάγει δύο διαφορετικά συστήματα σχέσεων Kράτους καί Ἐκκλησίας. Ἕνα σύστημα συνταγματικῶς ρυθμισμένων σχέσεων (πού ἐξειδικεύει ὁ Νόμος 590/1977) μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί ἕνα σύστημα ὁμοταξίας μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Τό ἄρθρο 3 λειτουργεῖ προστατευτικά διά τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί τήν διεθνῆ νομική καί κανονική του θέση, συμπεριλαμβανομένων τῶν ἰδιαίτερων Ἐκκλησιαστικῶν καθεστώτων, στήν Ἑλλάδα πού τό ἀφοροῦν εὐθέως. Μέ ἕνα λόγο τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος ρυθμίζει τίς σχέσεις ὅπως ἀναφέρθηκε Ἐκκλησίας καί Ἑλληνικοῦ Ἔθνους  ἀναγνωρίζει μέ τόν νομικό ὅρο τῆς «ἐπικρατούσης θρησκείας» τό «ὁμόθρησκο» τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ἐκ τοῦ ὁποίου προκύπτει καί πηγάζει τό κανονιστικό περιεχόμενο τοῦ ἄρθρου 3 μέ ὅ,τι αὐτό δικαιοπολιτικῶς συνεπάγεται (θρησκευτικά σύμβολα, θρησκευτικές ἑορτές, ἀργίες, ἐκκλησιοποίηση τοῦ Ἔθνους, μάθημα θρησκευτικῶν κατά τίς ἐπιταγές τοῦ ἄρθρου 16.2 τοῦ Συντάγματος).

Μέ τό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος, πού ἀνήκει στά μή ἀναθεωρητέα ἄρθρα, καθιερώνεται ρητῶς ἡ προστασία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως ὅλων τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν καί ἡ ἰσότιμος θέση αὐτῶν ἔναντι τοῦ Κράτους ἀσχέτως τῆς οἱασδήποτε θρησκευτικῆς ἤ μή παραδοχῆς των καί δι’αὐτῶν καθιερώνεται ὄχι ἡ ἀρχή τῆς ἀνεξιθρησκείας, πού σημαίνει ἁπλή ἀνοχή, ἀλλά ἡ ὑπερτέρα αὐτῆς, ἀρχή τῆς θετικῆς συμβολῆς τοῦ Κράτους καί τῶν ὀργάνων Του ἰσοτίμως ὑπέρ ὅλων τῶν γνωστῶν θρησκειῶν κατά τό Σύνταγμα, (τῶν θρησκειῶν πού δέν ἔχουν κρύφια δόγματα καί ἡ λατρεία τους δέν ἀντίκειται στήν δημόσια τάξη καί τά χρηστά ἤθη) καί ἑπομένως ὅπως θά καταδειχθεῖ μέ τήν παράθεση τῶν σχετικῶν νομικῶν πλαισίων, τό Ἑλληνικό Κράτος ἀπό τοῦ ἔτους 1885 μέ τήν ἀναγνώριση ὡς Δημοσίων Ὑπηρεσιῶν τῶν Μουσουλμανικῶν Μουφτειῶν καί ἀπό τοῦ ἔτους 1920 μέ τήν ἐπικαιροποίηση τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν Μουσουλμανικῶν Μουφτειῶν καί τῶν Ἰσραηλιτικῶν Κοινοτήτων ὡς ΝΠΔΔ, εἶναι ἀπολύτως οὐδετερόθρησκο. Ἐδῶ ἀκριβῶς ἔγκειται ἡ παραπληροφόρηση, ἡ ἀπόκρυψη καί ἡ στρέβλωση τῶν κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ καί ΜΕΡΑ25 διότι παρασιωποῦν, ἀποκρύπτουν καί διαστρεβλώνουν τήν ὑφιστάμενη στήν ἔννομη τάξη τῆς Χώρας, νομική πραγματικότητα, ὅτι τό Ἑλληνικό Κράτος εἶναι ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟ ἐνῶ τό Ἑλληνικό Ἔθνος εἶναι ΟΡΘΟΔΟΞΟ. Συνεπῶς δέν ἀπαιτεῖται οὔτε πρόταγμα περί οὐδετεροθρησκείας στό ἄρθρο 3, οὔτε ἑρμηνευτική δήλωση, διότι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι χωρισμένη ἀπό τό Ἑλληνικό Κράτος καί ὑφίστανται διακριτότατοι ρόλοι, γι’ αὐτό ἄλλωστε τό Ἑλληνικό Κράτος νομοθετεῖ ἐλεύθερα εἰς βάρος τοῦ δόγματος καί τοῦ ἤθους τῆς Ἐκκλησίας (Πολιτικός γάμος, ἀποποινικοποίηση μοιχείας καί παρά φύσιν ἀσέλγειας, νομιμοποίηση ἀμβλώσεων, πολιτική κηδεία, καύση νεκρῶν, αὐτόματο διαζύγιο, σύμφωνο συμβίωσης ἀκόμη καί τῶν «ὀπαδῶν» τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας, ἀποποινικοποίηση κακόβουλης βλασφημίας κλπ). Ἡ παραπληροφόρηση, συνίσταται στό γεγονός ὅτι δέν ἐξηγεῖται στό λαό μας ἡ ὑφισταμένη νομική κατάσταση, ὅτι δηλαδή ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΝΠΔΔ μόνο πρός τίς νομικές Της σχέσεις καί ὅτι οἱ Μουσουλμανικές Μουφτεῖες στήν Ἑλλάδα εἶναι Δημόσιες Ὑπηρεσίες, δηλ. σέ προνομιακή κατάσταση ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας καί ὅτι οἱ Ἰσραηλιτικές Κοινότητες καί τό Κεντρικό Ἰσραηλιτικό Συμβούλιο εἶναι ὡσαύτως ΝΠΔΔ. Κατά ταῦτα ὁ χωρισμός Ἐκκλησίας Πολιτείας πού «εὐαγγελίζονται» ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ (μέ τήν ἑρμηνευτική δήλωση πού ζητᾶ), ΚΚΕ, καί ΜΕΡΑ25 σημαίνει οὐσιαστικῶς τήν κατάργηση τῆς νομικῆς προσωπικότητος Δημοσίου Δικαίου τῶν Νομικῶν Προσώπων τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ τήν ἴδια στιγμή θά παραμείνουν Δημόσιες Ὑπηρεσίες οἱ 3 Μουσουλμανικές Μουφτεῖες τῆς Θράκης καί ΝΠΔΔ οἱ Ἰσραηλιτικές Κοινότητες καί τό Κεντρικό Ἰσραηλιτικό Συμβούλιο. Ἑπομένως ὁ λαός μας δέν ἐρωτᾶται γι’αὐτήν τήν συγκεκριμένη ἀλλαγή, ἀλλά γιά κάποιον ἀδιευκρίνιστο «χωρισμό» πού ἐκ τοῦ Συντάγματος εἶναι ἤδη δεδομένος. Καί ἐδῶ ἀπαντοῦμε στό πρώην Πρόεδρο τῆς Βουλῆς ἀγαπητό κ. Βούτση.

Ἐπιπροσθέτως ἡ ἀπελθοῦσα Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μέ τήν δόλια πρότασή της στόχευε νά ἐπιτύχει τήν παγία θέση τῆς Ἀριστερᾶς ὅτι ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 3 ἔχει μόνο διαπιστωτικό καί ὄχι κανονιστικό περιεχόμενο, μέ ὅτι αὐτό δικαιοπολιτικῶς συνεπάγεται (κατάργηση συμβόλων, ἀπομείωση θρησκευτικῶν ἑορτῶν, ἀπεκκλησιοποίηση τοῦ Ἔθνους). Ἡ τυχόν ψήφιση αὐτῆς τῆς τρομακτικῆς ἀλλαγῆς, στίς σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας θά ἄνοιγε τόν δρόμο καί αὐτή ἦταν ἡ μεθόδευση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, στά γνωστά στρατευμένα ὄργανα πού ἀποτελοῦν καλοπληρωμένες ὀργανώσεις «σφραγίδα» τοῦ συστήματος, ὅπως τοῦ Open Society Foundation τοῦ κ. G. Soros λ.χ., νά προσφύγουν στό δικαστικό σύστημα καί νά γκρεμίσουν  τό ἕνα μετά τό ἄλλο τά σύμβολα καί τά προτάγματα τῆς Ἑλληνορθοδοξίας, ὥστε τελικά νά καταργηθεῖ μέ δικαστικές ἀποφάσεις, ἐν τοῖς πράγμασι, τό ἄρθρο 3 καί νά μετατραπεῖ σέ ἁπλή διαπιστωτική δήλωση. Ἄλλωστε αὐτός, εἶναι ὁ «μύχιος» πόθος τῆς Ἀριστερᾶς, ὅπως ἐκφράζεται ἀπό τήν διανόηση της καί τήν σχετική ἀρθρογραφία της.

Στό σημεῖο αὐτό χρεωστοῦμε νά εἴπωμε ὅτι τό ἴδιο δόλια ἦταν καί ἡ Συμφωνία Ἐκκλησίας-Πολιτείας πού μετέβαλε τήν ὑποχρέωση τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, γιά τήν μισθοδοσία τοῦ Κλήρου ἔναντι τῆς διαρπαγείσης τεραστίας Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, σέ ἐπιχορήγηση μέ προφανῆ στόχευση τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Κοινοτικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Λουξεμβούργου, νά τήν καταργήσει ὡς ἀντικειμένη στό Ἑνωσιακό Δίκαιο περί ἀνταγωνισμοῦ καί ταυτόχρονα ἡ Ἐκκλησία νά ἔχει παραιτηθεῖ τῶν κατοχυρωμένων δικαιωμάτων ἀποζημιώσεώς Της, μέ τρισεκατομμύρια εὐρώ μέ δύο Ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τοῦ Στρασβούργου, γιά τήν διαρπαγεῖσα περιουσία 429 Μονῶν καί τήν διαρπαγεῖσα Ἐκκλησιαστική περιουσία ἕως τό 1939, ὅπως δόλια ἦταν καί ἡ μετονομασία τῆς ἐπιχορήγησης, σέ ἀφηρημένη ἀποζημίωση χωρίς τήν συνομολόγηση ἀνάλογης ποινικῆς ρήτρας.

Ἐν συνεχείᾳ ἀναφέρομε ὅτι ΝΠΔΔ εἶναι δυνάμει τῶν διάξεων τοῦ Ν. 2345/3.7.1920 (ΦΕΚ 148Α) ὡς τίθεται καί ἰσχύει μέ τόν Νόμο 3069/31.3.1924 (ΦΕΚ  71Α) καί τῶν διατάξεων τοῦ Ν. 1920/4.2.1991 (ΦΕΚ 11Α) οἱ Μουσουλμανικές Μουφτεῖες οἱ ὁποῖες εἶναι Δημόσιες Ὑπηρεσίες μέ τήν διάταξη τοῦ ἄρθρου 7 τοῦ Ν. 1920/4.2.1991 καί οἱ Μουφτῆδες μέ τήν διάταξη τοῦ ἄρθ. 1 παρ. 7 τοῦ ἴδιου Νόμου διορίζονται καί παύονται μέ Προεδρικό Διάταγμα ἐκδιδόμενο, μετά ἀπό πρόταση τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί δυνάμει τῶν ἄρθρ. 4 καί 5 τοῦ ἴδιου νόμου «οἱ διοριζόμενοι Μουφτῆδες καί οἱ τοποτηρητές εἶναι δημόσιοι ὑπάλληλοι, κατέχουν θέση Γενικοῦ Διευθυντή καί λαμβάνουν ἀποδοχές Γενικοῦ Διευθυντή μέ βασικό μισθό τόν προβλεπόμενο γιά τό ἀνώτερο μισθολογικό κλιμάκιο (1ο ) τοῦ Ν. 1505/1984», «Ὁ Μουφτής ἀσκεῖ δικαιοδοσία μεταξύ Μουσουλμάνων Ἑλλήνων πολιτῶν τῆς περιφερείας του ἐπί γάμων, διαζυγίων, διατροφῶν, ἐπιτροπειῶν, κηδεμονιῶν, χειραφεσείας ἀνηλίκων, ἰσλαμικῶν διαθηκῶν καί τῆς ἐξ ἀδιαθέτου διαδοχῆς ἐφ’ ὅσον οἱ σχέσεις αὐτές διέπονται ἀπό τόν ἱερό μουσουλμανικό νόμο».

Ἴδιες ρυθμίσεις ἰσχύουν στήν Ἑλληνική ἔννομη τάξη καί γιά τίς Ἰσραηλιτικές κοινότητες μέ τούς Ν. 2456/2.8.1920 (ΦΕΚ 173Α), Ν. 1657/15.1.1951 (ΦΕΚ 20Α) καί Ν. 3817/7.3.1958 (ΦΕΚ 36Α) στούς ὁποίους ὁρίζεται στό ἄρθρο 1 τοῦ Ν. 2456 «Εἰς ἅς πόλεις κατοικοῦσι μονίμως πλείονες τῶν 20 Ἰσραηλιτικῶν οἰκογενειῶν  καί λειτουργεῖ Συναγωγή δύναται νά ἱδρυθῆ διά Β. Διατάγματος Ἰσραηλιτική Κοινότης ἀναγνωριζομένη ὡς ΝΠΔΔ», στό ἄρθ. 9 τοῦ ἴδιου Νόμου «Ἑκάστης κοινότητος προΐσταται θρησκευτικῶς εἷς Ἀρχιραβῖνος, διοριζόμενος καί ἀπολυόμενος διά Β. Διατάγματος προτάσει τῆς κοινότητος». Στό ἄρθ. 12 διαλαμβάνεται «Θρησκευτικό Δικαστήριο φέρον τόν τίτλον Μπεθ-ντίν» καί διοριζόμενον ὑπό τοῦ Ραββινικοῦ Συμβουλίου ἀποφαίνεται ἐπί...τῶν περιπτώσεων τῆς συστάσεως καί διαλύσεως τοῦ γάμου μεταξύ Ἰσραηλιτῶν, τῶν προσωπικῶν σχέσεων τῶν συζύγων συνεστῶτος τοῦ γάμου, περί διατροφῆς συζύγων καί τέκνων, περί ἀποδόσεως τῆς προικός καί τῶν παραφέρνων συνεπείᾳ διαζυγίου ἐφ’ ὅσον αἱ σχετικαί ἀξιώσεις ἀπορρέουν ἐκ τοῦ ἱεροῦ Ἰουδαϊκοῦ νόμου».

Στόν Α.Ν. 367/7.6.1945 (ΦΕΚ 143Α) στά ἄρθ. 5 καί 6 «συνιστᾶται Κεντρικόν Ἰσραηλιτικόν Συμβούλιον τοῦ ὁποίου τά μέλη διορίζονται δι’ ἀποφάσεως τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων καί Παιδείας» καί στόν Ν. 1657/1951 διαλαμβάνεται στό ἄρθ. 3 παρ. 2 «Ὁ γενικός Ἀρχιραββῖνος Ἑλλάδος ... διορίζεται καί ἀπολύεται προτάσει τοῦ ἄνω συνεδρίου διά Β.Δ. προκαλουμένου ὑπό τοῦ Ὑπουργοῦ Θρησκευμάτων καί Ἐθνικῆς Παιδείας», ἀσχέτου ὄντος ὅτι λόγῳ τῆς μειώσεως τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν Ἰσραηλιτικῆς πίστεως ἕνεκεν τοῦ ἐφιαλτικοῦ Ὁλοκαυτώματος πού διέπραξαν οἱ ἐγκληματίες Ναζί μέ πνευματικό ἐφαλτήριο τόν Ρουνικό παγανισμό τοῦ ἑρμητικοῦ τάγματος τῆς Θούλης καί τόν Ὑπεράνθρωπο τοῦ ἄφρονος Νίτσε καθώς καί τῆς μεταναστεύσεως στό νεοπαγές τό 1948 Κράτος τοῦ Ἰσραήλ, οἱ ἀνωτέρω διατάξεις ὑφίστανται μέν ἀλλά ὑπολειτουργοῦν ὅσον ἀφορᾶ στήν συγκρότηση τῶν Ραββινικῶν Δικαστηρίων.

Ἡ ψηφισθεῖσα ἀπό τήν προτείνουσα Βουλή ἀναθεώρηση τῶν ἄρθρων 13 παρ. 5, 33 παρ. 2 καί 59 παρ. 1 καί 2 διά τήν καθιέρωσι τοῦ πολιτικοῦ ὅρκου καί ἡ κατάργηση τῆς προαιρετικότητος στήν ὁρκοδοσία αἱρετῶν καί δημοσίων λειτουργῶν στόχευε προδήλως στήν ἀποσύνδεση τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό Δημόσιο βίο καί στήν ἀπομείωση ἑνός ἐκ τῶν βασικῶν στοιχείων τῆς ἐθνικῆς ταυτότητος πού εἶναι τό «ὁμόθρησκο». Προσέβαλε ὅμως καταφώρως τήν ἔννοια τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Συντάγματος, διότι ἐπέβαλε στούς ἐνθέους αἱρετούς καί δημοσίους λειτουργούς Ἕλληνες πολίτες, τήν διά τοῦ Συντάγματος δημοσία δήλωση ὡς ὀντολογικοῦ τους θεμελίου, ὄχι τῆς πίστεώς τους στό θεῖο καί ἱερό, ἀλλά στόν ἑαυτό τους. Ἡ ἐπιβολή αὐτή ἀποτελεῖ παραβίαση τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Συντάγματος καί τοῦ ἄρθρου 9 τῆς ΕΣΔΑ. Ὅπως τυγχάνει ἀπαράδεκτο νά ὑποχρεοῦται ὁ ἄθεος πού θεωρεῖ ὡς ὀντολογικό του θεμέλιο τόν ἑαυτό του, δηλαδή τήν τυχαία συνάρμοση τῶν κυττάρων του ἐκ τῆς ὁποίας μυστηριωδῶς προκύπτουν μεταφυσικαί ἔννοιαι ὡς ἡ τιμή καί ἡ συνείδηση, νά δηλώνει τό θεῖο καί τό ἱερό, οὕτω καί ὁ ἔνθεος νά ὑποχρεοῦται νά ὁρκοδοτεῖ στόν ἑαυτό του.

Ἡ ψηφισθεῖσα ἀπό τήν Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρόταση ἀναθεωρήσεως τοῦ ἄρθρου 21 τοῦ Συντάγματος πού εὐθέως ἀπομειώνει καί ἐξαφανίζει τήν ἔννοιαν τῆς οἰκογένειας ὡς πρωταρχικοῦ κυττάρου τοῦ Ἔθνους καί τοῦ προσδίδει μόνο «ὑλιστικόν» περιεχόμενον, ἀποσυνδέον τήν ἔννοια τῆς οἰκογενείας ὡς θεμελίου τῆς συντήρησης καί προαγωγῆς τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ὅπως σήμερα προβλέπεται, εἶναι ἀπαράδεκτος καί προσβλητική διά τήν ἰδιοπροσωπία τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά ταυτόχρονα καί δολιοτάτη διότι ἤθελε νά πραγματώσει τήν ἰδεοληψία τῆς Ἀριστερᾶς διά τό διεθνιστικό κοσμοείδωλο, πού τήν ἐκφράζει καί τήν συνέχει. Ἄλλωστε, ὅλοι οἱ τῆς Κυβερνήσεως διακηρύσσουν ὅτι εἶναι Διεθνιστές καί ὅτι αἰσθάνονται ἀποστροφή γιά τόν ἐθνισμό, τοῦ ὁποίου τήν ἔννοια διαστρέφουν τεχνηέντως, ταυτίζοντάς τον, μέ τήν παθογένεια τοῦ ἐθνικισμοῦ.  Ἡ causa τῆς συγκεκριμένης προτάσεως ἦταν νά παύσει ὁ δεσμός οἰκογενείας καί Ἔθνους, ὡς πρωταρχικοῦ κυττάρου καί θεμελίου τῆς συντήρησης καί προαγωγῆς του, ὥστε νά «ἀνοιχθεῖ» τό Δημόσιο Ταμεῖο τοῦ Κράτους, στήν ἐπιδότηση καί ἐπιχορήγηση ἀλλοεθνῶν οἰκογενειῶν, πού κατά χιλιάδες ἐποικίζουν τήν χώρα, ὥστε νά ἀλλαγεῖ ἡ ἐθνοτική καί θρησκευτική της ὁμοιογένεια, ὑλοποιώντας ἑτεροχρονισμένα, τό σχεδιασμό τοῦ Τουρκοαιγυπτίου Ἰμπραήμ Πασᾶ 200 χρόνια μετά ταῦτα, ὁ ὁποῖος ἐσχεδίαζε τήν μεταφορά τῶν ἐναπομεινάντων Ἑλλήνων στήν Αἴγυπτο καί τήν ἐγκατάσταση ἐδῶ φελλάχων, ὥστε νά «ριζώσει νέα ράτσα» ὅπως ἔλεγε.

Κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ ψηφισθεῖσες προτάσεις τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπό τήν προτείνουσα Βουλή γιά τήν ἀναθεώρηση τῶν ἀνωτέρω ἄρθρων τοῦ Συντάγματος καθώς καί οἱ θέσεις τοῦ ΚΙΝΑΛ, τοῦ ΚΚΕ καί τῆς ΜΕΡΑΣ25 καταδολιεύουν τήν νομική πραγματικότητα τῆς Χώρας, παραπληροφοροῦν τόν λαό μας καί προσβάλλουν τόν Νομικό μας Πολιτισμό.

                                                  + ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ