5/6/14

«Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους...»

«ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, Η ΑΠΟΚΤΕΝΝΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΑΣ ΚΑΙ ΛΙΘΟΒΟΛΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΥΣ…» (Ματθ. κγ, 37-38)
  Θλίψιν καί γανάκτησιν προξενε ες τήν ψυχήν λόγος το Κυρίου μν ησο Χριστο ποος πευθύνεται ες τήν ερουσαλήμ, δηλαδή ες τούς κατοίκους τς προφητοκτόνου πόλεως. άν μως ξετάσωμε καί δομε γιά ποον λόγον λέχθη φρσις ατή, θά διαπιστώσωμε τι κατά τό μλλον ττον τό διο σχύει καί γιά μς σήμερα.
  Τά λόγια το Χριστο εναι πράγματι πολύ συγκινητικά καί ποκαλύπτουν θλίψι, πόνο, λλά καί τήν εαισθησία το διου το ησο.
Καί τοτο διότι καρδιά το Θεανθρώπου ξεχείλιζε πό γάπη καί στοργή γιά λους τούς νθρώπους.
Ατός εναι καί λόγος γιά τόν ποο Χριστός παρομοιάζει τόν αυτόν Του μέ ρνιθα «ποσάκις θέλησα πισυναγεν τά τέκνα σου ν τρόπον σου πισυνάγει ρνις» (Ματθ. κγ, 37). ρνις εναι πολύ θερμή καί στοργική πρός τά μικρά της. πως δέ μς διδάσκουν ο φυσιοδφες, ταν ρνις ντιλαμβάνεται περχόμενο κίνδυνο - γεράκι, φίδι, κάτι παρόμοιο -, ναστατώνεται, κράζει τά πουλάκια της καί σπεύδει μέσως νά τά μαζεύσ καί νά τά σκεπάσ «πό τάς πτέρυγάς» της, κάτω δηλαδή πό τίς φτερογες της. Καί εναι τόσο συγκινητικό ταν βλέπ κάποιος πώς εναι τοιμη νά τά προστατεύσ καί νά τά σώσ μέ κίνδυνο τς δικς της ζως.
  Ες τήν Παλαιά Διαθήκη, καί συγκεκριμένα ες τό Δευτερονόμιο, Θεός παρομοιάζεται μέ ετό πού γαπάει περιπαθς τούς νεοσσούς του, σκεπάζει τήν φωλιά του καί, ταν χρειασθ, πλώνει τίς μεγάλες του φτερογες καί τούς βάζει πάνω γιά νά τούς σώσ (Δευτ. λβ', 11) [1]. Κάνει δηλαδή κενο πού κανε Θεός γιά νά σώσ, παρά πσαν νθρωπίνην λπίδα, τούς σραηλίτας πό τούς χθρούς τους. Παρά τίς τόσες μως παναλαμβανόμενες εεργεσίες το Θεο πρός τούς σραηλίτας καί τήν καταμάχητη προστασία Του κάτω πό τήν Παντοκρατορική Του σκέπη, χάριστος ατός λαός το σραήλ, πού μέ τήν λη του στάσι προσωποποιε τήν γνωμοσύνη, δέν νταποκρίθηκε οτε ες τό λάχιστο ες κείνην τήν Θεϊκή γάπη.
  Μελετντας κανείς τήν στορία το σραήλ μέσα πό τίς σελίδες τς Βίβλου, θαυμάζει τήν γάπη το Θεο φ νός, καί φ τέρου μένει κπληκτος γιά τήν περιφρόνησι ατς τς Θείας προστασίας ποία κατήντησε τελικς παραφροσύνη. Γι ατό καί πειδή ο διοι ο γνώμονες ουδαοι δέν Τόν θέλησαν, Χριστός πέσυρε τήν ενοιά Του καί τούς γκατέλειψε ες τίς γριες διαθέσεις τν χθρν των. Ο Ρωμαοι μέ τίς "σιδερένιες" τους λεγενες πίπτουν πάνω ες ατούς ς γπες καί κόρακες καί τούς κατασπαράσσουν. στορία περιγράφει μέ τά μελανώτερα τν χρωμάτων τά γεγονότα τά ποα συνέβησαν ες τήν ερουσαλήμ κατά τό 70 μ.Χ.
  λλά, επαμε ες τήν ρχή, τι τά λόγια ατά «ερουσαλήμ, ερουσαλήμ, ποκτέννουσα τούς προφήτας καί λιθοβολοσα τούς πεσταλμένους...» (Ματθ. κγ, 37-38), άν ναλυθον βαθύτερα, δείχνουν πώς χουν νά κάνουν καί μέ τό δικό μας θνος, τό λληνικόν, φο κι μες δεχώμεθα, πως καί παλαιός σραήλ, τήν Χάριν καί τήν ελογίαν το Θεο, χι πλς δαψιλς, λλά κατά κυριολεξίαν σκανδαλωδς. μως, παρ λα ατά, χι μόνον δέν προσπαθομε νά βελτιωθομε ες τήν πνευματική ζωή βαδίζοντες τήν ελογημένη δό τν Eαγγελικν ρετν, τς ρθοδόξου δηλαδή πνευματικότητος, λλά οτε κν μία λαχίστη προσπάθεια δέν καταβάλομε γιά νά σταματήσωμε ατό τό φοβερό κατρακύλισμα ες τήν σκάλα το κακο. Φαίνεται πώς ρχοντες καί ρχόμενοι χομε ξαλείψει πό τήν συνείδησίν μας πώς φίστανται καί νεργον καί ο «πνευματικοί νόμοι». Φαίνεται πώς κλρος καί λαός βαυκαλιζόμεθα θεωροντες τι νοχή το Θεο πάντοτε θά συγκρατ τήν δικαιοσύνην Του. Φαίνεται πώς χομε κι μες ν πολλος καλλιεργήσει τήν νοοτροπία τν βραίων, ο ποοι λεγαν «Πατέρα χομεν τόν βραάμ»  γιά νά λάβουν τήν πάντησι πό τόν διο τόν Κύριο, τι «Δύναται Θεός κ τν λίθων τούτων γεραι τέκνα τ βραάμ» (Λουκ. γ', 8), μήπως καί φυπνισθον πό τήν πνευματική τους ραστώνη καί ναισθησία.
Τί νά πρωτοαναφέρωμε μως πό τά σα συμβαίνουν ες τίς μέρες μας; ς νθυμηθομε τήν πρωθυπουργική πίσκεψι πρίν λίγο καιρό ες τό γιον ρος καί τήν ποδοχή πού πεφύλαξαν ο γιορετες πατέρες ες τόν Πρωθυπουργό. Πόσο λαχταρούσαμε λοι νά κούσωμε στω καί μία φωνή διαμαρτυρίας πό τούς σεβαστούς καί γαπητούς μας πατέρες πού διαβιον ες τό Περιβόλι τς Παναγίας, μία γιασμένη φωνή διαμαρτυρίας γιά τά θέματα ζωτικς σημασίας πού πασχολον τόν τόπο μας... Βεβαίως, εμεθα προσγειωμένοι καί ες τήν γιορειτική πραγματικότητα καί δέν ναμέναμε στάσιν Θεοδώρου Στουδίτου, ποος κλεισε κατάμουτρα ες τόν Ατοκράτορα τήν πύλη τς ερς Μονς το Στουδίου γιά να θέμα κατώτερο ατν πού συμβαίνουν σήμερα. Καί δέν ναμέναμε κάτι διαφορετικό, διότι πουσιάζουν τέτοια κκλησιαστικά καί μοναχικά ναστήματα τίς χαλεπές τοτες μέρες πού ζομε. στω καί τό λάχιστο άν λέγετο, θά νεκούφιζε καί θά νέπαυε τόν λαό το Θεο. Τώρα μως μς πεσκίασε θλψις καί κόντευσε νά κυριαρχήσ ες τήν ψυχή μας πογοήτευσις. Ες τό σημεον ατό σως κάποιος ποστηρίξ τι λέχθησαν ρισμένα πράγματα «κεκλεισμένων τν θυρν». μως τί νά τό κάνωμε τό «κεκλεισμένων τν θυρν»; τακτική ατή μλλον παραπέμπει ες τεκτονικάς Στοάς παρά ες τήν ρθόδοξη Πατερική γωνιστικότητα καί ες τό λληνορθόδοξον θος...
σοι μάλιστα μπορον νά κούουν διά τν γεγονότων, κόμη καί ατν τν φυσικν καταστροφν, ο μήν λλά καί ατς τς πειλς το γκελάδου, λαμβάνουν τό μήνυμα, τ ντι συγκλονιστικόν, καί ν μετανοί τό ποκρυπτογραφον. Τί λέγει λοιπόν τό μήνυμα; «δού φίεται μν οκος μν ρημος» (Ματθ. κγ', 38)! 
σον φορ δέ ες σα συνέβησαν π σχάτων μεταξύ το Πατριάρχου καί το αρεσιάρχου Πάπα (που καί δ πεκράτησε «κρα το τάφου σιωπή» πό κλρο καί λαό), ς ναφωνήσωμεν περιπαθς:
ερουσαλήμ, ερουσαλήμ, Σιών γία, Μήτηρ τν κκλησιν, πς νέχθηκες, μετά πό τόσα καί τόσα πού χουν συμβ καί ποκαλυφθ ες τά για χώματά σου, τήν πάρατον «θηναγόρειον» πορείαν τήν πάγουσαν ες τήν νόθευσιν καί τήν προδοσίαν τς κκλησίας το Χριστο;
ερουσαλήμ, ερουσαλήμ, ες τά δάφη που πάτησαν ο πόδες το Θεανθρώπου πς νέχθηκες συμπροσευχές καί παραβιάσεις τν ερν Κανόνων τς Εκκλησίας Του, πού τραυμάτισαν τό Σμα Του;
ερουσαλήμ, ερουσαλήμ, ες τόν κπον τς γωνίας το Χριστο, που στάλαξε σεί θρόμβοι αματος δρώς Του, πς δέχθης βαρίες καί συγκαταβάσεις ες θέματα Πίστεως, προσυπέγραψες καί νέχθης «Θεοφιλς» τό «καϊαφικόν συνέδριον»;
, ερουσαλήμ, ξέπεσας διά τν ποιμένων σου μέ ποτέλεσμα ο πολιτικές, κοσμικές καί ποχθόνιες τώρα κατευθύνσεις νά καθορίζουν ες τά γεωγραφικά σου ρια τήν κκλησιαστικήν γραμμήν τν παλαιφάτων Πατριαρχείων;
, ερουσαλήμ, που Χριστός «… πρ αἰώνων εργάσατο σωτηρίαν ν μέσ τς γς» (Ψαλμ. ογ´, 12), τώρα παροργίζεις τήν νοχήν καί δικαιοσύνην Του καί Χάρις Του θέλεις νά μεταβληθ ες «… πρ καταναλσκον»; (βρ. ιβ, 29).
ναπαύονται ο ποιμένες σου ες τό νά ρημώσουν τά ερά θυσιαστήρια καί νά δειάσουν τά ρθόδοξα προσκυνήματα; Θέλεις νά κπληρωθ, γιά εσέτι μία φορά, προφητεία Του «δού φίεται μν οκος μν ρημος»; (Ματθ. κγ, 38).
Ω, ποιμένες καί λαέ Του περιούσιε, καθεύδετε καί πνώττετε; Λέγει τό Πνεμα τό γιον διά το ποστόλου «νήψατε, γρηγορήσατε...» (Α Πέτρου ε´, 8). φυπνισθτε λοιπόν διότι σονούπω «... ρχεται ργή το Θεο πί τούς υούς τς πειθείας» (φεσ. ε, 6).   
Καί νν ς πορήσωμε καί ς διερωτηθομε: Ες τούς γίους Τόπους, τούς ποίους ρραναν θεατρικς μέ ποκριτικούς λληλοασπασμούς, σπασμούς χειρν καί κροκοδείλια δάκρυα, άν παρευρίσκετο κε διος πόστολος Πέτρος, το ποίου Πάπας καυχται πώς εναι διάδοχος, θά μενεν ραγε παθής, θά πέσπα κ τς θήκης, χι πλν μάχαιραν, λλά δίστομον ρομφαίαν; Θά μενεν παθής, , ς λλος Προφήτης λίας, ζηλωτής καί πυρφόρος, θά ''τακτοποιοσε'', πως τούς ρμόζει, τούς ερες καί ρχιερες τς ασχύνης; Θά στεκε ραγε παθής πόστολος Πέτρος θεωρν τά αρετικά καί οκουμενιστικά θέατρα το παραλόγου; Μήπως θά πανελάμβανε καί πάλιν, ς τερος δίκαιος Φινεές, τήν πρξιν κείνου ποία λογίσθη ς δικαιοσύνη νώπιον το Θεο;
  Φυσικά, ὁ Κύριος, μέ τά λόγια «Ἱερουσαλήμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τούς προφήτας καί λιθοβολοῦσα τούς ἀπεσταλμένους...» (Ματθ. κγ, 37-38) πού ἐξέφρασε μέ τόσο πόνο, πού ὅμως ἀποτελοῦσαν καί μία προειδοποίησι γιά ὅσα νομοτελειακῶς θά ἀκολουθοῦσαν λόγῳ τῆς σκληροκαρδίας καί τῆς ἀμετανοησίας τῶν Ἰουδαίων, ἀπευθυνόταν διά τῆς ''πόλεως Ἱερουσαλήμ'' εἰς ὅλο τό πλήρωμα τοῦ λαοῦ, τόσο εἰς τούς ἄρχοντας, ὅσο καί εἰς τόν ἁπλό λαό. Τόσο εἰς τούς πνευματικούς ταγούς τῆς Ἱερουσαλήμ, εἰς τό τότε σάπιο δηλαδή θρησκευτικοπολιτικό κατεστημένο, ὅσο καί εἰς τό ἐσκοτισμένο ποίμνιο τοῦ θεοκρατικοῦ Ἰσραήλ. Καί πηύθυνε τούς λόγους ατούς Χριστός, ες τούς μέν ρχοντας διότι σατανικς πέβαλλαν, ες τούς δέ ρχομένους διότι νοήτως καί νευ ντιδράσεως νέχονταν.
Καί ὅπως εἰς κάθε ἐποχή ὑπάρχει ἡ «βλαμμένη εὐλάβεια», κατά τόν λόγο τοῦ Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, ἔτσι καί τότε θά ὑπῆρχαν πολλοί οἱ ὁποῖοι θά ὑπεστήριζαν ὅτι «μες, δέν μπορομε νά επομε καί νά κάνωμε τίποτε, φο ο ρχιερες μας καί ο καλοί μας Γραμματες καί Φαρισαοι χουν τόν πρτον λόγον καί φέρουν τήν εθύνην ες τά θνικά καί θρησκευτικά μας θέματα». Κάτι δηλαδή νάλογο μέ ατό τό ποο συμβαίνει καί σήμερα ες πλείστους σους φαντάζονται, νοήτως καί περισκέπτως, πώς μέ τό προπέτασμα δθεν τς πακος ες τούς προεσττας ποσσείουν τίς εθύνες των καί καλύπτουν τήν δειλία των. Ἀλλά ἄς ὄψωνται ὅσοι ἐπί δεκαετίες ἐκαλλιέργησαν σύν τοῖς ἄλλοις καί μία τέτοια νοοτροπία. Ἔτσι λοιπόν προστίθεται ἕνας ἐπί πλέον λόγος γιά τόν λιθοβολισμό μας καί ὁ κατάλογος τῶν παρανομιῶν κατά τῆς καταχρήσεως τῆς ἐξουσίας αὐξάνεται.
Ατά ς συλλογισθομε καί ψυχή μας ς ναστατωθ καί ς λλος σαΐας ς νακράξωμεν κ μέσης καρδίας: «Πρόσθες ατος κακά, Κύριε, πρόσθες κακά τος νδόξοις τς γς» (σ. κστ, 15) ο ποοι ''νδοξοι'' φαντάζονται τι εναι κοσμοκράτορες καί κυβερνον τήν οκουμένη καί θεωρον πώς λοι εμεθα ποχρεωμένοι νά τούς πακούωμε, νά τούς προσκυνομε καί νά σπαζώμεθα τήν μβάδα καί τήν χερα των.
ς συνέλθωμε λοιπόν καί ς πάρωμε τό βλέμμα πό τήν λη, τήν μαρτία καί τήν διαφθορά, καί ν τ μα ς επωμεν πρός τήν πατρίδα μας: «λλάς, λλάς, ως πότε πώρωσις, διαφορία, ναισθησία σκλήρυνσις… θά συνεχίζωνται ναντι το νόμου, τς νοχς καί ατς τς γάπης το Θεο; ως πότε θά προσκρούωμε ες τόν νόμον Του, θά προκαλομε τήν νοχή Του καί θά προσβάλλωμε τήν γάπη Του; Γιατί Τόν κπειράζομε, μες πού θά πρεπε νά Τόν εγνωμονομε καί νά Τόν διακηρύσσωμε ες πάντα τά θνη;»
Διότι δέν φθάνει πού χομε, κόμη καί διά νόμων, καταργήσει τόσες καί τόσες ντολές το Θεο, πως τό «ο φονεύσεις» διά τν μβλώσεων καί τς λήψεως ργάνων πό ''γκεφαλικά νεκρούς'' (τό τελευταο μάλιστα καί μέ τήν σύμφωνη γνώμη κόμη καί πολλν εραρχν), δέν φθάνει πού καταργήσαμε τό «ο μοιχεύσεις» διά τς παράτου ποποινικοποιήσεως το θανασίμου μαρτήματος τς μοιχείας, δέν φθάνει πού καταργήσαμε τόσα καί τόσα λλα, τά ποα εναι κρως ντίθετα πρός τήν Χριστιανική ζωή καί τήν διδασκαλία τν γίων, τελευταίως πρεπε νά καταργηθ καί ργία τς Κυριακς; Μς φόρεσαν λοιπόν τώρα καί ατό τό «Σαμάρι»...
  λλά κενο τό ποο οδείς χέφρων, σοβαρός καί φυσιολογικός νθρωπος θά περίμενε καί θά φαντάζετο τι θά μποροσε νά συμβ, το τι ο λληνες Ερωβουλευτές, λου το πολιτικο φάσματος παρακαλ, κόμη καί κείνων τν παρατάξεων πού ποστηρίζουν δθεν τίς θνικές καί οκογενειακές παραδόσεις καί τόν φυσιολογικό τρόπο ζως, τελικς θά ψήφιζαν πέρ τν δθεν δικαιωμάτων τν καί διεστραμμένων νθρώπων καί πέρ τς μνηστεύσεως καί νομιμοποιήσεως τς ηδιαστικς μοφυλοφιλίας μέσα ες τό Ερωπαϊκό Κοινοβούλιο, τό ποο δυστυχς χει καταντήσει ες τήν κυριολεξίαν μία ερωπαϊκή "χαβούζα". Καί δέν ερέθη οτε νας, δυστυχς, οτε νας ξ λων ατν τν «λλήνων» ερωβουλευτν νά ψώσ μίαν φωνήν διαμαρτυρίας...
Πάντως, ς προσέξωμεν παντες, διότι χι ψιθυριστά καί ς «αρα λεπτή», λλά ς «βροντή Συρίζουσα», δέν θά ργήσουν νά πέσουν πάνω μας στροπελέκια καί νά λλάξουν πί τό χερον τά παραδοσιακά παγιωμένα δεδομένα ες πολλούς χώρους.
Μέ ὅλα αὐτά λοιπόν πού συμβαίνουν εἰς τήν ἐποχή πού ζοῦμε, πόσο ἀληθινός πράγματι ἀποδεικνύεται γιά μία ἀκόμη φορά ὁ ἀψευδής λόγος τοῦ Θεοῦ «... Πᾶς ἄνθρωπος ψεύστης» (Ψαλμ. ριε´, 2) καί «Μή πεποίθατε ἐπ᾽ ἄρχοντας ἐπί υἱούς ἀνθρώπων οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. ρμε´, 3), τόσο γι᾽ αὐτούς πού «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ἀφρόνως διακηρύσσουν τήν ἀποκοπή τους ἀπό τήν Μητέρα Ἐκκλησία καί κηρύσσουν πόλεμον ἐναντίον Αὐτῆς, ὅσο καί γι᾽ αὐτούς πού δῆθεν ἀγαποῦν τήν Χριστιανική πίστι καί σέβονται τίς ἐθνικές μας παραδόσεις, ψηφίζουν ὅμως ὁ,τιδήποτε παράλογο καί ἀντίχριστο, ἐξωφρενικό καί ἀνήθικο!
Φαίνεται ὅμως πώς οἱ κύριοι αὐτοί ἐζήλωσαν «δόξαν Ἰσραήλ», ὄχι μόνον μέ τό ὅτι ἀρνοῦνται νά τεθοῦν ὑπό τάς πτέρυγας τῆς Χάριτος, ἀλλά καί μέ τό ὅτι, ὡς ἄλλοι προφητοκτόνοι, διά τῶν τόσων  ἀνόμων καί αἰσχρῶν νόμων καί διά τῆς διά νόμου προστασίας τοῦ θεομισήτου κιναιδισμοῦ, «λιθοβολοῦν τούς ἀπεσταλμένους πρός αὐτούς». Διότι, πῶς ἀλλοιῶς νά χαρακτηρίσῃ κάποιος τούς ψηφίζοντας τούς νόμους τούς ὁποίους παρασκευάζει, τόσον τό Εὐρωπαϊκόν, ὅσον καί τό - ἀλλοίμονον - «Ἑλληνικόν» Κοινοβούλιον καί οἱ ὁποῖοι νόμοι ἔχουν ὡς σκοπόν νά παρεμποδίζεται πλέον κάποιος νά κηρύσσῃ καί νά ἐκφράζῃ ἐλεύθερα καί ξεκάθαρα τήν ἀλήθεια καί νά ὀνομάζῃ τά πράγματα, τίς πράξεις καί τά γεγονότα μέ τό ὄνομά τους; Πῶς διαφορετικά νά χαρακτηρίσῃ ἕνας πιστός καί συνετός ἄνθρωπος τήν νομολογία (π.χ. ἀντιρατσιστικό νόμο, κλπ.) πού ὁλονέν καί περισσότερον σχεδιάζουν, παρασκευάζουν καί προωθοῦν πρός ψήφισιν ἐναντίον ὁποιουδήποτε Ἑλληνοψύχου Ὀρθοδόξου πού ὑπεραμύνεται τῶν Πατρίων παραδόσεων; Ἐναντίον ὁποιουδήποτε θεωρήσει χρέος του νά κηρύττῃ ἐπ᾽ ἄμβωνος τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί νά στηλιτεύῃ τήν ἁμαρτία; Ὅπως τήν ἀλήθειαν πού ἀναφέρεται εἰς τά Σόδομα καί Γόμορρα στηλιτεύοντας τά «ἔργα τῆς σαρκός», ἤ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἁμαρτία; Μήπως ἄραγε αὐτοί οἱ «Συρίζοντες καί σφυρίζοντες» τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου ἀπαιτήσουν εἰς τήν συνέχεια νά καταργηθοῦν τά σχετικά κεφάλαια τῆς Βίβλου καί ἀξιώσουν ἐπίσης νά ἀπαλειφθοῦν καί τά πρῶτα κεφάλαια τῆς Πρός Ρωμαίους Ἐπιστολῆς τοῦ Ἀπ. Παύλου; Δέν φθάνει, βλέπετε, πού κάποιοι ἐπιζητοῦν τήν κατάργησι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τώρα ἴσως θά ἔχωμε καί περικοπές τμημάτων τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὅπως καί περιορισμό τοῦ ζωντανοῦ κηρύγματος, μήπως καί θιγοῦν οἱ ἄνομοι καί παράνομοι...    
Μαζί λοιπόν μέ τόν λιθοβολισμό ἐναντίον ὅσων ἐδιαμαρτύροντο ἕως τώρα ὑπέρ τῶν ἐθνικῶν, ὀρθοδόξων, πνευματικῶν, κοινωνικῶν καί ἄλλων συναφῶν θεμάτων, οἱ «προσκυνημένοι» καί ποικίλοι ἄλλοι «’Εφιάλτες» ἐντός ὀλίγου θά ἠμποροῦν νά διώκουν τούς φυσιολογικούς ἀνθρώπους καί νά συνάπτουν καί ἐπιπρόσθετες κατηγορίες ἐναντίον των καθώς καί ἐναντίον ὅλων γενικῶς, ὅσων μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ θά ἀγωνίζωνται νά ἐνεργοῦν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Δέν ποκλείεται μάλιστα μέσα ες λον ατόν τόν ρυμαγδό νά ερεθον καί κάποιοι πίσκοποι, ο ποοι, πως πηγόρευσαν ες κληρικούς τους νά χαρακτηρίζουν γραπτς καί προφορικς τούς Παπικούς καί τούς Προτεστάντες μέ τό νομά τους, δηλαδή αρετικούς, ες τήν συνέχεια νά πιβάλλουν κυρώσεις ναντίον λων τν ργατν το Εαγγελίου ο ποοι θά καταφέρωνται ναντίον κείνων γιά τούς ποίους τό Πνεμα τό γιον ναφέρει πώς «τά γάρ κρυφ γινόμενα π ατν ασχρόν στι καί λέγειν» (Ἐφεσ. ε´, 12). ραγε, ο πίσκοποι ατοί δέν θά συνειδητοποιήσουν τι μέ τήν τακτική τους ατή λλοιώνουν, τόσο τούς πνευματικούς, σο καί ατούς τούς φυσικούς νόμους πού θεσε Θεός;
Ἄλλά τί νά πῇ κανείς καί γιά τήν Εὐρώπη; Ἀπό τήν στιγμή πού «παράγοντες τινές» ἀφῄρεσαν ἐκ τῆς ἱστορίας της τόν Χριστιανισμόν ὡς πραγματικότητα καί ὡς οὐσιαστικόν καί θεμελιῶδες στοιχεῖον ταυτότητος τῆς Εὐρώπης καί ἐξελίξεως τῆς εὐρωπαϊκῆς ἱστορίας, καί ἀφ᾽ ἧς στιγμῆς οἱ Εὐρωπαῖοι πολίτες δέν ὕψωσαν γι᾽ αὐτήν τήν πλαστογράφησι τῆς ἱστορίας των φωνήν διαμαρτυρίας, τά πάντα εἶναι πιθανά, ἀκόμη καί τά πλέον παράλογα, ἀντιφατικά καί διεστραμμένα...
πίσης, τί νά π κανείς καί πς νά θρηνήσ καί γιά τό κατάντημα το λεγομένου «καλλιτεχνικο χώρου»; Εναι τολάχιστον φάνταστο καί συνάμα πολύτως πογοητευτικό ες τόν λληνικό χρο, που ναπτύχθηκε ρμονία, μουσική - πως βυζαντινή - ποίησις καί γενικς ο τέχνες ες τήν πλέον ψηλή τους μορφή, εναι πράγματι πογοητευτικό ατό πού συνέβη, νά περψηφίζουν ες τόν διαγωνισμό τς Eurovision μεταλλαγμένα ὄντα, τήν στιγμή μάλιστα πού ζον μέχρι τν μερν μας συμπατριτες μας συνθέτες παγκοσμίου κτινοβολίας πού μέ τούς στίχους καί τήν μουσική τους μνησαν τά δανικά, τήν λευθερία, τήν Ρωμηοσύνη, τό θνος, τήν λλάδα, καί γενικώτερα τόν νθρωπο. ψήφισαν δηλαδή ὄντα πού ἐξέπεσαν ἑκουσίως ἀπό τήν φυσική τους κατάστασι, μέ ἀποτέλεσμα νά κατρακυλίσουν καί νά κατεξευτελίζουν τήν ἀνθρωπίνη προσωπικότητα μέ μίαν «μίξιν ἄμικτον» ἡ ὁποία ὁδηγεῖ εἰς ἕνα τέρας ἀλλόκοτον. Ὦ, κατάντημα τῶν μουσικῶν κριτῶν τῆς Ἑλλάδος πού διά τῆς ψήφου των ἐξευτέλισαν τόν ἀνδρισμό, τόν ἀνθρωπισμό, τό ἔθνος καί γενικῶς εἰπεῖν ὁ,τιδήποτε τό ὄμορφον, τό ὑψηλόν καί ἰδίως τό καλλιτεχνικόν! Καί άν θελήσωμε νά μιλήσωμε μέ λόγον ναφορς ες τούς ρχαίους προγόνους μας, σοι τολάχιστον διατηρον κόμη μέσα τους μίαν ποψίαν αδος, ντιλαμβάνονται τι (διά τς περψηφίσεως ατο το προσδιορίστου ντος) ο Μοσες φυγαδεύθησαν πό τήν λλάδα γιά νά λθουν ο ρινύες καί ες τήν συνέχεια νά νοίξουν ο πλες το δου...
Ἐρωτοῦμε ὅμως ὅσους διά τῆς καταπτύστου ψήφου των προέβαλαν, ἀνέδειξαν καί «ἐτίμησαν» τό ἀπροσδιόριστο ὄν καί ἀτίμασαν τόν ἄνθρωπο καί τήν φύσι, ἐρωτοῦμε ὅσους ἐζητωκραύγασαν μέσα εἰς τόν κουρνιαχτό καί τά «φτερά», αὐτό πού ὑπερψήφισαν τί ἄραγε ἐκφράζει καί τί ἀντιπροσωπεύει; «Θο, Κύριε, φυλακήν τ στόματί μου καί δύναμις συγκρατήσοι τ γραφίδι μου...»
Καί ναί μέν ἔτσι σκέπτονται καί συσκέπτονται ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν γραμμήν τῆς προφητοκτόνου Ἱερουσαλήμ, ὅσοι σχεδιάζουν νά ὁδηγήσουν τό ἔθνος μας «κατά Ἰσραήλ». Ἐπειδή ὅμως ἐμεῖς γνωρίζομε πολύ καλά τί ἀκριβῶς συνέβη τό 70 μ.Χ. καί ἐπειδή γνωρίζομε μέ ποῖον τρόπον ἠμποροῦμε νά ἀποφύγωμε τήν νομοτέλεια τῶν πνευματικῶν νόμων (ἠμποροῦμε μόνο μέ μετάνοια, πνευματική ἀφύπνιση, ζωντανό ἐκκλησιαστικό λόγο, ἔλεγχο στά κακῶς κείμενα κλπ. - ννοεται δέ πώς οτε λόγος μπορε νά γίνεται περί «νώσεως», λλά μόνον περί μετανοίας τν πεπλανημένων αρετικν καί πιστροφς των ες τήν ρθοδοξίαν μας), ἀλλά καί λόγῳ τοῦ ὅτι ἡ καρδιά μας φλέγεται γιά τήν πίστι καί ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί εἰς τά σπλάγχνα μας «νοιώθομε χαλασμόν» γιά τήν εὐλογημένη μας Πατρίδα, ἄς γνωρίζουν ὅλοι αὐτοί πώς οἱ νόμοι τους, τόσον οἱ εὐρωπαϊκοί, ὅσον καί οἱ ντόπιοι, εἶναι ἐμπρός εἰς τήν ἀλήθειαν ὡς «ἱστός ἀράχνης». Οἱ δέ ἀπειλές κατά τῶν Ἑλληνοψύχων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἶναι ἁπλῶς ὡς «βέλη νηπίων». Τέλος δέ γιά τήν Πίστι μας καί τήν Ἑλλάδα μας, τήν Πατρίδα μας, «οὐ σιωπήσωμεν». Ἄς ἔχουν ὅλοι αὐτοί πάντοτε κατά νοῦν, ὅτι θά μᾶς βρίσκουν πάντοτε ἀπέναντί τους.
«άν πιλάθωμαί σου γία ρθοδοξία, πιλησθείη δεξιά μου. Κολληθείη γλσσα μου τ λάρυγγί μου άν μή σου μνησθ, φιλτάτη λλάς, χώρα γίων καί ρώων».
μήν.

[1] Δευτ. λβ, 11: ς ετς σκεπσαι νοσσιν ατο κα π τος νεοσσος ατο πεπθησε, διες τς πτρυγας ατο δξατο ατος κα νλαβεν ατος π τν μεταφρνων ατο.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΓΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ! !!!!!!!!!!!ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Unknown είπε...

ΑΔΕΛΦΕ,ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.ΝΑ 'ΣΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ.ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΕΠΙ ΣΕ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ.ΗΥΦΡΑΝΘΗΝ ΕΠΙ ΤΩ ΑΓΙΩ ΑΡΘΡΩ ΤΟΥΤΟ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΤΟΝ ΖΩΝΤΑ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ,ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΖΩΟΠΟΙΟ.ΝΑ ΣΦΡΑΓΙΖΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ,ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ.ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΓΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ.ΖΩΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ.ΦΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΣ.ΑΛΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.ΟΔΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ.Ι Η Σ Ο Υ Σ Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ.ΖΖΖΗΗΗ Κ Υ Ρ Ι Ο Σ.ΕΙΡΗΝΗ ΤΩ ΟΙΚΩ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

Να αφυπνισθούμε όλοι κλήροσ και λαός...........Συχαρητήρια για το κείμενο
Παναγιώτης Αθήνα

Ανώνυμος είπε...

ΜΠΡΑΒΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ευλογημένο άρθρο!!!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Μη συμβιβαστούμε σε τίποτα. Χριστός και μόνο χριστός! Οποιοσδήποτε άλλος αιρετικός....
Συγχαρητήρια για τήν επιλογή!

Ανώνυμος είπε...

Χριστός και μόνο Χριστός μακριά από αιρετικούς….
ΜΠΡΑΒΟ!

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)