Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Εἶναι πολλὰ τὰ γεγονότα στὴν Ἐκκλησία ποὺ ἀπογοητεύουν τοὺς καλοπροαίρετους χριστιανοὺς καὶ τοὺς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἰδιαίτερα προκαλοῦν καὶ σκανδαλίζουν ἀπερίσκεπτες ἐνέργειες καὶ ἐπιλογὲς μερικῶν Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι κινοῦνται χωρὶς νὰ ἔχουν κάποιους σοβαροὺς συμβούλους δίπλα τους. Σκέφτονται καὶ ἀποφασίζουν χωρὶς γνώση καὶ πνευματικὴ εὐαισθησία. Εὐτυχῶς ποὺ ὁ πολὺς κόσμος δὲν γνωρίζει τὶς διάφορες ὑποθέσεις καὶ μεθοδεύσεις, γιατί τότε θὰ εἶχαν ἀδειάσει οἱ ναοί μας.
Τὴν κύρια καὶ μεγάλη εὐθύνη ἔχει ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος, ὁ ὁποῖος συνήθως εἶναι φιλόδοξος μητροπολίτης, χωρὶς ὁράματα γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Μοιάζει δυστυχῶς μὲ τοὺς προκλητικοὺς καὶ θρασεῖς δημαγωγούς. Ὑπόσχεται πολλά, ὅταν ἐκλέγεται καὶ στὴν πορεία τὰ ξεχνάει ὅλα καὶ πορεύεται τὴν πεπατημένη ὁδὸ ποὺ ἀκολούθησαν καὶ οἱ προηγούμενοι. Τηρεῖ ἐπίσης τὴν ἀπαράδεκτη- γιὰ νὰ μὴ πῶ ἄθλια-παράδοση νὰ ἐκλέγει ἐπισκόπους, ὄχι τοὺς ἀξιότερους κληρικούς, ἀλλὰ τοὺς δικούς του, τοὺς γνωστούς του, τοὺς γνωστοὺς τῶν γνωστῶν του καὶ πολλὲς φορὲς τοὺς ὑποκριτὲς καὶ ἀσπόνδυλους. Καὶ ἐνῷ πανηγυρίζει γιὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν «ἐκλεκτῶν» του – ποὺ τοὺς ἀνέδειξε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα! – καὶ συνευφραίνεται στὶς ἐνθρονιστήριες τελετές, μετὰ δὲν δείχνει κανένα ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ ἔργο ποὺ ἐπιτελοῦν οἱ νέοι Μητροπολίτες στὶς θεόσωστες ἐπαρχίες τους. Ἀδιαφορεῖ καὶ ὅταν ἀκόμα βουϊζει ὁ τόπος γιὰ τὰ ἔργα καὶ τὶς ἡμέρες τους.
Δὲν εἶναι σπάνιες καὶ οἱ περιπτώσεις ὅπου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ Μητροπολίτες συμπαρίστανται σὲ ἀνάξιους κληρικοὺς καὶ καλύπτουν πλῆθος ἁμαρτιῶν τους, γιὰ ἕνα καὶ μόνο λόγο. Θέλουν νὰ τοὺς προστατέψουν καὶ στὴ συνέχεια νὰ τοὺς προωθήσουν σὲ ἐπιτελικὲς θέσεις τῆς διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἂν ἔχουν τὰ τυπικὰ προσόντα, νὰ ἀναδειχθοῦν καὶ στὸν γ΄ βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης, νὰ γίνουν δηλαδὴ Μητροπολίτες, ἐνῷ εἶναι ἀνάξιοι καὶ γιὰ διάκονοι!
Ἐπιπολαιότητα ἐπίσης διακρίνουμε σὲ μερικοὺς Μητροπολίτες καὶ στὶς χειροτονίες. Δὲν ἐρευνοῦν τὶς προθέσεις τῶν ὑποψηφίων καὶ δὲν λαμβάνουν ὑπόψη τους τὰ διάφορα κωλύματα τῆς ἱερωσύνης. Στηρίζονται στὶς «συμμαρτυρίες» ἀθεόφοβων πνευματικῶν καὶ ὅλα βαίνουν καλῶς! Ἐὰν ὁ νέος κληρικὸς εἶναι ἄγαμος τοῦ δίνουν καὶ ὅλα τὰ διακριτικά τοῦ ἀρχιμανδρίτη ἀμέσως, γιὰ νὰ μπορεῖ ὁ δυστυχὴς νὰ ἐργάζεται ἀποδοτικὰ στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς φυσικὰ νὰ ἔχει τὶς οὐσιαστικὲς προϋποθέσεις ἐπιτυχίας! Ἔτσι ἐξηγεῖται τὸ πλῆθος ναυαγισμένων κληρικῶν ποὺ παρατηροῦμε. Αὐτοὶ οἱ ἀνάξιοι κληρικοὶ διαμορφώνουν ἄθλιες καταστάσεις στὶς ἐνορίες τους καὶ καλλιεργοῦν ἕνα κοσμικὸ κλῖμα, τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴν ἀληθινὴ ἐν Χριστῷ ζωή.
Ἐὰν ἀναλογιστοῦμε τὴν εὐθύνη τῶν Μητροπολιτῶν ποὺ χειροτονοῦν ἀνάξιους κληρικούς, ἀμέσως θὰ θυμηθοῦμε ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς γιὰ τοὺς Φαρισαίους τῆς ἐποχῆς του, τὸ ὁποῖο ἰσχύει καὶ σήμερα: «Ἀφῆστε τους αὐτούς· εἶναι τυφλοὶ ποὺ ὁδηγοῦν τυφλούς. Κι ὅταν τυφλὸς ὁδηγεῖ τυφλόν, θὰ πέσουν καὶ οἱ δύο στὸ χαντάκι» (Ματθ. ιε΄ 14). Γιὰ τὸ τραγικὸ αὐτὸ ἀποτέλεσμα κανένας συνειδητὸς χριστιανὸς δὲν μπορεῖ νὰ χαίρεται. Ἀντίθετα, ἀνησυχεῖ καὶ εὔχεται γιὰ κάτι καλύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου