Η Εκκλησία πρέπει να έχει λόγο για το μάθημα των Θρησκευτικών και την παιδεία

Από την ομιλία του Μητροπολίτου Δημητριάδος στην εκδήλωση της «Σύναξης» φάνηκε καθαρά όχι μόνο ότι ο Μητροπολίτης βρίσκεται σε στενή επικοινωνία με τους Θεολόγους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου αλλά ότι έχει υιοθετήσει πλήρως και τις απόψεις τους για το θρησκευτικό μάθημα.
Εντύπωση, εκτός των άλλων, προκαλεί και η με πάθος υπεράσπιση υπό του Μητροπολίτου του κυριαρχικού ρόλου της Πολιτείας στο σχεδιασμό του περιεχομένου της παιδείας. Αντί ο Μητροπολίτης να υπερασπιστεί το δικαίωμα της Εκκλησίας να έχει λόγο στα πράγματα της παιδείας και ειδικότερα μάλιστα στο μάθημα των Θρησκευτικών, εκείνος υπερασπίζεται το αυτονόητο δικαίωμα της Πολιτείας να αποφασίζει για την παιδεία. Είπε μεταξύ άλλων:.......
«Θα πρέπει εδώ να θυμίσουμε ότι ο χώρος της παιδείας αφορά κατά πρώτο και κύριο λόγο στην πολιτεία. Αυτή διαμορφώνει τα σχετικά αναλυτικά προγράμματα, διορίζει το κατάλληλα εκπαιδευμένο διδακτικό προσωπικό, φροντίζει για τη συγγραφή και τη διανομή των σχολικών εγχειριδίων, και γενικότερα νομοθετεί σε σχέση προς όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης. Αυτή η πραγματικότητα δεν επιδέχεται αμφισβήτηση».
Και βεβαίως ουδείς αντιλέγει ότι η Πολιτεία έχει τον πρώτο λόγο στα θέματα της παιδείας. Η Εκκλησία όμως οφείλει να μην απεμπολεί την ευθύνη της για τα θέματα αυτά, αλλά να διατυπώνει προτάσεις, να ελέγχει εκτροπές και να αρθρώνει λόγο για τα θέματα της παιδείας, τη στιγμή μάλιστα που είναι ξεκάθαρο ότι εφαρμόζεται σχέδιο σταδιακής αποχριστιανοποίησης της ελληνικής παιδείας.
Ειδικότερα μάλιστα για το μάθημα των Θρησκευτικών η Εκκλησία πρέπει να έχει λόγο. Λησμονεί ο Μητροπολίτης Δημητριάδος τις προσπάθειες του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου προκειμένου να μετέχει και η Εκκλησία στη διαμόρφωση του περιεχομένου των βιβλίων θρησκευτικών του γυμνασίου; Ή τώρα πια ο Μητροπολίτης στηρίζει τα στελέχη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου που τότε είχαν απορρίψει το αίτημα του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου;
Για όσους πάντως ξεχνούν εύκολα υπενθυμίζουμε ότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο είχε έρθει σε επικοινωνία με τους Παπικούς των Κυκλάδων συζητώντας για το περιεχόμενο των βιβλίων Θρησκευτικών και είχε επίσης αλλάξει την ενότητα του σχολικού βιβλίου της Α΄ Λυκείου για τους Χιλιαστές όταν οι τελευταίοι ζήτησαν τη συγγραφή νέας ενότητας σύμφωνης με το δική τους αντίληψη. Αν λοιπόν οι μικρές ομάδες των παπικών και των χιλιαστών μετέχουν στη λήψη αποφάσεων για το μάθημα των Θρησκευτικών, πόσο πιο ενεργή πρέπει να είναι η συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος, που εκπροσωπεί την πλειονότητα των Ελλήνων;